Δεν χαρίστηκε ο Στέλιος Καζαντζίδης: Το τραγούδι που τον πίεζαν να πει και αρνήθηκε πεισματικά
Προτίμησε να μείνει σταθερός σε όσα εκείνος πίστευε
Ταυτισμένη με τον πόνο και τις δυσκολίες του λαού, ειδικά των ξενιτεμένων, η φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη παραμένει για πολλούς η κορυφαία όλων των εποχών στην Ελλάδα. Ο ίδιος κατά καιρούς είπε και κομμάτια ελαφρώς διαφορετικού στυλ, αλλά ακόμη κι έτσι παρέμεινε πιστός στο γνήσιο λαϊκό τραγούδι, αποφεύγοντας για πολύ συγκεκριμένους λόγους ορισμένα άλλα είδη. Με την ευκαιρία, δείτε το παρασκήνιο του γάμου τους με την Μαρινέλλα που αποκάλυψε η ερμηνεύτρια.
Ήταν τεράστια και πηγαία η αγάπη του για τα λεγόμενα βαριά λαϊκά. Πολύ συχνά του γίνονταν προτάσεις να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό, όμως εκείνος δεν μπορούσε να υπηρετήσει κάτι στο οποίο δεν πίστευε. Και όταν τον ρωτούσαν για τις επιλογές του, είχε και έτοιμη την απάντηση, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί μέσα του. «Τραγουδάνε χίλιοι τόσοι τραγουδισταί εύθυμα τραγούδια. Είναι βέβαια πονεμένα τα τραγούδια μου, δεν λέω, αλλά αυτό είναι το είδος μου. Δεν μπορώ να πω χαρούμενο τραγούδι, είναι η δομή μου τέτοια» θα πει στον δημοσιογράφο Δημήτρη Γκιώνη το 1988μ μιλώντας στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία».
Τότε ο Καζαντζίδης ήταν 57 ετών, σε πολύ καλή δημιουργικά ηλικία, αλλά και σε εποχή που βρισκόταν σε μεγάλη διαμάχη με τον Μίνωα Μάτσα της γνωστής δισκογραφικής εταιρείας. Ήταν μία από τις πολλές φορές που ο μεγάλος Στέλιος του ελληνικού τραγουδιού έβραζε κατά δικαίων και αδίκων, θεωρώντας ότι άνθρωποι με τους οποίους είχε συνδεθεί στο παρελθόν δεν του είχαν φερθεί σωστά.
Και η αλήθεια είναι ότι συχνά μιλούσε με ένα παράπονο υπερβολικό ίσως και αυτό το γεγονός τον οδηγούσε μέχρι και σε πολύ ακραίους χαρακτηρισμούς, αφού άφηνε το συναίσθημα να τον κυριέψει, θολώνοντας ενδεχομένως και την κρίση του. Ωστόσο το μένος του για τις δισκογραφικές εταιρείες ήταν έντονο και είχε θεριέψει εξαιτίας της αδικίας που υπήρχε με τις ισόβιες συμβάσεις που καταργήθηκαν μόλις το 1986. Τότε ήταν που ο δίσκος του «Στον δρόμο της Επιστροφής» έφτασε να ξεπεράσει τις 400.000 αντίτυπα μόνο στην ελληνική αγορά και στη συνέχεια ακολουθεί το ιστορικό άλμπουμ «Ελεύθερος» για λογαριασμό της Polygram.
Τότε στην πραγματικότητα ο Καζαντδίδης είχε την άνεση να πει ότι στυλ τραγουδιού επιθυμούσε, χωρίς να τον υποχρεώνει κανείς να ακολουθήσει εντολές. Ωστόσο παρά τις πιέσεις που κατά καιρούς δέχτηκε, υπήρχε ένα είδος που το απέφευγε όπως ο διάβολος το λιβάνι. Ποιο ήταν αυτό; Το ρεμπέτικο, για το οποίο ο Στέλιος είχε μια άποψη που δεν την άλλαξε ποτέ.
Στην ίδια συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» εξήγησε και τους λόγους για αυτήν την απέχθεια, τονίζοντας πως το θεωρούσε είδος «μπερδεμένο με χασίσια, φυλακές και μαχαιρώματα», όπως χαρακτηριστικά έλεγε, «βγαλμένο μέσα από τα καταγώγια». Επιπλέον πίστευε βαθιά μέσα του ότι το γνήσιο λαϊκό τραγούδι ήταν αυτό που μιλούσε για τα προβλήματα του απλού ανθρώπου και το παρομοίαζε με πάναγνό νερό, κρυστάλλινο, που βγαίνει από πηγή!
"Χαστούκι" για τον Γιώργο Νταλάρα - "Είναι φτιαχτός, δεν έχει..."
Στα τέλη της δεκαετίας του '60 ο Στέλιος Καζαντζίδης ακούει νέους τραγουδιστές για να τους εντάξει στο δυναμικό της δισκογραφικής του εταιρίας, της Standard. Από τα γραφεία της οδού Ζήνωνος στην Ομόνοια περνά και ο νεαρός γιος του ρεμπέτη Λουκά Νταράλα για ακρόαση. Με την ευκαιρία, δείτε τον διάσημο γαμπρό του Γιώργου Νταλάρα.
Όταν τον ακούει ο Στέλιος να τραγουδά το "Πέλαγος" του Μάνου Χατζιδάκι, τον απορρίπτει λέγοντάς του: "Δεν είσαι έτοιμος ακόμα. Η φωνή σου χρειάζεται να μεστώσει".
Ανάμεσα στους μουσικούς των ακροάσεων είναι και ο Χρήστος Νικολόπουλος που σπεύδει να πιάσει τον Νταλάρα στο διάδρομο και να τον εμψυχώσει. "Είσαι νέος ακόμα, μην απογοητεύεσαι. Υπάρχουν άλλωστε τόσες δισκογραφικές εταιρίες. Κάποιος άλλος θα ενδιαφερθεί για σένα". Πράγματι ένα χρόνο αργότερα ο Νταλάρας υπογράφει συμβόλαιο με την Minos.
Έρχονται και οι πρώτες επιτυχίες. Λίγο αργότερα τηλεφωνεί στον Νικολόπουλο και του προτείνει να τον πάρει μαζί του στα Παλιά Δειλινά. Μια μεγάλη καλλιτεχνική φιλία γεννιέται. Ο Νικολόπουλος παραδέχτηκε πάντως σε συνέντευξή του στον Κώστα Μπαλαχούτη πως σε εκείνη την πρώτη ακρόαση η φωνή του Νταλάρα ήταν άγουρη και ανώριμη. Ομολόγησε επίσης πως εκείνα τα πρώτα χρόνια ο Γιώργος Νταλάρας έβαζε πολύ Καζαντζίδη στο ρεπερτόριό του.
Ο ίδιος ο Γιώργος Νταλάρας είχε παραδεχτεί πως ο Καζαντζίδης ήταν ο αγαπημένος. Κι ας τον πλήγωσε κάποτε με την απόρριψή του.
Καζαντζίδης για Νταλάρα: Έχει ψυχή ο Γιώργος Νταλάρας;
Η απόρριψη του Στέλιου Καζαντζίδη δεν έμεινε εκεί, αφού λίγα χρόνια αργότερα, όταν ο Γιώργος Νταλάρας μεσουρανούσε στο ελληνικό τραγούδι, ο "θρύλος" του ελληνικού πενταγράμμου τον "αποκαθήλωσε" με σκληρή κριτική μέσα από συνέντευξή του μιλώντας για έναν καλλιτέχνη χωρίς ψυχή που δεν είναι άξιος να τον διαδεχτεί.
Δείτε το χαρακτηριστικό απόσπασμα της συνέντευξης
Aκολουθήστε μας στo Google News
