Πετράκης Γιάλλουρος: Ο 18χρονος ήρωας του Κυπριακού Αγώνα – Δεν λέει να ηρεμήσει ούτε μετά την θυσία του

Το όνομά του ήταν Πετράκης Γιάλλουρος. Δεν πρόλαβε να μεγαλώσει και να γίνει Πέτρος. Το νήμα της ζωής του κόπηκε απότομα το πρωινό της 7ης Φεβρουαρίου 1956, κατά τη διάρκεια μιας μαθητικής διαδήλωσης στην Αμμόχωστο. Μια αγγλική σφαίρα έβαλε τέλος στη ζωή του, καθιστώντας τον τον πρώτο μαθητή που θυσιάστηκε στον Κυπριακό Απελευθερωτικό Αγώνα.

Ο Πετράκης, σημαιοφόρος του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου, ήταν ένα παιδί χαρισματικό. Ψηλός, λεπτός, με σγουρά μαλλιά και γαλανά μάτια, ξεχώριζε για την αριστεία του στα μαθήματα και την αφοσίωσή του. Ήταν εκείνος που κρατούσε την ελληνική σημαία στις σχολικές εκδηλώσεις, γεμίζοντας περηφάνια τους γύρω του.

Διαβάστε επίσης: Ο Τάσσος Παπαδόπουλος θα είναι ένα αιώνιο σύμβολο των Ελλήνων: Το μεγάλο «ΟΧΙ» που τον έγραψε για πάντα στην ιστορία

Γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου 1938 στο Ριζοκάρπασο, γιος του Ζαχαρία και της Αννεζούς Γιάλλουρου. Είχε πέντε αδέλφια: τον Λευτέρη, τη Μαρία, την Καίτη, τον Νίκο και τον Γιάννη. Από νεαρή ηλικία ανέπτυξε έντονο πατριωτισμό και το 1955 εντάχθηκε στη νεολαία της ΕΟΚΑ. Με θάρρος και αποφασιστικότητα, μοίραζε προκηρύξεις κατά της αγγλικής κατοχής, μετέφερε όπλα και οργάνωνε αντικατοχικές εκδηλώσεις στο σχολείο του.

Την περίοδο της θυσίας του, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος βρισκόταν στο Λονδίνο σε διαπραγματεύσεις με τον Άγγλο κυβερνήτη της Κύπρου, Τζον Χάρντινγκ. Την ίδια στιγμή, ο Γεώργιος Γρίβας, παρά την επιθυμία να μη διαταράξει τις συνομιλίες, βρήκε τον δικό του τρόπο να ασκήσει πίεση. Έδωσε εντολή για μαθητικές εκδηλώσεις, που τελικά οδήγησαν στον ηρωικό θάνατο του Πετράκη Γιάλλουρου.

Η θυσία του Πετράκη Γιάλλουρου που δε θα ξεχαστεί ποτέ

Οι μαθητές της Κύπρου αντέδρασαν δυναμικά και με αποφασιστικότητα. Στις 6 Φεβρουαρίου ξεκίνησαν διαδηλώσεις στην Αμμόχωστο, αναγκάζοντας τις αρχές να κλείσουν τα σχολεία. Την επόμενη μέρα, οι μαθητές κατέβηκαν ξανά σε πορεία διαμαρτυρίας. Οι διαδηλώσεις σύντομα εξελίχθηκαν σε συγκρούσεις, με τους μαθητές να βρίσκονται αντιμέτωποι με τον Αγγλικό αποικιακό στρατό. Σε μια κρίσιμη στιγμή, ο επικεφαλής έδωσε τη διαταγή να ανοίξουν πυρ. Στη συμβολή των οδών Κυπριανού και Ερμού, ένας μαθητής έπεσε νεκρός.

Την ίδια περίοδο, η Ελλάδα βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο και ο τραγικός θάνατος του 18χρονου Πετράκη πέρασε σχεδόν απαρατήρητος. Το γεγονός καλύφθηκε βιαστικά, με μικρές αναφορές στις τελευταίες σελίδες των εφημερίδων, χωρίς ιδιαίτερη ανάλυση ή δημόσια συζήτηση.

Η τραγική ειρωνεία της υπόθεσης είναι πως, μόλις έναν χρόνο νωρίτερα, τον Αύγουστο του 1955, ο Πετράκης, ως ηγετικό στέλεχος της Άλκιμης Νεολαίας ΕΟΚΑ (ΑΝΕ), είχε επισκεφθεί την Ελλάδα σε μαθητική εκδρομή-προσκύνημα μαζί με το σχολείο του. Κατά την επίσκεψη, είχε καταθέσει στεφάνι στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και, γεμάτος ενθουσιασμό, είχε γράψει στον πατέρα του μια επιστολή γεμάτη χαρά και υπερηφάνεια:

«Μόλις πάτησα το Άγιο χώμα της Ελλάδος, μια βαθειά συγκίνησις με κατακυρίευσε και δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια μου, αφ’ ενός λόγω του ότι πατούσα στην Ελεύθερη Πατρίδα, αφ’ ετέρου διότι σκέφτηκα ότι η ιδιαιτέρα μας πατρίς Κύπρος έμενε υπόδουλη κάτω από τον βαρύ ζυγό των Άγγλων, ενώ έπρεπε να είναι κι αυτή ένα κομμάτι της Ελεύθερης Ελλάδος».

Τη δολοφονία του ακολούθησαν απεργιακές κινητοποιήσεις, μαθητές κατέστρεψαν στα σχολεία τους βρετανικές σημαίες και εικόνες της βρετανικής βασιλικής οικογένειας, ενώ τέσσερις μέρες αργότερα, μια ομάδα της ΕΟΚΑ πήρε εκδίκηση εκτελώντας στη Λευκωσία τρεις αδειούχους άνδρες των βρετανικών δυνάμεων.

Όμως τα βάσανα του ήρωα συνεχίστηκαν και μετά θάνατο. Στο Ριζικάρπασο αναγέρθηκε Μνημείο που έφερε το όνομά του. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974 και την κατάληψη της περιοχής το Μνημείο καταστράφηκε. Ακόμα και ο τάφος του στο νεκροταφείο της ίδιας περιοχής διασώζεται σε κακή κατάσταση.