«Σκάσε μην σε καθαρίσω»: Ο οδηγός του τανκ που μπήκε στο Πολυτεχνείο!
Η συγκλονιστική συνέντευξη του οδηγού του μοιραίου τανκ, στρατιώτη Α. Σκευοφύλαξ
Ακούς Πολυτεχνείο και η πρώτη εικόνα ενδεχομένως που έρχεται στο μυαλό σου είναι το τανκ να μπουκάρει μέσα. Να ρίχνει την πόρτα και τους δεκάδες φοιτητές που «κρέμονταν» πάνω σε αυτήν. Ο οδηγός. Αυτός που οδήγησε το βαρύ όχημα μέσα στο Πολυτεχνείο. Η «προσωποποίηση» του εγκλήματος. Αυτός που κατέρριψε και όλα τα «παραμύθια» περί μη ύπαρξης νεκρών κτλ. Γιατί κάποια στιγμή έσπασε τη σιωπή του. Ντρέπεται, γι αυτό που ήταν, που τον έκαναν, γι αυτά που έκανε ο ίδιος, που πίστευε.
Ο στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ είχε σκοτωθεί σε τροχαίο. Ο οδηγός του τανκ είχε πεθάνει, δεν ήταν εν ζωή. Αυτό έλεγε γιατί ντρεπόταν. Μέχρι που ο ίδιος αποφάσισε, 20 χρόνια μετά, ότι έπρεπε να μιλήσει. Με πολύ ζόρι και κόπο το είχε πει στη σύζυγό του, δεν τολμούσε στα παιδιά του. Μέχρι που μίλησε στο «Βήμα» για να μάθει ο κόσμος…
«Την ημέρα εκείνη ήμουν υπηρεσία. Στον στρατό είχα δέκα μήνες. Ήμουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισμένων, στο Γουδί. Τότε οι «μαυροσκούφηδες» ήταν σώμα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, μπήκαμε επιφυλακή. «Οι κομμουνιστές καίνε την Αθήνα» μας έλεγαν και εμείς τους πιστεύαμε. Θυμάμαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαμε στα κρυφά τον σταθμό του Πολυτεχνείου. «Παλιοκουμμούνια» θα καλοπεράσετε!» λέγαμε».
Πολυτεχνείο: Πού στόχευαν οι Αμερικανοί όταν υποστήριξαν τη Χούντα στην Ελλάδα
Οδηγός στο πρώτο άρμα που βγήκε
«Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου, η ίλη μου πήρε εντολή να ετοιμαστεί για έξοδο. Αποφασίστηκε να βγουν πέντε δικά μας άρματα, κάτι γαλλικά AMX30. Εγώ ήμουν οδηγός στο πρώτο άρμα που βγήκε στον δρόμο». Στο ίδιο άρμα βρίσκονταν ο αξιωματικός Μιχάλης Γουνελάς, ως επικεφαλής, ο ανθυπασπιστής Λάμπρος Κωνσταντέλλος, ως οδηγός εδάφους, ο λοχίας Στέλιος Εμβαλωμένος και ο Γιάννης Τίρπας.
«Ο κόσμος φώναζε «είμαστε αδέλφια, εγώ ήθελα να τους φάω»
Στη 1.15 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου φτάσαμε στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας. Λίγο αργότερα διασχίζαμε την Αλεξάνδρας, όταν στο ύψος του IKA, στη στάση Σόνια, σταματήσαμε γιατί ο δρόμος ήταν κλειστός. Υπήρχαν οδοφράγματα, φωτιές και ακινητοποιημένα λεωφορεία. Με διάφορες μανούβρες αριστερά – δεξιά, μπρος πίσω, άνοιξα τον δρόμο και προχωρήσαμε. Οταν φτάσαμε στη διασταύρωση της λεωφ. Αλεξάνδρας και της οδού Πατησίων, μας έδωσαν εντολή να σταματήσουμε. Εκεί, στην πλατεία Αιγύπτου, μείναμε περίπου μία ώρα. Ο κόσμος θυμάμαι ότι μας φώναζε «είμαστε αδέλφια, είμαστε αδέλφια». Εγώ ήθελα να τους φάω.
Τους έβλεπα σαν παράσιτα»!
Από το ραδιόφωνο του Πολυτεχνείου μεταφέρθηκε η είδηση ότι είχαν βγει τα τανκς στους δρόμους: «Δεν θα χτυπήσουν τα παιδιά, τα αδέλφια μας οι φαντάροι, το φρούριο της ελευθερίας, το μόνο μέρος της Ελλάδας που είναι ελεύθερο. Δεν έχουμε όπλα. Προτάσσουμε τα γυμνά μας στήθη».
Aκολουθήστε μας στo Google News
