Το Θείο Τραγί του Άρη Μπινιάρη για λίγες ακόμα παραστάσεις σε on demand προβολή
Ηθοποιός και μουσικοί συμπράττουν ζωντανά επί σκηνής
Το Θείο Τραγί, η εξαιρετική παράσταση του Άρη Μπινιάρη επιστρέφει σε on demand προβολή έως και την Κυριακή 30 Μαΐου 2021. Ένας αλήτης, ένας προκλητικός, ένας εχθρός του καθωσπρεπισμού επιστρέφει στα πάτρια εδάφη για μια παλιά του αγάπη, που παντρεμένη τώρα πια μ’ έναν πλούσιο αστό, ζει την «ευτυχία» μιας «γεμάτης» ζωής.
Ο αντι-ήρωας αυτός ραδιουργεί σωτήρια εναντίον μιας δοσμένης συνταγής που καθιστά τους ανθρώπους κοινωνικά «κανονικούς», απεγνωσμένα «υγιείς» και κάλπικα γεμάτους. Η παράσταση αποτελεί ένα ταυτόχρονα θεατρικό και μουσικό γεγονός. Ηθοποιός και μουσικοί συμπράττουν ζωντανά επί σκηνής.
Ο μουσικός λόγος του Γιάννη Σκαρίμπα πλαισιώνεται από μουσική και τραγούδια γραμμένα ειδικά για την παράσταση, και με όχημα τα εκφραστικά μέσα του ηθοποιού δημιουργούν μια ηλεκτρική και δυναμική πλατφόρμα αφήγησης της προκλητικής αυτής ιστορίας.
H παράσταση διαθέτει δυνατότητα επιλογής υποτίτλων στα ελληνικά ή τα αγγλικά. Παράλληλα τη Δευτέρα 31 Μαΐου, στο πλαίσιο της «Πλατείας Θεάτρου», του Αθήνα 9.84, θα γίνει η ραδιοφωνική μετάδοση του έργου «Καλιφόρνια Ντρίμιν» του Βασίλη Κατσικονούρη, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά.
Ποιος είναι ο Άρης Μπινιάρης
Ο Άρης Μπινιάρης είναι σκηνοθέτης και ηθοποιός του θεάτρου και θέλει η δουλειά του να μεταφέρει την αισθητική προοπτική μιας εμπειρίας. Παθιάζεται πραγματικά με ό,τι κάνει και στοχεύει στις δυνατότητες εκείνες που προωθούν έναν εφευρετικό τρόπο για να δημιουργήσουν μια ειδική ποιότητα ατμόσφαιρας στη σκηνή.
Γι’ αυτό, διερευνά συνεχώς πώς μπορούν να συνυπάρξουν σύγχρονες μουσικές τάσεις και οπτικές τεχνολογίες στον τομέα της τέχνης, μαζί με αυτό που περιέχει η θεατρική παρούσα στιγμή. Μέχρι τώρα, οι παραστάσεις του αναδεικνύουν τα ποιητικά έργα τόσο ως θεατρικά όσο και ως μουσικά γεγονότα, όπου η μουσική και η θεατρική δράση γίνονται όχημα για να έρθει το κοινό σε επαφή με μια δραματουργία που επιδιώκει να αναδείξει θέματα προσωπικής ελευθερίας, κοινωνικού δογματισμού και ιστορικής μνήμης.
Από θεάματα μεγάλης κλίμακας, όπως στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, έως έργα μικρότερης κλίμακας, στοχεύει να δημιουργεί μια οργανική κυκλοφορία μεταξύ ρυθμού και μουσικότητας, μέσω των οποίων οι θεατές-ακροατές να μπορούν να αντιλαμβάνονται δυναμικά τις εσωτερικές δονήσεις του νοήματος ενός έργου.
Aκολουθήστε μας στo Google News
