Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024

Το καντήλι στους τάφους δεν είναι απλώς μία συνήθεια – Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος ύπαρξής του;

Εσείς το ξέρατε;

4 Νοεμβρίου 2019 18:10
Το καντήλι στους τάφους δεν είναι απλώς μία συνήθεια – Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος ύπαρξής του;

Το καντήλι στους τάφους δεν είναι απλώς μία συνήθεια – Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος ύπαρξής του;

Πάντα να φροντίζουμε να έχουμε αναμμένο το καντήλι των κεκοιμημένων και αγαπημένων αδερφών μας που φύγανε από αυτή την μάταιη ζωή, γιατί είναι μια μέγιστη πράξη αγάπης και ελεημοσύνης για τις ψυχές τους..

Όταν περνάει κανείς βράδυ έξω από ένα νεκροταφείο δεν μπορεί να μην του τραβήξουν την προσοχή τα καντήλια που είναι αναμμένα.

Έχουμε συνηθίσει στους τάφους να ανάβουμε κεριά και να διατηρούμε ένα καντήλι αναμμένο συνέχεια. Πρέπει να γίνεται αυτό;

Το άναμα του καντηλιού στους τάφους των κεκοιμημένων μας, αλλά και γενικά στα σπίτια των χριστιανών δεν έχει να κάνει με μια φολκλοριστική διαιώνιση κάποιας τυπικής παραδόσεως. To καντήλι είναι σύμβολο και το φως που εκπέμπει συμβολίζει το φώς του Χριστού, την ίδια την παρουσία του Κυρίου στη ζωή μας, άλλα και την ελπίδα για την αιώνια ζωή, τη ζωή όπως λέγεται του ανεσπέρου φωτός.

Ως σύμβολο λοιπόν το καντήλι λειτουργεί στη ζωή των πιστών αναγωγικά, όπως και όλα τα άλλα είδη ευλαβείας· άναμμα κεριών, προσφορά θυμιάματος κ.τ.λ. Στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός προστάζει το Μωυσή να συμβουλέψει τον αδελφό του ως εξής: «Δώσε εντολή στον Ααρών και τους υιούς του ν’ ανάψουν ακοίμητο λυχνάρι… από το απόγευμα μέχρι το πρωί μπροστά στον Κύριο με προσοχή αυτό πού ορίζεται από το νόμο και είναι αιώνιο σ’ όλες τις γενεές σας».

Η συνήθεια της τοποθετήσεως των κανδηλιών στους τάφους και τα σπίτια αποτελεί πράξη ευλάβειας.

Για το άναμα των κεριών στους τάφους των κεκοιμημένων αναφερόμενος ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης λέει ότι: «ανάπτονται κεριά δια την συγχώρησιν των αμαρτιών των ταύτης προσφερόντων, όσον γάρ αυταί ανάπτουσιν εις τον Θεόν και εις τους Αγίους, τοσούτον συγχωρούνται αι αμαρτίαι εκείνων είτε ζώντων είτε κεκοιμημένων, ως είπεν ο Μάρτυς Δημήτριος εις τον αυτού προσμονάριον, τον τας λαμπάδας κλέπτοντα».

Και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός συμβούλευε: «Αδελφοί μου, να μη λυπάσθε δια τούς αποθαμένους σας, αλλά, αν αγαπάς τον αποθαμένον σου, κάμε ό,τι ημπορέσης δια την ψυχήν του· σαρανταλείτουργα, μνημόσυνα, λειτουργίες, κερί, λιβάνι, λάδι, νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνη. Βάνει ο Θεός την ευσπλαγχνίαν του και τον σώνει τον αποθαμένον σας και τον βάνει εις τον Παράδεισον ή είναι ελαφροτέρα η κόλασίς του. Και όσες γυναίκες φορείτε λερωμένα διά τον αποθαμένον σας να τα εβγάλετε, διατί βλάπτετε και του λόγου σας, βλάπτετε και τους αποθαμένους σας».

Ο παιδικός τάφος με το παράθυρο - Η στενάχωρη ιστορία που έκανε χιλιάδες ανθρώπους να δακρύσουν

Αυτή είναι μια αληθινή ιστορία με έναν παιδικό τάφο με παράθυρο. Η στενάχωρη ιστορία που έκανε χιλιάδες ανθρώπους να δακρύσουν

Βρίσκεται στο κοιμητήριο της Οξφόρδης στη Νέα Υόρκη και διαθέτει παράθυρο. Η ιστορία που περικλείει αυτόν τον τάφο έρχεται από το πολύ μακρινό 1865 αλλά συνεχίζει να συγκινεί. Ήταν Δεκέμβριος του όταν ένα 8χρονο αγόρι, ο Μέριτ, πέθανε από πυρετό. Η οικογένειά του ζούσε κοντά στο κοιμητήριο της Οξφόρδης. Ο πατέρας του παιδιού δούλευε στην περιοχή ως αγρότης και χτίστης.

Όπως τα περισσότερα μικρά παιδιά, έτσι και ο Μέριτ φοβόταν πάρα πολύ το σκοτάδι. Μάλιστα πριν πεθάνει, είχε ζητήσει από τον πατέρα του να μην τον θάψει στο χώμα ώστε να μην είναι για πάντα στο σκοτάδι.

Θέλοντας ο πατέρας να πραγματοποιήσει την επιθυμία του γιου του, έχτισε για τον Merrit έναν πολύ όμορφο τάφο που είχε ένα μικρό παραθυράκι. Έτσι το παιδί δεν θα βρισκόταν θαμμένο στο σκοτάδι αλλά θα είχε φως.

Η κίνηση του πατέρα ήταν πολύ συγκινητική. Όμως με την πάροδο του χρόνου βάνδαλοι έσπαγαν συνέχεια το παράθυρο του μικρού Μέριτ. Ο πατέρας του το επιδιόρθωνε συνεχώς μέχρι που στο τέλος αποφάσισαν να το αφήσουν σπασμένο. Η ιστορία αυτής της μητέρας θα σας κάνει να δακρύσετε και να αγκαλιάσετε τα παιδιά σας αμέσως!

Ο παιδικός τάφος με το παράθυρο στο φως
Το 2013 βρέθηκε κάποιος που νοιαζόταν αρκετά ώστε να προσπαθήσει να το επισκευάσει. Ο Φόστερ , ένα 16χρονο αγόρι από το Norwich εντυπωσιάστηκε πάρα πολύ από την ιστορία του μικρού Merrit.

«Η οικογένειά μου ανέφερε την ιστορία του μικρού Μέριτ όταν ήμουν 8 ή 9. Μεγαλώνοντας, η γιαγιά μου με πήγαινε με το αμάξι σε ιστορικούς τόπους και νεκροταφεία σε όλη τη χώρα. Από τότε, πάντα με ενδιέφεραν τα ξεχασμένα τοπία».

Ο Φόστερ είπε πως πως μερικά χρόνια μετά είδε το σπασμένο παράθυρο του τάφου και ένιωσε πως έπρεπε να το επισκευάσει. Αμέσως, άρχισε να μαζεύει χρήματα.

«Μίλησα με το δημαρχείο και πήρα οικονομική βοήθεια για να επισκευάσω το σπασμένο τζάμι με πιο δυνατά υλικά. Βρήκα ακόμα και χρήματα για να καθαρίσω τον τάφο».

Μετά από όλη την δουλειά, ο Φόστερ είπε πως το πιο όμορφο πράγμα με την ανακαίνιση του τάφου ήταν όλα τα δώρα που άφηνε ο κόσμος για τον μικρό Μέριτ.

«Επισκέπτες αφήνουν παιχνίδια, λουλούδια και άλλα μικρά δώρα. Αντί να να έχει σπασμένα τζάμια και πεταμένες πέτρες, το νεκροταφείο τώρα έχει μία εντελώς διαφορετική εικόνα.»

Ο Φόστερ έκανε την αρχή. Έδειξε τον δρόμο του εθελοντισμού. Το παράδειγμά του το ακολούθησαν και άλλοι δημότες και φρόντιζαν τον παράθυρο του μικρού Μερίτ.

Δείτε επίσης στο Athensmagazine.gr:

Σε αυτόν τον τάφο τα φέρετρα κουνιούνται μόνα τους!

Δείτε όλα τα περίεργα θέματα στο Athensmagazine.gr!

TAGS
 

Funny-Περίεργα

Ροή ειδήσεων

Share