«Τον βρήκαν μέσα σε μια ρεματιά το 2000, ήταν δύο σταυροί…» - «Σεισμός» με την ανακάλυψη της αληθινής τοποθεσίας του τάφου του Μέγα Αλέξανδρου σε ελληνικό νησί
Οι λόγοι που... το υποψιάζονται
Ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου πολλές φορές έχει αλλάξει… τοποθεσία, καθώς το μυστήριο παραμένει και πολλοί φέρνουν στο φως αποκαλύψεις, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν και ψήγματα αλήθειας για το πού βρίσκεται πραγματικά.
Το θέμα με την πιθανή ανακάλυψη του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Κιβωτού της Διαθήκης στη Θάσο καλύφθηκε και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στα ελληνικά ΜΜΕ από τον Νικόλαο Κουμαρτζή και την Ομάδα Πυθέας στο περιοδικό mystery, στο τεύχος 33 και διαβάζουμε στο metafysiko.gr.
Όπως αναφέρει το άρθρο σε ανάλυση, «θα σας διηγηθώ μία ιστορία. Μέρος αυτής είναι ήδη γνωστό σε μερικούς εκ των μεγαλύτερων Ελλήνων δημοσιογράφων, εφημερίδων, εκδοτών, τηλεοπτικών παρουσιαστών, κ.α. Το θέμα, ή μάλλον μία διαστρεβλωμένη άποψη αυτού, έχει ήδη παρουσιαστεί σε εκπροσώπους του Υπουργείου Πολιτισμού, της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Κανένας δεν ανταποκρίθηκε, όχι γιατί ως θέμα δεν είναι άξιο προσοχής, αλλά γιατί η ιστορία του -κατά την ταπεινή μου άποψη- δεν ειπώθηκε σωστά.
Αφορά μία σειρά από ερασιτεχνικές εκσκαφές στην περιοχή ‘Αρος, στα ενδότερα της Θάσου, οι οποίες έφεραν στο φως κάποια ιδιαίτερα παράξενα ευρήματα [βλ. map 1 και 2]. Κάπως έτσι, από ένα απλό -άλλα άκρως κινηματογραφικό- κυνήγι θησαυρού κατέληξαν στα πρόθυρα της ανακάλυψης -σύμφωνα με ντόπιους που πραγματοποίησαν τις εκσκαφές- ενός εξαιρετικά εντυπωσιακού ανθρώπινου κατασκευάσματος, αρχαίου ή μεσαιωνικού, που μέχρι πρότινος κανένας δεν είχε υποπτευθεί.
Το κτίσμα αυτό υπάρχει, είναι πεπεισμένοι όλοι όσοι συμμετείχαν στις εκσκαφές. Κάποιοι το συνδέουν με το χαμένο Τάφο του Μ. Αλεξάνδρου, ή ακόμα και με την πολυθρύλητη Κιβωτό της Διαθήκης και πλήθος εσχατολογικών σεναρίων. Αποτέλεσμα; Η εκσκαφή του φημολογούμενου κτίσματος να φλερτάρει με μία από τις μεγαλύτερες ίσως ανακαλύψεις του 21ου αιώνα. Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή.
Για πρώτη φορά ενημερώθηκα για το εν λόγω θέμα τέλη Ιουνίου, μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με τον κ. Γεώργιο Κοφτερέλη, έναν 47χρονο Θασιώτη υποπλοίαρχο του Ελληνικού Εμπορικού Ναυτικού. Οι αρχικοί του ισχυρισμοί, όντας άκρως εντυπωσιακοί, μου κίνησαν το ενδιαφέρον: «Πρέπει να σας μιλήσω για ένα πολύ σημαντικό θέμα. Δεν μπορώ να πω πολλά από το τηλέφωνο, τρία πράγματα μόνο: πρόσφατα ανακαλυφθέντας μακεδονικός τάφος στη Θάσο, Μέγας Αλέξανδρος και Κιβωτός της Διαθήκης».
Αυτή ήταν η αρχή μίας προσωπικής έρευνας που πραγματοποίησα στο νησί, καθώς και στην προσωπική μου βιβλιοθήκη στη Θεσσαλονίκη. Επισκέφθηκα το χώρο, συγκέντρωσα το απαραίτητο φωτογραφικό υλικό, βιντεοσκόπησα συνεντεύξεις από τους εκσκαφείς, μίλησα με ντόπιους Θασιώτες για τους θρύλους και τα όνειρα που αφορούν την τοποθεσία και μοιάζουν να δένουν με τη φημολογούμενη ανακάλυψη, πραγματοποίησα γεωγραφική ανάλυση των στοιχείων που συγκέντρωσα, ψηφιοποίηση και δισδιάσταση αναπαράσταση των όσων βρέθηκαν αλλά δεν είναι πλέον ορατά, κ.λπ.
Που κατέληξα; Υπάρχει τεράστια πιθανότητα να υπάρχει κάτι στην εν λόγω περιοχή, το οποίο μπορεί να είναι από έναν απλό θησαυρό (άγνωστης χρονολογίας) έως ένα τεράστιο ταφικό μνημείο. Δεν μου παρουσιάστηκαν επαρκή στοιχεία ώστε να μπορώ να κρίνω. Μου παρουσιάστηκαν όμως αρκετά ώστε να μπορώ να πω με σιγουριά ότι το εν λόγω θέμα αξίζει σίγουρα το ενδιαφέρον μας.. καθώς επίσης και τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να φτάσει επιτέλους στο τέλος του.
Η ιστορία που επρόκειτο να σας διηγηθώ δεν είναι σε καμία περίπτωση απλή, μιας και για να καταλάβω το τι πραγματικά συνέβη χρειάστηκε να συζητήσω αρκετές φορές με τα ίδια άτομα και να βάλω σε σειρά ασύνδετες και αόριστες διηγήσεις. Πως ξεκίνησαν λοιπόν όλα; Ας αφήσουμε τον Γ. Κοφτερέλη, έναν από τους πέντε της ομάδας της Θάσου που πραγματοποίησαν τις εκσκαφές, να μας μιλήσει.
«Τα όσα ανακαλύφθηκαν βρέθηκαν μέσα σε μία ρεματιά, στην οποία συνήθιζα επί χρόνια να περιηγούμαι όταν ξεμπάρκαρα από το πλοίο και ερχόμουν στο νησί. [Σε μία από τις περιηγήσεις μου, πρόσεξα έναν τεράστιο γερμένο βράχο σε τέτοια γωνία που πραγματικά σε εντυπωσίαζε που δεν έπεφτε.
Το 2000 έτυχε να επισκεφτώ την περιοχή με έναν φίλο, τον Κώστα Σ., που γνώριζε την ύπαρξη δύο αρκετά περίεργων σημαδιών σε ένα γκρεμό μέσα στη ρεματιά.. ήταν 2 σταυροί. Από μικρός είχα ακούσει αρκετές ιστορίες ότι τοποθεσίες θαμμένων θησαυρών μαρκάρωνται με σημάδια, σύμφωνα με περιπτώσεις θησαυρών που βρέθηκαν παλαιότερα. Και κάπου εδώ έγινε η σύνδεση.. απέναντι ακριβώς από τους 2 σταυρούς υπήρχε ο γερμένος βράχος. Μας φάνηκε αρκετά σπάνιο για να είναι τυχαίο. Κάπως έτσι αποφασίσαμε να ψάξουμε την περιοχή (Οκτώβριος 2000)».
Η απόδειξη περί ανθρώπινου κτίσματος και οι λεπτομέρειες
Και συνεχίζει το ίδιο άρθρο: «Σ’ αυτό το σημείο μπαίνει στην ομάδα ο Φίλιππος Παπάνθημος (και αργότερα ο αδερφός του Δημήτρης), με τον οποίο προσπαθήσαμε να ρίξουμε το βράχο τραβώντας τον με σύρμα και παλάγκο. Ήταν αδύνατο λόγω μεγέθους, αλλά και εξαιτίας του ότι έμπαινε αρκετά βαθιά μέσα στο έδαφος. Έτσι, αποφασίσαμε να σκάψουμε κάτω απ’ αυτόν ώστε να σπάσουμε την πέτρα στην οποία στηριζόταν.
Τρώγαμε” την πέτρα για 1-2 μέρες όταν αντιληφθήκαμε πως δεν ήταν ενιαία, αλλά αποτελούνταν από δύο μικρότερες τέλεια ενωμένες ώστε να δίνουν την αίσθηση μίας. Δεν το καταλάβαμε εξαρχής, τόσο καλή ήταν η επαφή που είχαν επιτύχει όποιοι τη κατασκεύασαν!»
Σ’ αυτό το σημείο, ο Φ. Παπάνθημος συμφωνεί: «Είναι δύσκολο να κάνεις τέτοιες εφαρμογές με πέτρες» , για να συνεχίσει ο Θασιώτης υποπλοίαρχος:
“Η απόδειξη ότι όντως στο σημείο αυτό υπάρχει ανθρώπινο κατασκεύασμα ήρθε λίγο αργότερα, όταν βρήκαμε μία αρκετά μεγάλη πέτρα που μας κράτησε στο σημείο αυτό για 3,5 χρόνια έως ότου βρούμε τη σπηλιά. Είχε πάνω της λαξευμένο -καθαρά από ανθρώπινο χέρι- ένα κεφάλι σκύλου!”
Η πρωτοφανής ένδεια σε φωτογραφίες από την εν λόγω περίοδο μου κίνησε εξ αρχής την περιέργεια, όμως η απάντηση που έλαβα ήταν αποστομωτική: «Μα ψάχναμε για θησαυρό και μάλιστα σκάβαμε δίχως άδεια! Για ποιο λόγο να φωτογραφίσουμε το χώρο;».
«Αφού χαλάσαμε το ντουβάρι -όπως αποδείχθηκε- και βγάλαμε 2-3 πέτρες κολλημένες μεταξύ τους, ανοίχτηκε χώρος περίπου ενός μέτρου όπου υπήρχαν άλλες μεγάλες στρογγυλές πέτρες, οι οποίες ήταν τακαρισμένες και έτοιμες να τσουλήσουν από τη θέση τους. Αυτή ήταν η δεύτερη μεγάλη έκπληξη. Τις μετακινήσαμε πολύ εύκολα βγάζοντας απλά τους τάκους!
Πίσω απ’ αυτές υπήρχε επίσης χώμα. Δεν τολμούσαμε όμως να πάμε προς το μέρος του λόφου γιατί δεν θεωρούσαμε ότι η υπόθεση είχε τόσο μεγάλη έκταση. Έτσι, προτιμήσαμε την εύκολη λύση, σκάβοντας κάτω από τις πέτρες.
Πραγματοποιώντας τομές ώστε να δούμε που υπάρχει διαφορετικότητα στο έδαφος και άρα που βρίσκεται κρυμμένος ο θησαυρός, δεν καταφέραμε να εντοπίσουμε διαφορετικότητα παρά κάποια στρώματα όπως κοκκινόχωμα και άργιλος. Αργότερα καταλάβαμε ότι τα στρώματα αυτά κάλυπταν μία ολόκληρη σπηλιά.
Κάπου εκεί βρεθήκαμε σε αμηχανία, δεν ξέραμε πώς να κινηθούμε. Στείλαμε δείγματα του εδάφους σε χημείο της Καβάλας, απ’ όπου μας απάντησαν ότι αυτό το υλικό (ο πυλός) μπορεί να παρουσιαστεί στη φύση αλλά πάρα πολύ δύσκολα. Μετά απ’ αυτήν την απάντηση ήμασταν σίγουροι ότι κάτι τρέχει.
Εδώ σταματάει η 1η περίοδος των εργασιών, μιας και είχε πλέον φτάσει η άνοιξη του 2001 και ήταν αδύνατον να συνεχίσουμε τις εκσκαφές για διάφορους λόγους».
Η 2η περίοδος των εργασιών (Οκτώβριος 2001- Μάρτιος 2002) δεν ήταν το ίδιο αποκαλυπτική μιας και έφερε μεν στην επιφάνεια κάποια στοιχεία, δευτερευούσης όμως σημασίας όπως π.χ. κάποιες πέτρες τόσο λαξευμένες που ήταν αδύνατο να είναι φυσικές, ή σημάδια ανθρώπινης κατασκευής πάνω στο γερμένο βράχο που έως τότε δεν είχαν παρατηρηθεί.
Λίγο πριν την 3η περίοδο των εργασιών (Οκτώβριος 2002- Μάρτιος 2003) μπαίνει στην ομάδα και ο Άγγελος Χ. Σε αυτό το σημείο έρχεται στην επιφάνεια το 5ο σημάδι, ένα στρώμα μονωτικού υλικού που απλωνόταν σε μεγάλη έκταση.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Γ. Κοφτερέλης: «Το λούκι, ας το πούμε έτσι, από ότι αποδείχθηκε εκ των υστέρων ήταν μονωτικό υλικό που προφανέστατα ήταν η πρώτη ζώνη άμυνας από υγρασία.»
Σε ερώτηση μου σχετικά με το τι ακριβώς βρέθηκε, μου απάντησε:
«Ανάμεσα σε δύο στρώματα από κοκκινόχωμα υπήρχε το εν λόγω υλικό με πάχος περίπου 70 εκατοστά. Ήταν ασημόχωμα, όπως το λέμε στο νησί, το οποίο στη συνέχεια παρουσιάστηκε σε πάρα πολλά σημεία και όπως αποδείχθηκε χρησιμοποιούνταν για στεγανοποίηση από υγρασία, θερμοκρασία, κ.λπ.
Τότε δεν είχαμε καταλάβει ότι αποτελούσε ζώνη άμυνας και αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε το λούκι παράλληλα ώστε να βρούμε το θησαυρό. Όπως καταλαβαίνεις, δεν βρήκαμε τίποτα γιατί δεν ήταν δρόμος που έπρεπε να ακολουθήσουμε αλλά άμυνα που έπρεπε να περάσουμε.
Τελικά, την τελευταία μέρα τυχαία σκάψαμε σε ένα άλλο σημείο όπου και έγινε το θαύμα! Βρήκαμε μία στρογγυλή πέτρα με διάμετρο περίπου 60 εκατοστά και πίσω από αυτήν ένα κτιστό ντουβάρι […] που αποτελούνταν από τέλεια λαξευμένες πέτρες κολλημένες μαζί με το κοκκινόχωμα. Μία εξ αυτών, τριγωνικού σχήματος, έμπαινε και έβγαινε σαν συρτάρι. Κάτω και πάνω απ’ αυτήν υπήρχαν πλάκες για να το συγκρατούν, σαν κανονικό δηλαδή, αλλά πέτρινο, συρτάρι!
Κάπου εδώ σταματάμε και δίνουμε ραντεβού τον Οκτώβριο του 2003, μιας και πλέον η δουλειά σοβάρευε πολύ».
Η 3η περίοδος των εργασιών έκρυβε ακόμα περισσότερα. Εξ αρχής, η ομάδα της Θάσου παρατήρησε κάποια στοιχεία που υπαινίσσονταν ότι το λαξευμένο κεφάλι σκύλου στο 4ο σημάδι είναι στην πραγματικότητα χάρτης! Πως; Η προαναφερθείσα τριγωνική πέτρα/ συρτάρι που ανακάλυψαν έμοιαζε αρκετά σε μικρογραφία με ένα σπάσιμο που έκανε το λαξευμένο σχέδιο του 4ου σημαδιού.
«Έτσι λέμε ότι αν αυτό το τριγωνικό σπάσιμο είναι η τριγωνική πέτρα του συρταριού και αν θεωρήσουμε το λαξευμένο κεφάλι σκύλου ως χάρτη τότε είμαστε στη μέση της διαδρομής» , αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γ. Κοφτερέλης.
Υπολόγισαν λοιπόν την απόσταση μεταξύ λαξευμένης πέτρας (κεφάλι σκύλου) και πέτρινου συρταριού σε 3,5 περίπου μέτρα. Άρα, σύμφωνα με το “χάρτη” αν συνεχίζανε το σκάψιμο για άλλα 3,5 μέτρα σε συγκεκριμένη γωνία, θα έπρεπε να εντοπίσουν κάποιο εύρημα ώστε να επαληθευτεί η υπόθεση τους. Όπως και έγινε.
«Σκάβοντας για 1-2 μήνες και πλησιάζοντας στα 3,5 μέτρα, το κοκκινόχωμα σταματούσε απότομα και εμφανιζόταν πάλι το μονωτικό υλικό σε κάθετη διαστρωμάτωση. Από όσο γνωρίζω, αν και δεν έχω εξειδικευμένες γνώσεις γεωλογίας, οι διαστρωματώσεις δεν είναι σε κάθετη κατεύθυνση αλλά σε οριζόντια. Εμφανέστατα και αυτό ανθρώπινο και με εξαιρετικά λεία επιφάνεια» εξηγεί ο 47χρονος υποπλοίαρχος και συνεχίζει.
«Το στρώμα έκλεινε πίσω του μία πέτρα, η οποία αργότερα αποδείχτηκε ότι σφράγιζε την πύλη προς μία σπηλιά. Η εν λόγω πέτρα, στρογγυλού σχήματος, είχε στα σημεία επαφής του με την πύλη ένα υλικό σαν κόλλα, το οποίο και απομακρύναμε με καλέμι και μοχλό ώστε να μπορέσουμε να την κυλήσουμε».
Το σημείο όπου έγιναν κατά το παρελθόν οι εκσκαφές και το οποίο στο τέλος των εργασιών καλύφθηκε εκ νέου με χώμα. Σήμερα είναι διακριτό χάρη στο γεγονός ότι δεν έχει προλάβει ακόμα να φυτρώσει κάτι πάνω στα ριχτά χώματα.
Όλα αυτά συμβαίνουν το Φεβρουάριο του 2004. Η ομάδα της Θάσου ακολουθώντας το λαξευμένο “χάρτη” συνέχισε 2 μέτρα στο εσωτερικό της σπηλιάς όπου βρέθηκε για ακόμη μία φορά ένας τεράστιος βράχος. Μέσα στη σπηλιά όμως είχαν ήδη παρατηρηθεί κάποια άλλα εξίσου σημαντικά πράγματα.
Όπως αναφέρει ο Γ. Κοφτερέλης: «Όπως αποδείχθηκε, οι κόλλες γύρω από το βράχο που έφραζε την πύλη υπήρχαν για λόγους μόνωσης, μιας και στο εσωτερικό της σπηλιάς τα χώματα έμοιαζαν υπερβολικά ξερά, σαν να μην υπήρχε καθόλου υγρασία που θα περίμενε κανείς σ’ αυτό το βάθος! Σου έδιναν την εντύπωση ότι αν ανάψεις έναν αναπτήρα θα πάρουν φωτιά! Τέτοια μόνωση είχε επιτευχθεί και ήταν ξεκάθαρο ότι κάτι τέτοιο τους ένοιαζε πολύ».
Μεταξύ άλλων, μέσα στη σπηλιά βρέθηκαν και άλλα χτιστά ντουβάρια, στρογγυλές πέτρες που κοίταζαν στα τοιχώματα και προφανώς έκλιναν άλλες πύλες, στην οροφή υπήρχαν πλάκες για να μην πέφτουν χώματα, κ.λπ. Εκεί βρέθηκαν και τρία μπλοκ από ένα γαλαζωπό υλικό, καθώς και μία πέτρα χαραγμένη από ανθρώπινο χέρι.
«Σ’ αυτό το σημείο είχε παραχοντρύνει το θέμα. Είχαμε καταλάβει ότι μόνο με φτυάρια δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Φοβόμασταν ότι αν σκάβαμε λίγο ακόμα θα έπεφτε το ταβάνι της σπηλιάς να μας πλακώσει. Με προτροπή δικηγόρου αποφασίζουμε να δηλώσουμε άμεσα το θέμα στις αρμόδιες αρχές» , εξηγεί ο Γ. Κοφτερέλης.
Κάπως έτσι, η σπηλιά βρέθηκε στις 6 Μαρτίου του 2004 και στις 12-13 δηλώνετε η ανακάλυψη στην Αρχαιολογική Υπηρεσία και στην Εφορεία Βυζαντινών και Προχριστιανικών Αρχαιοτήτων ώστε να δοθούν αριθμοί πρωτοκόλλων.
Επιπλέον, χάρη στην επικοινωνία με δικηγόρο της Θεσσαλονίκης, δημιουργείτε μία ομάδα στην συμπρωτεύουσα ώστε να χρηματοδοτήσει τη συνέχεια των εργασιών. Αποτέλεσμα; Στις 4 Ιουνίου βγαίνουν οι άδειες για την 1η εκσκαφή με αριθμό πρωτοκόλλου 905 από την Κτηματική Υπηρεσία Καβάλας. Έτσι, με τη βοήθεια ενός εκσκαφέα και μίας μπουλντόζας ξεκινάνε οι εργασίες. Στο εσωτερικό της σπηλιάς δεν ήταν δυνατόν να προχωρήσει ο εκσκαφέας, λόγω του ότι ήταν απαραίτητα υποστυλώματα τα οποία και δεν προβλέπονταν από τη χρηματοδότηση. Έτσι, επικεντρώθηκαν γύρω από την πύλη αποκαλύπτοντας και άλλα σημεία με το προαναφερθέν μονωτικό υλικό.
Όπως αναφέρει ο ντόπιος υποπλοίαρχος: «Ένα μέτρο περίπου από εκεί που σταματήσαμε στη σπηλιά βρήκαμε ένα ντουβάρι επικαλυμμένο με το μονωτικό υλικό και πολύ σκληρό, μιας και ο εκσκαφέας δεν μπορούσε να βγάλει ούτε μία πέτρα.
Σ’ αυτό το σημείο, η ομάδα της Θεσσαλονίκης αντί να μας δώσει συγχαρητήρια όλος περιέργως μας ζήτησε να μην συνεχίσουμε ούτε 5 λεπτά προς αυτήν την κατεύθυνση γιατί δεν υπάρχει ντουβάρι! Σημειωτέων ότι εμείς το βλέπαμε ενώ αυτοί ήταν στη Θεσσαλονίκη! Όπως και να’ χει, εξαιτίας του ότι η χρηματοδότηση έγινε απ’ αυτούς σεβαστήκαμε την επιθυμία τους σκάβοντας σε άλλα σημεία που μας υπέδειξαν».
Κάτι εντυπωσιακό δεν βρέθηκε, πέρα από λαξευμένες πέτρες που ήταν -προφανέστατα για τον Γ. Κοφτερέλη- οροφές δωματίων ή τούνελ. Η χρηματοδότηση (2.500 ευρώ) εξαντλήθηκε και στις 7-8 Ιουνίου οι εργασίες έληξαν ώστε να αποκατασταθεί άμεσα το τοπίο, όπως προϋπέθετε η σχετική άδεια.
Η 2η εκσκαφή έγινε με χρηματοδότηση (2.500 ευρώ) της ομάδας της Θάσου στις 9 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, με αριθμό πρωτοκόλλου 11037. Εξ αρχής, οι εργασίες εστίασαν στο να γκρεμιστεί το ντουβάρι που βρέθηκε κατά την 1η εκσκαφή και που η ομάδα της Θεσσαλονίκης τους είχε αποτρέψει.
Όπως αναφέρει ο 47χρονος υποπλοίαρχος: «Εμείς περιμέναμε ότι αυτό θα είναι ένα ντουβάρι που κάτι κλείνει. Αλλά όπως είδαμε δεν έκλεινε κάτι αλλά δημιουργούσε τούνελ. Διότι η πλευρά της σπηλιάς πάχους 4-5 μέτρων έπεφτε και έκλεινε το δεύτερο αυτό ντουβάρι που βρήκαμε τώρα. Έτσι, δημιουργούνταν τούνελ που εισχωρούσε μέσα στο λόφο.
Αρχίσαμε λοιπόν να σκάβουμε και όσο προχωρούσαμε προς τα μέσα εμφανιζόταν όλο και πιο ξεκάθαρα η μορφή μίας αψίδας, το φρύδι όπως λέγαμε εμείς. Κάνοντας τομές στην αψίδα βλέπαμε ότι διατηρούσε το ίδιο σχήμα για αρκετά μέτρα προς τα πάνω. Ήταν με λίγα λόγια αψίδα που δημιουργούσε τούνελ.
Αριστερά και δεξιά του τούνελ υπήρχαν λαξευμένες πέτρες που δημιουργούσαν μία απόλυτα ευθυγραμμισμένη βάση. Προχωρήσαμε αρκετά όμως εξαιτίας του ότι το τούνελ κλιμακωνόταν (έμπαινε δηλαδή όλο και πιο βαθειά στο λόφο) ήταν θέμα χρόνου να πέσουν τα χώματα και να πλακώσουν τον οδηγό της μπουλντόζας. Ήταν ξεκάθαρη πλέον η ανάγκη υποστυλωμάτων.»
Η 2η εκσκαφή σταμάτησε στις 11 Οκτωβρίου με την αποκατάσταση του περιβάλλοντος χώρου. Η ανάγκη για συνεργείο υποστυλωμάτων προϋπέθετε νέα και μεγαλύτερη χρηματοδότηση, η οποία εν τέλει βρέθηκε στο πρόσωπο ενός χορηγού από Χαλκιδική. Έτσι, οι άδειες βγήκαν για τις 30 Μαΐου του 2005 για εργασίες με προβλεπόμενο κόστος 16.000 ευρώ, κατά τις οποίες και θα ακολουθούνταν το τούνελ προς το εσωτερικό του λόφου. Εξαιτίας εκτεταμένων διαφωνιών στο εσωτερικό της ομάδας της Θάσου, η 3η εκσκαφή ακυρώθηκε στις 12-13 Μαΐου.
Ο λόγος για τις υποψίες
Όπως είδαμε, στην περιοχή όντως υπάρχει κάποιο ανθρώπινο κατασκεύασμα που σύμφωνα με την ομάδα της Θάσου συνεχίζει αρκετά βαθειά μέσα στο λόφο, είναι δηλαδή αρκετά μεγάλο ώστε να αμφισβητείται η αρχική υπόθεση περί ύπαρξης απλά ενός κρυμμένου θησαυρού. Από το σημείο όμως αυτό έως την παραδοχή ότι πρόκειται για ταφικό μνημείο και μάλιστα του Μ. Αλεξάνδρου το συλλογιστικό άλμα είναι τεράστιο.. πως δικαιολογείται;
Ας αφήσουμε για ακόμα μία φορά τον Γ. Κοφτερέλη να μας εξηγήσει:
«Πρώτα απ’ όλα το μέγεθος της κατασκευής, όπως σκιαγραφείτε από τα μέχρι τώρα ευρήματα, δείχνει ότι κτίστηκε με εντολή αυτοκράτορα, κατά την ταπεινή μου άποψη, διότι για να γίνει κάτι τέτοιο θα έπρεπε να έχουν την απόλυτη κυριαρχία της περιοχής.. και το μέγεθος δηλώνει αυτό καθαρά το πράγμα.
Δεύτερον, τα σύμβολα που βρήκαμε, οι δύο σταυροί. Η μία τους ερμηνεία, την οποία μας υπέδειξε η ομάδα της Θεσσαλονίκης κατόπιν συνεννόησης με ανθρώπους του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, είναι ότι ο ένας είναι αυτοκρατορικός σταυρός και ο άλλος νεκρικό σύμβολο. Αν συνδυαστούν μεταφράζονται ως “νεκρός αυτοκράτορας”! Όπως μας είπαν είναι γενουατικής προέλευσης.
Τρίτον, η περιοχή ‘Αρος είναι μία εκ των τριών κορυφών ενός ισοσκελούς τριγώνου που δημιουργείται με την αρχαία πόλη των Φιλίππων και το λιοντάρι της Αμφιπόλεως».
Ας σταθούμε λίγο σ’ αυτό το σημείο και ας κάνουμε μία σύντομη αξιολόγηση των επιχειρημάτων. Για το πρώτο, δυστυχώς δεν υπάρχουν επαρκείς φωτογραφίες από τις εκσκαφές ώστε να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα. Για το δεύτερο, η ομάδα της Θεσσαλονίκης έχει διακόψει κάθε επικοινωνία με αυτή της Θάσου κάνοντας αδύνατη την επαλήθευση των ισχυρισμών.
Ως προς το τρίτο όμως, δύναται να δοθούν κάποιες ενδιαφέρουσες απαντήσεις. Μέσω γεωγραφικής ανάλυσης αποδείχθηκε ότι όντως αποτελεί ισοσκελές τρίγωνο, ενώ μέσω ιστορικής ανάλυσης αποκαλύφτηκαν περαιτέρω στοιχεία.
Γενικά, γνωρίζουμε ότι στην αρχαία Ελλάδα συνήθιζαν να τοποθετούν ιερούς χώρους σε συγκεκριμένες αποστάσεις μεταξύ τους, δημιουργώντας αρκετές φορές τρίγωνα. Η αρχαία πόλη των Φιλίππων ιδρύθηκε το 356 π.Χ. και η αρχαία Αμφιπόλη το 437 π.Χ., άρα προϋπήρχαν του θανάτου του Μ. Αλεξάνδρου. Εφόσον το εν λόγω τρίγωνο δημιουργήθηκε εσκεμμένα, ο λόγος επιλογής των Φιλίππων είναι προφανής. Ως προς το λιοντάρι της Αμφιπόλεως, αποτελούσε κατά πάσα πιθανότητα το σημείο ταφής τριών εκ των σημαντικότερων Μακεδόνων στρατηγών (Ναρσή, Ανδροσθένη και Λαομέδωνα), δηλαδή ήταν ταφικό μνημείο. Οπότε, η τρίτη κορυφή, η περιοχή του ‘Αρος, θα περίμενε κανείς να ήταν επίσης ταφικό μνημείο και μάλιστα ανάλογης σημαντικότητας με αυτό της Αμφιπόλεως, ώστε να υπάρχει λογική πίσω από το «μακεδονικό» αυτό τρίγωνο.
"Θα εμφανιστούν πάνω στην γη..." - Προφητεία "κόλαφος" για τον Μέγα Αλέξανδρο
Και μόνο το γεγονός ότι η Παλαιά Διαθήκη αναγνωρίζει τον Μέγα Αλέξανδρο ως «Βασιλιά των Ελλήνων», αυτό και μόνο είναι ικανό όχι μόνο να αποστομώσει κάποιους σημερινούς εκ Βορρά, σφετεριστές της ελληνικής Μακεδονίας, αλλά και να μας κάνει όλους τους Έλληνες να σεβόμαστε τη Βίβλο, που είναι γραμμένη στην ελληνική γλώσσα.
Ο προφήτης Δανιήλ έζησε περίπου 300 χρόνια πρὶν τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο, κατά τη βαβυλώνια αιχμαλωσία του Ισραήλ στα τέλη του 7ου και αρχές 6ου αιώνα π.Χ..
Ο Δανιήλ, λόγω της σοφίας και της ειλικρίνειας του, είχε καταφέρει να κερδίσει την εύνοια του Πέρση βασιλέα Δαρείου ο οποίος τον είχε ως τον πλέον έμπιστο σύμβουλό του.
Οι εχθροί και αντίζηλοι του Δανιήλ στη βασιλική αυλή, κατηγόρησαν με δολοπλοκίες τον Δανιήλ στο Δαρείο, με αποτέλεσμα ο βασιλιάς να τον ρίξει στον περίφημο λάκκο των λεόντων.
Εκεί ο προφήτης είδε το γνωστό όραμα όπου προφήτευσε όλη την υπόλοιπη αρχαία ιστορία από τους Πέρσες έως τον Μέγα Αλέξανδρο, τους Ρωμαίους και την γέννηση του Θεανθρώπου.
Εδώ θα παραθέσουμε μεταφρασμένα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ προφήτη Δανιὴλ της Παλαιάς Διαθήκης τα χωρία στα οποία περιγράφονται τα δύο οράματα του προφήτη για το Μ. Αλέξανδρο και δίνεται η εξήγηση του πρώτου οράματος από έναν άγγελο και του δεύτερου από τον αρχάγγελο Γαβριήλ.
Θα τελειώσουμε με την ερμηνεία την οποία δίνει στην προφητεία ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Το πρώτο όραμα του προφήτη Δανιήλ (Δανιήλ ζ΄ 1,3,6)
1. Κατά το πρώτο έτος της βασιλείας του Βαλτάσαρ του βασιλιά των Χαλδαίων ο Δανιήλ είδε ένα όνειρο… το οποίο και κατέγραψε… 3. Καί τέσσερα θηρία μεγάλα, διαφορετικό το ένα από το άλλο, ανέβαιναν από τη θάλασσα…
6. Έπειτα από το δεύτερο θηρίο κοιτούσα προσεκτικά και αίφνης είδα ένα άλλο θηρίο που έμοιαζε σαν λεοπάρδαλις• και στο επάνω μέρος του σώματός της είχε τέσσερα φτερά πτηνού. Το θηρίο αυτό είχε επίσης τέσσερα κεφάλια και του δόθηκε μεγάλη εξουσία.
Ερμηνεία του πρώτου οράματος από έναν Άγγελο
16. Πλησίασα τότε έναν από τους αγγέλους που ήταν παρόντες και ζητούσα από αυτόν την εξήγηση όλων αυτών• κι εκείνος μου εξήγησε και μου φανέρωσε την ερμηνεία όσων είδα και άκουσα.
17. (Μού είπε:) Αυτά τα τέσσερα μεγάλα θηρία είναι τέσσερις βασιλείες, οι οποίες θα εμφανιστούν επάνω στη γη.
Το δεύτερο όραμα του Προφήτη Δανιήλ (Δανιήλ η΄ 1, 5-8)
- Κατά το τρίτο έτος της βασιλείας του βασιλιά Βαλτάσαρ παρουσιάστηκε σε μένα τον Δανιήλ ένα όραμα, μετά το πρώτο όραμα που μου είχε εμφανιστεί στην αρχή…
5. Καί καθώς εγώ συλλογιζόμουν το όραμα με τον κριό, ξαφνικά είδα να έρχεται ένας τράγος αιγών από τα νοτιοδυτικά, με διάθεση να κυριαρχήσει σ’ όλη τη γη. Όμως λόγω της μεγάλης του ταχύτητας φαινόταν σαν να μην πατούσε στη γη. Ο τράγος αυτός είχε ανάμεσα στα μάτια του ένα κέρατο που φαινόταν από παντού.
6. Ο τράγος αυτός προχώρησε μέχρι τον κριό που είχε τα δύο κέρατα, τον οποίο είχα δεί να στέκεται κοντά στον ποταμό Ουβάλ, και όρμησε εναντίον του με όλη την ορμή της δύναμής του.
7. Τον είδα που έφτασε ως τον κριό και έδειξε άγριες διαθέσεις απέναντί του και χτύπησε τον κριό και συνέτριψε και τα δύο του κέρατα• μετά από την επίθεση αυτή του τράγου, ο κριός δεν είχε πιά δύναμη να του αντισταθεί.
Καί έριξε ο τράγος τον κριό κατά γης και τον καταπάτησε και δεν υπήρχε κανείς, για να γλιτώσει τον κριό από την επίθεση του τράγου. 8. Καί ο τράγος των αιγών κατέστη πάρα πολύ ένδοξος.
Όμως επάνω στην ακμή της δύναμής του συνετρίβη το κέρατό του το μεγάλο και στη θέση εκείνου φύτρωσαν άλλα τέσσερα κέρατα, τα οποία είχαν κατεύθυνση προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Ερμηνεία του δεύτερου οράματος από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ (Δανιήλ η΄ 16-17, 19, 21-22)
16. Καί άκουσα τη φωνή κάποιου άνδρα ανάμεσα στις όχθες του ποταμού Ουβάλ, ο οποίος φώναξε και είπε• «Γαβριήλ, εξήγησε σ’ εκείνο τον άνθρωπο το νόημα του οράματος».
17. Καί ήλθε ο Γαβριήλ και στάθηκε κοντά μου. … 19. Καί είπε: … 21. «Ο τράγος των αιγών είναι ο βασιλιάς των Ελλήνων (ο Μέγας Αλέξανδρος) και το μεγάλο κέρατο, το οποίο βρισκόταν ανάμεσα στα μάτια του, αυτός είναι ο πρώτος και πιο σπουδαίος βασιλιάς των Ελλήνων.
22. Καί τα τέσσερα κέρατα τα οποία φύτρωσαν στη θέση εκείνου το οποίο συνετρίβη, σημαίνουν πως από το έθνος του βασιλιά αυτού θα αναδειχτούν τέσσερις βασιλείς, οι οποίοι όμως δεν θα διαθέτουν τη δική του δύναμη».
Η ερμηνεία της προφητείας από τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο:
«Η λεοπάρδαλις, την οποία αναφέρει ο προφήτης Δανιήλ, είναι ο Αλέξανδρος ο βασιλιάς των Μακεδόνων, ο οποίος πέταξε σαν πουλί επάνω απ’ όλη την οικουμένη.
Γιατί κανείς δεν ήταν πιο γρήγορος και πιο ευκίνητος από αυτόν, αλλά ήταν ορμητικός και ευκίνητος σαν αυτό το θηρίο.
Λέει ο προφήτης: «Είχε (η λεοπάρδαλις) τέσσερα φτερά πτηνού στο επάνω μέρος του σώματός της». Δηλαδή, απέκτησε ολόκληρη τη δύναμη. Διότι, αφού χώρισε τους Πέρσες σε δεκατρία βασίλεια, τα υπέταξε όλα.
Είδες την ταχύτητά του; Αυτή τη συμπεραίνουμε και από τη φύση του θηρίου, που είναι ταχύτατο, αλλά και από τα φτερά που φέρει. Διέτρεξε ολόκληρη την οικουμένη. «Καί το θηρίο είχε», λέει, «τέσσερα κεφάλια. Καί του δόθηκε η βασιλεία και η εξουσία» (P.G. 56, 230).
Ο προφήτης διά της λεοπαρδάλεως βλέπει τη βασιλεία των Μακεδόνων… Προφητεύει, ακόμη, πως ο Αλέξανδρος ο Μακεδών κατέλυσε τη βασιλεία των Περσών• μιλώντας για κριό εννοεί τον βασιλιά των Περσών, ενώ λέγοντας τράγος εννοεί τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα (P.G. 56, 383).
Όταν ο Αλέξανδρος ο βασιλιάς των Μακεδόνων κατανίκησε τον Δαρείο τον βασιλιά των Περσών, απέκτησε ο ίδιος την εξουσία στο κράτος εκείνου. Όταν ο Αλέξανδρος πέθανε, τον διαδέχτηκαν τέσσερις βασιλείς…
Ο προφήτης, κριό αποκάλεσε τον Δαρείο, τον βασιλιά των Περσών, και τράγο τον βασιλιά των Ελλήνων, εννοώ τον Αλέξανδρο το Μακεδόνα. Λέγοντας τέσσερα κέρατα εννοεί τους βασιλείς, οι οποίοι τον διαδέχτηκαν…
Όταν πιο κάτω μιλάει ο προφήτης για τον Μακεδόνα Αλέξανδρο, λέει: «Καί ιδού τράγος αιγών ήρχετο από λιβός…». Κι όταν πιο κάτω κάνει λόγο για την πολεμική επιχείρηση του Αλέξανδρου εναντίον του Δαρείου και την κατά κράτος νίκη του, λέει: «Ήλθεν ο τράγος έως του κριού…» (P.G. 48, 893-894).
Το έθνος των Μακεδόνων ήταν ξακουστό πριν ακόμη από την έλευση του Χριστού και παντού όλοι το εγκωμίαζαν περισσότερο από τους Ρωμαίους.
Οι Ρωμαίοι, άλλωστε, γι’ αυτόν τον λόγο θεωρούνται αξιοθαύμαστοι, επειδή υπέταξαν τους Μακεδόνες. Διότι τα κατορθώματα του βασιλιά των Μακεδόνων ξεπερνούσαν κάθε λογική, καθώς, ενώ ξεκίνησε από μια μικρή πόλη, κυρίευσε ολόκληρη την οικουμένη.
Γι’ αυτό και ο προφήτης είδε στο όραμά του τον Αλέξανδρο σαν λεοπάρδαλη με φτερά, ήθελε έτσι να δηλώσει την ταχύτητα και τη δύναμη και την ορμητικότητα και το αιφνιδιαστικό του πέταγμα επάνω από την οικουμένη μέσα σε τρόπαια και σε νίκες.
Λένε, μάλιστα, πως, όταν άκουσε κάποιο φιλόσοφο να λέει ότι υπάρχουν άπειροι κόσμοι, αναστέναξε πικρά, γιατί, όπως είπε, αν υπάρχουν άπειροι κόσμοι, αυτός δεν κυρίευσε ακόμη ούτε έναν.
Ήταν πάρα πολύ μεγαλόφρων και μεγαλόψυχος, και ολόκληρη η οικουμένη μιλούσε γι’ αυτόν. Μαζί, λοιπόν, με τη φήμη του βασιλιά όλο και πιο πολύ αυξανόταν και η δόξα του έθνους. Διότι ονομαζόταν Αλέξανδρος ο Μακεδών.
Επομένως, καθώς όλοι μιλούσαν με θαυμασμό γι’ αυτόν, που ήταν Μακεδών, ήταν φυσικό παντού να μιλούν εγκωμιαστικά και για όσα συνέβαιναν στη Μακεδονία.
Γιατί τίποτε από όσα λένε η κάνουν οι διάσημοι άνθρωποι δεν περνάει απαρατήρητο. Οι Μακεδόνες, επομένως, ήταν ανώτεροι από τους Ρωμαίους (P.G. 62, 399).
Aκολουθήστε μας στo Google News
