Το πτώμα στην Ανάβυσσο που συγκλόνισε το πανελλήνιο: Ένα έγκλημα με φόντο τη ζήλια και την προδοσία
Το πτώμα μιας νεαρής γυναίκας ξεβράζει ένα σκοτεινό μυστικό του υποκόσμου της Αθήνας
Ήταν ένα συνηθισμένο απόγευμα του Μαρτίου του 1978, όταν τρεις φοιτητές αποφάσισαν να ψαρέψουν σε μια ερημική παραλία κοντά στην Ανάβυσσο. Ξεκούραση στα βράχια, μετά τη θάλασσα, και ξαφνικά, μια έντονη δυσοσμία τραβά την προσοχή τους. Ένα έγκλημα που σόκαρε.
Το χρονικό της δολοφονίας
Λίγα μέτρα πιο πέρα, ένα παράξενο «πακέτο» μέσα σε ύφασμα που έμοιαζε με σακί, τους κίνησε την περιέργεια. Με ένα μαχαίρι έκοψαν το καλώδιο που το συγκρατούσε και πάγωσαν: το σώμα μιας γυναίκας, δεμένο χειροπόδαρα, βρισκόταν σε προχωρημένη αποσύνθεση.
Ο ιατροδικαστής που κατέφθασε στο σημείο επιβεβαίωσε τον εφιάλτη: η γυναίκα είχε δολοφονηθεί, πιθανότατα από στραγγαλισμό, σχεδόν δύο μήνες πριν. Το σώμα της ήταν τυλιγμένο σε κάλυμμα στρώματος, συνήθως χρησιμοποιούμενο για παιδικά κρεβάτια – μια λεπτομέρεια που αποδείχθηκε κρίσιμη.
Από την Ομόνοια… στην Καλλιθέα
Η νεαρή γυναίκα αναγνωρίστηκε μέσα στις επόμενες ημέρες. Ήταν 23 ετών, μητέρα δύο μικρών παιδιών και εργαζόταν ως εκδιδόμενη στο κέντρο της Αθήνας. Συζούσε με έναν ναυτικό, ο οποίος είχε αργήσει χαρακτηριστικά να δηλώσει την εξαφάνισή της. Η πρώτη υπόνοια έπεσε πάνω του, όμως οι αρχές άρχισαν να διερευνούν και το περιβάλλον της.
Καθοριστική αποδείχθηκε η μαρτυρία του περί ενός φιλικού ζευγαριού, με το οποίο συνεργαζόταν και κοινωνικά η άτυχη γυναίκα. Η γυναίκα του ζευγαριού ήταν επίσης εκδιδόμενη και οι δυο τους σύχναζαν στην ίδια καφετέρια στο κέντρο, αναζητώντας πελάτες. Η ερωτική ζήλια, η καχυποψία και η κακή φήμη που διαδόθηκε από στόμα σε στόμα στάθηκαν αφορμή για την απόφαση της «εκδίκησης».
Το μοιραίο κίνητρο
Όπως αποκάλυψαν αργότερα οι ανακριτές, η φερόμενη ως δράστιδα είχε κολλήσει σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα. Υποψιαζόμενη πως η φίλη της ευθυνόταν, την κατηγόρησε ανοιχτά. Όταν η φήμη διαδόθηκε και η πελατεία χάθηκε, η ζήλια μετατράπηκε σε φθόνο και ο φθόνος σε δολοφονική πρόθεση.
Η απόφαση πάρθηκε – και η εκτέλεση ήταν στυγερή. Με τη βοήθεια του συντρόφου της, στραγγάλισαν τη γυναίκα και μεθοδικά εξαφάνισαν το πτώμα της στην Ανάβυσσο. Πίστευαν πως το κύμα θα έκανε το υπόλοιπο.
Μετά από ασφυκτικές ανακρίσεις και την απομόνωση του ζευγαριού, οι αρχές κατάφεραν να αποσπάσουν ομολογίες. Καμία μεταμέλεια, κανένα ίχνος ενοχής. Η δίκη συγκλόνισε την κοινή γνώμη – όχι μόνο για το στυγερό έγκλημα, αλλά και για την απάθεια των ενόχων. Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν ισόβια κάθειρξη.
