Μέγας Αλέξανδρος: Στην Τούμπα βρέθηκε το μεγάλο μυστικό για τον τάφο του - «Μέσα στη σαρκοφάγο περίμενε μια ωραία έκπληξη, η μόνη δυσκολία ήταν...»
Οι στιγμές δέους γύρω από τις ανακαλύψεις
Ο Μέγας Αλέξανδρος κατάφερε να μείνει για πάντα η πιο πολυσυζητημένη μορφή, που πέρασε από την ανθρωπότητα, και η προσπάθεια εύρεσης του τάφου του είναι ένα από αυτά τα στοιχεία, που τον καθιστούν ακόμη την πιο δημοφιλή προσωπικότητα.
«Νομίζω πως δεν έχω δοκιμάσει ποτέ στη ζωή μου τέτοια αναστάτωση,ούτε και θα δοκιμάσω ποτέ άλλοτε». Ο 58χρονος αρχαιολόγος Μανόλης Ανδρόνικος στέκεται συγκινημένος πάνω από τον λάκκο που έχει ανοίξει σε έναν από τους χαμηλούς λοφίσκους της περιοχής της Μεγάλης Τούμπας, που αποτελεί τμήμα της αρχαίας Βεργίνας, καθώς υποπτεύεται τι μπορεί να κρύβει. Βουτάει το τσαπάκιτης ανασκαφής, απομακρύνει προσεκτικά το χώμα και αρχίζει να σκάβει με πείσμα το έδαφος. Ολόγυρα είναι μαζεμένοι οι συνεργάτες του, με πολλούς μετά από χρόνια να συνεχίζουν να το συζητούν.
Είναι 8 Νοεμβρίου 1977 και η ομάδα παρακολουθεί συνεπαρμένη τον επικεφαλής,που τώρα έχει βρεθεί μπροστά σε έναν πέτρινο τοίχο νεκρικού δωματίου, το οποίο παραμένει σφραγισμένο επί 23 αιώνες. Με έκδηλη αγωνία περιμένουν να αποκαλυφθεί μπροστά στα μάτια τους ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα στην ιστορία της αρχαιολογίας.
Διαβάστε επίσης: «Γκρεμίζονται» τα σενάρια για τον Μέγα Αλέξανδρο: «Μετέφεραν το σώμα του - Πρώτα θάφτηκε στην...»
Μέσα από ένα άνοιγμα πλάτους 34 εκατοστών και μήκους λίγο περισσότερο από μισό μέτρο, κρατώντας ένα ηλεκτρικό φανάρι στο χέρι, ο Ανδρόνικος ρίχνει φως μέσα στον θάλαμο, ανακαλύπτοντας στο δάπεδο μια σπάνια συλλογή ασημένιων και χρυσών αντικειμένων. Πολύ κοντά στον τοίχο υπήρχε μια μαρμάρινη σαρκοφάγος.
«Είχα βρει τον πρώτο ασύλητο μακεδονικό τάφο. Εκείνη τη στιγμή δεν ενδιαφερόμουν για τίποτε άλλο. […] Οπωσδήποτε, συλλογιζόμουν ότι μέσα στη σαρκοφάγο πρέπει να κρύβεται μια ωραία έκπληξη. Η μόνη δυσκολία που συναντήσαμε ήταν πως την ώρα που ανασηκώναμε το κάλυμμα είδαμε καθαρά πια το περιεχόμενο και έπρεπε να μπορέσουμε να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να συνεχίσουμε τη δουλειά μας, μόλο που τα μάτια μας είχαν θαμπωθεί απ’ αυτό που βλέπαμε και η καρδιά μας πήγαινε να σπάσει από συγκίνηση.
Μέσα στη σαρκοφάγο υπήρχε μια ολόχρυση λάρνακα. Επάνω στο κάλυμμά της ένα επιβλητικό ανάγλυφο αστέρι με δεκάξι ακτίνες, και στο κέντρο του ένας ρόδακας», θα γράψει ο ίδιος γλαφυρά στο βιβλίο του «Το χρονικό της Βεργίνας».
Τι λένε τα στοιχεία του τάφου που βρέθηκε
Όλες οι επιφάνειες της ολόχρυσης λάρνακας ήταν διακοσμημένες με ρόδακες και φυτικά στοιχεία, ενώ τα πόδια της τελείωναν σε δάχτυλα λιονταριού. Με πολλή προσοχή και ακόμη περισσότερη συγκίνηση, ανασήκωσε αργά και θαρρείς τελετουργικά το κάλυμμα της σαρκοφάγου με το φανταχτερό αστέρι, πιάνοντάς το από τις δυο γωνίες της μπροστινής πλευράς.
Όλοι περίμεναν ότι μέσα θα υπάρχουν απλώς τα καμένα οστά του νεκρού. «Όμως αυτό που αντικρίσαμε στο άνοιγμά της μας έκοψε για μιαν ακόμη φορά την ανάσα, θάμπωσε τα μάτια μας και μας πλημμύρισε δέος: πραγματικά, μέσα στη λάρνακα ήταν τοποθετημένα με τάξη το ένα επάνω στο άλλο, ως την κορφή του χρυσού κιβωτίου, τα καμένα οστά. Ήταν πεντακάθαρα και δεν υπήρχε αμφιβολία πως προτού τοποθετηθούν εκεί είχαν πλυθεί με μεγάλη φροντίδα, πιθανότατα με κρασί.
Αλλά το πιο απροσδόκητο θέαμα το έδινε ένα ολόχρυσο στεφάνι από φύλλα και καρπούς βελανιδιάς, που ήταν διπλωμένο και τοποθετημένο πάνω στα οστά (σ.σ. που είχαν γίνει μοβ από το ύφασμα που τα κάλυπτε). Ποτέ δεν είχα φανταστεί τέτοια ασύλληπτη εικόνα. Τα μάτια μου είχαν βουρκώσει από ένα άτοπον πάθος. Για μια στιγμή ένιωσα πραγματικά ευτυχισμένος από το συναρπαστικό όνειρο που ζούσα μέρα μεσημέρι.
Μπορώ να φέρω στη συνείδησή μου ολοκάθαρα την αντίδραση που δοκίμασα, καθώς έλεγα μέσα μου: “Αν η υποψία που έχεις, πως ο τάφος ανήκει στον Φίλιππο, είναι αληθινή (και η χρυσή λάρνακα ερχόταν να ενισχύσει την ορθότητα αυτής της υποψίας), κράτησες στα χέρια σου τη λάρνακα με τα οστά του. Είναι απίστευτη και φοβερή μια τέτοια σκέψη, που μοιάζει εντελώς εξωπραγματική».
Εκείνη τη νύχτα του φθινοπώρου, όπως και όλες τις επόμενες, στάθηκε αδύνατον να κοιμηθεί ο Ανδρόνικος πάνω από δύο με τρεις ώρες. Γύρω στις δώδεκα τα μεσάνυχτα έπαιρνε το αυτοκίνητο και πήγαινε στο σημείο όπου βρέθηκε ο τάφος του βασιλιά των Μακεδόνων και πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Φιλίππου Β΄, προκειμένου να βεβαιωθεί ότι οι φύλακες βρίσκονταν στη θέση τους. Το ίδιο έκανε και στις δύο και στις πέντε το πρωί.
Η επίπονη και πολύχρονη έρευνα του καθηγητή κλασικής αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης είχε αποδώσει καρπούς. Διαβάζοντας χωρία του αρχαίου ιστορικού Πλουτάρχου, έψαχνε να βρει το σημείο στο οποίο πιθανόν να είχε ταφεί ο βασιλιάς των Μακεδόνων. «Ζούσα μέρα και νύχτα το μεγάλο όνειρο. Έτρωγα με τα μάτια μου το χώμα της Τούμπας, ανέβαινα και κατέβαινα, πήγαινα κι ερχόμουν και πάσχιζα να μαντέψω το μυστικό της. Όχι με σχολαστικές παρατηρήσεις τυπικών στρωματογραφικών ενδείξεων, αλλά με μια σύνολη εκτίμηση όλων μαζί των εικόνων που μου έδινε», θα πει.
Το μυαλό του δούλευε απεγνωσμένα• γι’ αυτό και έσκαβε σε διάφορα σημεία, δυστυχώς χωρίς επιτυχία στην αρχή. Όταν φάνηκε όμως το πρώτο παράξενο τοιχάριο, η χαρά του ήταν απερίγραπτη. «Το μόνο που έλεγα και ξανάλεγα ήταν πως πολύ μου αρέσει, πως είμαι περίεργος να δω τι είναι, πως κάτι παράξενο και ενδιαφέρον θα μας δώσει. Δεν ήξερα τι• ήταν αδύνατον να μαντέψω τον απροσδόκητο ρόλο του».
Το πρωί της 24ης Νοεμβρίου 1977 ο καθηγητής θα προβεί σε ανακοινώσεις. Το αμφιθέατρο της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ., όπου θα μιλούσε, ήταν ασφυκτικά γεμάτο από ένα ετερόκλητο κοινό: βουλευτές, δημάρχους, νομάρχες, δημοσιογράφους από την Ελλάδα και το εξωτερικό, στρατιωτικούς, αρχαιολόγους, φοιτητές και διάφορους άλλους.
Ο Ανδρόνικος αρχίζει να ενημερώνει τους παριστάμενους αναλυτικά για τα αποτελέσματα της ανασκαφής στη Βεργίνα, που κράτησαν έξι εβδομάδες, δείχνοντας μια σειρά από έγχρωμες φωτογραφίες. Δείχνει τη σκουρόχρωμη πολεμική πανοπλία που ήταν καλυμμένη με χρυσάφι και έφερε σχέδια με κεφάλια λεόντων, χάλκινες επικαλαμίδες, κομμάτια μιας σφραγίδας, ειδώλια, κεφαλές από ελεφαντόδοντο και τοιχογραφίες.
Όταν παρουσιάζει τη διαφάνεια με τη χρυσή λάρνακα και το αστέρι με τις 16 ακτίνες, ο κόσμος στο αμφιθέατρο ξεσπά σε παρατεταμένα χειροκροτήματα.
Όταν φθάνει η στιγμή να απαντήσει στο ερώτημα σε ποιον ανήκει ο μεγάλος τάφος, ο Ανδρόνικος, αποκρυπτογραφώντας τα ευρήματα αλλά και ενθαρρυμένος από τις θεωρίες του Άγγλου ιστορικού Νίκολας Τζέφρι Λεμπριέρε Χάμοντ (1907-2001), που είχε μελετήσει την αρχαία ελληνική ιστορία και ιδίως την περίοδο κατά την οποία έζησε ο Φίλιππος Β΄ και ο Μέγας Αλέξανδρος, θα πει: «Στηριζόμενος σε αρχαιολογικές ενδείξεις, νομίζω πως έχω το δικαίωμα να πω ότι μπορεί να ανήκει στον Φίλιππο τον Β΄».
Η ονοματοδοσία των τεσσάρων τάφων Θα επισημάνει παράλληλα ότι ανακάλυψε συνολικά τέσσερα θαμμένα ταφικά κτίσματα, τα δύο εκ των οποίων ήταν ασύλητα από τυμβωρύχους. Ο συλημένος τάφος I θα ονομαστεί «τάφος της Περσεφόνης» λόγω της εκπληκτικής ομορφιάς τοιχογραφίας, που είναι εμπνευσμένη από τον μύθο της θεάς του κάτω κόσμου, της άνοιξης και των λουλουδιών. Ο τάφος II είναι του Φιλίππου Β΄ και φυσικά ο διασημότερος, ο τάφος III αποκαλείται και τάφος του «πρίγκιπα» λόγω της απόδοσής του στον Αλέξανδρο Δ΄ (γιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου), ενώ ο τάφος IV είναι γνωστός και ως «ο τάφος με τους ελεύθερους κίονες».
Η συμβατική αυτή ονομασία προέκυψε από ένα ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό στοιχείο της πρόσοψης, την ύπαρξη δηλαδή ολόκληρων κιόνων σε αντίθεση με τη μέχρι τότε επιλογή των ημικιόνων. Δυστυχώς, πέρα από αυτά τα λίγα αρχιτεκτονικά στοιχεία δεν είναι γνωστό τίποτα άλλο γι’ αυτόν τον τάφο, καθώς βρέθηκε κατεστραμμένος σχεδόν ολοκληρωτικά.
Ολοκληρώνοντας τις ανακοινώσεις για τα όσα βρέθηκαν κατά τη διάρκεια της αρχαιολογικής ανασκαφής στη Βεργίνα, ο καθηγητής Μανόλης Ανδρόνικος παραχώρησε συνέντευξη στην τότε κρατική τηλεόραση, λέγοντας μεταξύ άλλων τα εξής: «Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο κύριος τάφος είναι βασιλικός και ακόμη περισσότερο ότι ανήκει στον Φίλιππο Β΄. Όλον αυτό τον καιρό εγώ δεν είχα πει τίποτα, γιατί δεν είχα τις αποδείξεις παρά μόνο ενδείξεις.
Η γνωστή αρχαιολόγος αποκαλύπτει το «μυστικό» που κρύβει ο τάφος της Αμφίπολης ενώ «κατακεραυνώνει» την κυβέρνηση Σημίτη για την διακοπή των ανασκαφών στην Αίγυπτο!
Η Λιάνα Σουβαλτζή , μιλώντας στον Κώστα Χαρδαβέλλα και στη Real News αποκαλύπτει τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τον τάφο της Αμφίπολης.
Όπως η ίδια επιμένει, «στην Αίγυπτο βρέθηκε ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αλλά δυστυχώς χάθηκε η ευκαιρία να λάμψει η Ελλάδα παγκοσμίως μέσα από αυτόν τον σημαντικό θησαυρό».
Η ίδια η αιγυπτιακή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι ανακαλύφθηκε ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Σε αντίθεση βέβαια με την ελληνική που όχι μόνο δεν επικρότησε και δεν στήριξε μέχρι τέλους την προσπάθεια της αρχαιολόγου αλλά της έβαλε και ανυπέρβλητα εμπόδια.
19 χρόνια μετά ο τάφος ρημάζει στην Αιγυπτιακή έρημο εξαιτίας των κακών χειρισμών πολιτικών προσώπων.
«Ο Μέγας Αλέξανδρος ζει μέσα στο υπόγειο τάφο, που η κυβέρνηση Σημίτη δεν μου επέτρεψε να μπω. Μαζί με άλλα 5 άτομα ξεκινήσαμε τον Μάρτιο του 1989 και οι έρευνες διήρκησαν έως Ιανουάριο του 1995» ανέφερε η κα. Σουβαλτζή.
Όπως η ίδια ισχυρίζεται «ξοδέψαμε πολλά χρήματα. Κόπους μιας ζωής. Ολόκληρη την περιουσία μας».
Σοβαρές αιχμές για την κυβέρνηση Σημίτη και τον τότε πρωθυπουργό από την γνωστή αρχαιολόγο. Όπως ανέφερε στον Κώστα Χαρδαβέλλα «με σταμάτησε ο Σημίτης. Πήγα στον γενικό γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου και μου είπε ότι τον είχε επισκεφθεί το στέλεχος του ΚΚΕ Κωστή Μοσκώφ, που τότε ήταν μορφωτικός σύμβουλος στην πρεσβεία. Του ζήτησε να μην ανανεώσει την άδεια μου.»
Μάλιστα όπως η ίδια τονίζει «εκείνη την εποχή υπήρξε έντονο ενδιαφέρον με την ονομασία των Σκοπίων. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Θεόδωρου Πάγκαλου: “Το θέμα δημιουργούσε εθνισμό στους Έλληνες και έπρεπε να πέσουν οι τόνοι”».
Η Λιάνα Σουβαλτζή απαντά στο ερώτημα, γιατί χρειάστηκε να περάσουν 50 χρόνια για να αναζητήσουν οι αρχαιολόγοι το μυστικό της Αμφίπολης.
«Υποθέτω ότι έχει να κάνει με τις φατριές που τοποθετούνται στο υπουργείο Εξωτερικών και ελέγχουν τα πράγματα εξυπηρετώντας τους δικούς τους. Μη ξεχνάμε ότι οι ανασκαφές στην Αμφίπολη γίνονται χάρη στην προσωπική παρέμβαση του πρωθυπουργού» είπε.
Όταν όμως ερωτήθηκε για τον τάφο της Αμφίπολης και τη σχέση του με τον Μεγάλο Αλέξανδρο η απάντησή της ήταν απόλυτη: «Σίγουρα δεν ανήκει στον Μέγα Αλέξανδρο. Ούτε στη Ρωξάνη ούτε στο γιο του. Από τη στιγμή που ο Κάσσανδρος τους δολοφόνησε χωρίς να δείξει κανένα απολύτως σεβασμό στα πρόσωπά τους όπως δεν έδειξε σεβασμό και στη μάνα του Αλεξάνδρου με ποια λογική θα έχτιζε ένα μεγάλο μνημείο προς τιμήν του;».
Ανακαλύφθηκε αιώνες μετά: Η Αλεξάνδρεια είχε χτιστεί να ευθυγραμμίζεται με τον Ήλιο την ημέρα γενεθλίων του Μεγάλου Αλεξάνδρου
Στο συμπέρασμα ότι η Αλεξάνδρεια είχε χτιστεί να ευθυγραμμίζεται με τον Ήλιο την ημέρα γενεθλίων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έφτασαν οι Ιταλοί αρχαιοαστρονόμοι δρ. Τζούλιο Μάλι και Λουίζα Φέρο του Πολυτεχνείου του Μιλάνο.
Ο μεγάλος κεντρικός δρόμος της πόλης, η Κανωπική Οδός ή Μέσον Πεδίον, ευθυγραμμίζεται σχεδόν τέλεια με τον ήλιο όπως θα ανέτελλε το πρωινό της 20ής Ιουλίου 356 π.Χ. σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο. Το σύνηθες σε πόλεις εκείνης της εποχής θα ήταν η κύρια οδός να είχε σχεδιαστεί παράλληλη με την ακτή της Μεσογείου, και παρ’ όλο που η Κανωπική οδός ήταν με κατεύθυνση δυτική/ανατολική, παρεκκλίνει από την παράλληλο με την παραλία.
Η έρευνα αυτή προέκυψε παράλληλα με το συνεχιζόμενο ενδιαφέρον ιστορικών και αρχαιολόγων για την εύρεση του τάφου του μεγάλου στρατηλάτη, που πιστεύεται ότι βρίσκεται σε μία χρυσή οστεοθήκη εντός μίας γυάλινης σαρκοφάγου. Υποπτευόμενοι ότι η Αλεξάνδρεια είχε χτιστεί με βάση κάποιο ηλιακό γεγονός συνδεδεμένο με τη ζωή του Αλεξάνδρου, οι Ιταλοί ερευνητές χρησιμοποίησαν κατάλληλο λογισμικό και προσομοίωσαν την ανατολή του Ηλίου με την ημέρα της γέννησής του. Υπολόγισαν έτσι ότι ο Ήλιος θα ανέτειλε λιγότερο από μισή μοίρα από την πορεία της Κανωπικής Οδού.
Οι αστρονόμοι επίσης ανακάλυψαν ότι και ο αστέρας Βασιλίσκος (Regulus), το πιο φωτεινό αστέρι του αστερισμού του Λέοντος και λεγόμενο «αστέρι του βασιλιά», θα ανέτειλε επίσης σε παρόμοια ευθυγράμμιση. Η μη τυχαία φύση της επιλογής αυτής ενισχύεται από παρόμοια ευρήματα σε άλλες ελληνιστικές πόλεις όπως η Σελεύκεια επί του Τίγρη.
Τα ευρήματα είναι σύμφωνα με παρόμοιες αρχιτεκτονικές πρακτικές της αρχαιότητας, όπως η ευθυγράμμιση της Πυραμίδος της Γκίζας με τα σημεία της πυξίδας. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο δάσκαλος του Μ. Αλεξάνδρου Αριστοτέλης, ήταν συνεχιστής των ιδεών του Πλάτωνα και του Σωκράτη, περί «γέννησης της τέλειας πόλεως».
Η ευθυγράμμιση μιας ολόκληρης πόλης με την ημερομηνία γέννησης του Μεγάλου Αλεξάνδρου θα τόνιζε εμφατικά την ισχύ και εξουσία του. Η ίδια ομάδα σκοπεύει να εξετάσει και τις υπόλοιπες πόλεις που ίδρυσε ο Μ. Αλέξανδρος ώστε να διαπιστώσουν αν ακολουθούν και αυτές κάποιο ηλιακό ή αστρονομικό πρότυπο.
Η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ήταν το πρωτότυπο σχέδιο για τις υπόλοιπες πόλεις, και η τοποθεσία της επιλέχθηκε περισσότερο για θρησκευτικούς και συμβολικούς λόγους, παρά για στρατηγικούς.
Aκολουθήστε μας στo Google News
