Μικρό κορίτσι φιλάει το ετοιμοθάνατο αδερφάκι του και το φέρνει πίσω στη ζωή!

Η παρακάτω ιστορία θα σας συγκλονίσει αφού είναι πάρα πολύ συγκινητική και αποτελεί ένα θαύμα.. Η αδελφική αγάπη όπως γνωρίζουμε όλοι μπορεί να νικήσει τα πάντα και αυτήν την φορά έφερε πίσω στην ζωή ένα μικρό παιδί!

Δεν έχει σημασία πόσο συχνά τσακώνονται μεταξύ τους τ’ αδέρφια ή αν είναι μονίμως μαλωμένοι, στις δύσκολες στιγμές είναι ενωμένα σαν μια γροθιά. Το δέσιμο που υπάρχει ανάμεσά τους είναι τόσο παράξενο, που αψηφά όλους τους κοινωνικούς κανόνες. Και στην περίπτωση της Poppy Smith και της αδελφής της Macey, η σχέση τους αψηφά όχι μόνο τους κοινωνικούς, αλλά και τους ιατρικούς κανόνες.

Λίγες μέρες πριν από τα δεύτερα γενέθλια της Poppy, η μαμά της, Amy, πήγε να την ξυπνήσει. Όταν εκείνη δεν ξυπνούσε, ήξερε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.

«Η καρδιά της χτυπούσε αλλά εκείνη δεν αντιδρούσε», λέει ο μπαμπάς της, Stephen. «Καταλάβαμε ότι κάτι πήγαινε στραβά. Η μικρή ανέπνεε, αλλά με δυσκολία.»

Φοβισμένοι για τη ζωή της κόρης τους, ο Stephen και η Amy έσπευσαν την Poppy στο νοσοκομείο. Μετά από αρκετές προσπάθειες, η ιατρική ομάδα της Poppy συμφώνησε ότι το καλύτερο για εκείνη θα ήταν να την μεταφέρουν στο νοσοκομείο παίδων του Λίβερπουλ. Εκεί, η κατάσταση της Poppy βελτιώθηκε τόσο πολύ που μπόρεσε να αναπνεύσει καλύτερα με τη χρήση αναπνευστήρα.

Στη συνέχεια, όμως, τη δεύτερη ημέρα των γενεθλίων της, η κατάσταση της Poppy χειροτέρεψε.

«Τα μάτια της είχαν αρχίσει να γυρνάνε», δήλωσε ο Stephen. «Μια ακτινογραφία θώρακος έδειξε ότι οι πνεύμονές της ήταν γεμάτοι υγρό και είχε υποστεί ακόμη μια αναπνευστική ανακοπή. Εκείνο το βράδυ άρχισε να κάνει σπασμούς. Η κατάστασή της επιδεινώθηκε πολύ γρήγορα.»

Μια μαγνητική τομογραφία μια-δυο μέρες αργότερα αποκάλυψε ότι η Poppy υπέφερε από υποξική εγκεφαλική βλάβη. Ενώ η οικογένεια της Poppy αρχικά ανησυχούσε ότι η μικρή δεν θα ήταν σε θέση να περπατήσει και να μιλήσει ξανά, οι γιατροί τους είπαν αυτό που κανένας γονιός δεν θα άντεχε ν’ ακούσει: η πιθανότητες της Poppy να κρατηθεί στη ζωή ήταν ελάχιστες.

Αλλά τότε, έγινε το θαύμα.

Η 12χρονη Macey δεν θα άφηνε τη μικρή αδελφή της να πεθάνει.

“Η Macey της έδωσε ένα φιλί στην κοιλιά και ξαφνικά η Poppy άρχισε να γελάει. Δεν μπορούσα να το πιστέψω,” δήλωσε ο Stephen.

“Τώρα πιστεύουμε ακράδαντα ότι η Poppy θα περπατήσει και θα μιλήσει και πάλι, αφού είναι μαχήτρια από τη στιγμή που γεννήθηκε.”

Γεννημένη στις 29 εβδομάδες, η Poppy ζύγιζε μόλις 900 γραμμάρια και έπρεπε να μείνει στην νεογνική πτέρυγα για τους τρεις πρώτους μήνες της ζωής της. Όταν ήταν τελικά σε θέση να πάει στο σπίτι της, οι γονείς της παρατήρησαν ότι με μεγάλη δυσκολία κατάπινε το φαγητό της. Όταν την πήγαν στο γιατρό, εκείνος τους είπε ότι έπασχε από το σύνδρομο Moebius, πράγμα που σημαίνει ότι οι μύες του προσώπου της δεν λειτουργούν σωστά. Οι γονείς της είχαν προειδοποιηθεί ότι η μικρή κατά πάσα πιθανότητα δεν θα μπορούσε να περπατήσει ή να μιλήσει σωστά. Η Poppy, όμως, απέδειξε πως οι γιατροί έκαναν λάθος.

«Είπαν ότι δεν θα μπορούσε να περπατήσει ή να μιλήσει, αλλά εκείνη άρχισε να περπατά στους 15 μήνες, αρκετά γρήγορα για ένα πρόωρο μωρό,» λέει ο Stephen.

Οι γιατροί ήταν άφωνοι με την εξέλιξή της.

Μετά το τελευταίο περιστατικό, ολόκληρη η οικογένεια της Poppy φοβήθηκε πως η μικρή δεν θα τα κατάφερνε. Την παραμονή των Χριστουγέννων, η οικογένεια ζήτησε από τους πιστούς της ενορίας τους να προσευχηθούν για την ανάρρωση της Poppy. Φαίνεται ότι οι προσευχές τους εισακούσθησαν. Την ημέρα των Χριστουγέννων, η Poppy μεταφέρθηκε στη μονάδα εντατικής θεραπείας, και η οικογένειά της ήταν δίπλα της στο δωμάτιο, αφού νόμιζαν πως ήταν τα τελευταία Χριστούγεννα που περνούσαν μαζί της.

Και τότε, έγινε το θαύμα.

Οι γιατροί δεν το πίστευαν στην αρχή. Είπαν στην οικογένεια Smith ότι οι ασθενείς μπορεί να ανταποκριθούν σε συναισθήματα. Στη συνέχεια, υπήρξαν μικρές συσπάσεις στα χέρια και τα πόδια της. Οι γιατροί θεωρούσαν ότι θα μπορούσαν να είναι νωτιαία αντανακλαστικά, αλλά οι γονείς ένιωσαν σαν να ήταν κάτι πολύ περισσότερο.

Και είχαν δίκιο.

«Οι γιατροί ήταν αμήχανοι. Λένε ότι δεν θα πρέπει να κάνει αυτό που κάνει. Είναι τόσο χαρούμενοι που το κάνει, αλλά κανονικά δεν θα έπρεπε. Η μικρή τους έδειξε ότι έκαναν λάθος.»

Η ιστορία της Poppy είναι το απόλυτο χριστουγεννιάτικο θαύμα. Ενώ η Poppy είναι μαχήτρια από μωρό, η αδελφή της, η Macey, είναι ο σωτήρας της. Με ένα μόνο φιλί – την απόλυτη πράξη αγάπης – η Poppy γύρισε πίσω στη ζωή.

Τώρα, η οικογένεια της Poppy προσπαθεί να αποκαταστήσει πλήρως όλες της φυσικές της ικανότητες, και για να μπορέσει να πληρώσει τις φυσιοθεραπείες της, ζήτησε τη βοήθεια του κόσμου.

«Είναι ακόμα στην αρχή, αλλά νομίζω ότι θα είναι σε θέση να περπατήσει μόνη της κάποια στιγμή. Εμείς απλά θέλουμε να συγκεντρώσουμε χρήματα για τη βοηθήσουμε να τα καταφέρει πιο γρήγορα και να μη χάνει άλλο χρόνο.»

Όταν υπάρχει αγάπη σε μια οικογένεια, γίνονται και θαύματα. Έτσι δεν είναι;

«Ο Γιατρός που ήταν υπηρεσία μέσα στην εντατική, βγήκε στην πόρτα και φώναζε δυνατά: «θαύμα-θαύμα»!»

Μια αληθινή ιστορία που βίωσε μια γυναίκα με τη χάρη του Θαυματουργού Αρχαγγέλου Μιχαήλ...

Σεβαστέ πάτερ, με πολύ σεβασμό και ταπείνωση προσκυνώ την Χάρη του Θαυματουργού Αρχαγγέλου Μιχαήλ, του Μανταμάδου και ζητώ την σκέπη Του, που ποτέ δεν μου την αρνήθηκε, ο Μέγας της Βουλής Άγγελος. Είμαι μια απλή μητέρα, χήρα, χωρίς βοήθεια από πουθενά. Η μόνη μου παρηγοριά είναι ο Θεός και οι Άγιοί Του.

Έχω τρία παιδιά, δυο κόρες και ένα γιο. Από την πρώτη μου κόρη έχω έναν εγγονό τον Στέφανο, είκοσι χρόνων, φοιτητή στο οικονομικό τμήμα. Από το γιό μου, δυο εγγόνια, το Θανάση, δώδεκα χρόνων και τον Παναγιώτη, έντεκα. Η άλλη μου κόρη είναι ελεύθερη.

Με το γράμμα μου αυτό θέλω να σας διηγηθώ το μεγάλο θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Μανταμάδου, που έκανε στο εγγόνι μου, τον Στέφανο.

Στις 7 Ιανουαρίου 2007, ξημερώματα, ο εγγονός μου γύριζε με έναν φίλο του από κάποια γενέθλια. Οδηγούσαν σε ευθύ δρόμο, με κανονική ταχύτητα. Ξαφνικά ένα αυτοκίνητο βγήκε από δρόμο χωρίς ορατότητα , με υπερβολική ταχύτητα και έπεσε κάθετα επάνω στο αυτοκίνητο του εγγονού μου. Όπως ήταν επόμενο ,το αυτοκίνητο διαλύθηκε μαζί με τα παιδιά. Σίδερα και άνθρωποι έγιναν ένα , μια μάζα! Έπειτα από δυο ώρες οι πυροσβέστες και οι άνδρες του ΕΚΑΒ έβγαλαν το παιδί σχεδόν νεκρό, με απώλεια αίματος τρία τέσσερα λίτρα.

Για καλή του τύχη οι γιατροί του ΕΚΑΒ τον διασωλήνωσαν και τον μετέφεραν στη μονάδα εντατικής θεραπείας(ΜΕΘ).

Κάθε μέρα, επί δεκατρείς μέρες, οι γιατροί περίμεναν να σβήσει. Εγώ, όμως και η μητέρα του δε παύσαμε να ελπίζουμε στο θαύμα του Ταξιάρχη, που Τον παρακαλούσαμε νύχτα και μέρα.

Επειδή και εγώ ήμουν άρρωστη στο κρεβάτι, έστειλα στο παιδί μια μικρή εικόνα του Ταξιάρχη Μανταμάδου, που είχα πάρει κάποτε όταν ήρθα για προσκύνημα στη Χάρη Του.

Την δωδέκατη μέρα προς δέκατη Τρίτη, από την μικρή εικονίτσα του Ταξιάρχη βγήκε μια λάμψη και το μαύρο χρώμα της έγινε φωτεινό! Τότε η εικόνα υγράνθηκε και ο θάλαμος όλος γέμισε από μια ευωδιά, λεπτή, θαυμάσια, πρωτόγνωρη!

Το κεφάλι του εγγονού μου άρχισε να ιδρώνει και σταγόνες χοντρές να κυλούν στο προσκέφαλό του. Ανοιγόκλεισε τα μάτια του και κούνησε ελαφρά τα δάχτυλα των χεριών του! Ο γιατρός που ήταν υπηρεσία μέσα στην εντατική, βγήκε στην πόρτα και φώναζε δυνατά: «Θαύμα-Θαύμα»! Όλοι έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει. Η ευωδιά του Αρχάγγελου τους ακινητοποίησε και τους έκανε να νιώσουν δέος.

Από τη στιγμή αυτή άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της επαναφοράς στη ζωή του εγγονού μου! Σιγά-σιγά έφυγε το αιμάτωμα από τον εγκέφαλό του. Στα πόδια του έβαλαν sten και δεν του τα έκοψαν. Η θεραπεία τώρα άρχιζε από το κεφάλι προς τα άκρα που τα είχαν μισοναρκωμένα.

Με δυο βρογχιοτομές και ιατρική υποστήριξη άρχισε η θεραπεία των πνευμόνων και στη συνέχεια η θεραπεία ήπατος και σπλήνας. Άρχισε να κουνάει τα χέρια και να συνεννοούμαστε γραπτώς.

Αφού άρχισε να πηγαίνει καλύτερα ,αποφάσισαν να κάνουν κάποιες χειρουργικές επεμβάσεις στα πόδια ,που ήταν συντετριμμένα στους μηρούς, γιατί το αυτοκίνητο πέρασε κάθετα από πάνω του! Η εικόνα του Αρχάγγελου όλον αυτό τον καιρό παρέμεινε φωτεινή και λαμπυρίζουσα!.

Αυτό μας έδινε μεγάλη ελπίδα και σιγουριά για το καλύτερο. Στο ιατρικό συμβούλιο, όπου συμμετείχαν γιατροί από δυο νοσοκομεία, οι σύνεδροι αποφάσισαν ότι οι εγχειρήσεις πρέπει να γίνουν σε τέσσερα στάδια και μάλιστα μακρόχρονα. Ορθοπεδικός ιατρός κ. Κωνσταντίνος Παπακωστίδης, ένας πολύ πιστός άνθρωπος και καλός επιστήμων , με δυο εγχειρήσεις κατόρθωσε το ακατόρθωτο!

Αργότερα ,μετά την εγχείρηση, έλεγε: «Το χέρι μου το κουνούσε μια αόρατη, ανώτερη δύναμη»!

Όλοι οι γιατροί μας έλεγαν ότι θα μείνει πέντε με έξι μήνες στο νοσοκομείο και θα βγει με φορείο ή το πιο αισιόδοξο με καροτσάκι! Ο Αρχάγγελος όμως και πάλι τους διέψευσε. Το παιδί μας βγήκε με πατερίτσες σε δυο μήνες! Τώρα περπατάει με μια πατερίτσα! Κάνει φυσικοθεραπείες και σε λίγο καιρό θα είναι, πιστεύουμε, τελείως καλά. Όσοι γνώριζαν το ατύχημα, νόμιζαν ότι το παιδί έχει πεθάνει. Όταν τους λέμε ότι χαίρει υγείας, δεν το πιστεύουν!

Πάτερ όταν χτύπησε το εγγονάκι μου σας πήρα τηλέφωνο και σας παρακάλεσα να προσευχηθείτε και να κάνετε μια παράκληση. Τότε μου δώσατε πολύ κουράγιο και μεγάλες ελπίδες. Προσευχήθηκα, ξαγρύπνησα και με τη δική σας προσευχή το θαύμα έγινε, γι΄ αυτό και σας ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα.

Σας παρακαλώ, γράψτε αυτό το θαύμα της πραγματικά «νεκρανάστασης» του εγγονού μου στο αξιόλογο περιοδικό σας, να το διαβάσουν οι αναγνώστες σας και να ενισχυθούν στη πίστη.

Με πολύ ευλάβεια ,ταπείνωση, ευγνωμοσύνη και θαυμασμό προς τον Προστάτη μας Ταξιάρχη, Τον προσκυνώ και τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.

Με σεβασμό και ευγνωμοσύνη
Μυρτώ Φασούλη