Ρένα Παγκράτη: Το φωτεινό κορίτσι του σινεμά που έγινε ίνδαλμα των 80s και το άδοξο τέλος
Έφυγε μόνη και απένταρη δίνοντας τέλος στη ζωή της σε ηλικία 50 ετών
Η Ειρήνη (Ρένα) Παγκράτη γεννήθηκε στη Δάφνη Αττικής στις 13 Μαρτίου 1949 και πέθανε στην Αθήνα στις 25 Ιουνίου 1998) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια που πρωταγωνίστησε στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Έγινε ιδιαίτερα γνωστή στο ευρύ κοινό από το ρόλο της Κάθριν Βουρλίδου στη κωμική σειρά της κρατικής τηλεόρασης Λούνα Παρκ στην οποία πρωταγωνίστησε από το 1974 μέχρι το 1981. Με την ευκαιρία, δείτε πως είναι σήμερα η Γκέλυ Γαβριήλ.
Όταν αυτοκτόνησε, η Ρένα Παγκράτη ήταν 49 ετών. Είχε γίνει διάσημη απ’ την τηλεόραση και τον ’80ς εμπορικό κινηματογράφο, όμως η μπογιά της είχε περάσει. Τα ψυχολογικά της προβλήματα σε συνδυασμό με την έλλειψη ενδιαφέροντος για τη δουλειά της την είχαν αφήσει μόνη και απένταρη. Κανείς δεν την έπαιρνε πια στο θέατρο, κι ας ήταν το μόνο που ήθελε να κάνει από παιδί.
Η καταγωγή της ήταν από την Κέρκυρα. Οι πρώτες της εμφανίσεις στο θέατρο έγιναν όταν ήταν μόλις 11 ετών – θεωρήθηκε παιδί θαύμα και μετά από πέντε παραγωγές παιδικού θεάτρου, έπαιξε στο θίασο της Έλλης Λαμπέτη, το 1961 (στο Θαύμα της Άννης Σάλιβαν) ενώ την επόμενη χρονιά ήταν στο Εθνικό Θέατρο -Κατίνα Παξινού και Αλέξης Μινωτής!- στο Σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα.
Ως «παιδί-θαύμα» έπαιξε και στις ταινίες του Γιώργου Αρίωνα «Η γέφυρα της ευτυχίας» και «Όταν η ευτυχία προστάζει» (1964). Μεγαλώνοντας, βέβαιη πως ήθελε να γίνει ηθοποιός, σπούδασε στη Δραματική Σχολή Γ. Θεοδοσιάδη.
Με το που ενηλικιώθηκε, προσπάθησε με διάφορους τρόπους να πραγματοποιήσει τα όνειρά της.
Στα 20 της συμμετείχε στη ραδιοφωνική εκπομπή «Τα παραμύθια της θείας Λένας», με την Αντιγόνη Μεταξά, εκπομπή που άφησε εποχή.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 (1974) μπήκε, λίγο πριν τη διάλυσή του, στο θρυλικό ελληνικό ροκ συγκρότημα «Νοστράδαμος». Από εκεί την ανακάλυψε κι ο σκηνοθέτης Γιάννης Δαλιανίδης, δίνοντάς της το ρόλο της χίπισσας Κάθριν στο γνωστό κι αγαπημένο σήριαλ της εποχής, το «Λούνα Παρκ».
O ρόλος εκείνος τη σημάδεψε. Το σίριαλ είχε τεράστια επιτυχία, και παίχτηκε στην ΕΡΤ από το 1974 ως το 1981. Χάρη στο Λούνα Παρκ έγινε πρώτο όνομα.
Ταυτόχρονα ασχολήθηκε με την επιθεώρηση και τη δισκογραφία.
Το 1976, μαζί με την Μπέσσυ, τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς, τον Τάκη Αντωνιάδη διασκεύασαν τραγούδια της Γιουροβίζιον.
Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΤΩΝ ’80s
Η πρώτη της κινηματογραφική ταινία ως ενήλικη ήταν το «Γυναίκες στα Όπλα», του 1979, με την Ρένα Βλαχοπούλου.
Και μπορεί να είχε ξεκινήσει αλλιώς, το παιδί θαύμα, όμως η επιτυχία του ρόλου της στο Λούνα Παρκ, μια ατίθαση χίπισσα, ένα ξανθό παρτσακλό, την στιγμάτισε και σχεδόν όλοι οι ρόλοι που της προτείνονταν, σε φιλμ όπως ο Ξεβράκωτος Ρωμιός (1980) ή το Η Μανούλα, το Μανούλι και ο Παίδαρος (1982) ήταν στο ίδιο ύφος.
Ακόμα πιο γνωστή κι αγαπητή -και ως τραγουδίστρια- έγινε όταν ο Δαλιανίδης την επέλεξε για τις κινηματογραφικές του επιτυχίες Βασικά καλησπέρα σας (Οι ραδιοπειρατές) του 1982, Καμικάζι αγάπη μου του 1983 και Έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ του 1984.
ΟΙ ΒΙΝΤΕΟΤΑΙΝΙΕΣ
Οι συνεργασίες της με τον Ψάλτη και όλους τους νέους ανερχόμενους ηθοποιούς των ’80ς μπορεί να είναι καλτ σήμερα, αλλά μετά το ’84 η Παγκράτη δυσκολεύτηκε να βρει δουλειές. Η άνοδος της βιντεοκασέτας και ο θάνατος της εμπορικής ελληνικής ταινίας, στα μέσα των ’80ς, έμοιαζε ό,τι πρέπει γι’ αυτήν, όμως οι βιντεοταινίες στις οποίες έπαιξε δεν ήταν πολλές ούτε τρομερά επιτυχημένες.
Η πιο ενδιαφέρουσα ήταν το «Οι σκληρές της πενιάς και του ροκ» του 1986.
Η Ελένη (Νέλλη Γκίνη) και η Μαρία (Ρένα Παγκράτη) διευθύνουν δυο νυχτερινά κέντρα, που βρίσκονται το ένα απέναντι στο άλλο. Η μια τραγουδάει «λαϊκά» και η άλλη «ροκ». Έχουν μεγάλο ανταγωνισμό, που τον εκμεταλλεύονται στοιχεία του υποκόσμου…
Η τελευταία καταγεγραμμένη βιντεοταινία στην οποία έπαιξε η Παγκράτη, ήταν το έργο του 1989 με τίτλο «Η Μαντόνα από τη Δραπετσώνα», όπου έπαιζε την υποτιθέμενη Μαντόνα.
Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ’90 ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Η δεκαετία του ’90 ήταν δύσκολη. Έβγαλε έναν προσωπικό δίσκο με την LYRA (Της αγάπης το παιχνίδι) το 1992 που δεν πούλησε, και έκανε ένα γκεστ στην Λάμψη του Φώσκολου. Και σχεδόν τίποτα άλλο.
Πέθανε στην Αθήνα στις 25 Ιουνίου 1998 από φαρμακευτική δηλητηρίαση. Τη βρήκε η αδερφή της στο σπίτι της.
Ο θάνατός της ήταν αυτοκτονία, απόρροια της οικονομικής ανέχειας και της ανεργίας της τα τελευταία χρόνια. Σε σχετική επιστολή που βρέθηκε η ηθοποιός ανέφερε ότι εκτός από πολύ λίγους συναδέλφους της, κανένας άλλος δεν θέλησε να την προσλάβει. Η ζωή της μακριά από το σανίδι ήταν αυτό που την έφερε σε οικονομικό και προσωπικό αδιέξοδο. Κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο του Βύρωνα.
To 2011 μάλιστα, όταν κυκλοφόρησε το βίντεοκλιπ Judas της Lady Gaga, οι ομοιότητες του κλιπ αλλά και του λουκ της Gaga με την Παγκράτη έκαναν τον Robin Skouteris να δημιουργήσει ένα τέλειο κλιπάκι.
Τότε ήταν που άρχισαν να την αποκαλούν LADY RENA και να λένε ότι ήταν μπροστά απ’ την εποχή της.
Στην τηλεόραση, ο Μάκης Δελαπόρτας μίλησε για πρώτη φορά για την τελευταία, σκοτεινή και δύσκολη περίοδο της ζωής της Παγκράτη.
«Έπαιζε στην επαρχία σε ένα θεατρικό και όταν ήρθε εδώ, η Ρένα Βλαχοπούλου δεν την πήρε στον θίασο γιατί είχε μάθει πως έλεγε κάποια περίεργα για εκείνη. Προσπάθησα τη Βλαχοπούλου να την πείσω ότι μπορεί και να μην είναι έτσι, δεν τα κατάφερα».
«Η Ρένα Παγκράτη είχε φτάσει στα 49, είχε μείνει άνεργη, είχαν πεθάνει οι γονείς της και είχε χάσει τον αγαπημένο της σε αυτοκινητιστικό δυστήχημα».
«Δεν μπορούσε να ακολουθήσει και την εποχή της σωστά. Της λέγαμε όλοι ότι έχει ένα συγκεκριμένο στιλ που πρέπει να αλλάξει, δεν ήταν εύκολο. Πολλοί δεν μπόρεσαν να το κάνουν».
«Είναι η πρώτη φορά που το λέω αυτό, με τη Ρένα Παγκράτη πήγαμε μαζί σε ένα κατάστημα καλλυντικών για να πιάσει δουλειά. Δεν έφταιξαν οι άνθρωποι, όμως δεν μπόρεσαν να συνειδητοποιήσουν πόσο ανάγκη μπορεί να είχε αυτή η κοπέλα για να βρει δουλειά. Δεν την πίστεψαν».
«Ο Δαλιανίδης μου είπε τότε ότι θα της πληρώνει αυτός το ενοίκιο. Η Άννα Φόνσου μου είπε θα κοιτάξω να της βγει μια σύνταξη αναπηρική, όμως δεν μπορείς να βγάλεις σύνταξη σε έναν άνθρωπο που έχει ψυχολογικά. Έτσι αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή της. Αισθάνθηκα πάρα πολύ άσχημα και δε βγήκα ποτέ να μιλήσω, ενώ ήξερα τα πάντα. Επίσης ένας μεγάλος πρωταγωνιστής της είχε υποσχεθεί πως θα την βοηθήσει, θα της πήγαινε λεφτά, δεν της τα πήγε ποτέ. Αυτό ίσως ήταν και η αφορμή που είπε «δεν μπορώ να περιμένω τίποτα από κανέναν. Τέλος»!».