Σαν σήμερα, 14 Οκτωβρίου 1993: Το τέλος μιας εποχής! Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης παραιτείται από πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας

Σαν σήμερα, στις 14 Οκτωβρίου 1993, ο πολιτικός χάρτης της Ελλάδας άλλαξε ριζικά. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, μετά την εκλογική ήττα της Νέας Δημοκρατίας στις βουλευτικές εκλογές της 10ης Οκτωβρίου, παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματος. Η παραίτηση αυτή δεν ήταν μόνο μια τυπική κίνηση μετά από μια εκλογική αποτυχία, αλλά το επιστέγασμα μιας τριετούς κυβέρνησης που στιγματίστηκε από έντονες πολιτικές αναταράξεις, εσωκομματικές διαφωνίες και τη διαχείριση σοβαρών εθνικών ζητημάτων. Ήταν η τελευταία πράξη μιας πολυτάραχης πολιτικής καριέρας που άφηνε το στίγμα της στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.

Η πορεία προς τις εκλογές: Μια εύθραυστη πλειοψηφία

Η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που σχηματίστηκε τον Απρίλιο του 1990, είχε από την αρχή μια εύθραυστη πλειοψηφία στη Βουλή. Η Νέα Δημοκρατία είχε κερδίσει 150 έδρες, μία λιγότερη από την απόλυτη πλειοψηφία. Τη στήριξη της κυβέρνησης εξασφάλισαν οι ψήφοι ενός ανεξάρτητου βουλευτή και ενός βουλευτή της ΔΗ.ΑΝΑ., γεγονός που καθιστούσε τη διακυβέρνηση εξαιρετικά επισφαλή.

Η θητεία της κυβέρνησης σημαδεύτηκε από μια σειρά αντιδραστικών πολιτικών, όπως η επιχείρηση ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ, η οποία προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και αποσχίσεις εντός του κόμματος. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε να αντιμετωπίσει επίσης την πολιτική ένταση που είχε προηγηθεί και την οικονομική κατάσταση της χώρας, η οποία ήταν σε κρίσιμη κατάσταση.

Η αρχή του τέλους για την κυβέρνηση ήρθε με την απώλεια της οριακής πλειοψηφίας της. Η αποχώρηση του βουλευτή Γιώργου Συμπιλίδη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, σε συνδυασμό με την ίδρυση της Πολιτικής Άνοιξης από τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος είχε διαγραφεί νωρίτερα από το κόμμα, οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης. Ο Μητσοτάκης, μπροστά στην αναπόφευκτη απώλεια της εμπιστοσύνης της Βουλής, αναγκάστηκε να προκηρύξει πρόωρες εκλογές για τις 10 Οκτωβρίου 1993.

Η εκλογική μάχη και η ήττα

Οι εκλογές του Οκτωβρίου του 1993 ήταν μια κρίσιμη αναμέτρηση. Η Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη βρέθηκε αντιμέτωπη με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος είχε επιστρέψει στην Ελλάδα μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας. Η προεκλογική περίοδος κυριαρχήθηκε από την έντονη πόλωση, τα οικονομικά προβλήματα της χώρας και τις εσωκομματικές διαμάχες.

Η κάλπη της 10ης Οκτωβρίου έδωσε μια καθαρή απάντηση. Το ΠΑΣΟΚ αναδείχθηκε θριαμβευτής με ποσοστό 46,88% και 170 έδρες, εξασφαλίζοντας την αυτοδυναμία. Η Νέα Δημοκρατία, με επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, υπέστη βαριά ήττα, συγκεντρώνοντας μόλις 39,30% των ψήφων και 111 έδρες. Το αποτέλεσμα αυτό ήταν οδυνηρό για τον Μητσοτάκη, ο οποίος είχε επενδύσει πολλά στη νίκη.

Η παραίτηση και η κληρονομιά

Η ήττα στις εκλογές ήταν το τελειωτικό χτύπημα για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Τέσσερις ημέρες μετά την ήττα, στις 14 Οκτωβρίου 1993, ο Μητσοτάκης υπέβαλε την παραίτησή του από την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, ανοίγοντας τον δρόμο για τη διαδοχή.

Η αποχώρησή του από την ηγεσία της ΝΔ σηματοδότησε το τέλος μιας εποχής για την κεντροδεξιά παράταξη. Ο Μητσοτάκης, ένας πολιτικός με ισχυρή προσωπικότητα, άφησε πίσω του μια περίπλοκη κληρονομιά. Από τη μία, αναγνωρίστηκε για την αποφασιστικότητα και την ικανότητά του να λαμβάνει δύσκολες αποφάσεις, ακόμα και αν αυτές ήταν δυσάρεστες. Από την άλλη, οι εσωκομματικές του διαμάχες και οι διαφωνίες με σημαντικά στελέχη του κόμματος, όπως ο Αντώνης Σαμαράς, επέφεραν τη διάσπαση και τελικά την πτώση της κυβέρνησης.

Την ηγεσία του κόμματος ανέλαβε αργότερα ο Μιλτιάδης Έβερτ, ο οποίος εκλέχθηκε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας.

Το τέλος μιας πολυτάραχης πολιτικής διαδρομής

Η παραίτηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στις 14 Οκτωβρίου 1993 ήταν το τέλος μιας πολυτάραχης πολιτικής διαδρομής. Αν και δεν αποχώρησε από την πολιτική, η παραίτηση από την ηγεσία του κόμματος ήταν το προσωπικό του τέλος ως πρωταγωνιστή της πολιτικής σκηνής. Η αποχώρησή του άνοιξε τον δρόμο για νέες πολιτικές γενιές και άλλαξε το τοπίο της ελληνικής δεξιάς.

Ο ίδιος θα παραμείνει στην ιστορία ως ένας από τους πιο σημαντικούς, αλλά και αμφιλεγόμενους, πρωταγωνιστές της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, με την πολιτική του διαδρομή να έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα της στην ιστορία της χώρας.