Γιάννης Ιωαννίδης: Στο «Αλεξάνδρειο» η σορός του για λαϊκό προσκύνημα – Συγκλονιστικές στιγμές με δάκρυα και χειροκρότημα (photos&video)
Κοσμοσυρροή πριν το τελευταίο «αντίο»
Ο Γιάννης Ιωαννίδης πέθανε σε ηλικία 78 ετών και “βύθισε” στο πένθος στο ελληνικό μπάσκετ, του οποίου υπήρξε ένας από τους κορυφαίους προπονητές όλων των εποχών, με τεράστιες επιτυχίες με τον Άρη, τον Ολυμπιακό, αλλά και την ΑΕΚ.
Το ελληνικό μπάσκετ, αλλά και ολόκληρη η Ελλάδα αποχαιρετά έτσι σήμερα (06/10), έναν θρύλο του ευρύτερου αθλητισμού της χώρας, με την κηδεία του Γιάννη Ιωαννίδη στη Θεσσαλονίκη, αλλά και το λαϊκό προσκύνημα στο γήπεδο του Άρη, το Αλεξάνδρειο.
Μετά την επιμνημόσυνη δέηση στον Άγιο Ιωάννη της Βούλας, η σορός του Γιάννη Ιωαννίδη μεταφέρθηκε στη συμπρωτεύουσα, όπου και θα δοθεί το τελευταίο “αντίο” σε μία ιστορική μορφή της Ελλάδας, με την ταφή του στο κοιμητήριο της Θέρμης. Στο Αλεξάνδρειο έχει αρχίσει ήδη να μαζεύεται κόσμος για να αποχαιρετήσει τον σπουδαίο Γιάννη Ιωαννίδη.
«Κοουτσάρα μου το παιχνίδι δεν τελείωσε, πήρες απλώς ένα τάιμ άουτ» – Ο σπαρακτικός επικήδειος της κόρης του Γιάννη Ιωαννίδη “τσάκισε” καρδιές (Video)
Ράγισε καρδιές και σκόρπισε ρίγη συγκίνησης η μονάκριβη κόρη του Γιάννη Ιωαννίδη, Ελένη, στον επικήδειο που εκφώνησε στην επιμνημόσυνη δέηση που τελέστηκε στον Άγιο Ιωάννη Βούλας. Μάλιστα, επέλεξε τους στίχους από ένα αγαπημένο τραγούδι του «ξανθού», από την πιστή φίλαθλο του Άρη και της Εθνικής ομάδας, Μαρινέλας, για να τον αποχαιρετήσει.
«Κοουτσάρα μου το παιχνίδι δεν τελείωσε, πήρες απλώς ένα τάιμ άουτ»
«Αγαπημένε μου πατέρα, λατρεμένε μπαμπά μου…
Στέκομαι εδώ σήμερα και σε κοιτώ την ώρα που μπαρκάρεις για το τελευταίο σου ταξίδι.
Και δεν είμαι μόνη μου, εδώ είναι όλοι για να σου πούμε το τελευταίο αντίο, να σου φωνάξουμε σιωπηλά πόσο σε αγαπάμε και τι σήμαινες, τι θα σημαίνεις πάντοτε για την οικογένεια σου, για το μπάσκετ, για τον αθλητισμό, για ολόκληρη την Ελλάδα…
Έφυγες νωρίς και άδοξα μπαμπά. Έφυγες αλλά πάλεψες με γενναιότητα, όπως το έκανες σε όλη σου τη ζωή.
Στάθηκες στις επάλξεις, πολέμαγες σαν θηρίο, δεν φοβόσουν κανέναν και τίποτε, ήσουν γεννημένος νικητής και ατρόμητος.
Και τώρα που σε αποχαιρετάμε, πάλι αγέρωχο σε βλέπω μπροστά μου…
Δάκρυα αυλακώνουν τα πρόσωπα μας, σήμερα που σού λέμε το αντίο, αλλά υπάρχει και ο αντίλογος, η παρηγοριά: θρηνούμε που σε χάσαμε, μα χαιρόμαστε κιόλας επειδή ζήσαμε μαζί σου, μεγαλώσαμε μαζί σου, βαδίσαμε στις στράτες που χάραξες, ακολουθήσαμε τις οδηγίες που μας έδινες…
Πάντοτε ζητούσες να σε προσφωνούν κόουτς και τίποτε άλλο.
Κοουτσάρα μου, θα σου πω κάτι: το παιχνίδι δεν τελείωσε, απλώς πήρες ένα τάιμ άουτ για να το συνεχίσεις στα επουράνια γήπεδα, περνώντας στην αθανασία.
Ένα τραγούδι της αγαπημένης σου, Μαρινέλλας λέει
‘’Καμιά φορά λέω να αλλάξω ουρανό μα δεν, μα δεν υπάρχουν δρόμοι’’.
Εσύ όμως μπαμπά μου τους βρήκες αυτούς τους δρόμους».
