Η επιτυχία από την... ισοπέδωση ένα πέναλτι δρόμος: Τα social media «καταβροχθίζουν» και τον ελληνικό αθλητισμό
Το θέμα μου δεν είναι οπαδικό, ούτε αθλητικό. Είναι κοινωνικό. Ένα μίσος που βγάζει ο καθένας για τον διπλανό του αποτελεί μια μάστιγα
Ζούμε στην χώρα που η επιτυχία από την πλήρη αποτυχία απέχει ένα δευτερολέπτο ή καλύτερα ένα χαμένο πέναλτι. Όχι, δεν περίμενα τον αποκλεισμό της Εθνικής Ελλάδος από την Γεωργία για το Euro 2024 για να το καταλάβω. Ασχολούμαι χρόνια με το... πάθος μου και το βιώνω καθημερινά και στην ομάδα που υποστηρίζω. Ισοπέδωση σε κάθε στραβή...
Στην εποχή των social media, δυστυχώς, όλοι έχουν άποψη για όλα και την εμφράζουν δημόσια. Και δυστυχώς όχι με κόσμιο τρόπο. Στις μέρες μας που ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει ένα ψεύτικό προφίλ στο Facebook, στο Instagram, στο Twitter και να αρχίζει να βρίζει τα «Θεία» γιατί απλά μπορεί να το κάνει. Έτσι είναι τα πράγματα.
Το θέμα μου δεν είναι οπαδικό, ούτε αθλητικό. Είναι κοινωνικό. Ένα μίσος που βγάζει ο καθένας για τον διπλανό του αποτελεί μια μάστιγα που δυστυχώς προκαλεί την βία. Χτες λοιπόν είδαμε τους διθνείς της Εθνικής Ελλάδος ποδοσφαίρου να δίνουν τα πάντα για την πρόκριση στο Euro και να μην τα καταφέρουν. Ναι ήταν κακοί, ναι αποκλείστηκαν αλλά κάπου ώπα με την ισοπέδωση σ' αυτή την χώρα.
Πάντα οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές είναι αυτοί που δεν παίζουν και φυσικά ποδοσφαιριστές της αγαπημένης μας ομάδας. Τι και αν αυτοί έχουν θέσει τον εαυτό τους εκτός ομάδας, τι και αν με τους ίδιους ποδοσφαιριστές η Εθνική ομάδα είχε γνωρίσει τεράστιες αποτυχίες στο πολύ πρόσφατο παρελθόν! Ξαφνικά αν έπαιζε ο Χ ή ο Ψ θα ρίχναμε τρια μπαλάκια και θα πηγαίναμε παρακάτω...
Κάθεται τώρα ο καθένας να διαπομπεύσει επαγγελματίες αθλητές και να τους κρίνει για ο αν αγαπούν το εθνόσημο, την ίδια στιγμή που οι ίδιοι δεν γνωρίζουν καν τα βασικά της ορθογραφίας. Είμαι περισσότερο Έλληνας εγώ, από τον κάθε παίκτη που έδωσε και την ψυχή του και στο φινάλε φινάλε εκείνος έχασε την τεράστια ευκαιρία να λάβει μέρος σε μια τεράστια διοργάνωση και να ανεβάσει το κασέ του.
Ναι σίγουρα δεν είναι και επιτυχία να μένεις εκτός Euro από μια ομάδα με το βεληνεκές της Γεωργίας. Δεν μπορεί όμως ο καθένας να ισοπεδώνει τα πάντα. Μια ομάδα που πληρώνει την γελοία απόφαση της UEFA του να κρίνεται μια τόσο σημαντική πρόκριση σε μονό ματς στην έδρα του ενός που προκύπτει από κλήρωση, ούτε καν με κάποιο αγωνιστικό κριτήριο! Γιατί δεν νομίζω να πιστεύει κανείς πως σε διπλά παιχνίδια κόντρα σε Καζακστάν και Γεωργία, αυτή η Εθνική που είδαμε την τελευταία εβδομάδα δεν θα περνούσε στα γήπεδα της Γερμανίας. Μια Εθνική που δεν δέχτηκε γκολ σε δύο αναμετρήσεις - τελικούς και αποκλείστηκε στην λεπτομέρεια.
Η Εθνική Ελλάδος, δυστυχώς, βρέθηκε μπροστά στο αστείο σύστημα να πρέπει να διεκδικήσει την πρόκριση στα τελικά μεγάλης διοργάνωσης κόντρα σε ένα σύνολο παικτών που βρισκόταν μπροστά σε 60.000 ομοεθνείς τους και είχαν την τεράστια πρόκληση για βρεθούν για πρώτη φορά σε κάτι τόσο... σπουδαίο. Με όποια Εθνική και να έπαιζε χτες, αυτό το πάθος των Γεωργιανών, θα τους έβαζε δύσκολα μπροστά σ' αυτό το κοινό. Οπότε για μένα δεν πρόκειται για καμία αποτυχία. Τα έδωσαν όλα τα παιδιά, δεν τα καταφέραν και πάμε παρακάτω. Δεν χρειάζεται καμία ισοπέδωση. Έλεος με τον κάθε «ανώνυμο» μάγκα του διαδικτύου.
Και δυστυχώς το φαινόμενο αυτό δεν είναι μόνο ποδοσφαιρικό. Όλοι γνωρίζουμε και κρίνουμε τα πάντα σ' αυτή την χώρα. Από πολιτική, ιατρική μέχρι και τα αθλητικά. Μέχρι και για τον Λευτέρη Πετρούνια έχω διαβάσει κριτική. Δηλαδή κάπου φτάνει...
Υ.Γ.: Επιτέλους σταματήστε να κρίνετε την Εθνική ομάδα με οπαδικά κριτήρια. Είμαι Παναθηναϊκός και γουστάρω να βλέπω με το εθνόσημο το πάθος του Μασούρα, το ταλέντο του Κωνσταντέλια και την ψυχή του Μάνταλου.
Aκολουθήστε μας στo Google News
