12 χρόνια μετά το χαστούκι: Το παραδέχεται η Λιάνα Κανέλλη - «Το μεγαλύτερο φρένο της ζωής μου…»
Το μεγάλο παράπονο από τον εαυτό της
Η συνέντευξη έλαβε χώρα αρκετές μέρες πριν την τραγωδία στα Τέμπη. Λίγες μέρες μετά, η Λιάνα Κανέλλη με άρθρο της στο Ριζοσπάστη, θα τοποθετούνταν σχετικά.
Ακολουθεί μικρό απόσπασμα από αυτό: “Πρέπει να αντέξω. Όλοι μας. Να πάρω δυο παιδικά τρενάκια, να τα στήσω και ν' αρχίσω να παίζω και με τα μικρά και με τα μεγάλα παιδιά!
Το ένα θα 'χει γκράφιτι τη λέξη κέρδος, στο άλλο τα παιδιά θα γράψουν βάρος. Να τα βάζουν απέναντι, να δούνε, όταν συγκρουστούν, το ένα φορτωμένο με ανθρώπους και το άλλο με λεφτά, πώς το παιχνίδι γίνεται αριθμητική του νεκροταφείου”.
Δείτε επίσης: Ρητή απαγόρευση της Λιάνας Κανέλλη στον γιο της: «Το βρίσκω ανώμαλο...»
Η συνέντευξη της Λιάνας Κανέλλη
Στο σαλόνι της Λιάνας Κανέλλη, υπάρχουν πίνακες ζωγραφικής πολλών διαφορετικών εποχών και τεχνοτροπιών. Αρκετοί από αυτούς, αν όχι οι περισσότεροι, είναι ζωγραφισμένοι από την ίδια. (Κλακ). Ο αγαπημένος της είναι ίσως αυτός με τα δύο μαύρα άλογα, δεξιά όπως κοιτάζει κανείς την τραπεζαρία.
Θα έγραφα ότι το πάθος για το οποίο μιλά για τη ζωγραφική ξαφνιάζει, αλλά αυτό θα υποβάθμιζε πλείστες άλλες πτυχές ενός ανθρώπου που νομοτελειακά συνδέεται με πάθος με ό,τι αγαπάει. Τον γιο της, το Κόμμα, τον Παναθηναϊκό, τη χώρα, τη φωτογραφία, τα ταξίδια, τα ελληνικά. Θυμάστε το ‘Ομιλείτε Ελληνικά’;
Στο γραφείο της, δίπλα στο σαλόνι, υπάρχει μια τεράστια βιβλιοθήκη. Πάνω στη βιβλιοθήκη, υπάρχουν ελάχιστες φωτογραφίες. Στο ύψος των ματιών, όπως κάθεται κανείς απέναντί της, ξεχωρίζει μια φωτογραφία με τον πατέρα της. (Κλακ). Παρατηρώ ότι η Λιάνα φοράει ένα λευκό πουκάμισο στη φωτογραφία.
Λευκά φοράει και τώρα, στη συνάντησή μας. Πάνω στο γραφείο, μεταξύ βιβλίων και εντύπων, υπάρχει ένα τασάκι, ένα πακέτο τσιγάρα και ένα φωτογραφικό λεύκωμα από τη ρημαγμένη απ' τον εμφύλιο Ρουάντα, στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ‘90. (Κλακ). Όλες οι φωτογραφίες (και φυσικά οι λεζάντες) είναι δικές της. Φωτογραφίες με αποστεωμένα παιδιά, με νεκρούς σε χωράφια και σε δρόμους, με τοπία. Είναι πολύ περήφανη γι’ αυτό το λεύκωμα.
Λίγο πριν ξεκινήσουμε, η Λιάνα διαμαρτύρεται που οι θεματικές των συνεντεύξεων που δίνει ή οι ερωτήσεις που τις κάνουν, δεν είναι ποτέ για τη ζωγραφική ή τη φωτογραφία ή τα ταξίδια της ως πολεμική ανταποκρίτρια. Και έχει δίκιο. Προσπαθήσαμε σε αυτή τη συνέντευξη να χωρέσουμε στιγμιότυπα από όλο το φάσμα 'Λιάνα Κανέλλη' και μετά βεβαιότητας, αποτύχαμε.
Μόλις σηκώνομαι από τη θέση μου στο τέλος, της λέω, “ξέρετε ότι νιώθω ότι δεν είπαμε τίποτα, έ;”. Τότε, ακούγεται για εκατομμυριοστή φορά το μουσικό θέμα της συνάντησής μας, το ξερό, βαθύ ‘κλακ’ του αναπτήρα της που χώρεσε ανάμεσα σε τόσες λέξεις. Είχε μόλις ανάψει άλλο ένα και χαμογελούσε με νόημα.
Πηγή: reader.gr
Aκολουθήστε μας στo Google News
