Ιατροδικαστής για την αγνοούμενη φοιτήτρια στα Τέμπη: «Όποιος βρέθηκε στο σημείο της έκρηξης μπορεί να μην βρεθεί» (Video)
Στους 1.000-1.100 βαθμούς μπορεί να γίνει σκόνη, σύμφωνα με τη Ρουμπίνη Λεονταρή
Σύγκρουση τρένων στα Τέμπη: Δεν έχει βρεθεί ακόμα η σορός μίας 23χρονης κοπέλας μετά τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη και σύμφωνα με την προϊσταμένη της ιατροδικαστικής υπηρεσίας στη Λάρισα, Ρουμπίνη Λεονταρή στην υπηρεσία δεν έχουν κάποιο στοιχείο.
«Αν βρέθηκαν άνθρωποι στο σημείο της έκρηξης, σαφώς θα μπορούσαν και να μην βρεθούν στοιχεία από εκείνους. Η θερμοκρασία που αναπτύχθηκε, σύμφωνα με τις πληροφορίες της Πυροσβεστικής, στο σημείο που η φλόγα ήταν λευκή, ήταν περίπου 1.000-1.100 βαθμούς Κελσίου. Οπότε μπορείτε να καταλάβετε ότι όποιος βρέθηκε σε εκείνο το σημείο θα μπορεί και να μην βρεθεί» ανέφερε στο OPEN, στον Μάνο Νιφλή και τη Χρύσα Φώσκολου. Να εξαΰλωθεί, είπαν οι δημοσιογράφοι με την κ. Λεονταρή να λέει: «Να γίνει σκόνη».
Η ανακρίτρια απάντησε θετικά στο αίτημα δύο οικογενειών που ζήτησαν να επαναληφθεί η νεκροτομή στους δικούς της ανθρώπους, κάτι που θα γίνει σήμερα στη Λάρισα.
Για τη σορό του άνδρα που έχει εντοπιστεί, αλλά δεν έχει αναζητηθεί είπε: «Έχει ληφθεί DNA αλλά δεν υπάρχει συγκριτικό δείγμα. Δεν έχει αναζητηθεί και δεν υπάρχει ως τώρα τρόπος ταυτοποίησης. Είναι μία σορός, που μέχρι τώρα δεν την έχει αναζητήσει κάποιος».
Τραγωδία στα Τέμπη: «Ήταν κόλαση επί γης, μύριζε θάνατος!» - Ανατριχιαστική μαρτυρία 20χρονου που σώθηκε από την φονική σύγκρουση των τρένων (Video)
Τα εφιαλτικά λεπτά αμέσως μετά τη σύγκρουση των δύο τρένων στα Τέμπη με 57 νεκρούς περιέγραψε ο 20χρονος, Δημήτρης, ο οποίος βγήκε ζωντανός. Την ίδια ώρα, στους 57 λογίζονται οι νεκροί από την εθνική τραγωδία στα Τέμπη, χωρίς ωστόσο κανείς να γνωρίζει πόσοι ήταν οι επιβάτες, ενώ ξαφνικά σταματήσαμε να ακούμε και για αγνοούμενους! Τι απέγιναν τελικά; Πόσοι είναι οι τραυματίες;
Μετά τη σύγκρουση των τρένων ο Δημήτρης σκέφτηκε να δει εάν ο φίλος του ήταν καλά και στη συνέχεια το μυαλό του πήγε στον κόσμο, που είχε εγκλωβιστεί στην αμαξοστοιχία.
«Ακούγαμε να φωνάζουν βοήθεια, αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι, γιατί ήταν μεγάλη η φωτιά. Ήμουν στο βαγόνι αμέσως μετά την καφετέρια. Ευτυχώς σε αυτό το ταξίδι ήμουν στη θέση μου, γιατί συνήθως σε όλα τα ταξίδια μου είμαι στην καφετέρια», ανέφερε στο MEGA.
«Στην αρχή της σύγκρουσης άκουσα ένα τρομερό τρίξιμο, σαν σεισμός. «Έφυγα» από την θέση μου και χτύπησα στο πρόσωπο. Μετά από 10 δευτερόλεπτα είχα χρόνο να καταλάβω τι συμβαίνει. Θυμάμαι να σκέφτομαι πότε θα τελειώσει αυτό. Τα βαγόνια ήρθαν έτσι που δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι και πώς έγινε. Δεν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτά τα 15 δευτερόλεπτα που ήμασταν στον αέρα σήμαιναν μετωπική σύγκρουση με άλλο τρένο».
Το σοκ για τους επιβάτες ήταν μεγάλο και όπως είπε ο ίδιος, μία κοπέλα που βρισκόταν μαζί τους τούς ρώτησε εάν θα πεθάνουν ή εάν έχουν ήδη πεθάνει…
«Απέναντί μας ήταν το πίσω βαγόνι που είχε έρθει ανάποδα και ήταν στον αέρα. Βλέπαμε τον κόσμο που κοιτούσε από τα παράθυρα και δεν ήξερε πως να βγει από το τρένο. Δίπλα μας ακριβώς ήταν η φωτιά που μεγάλωνε και εξαπλωνόταν και στα πίσω βαγόνια. Πηδήξαμε πάνω σε ένα αναποδογυρισμένο βαγόνι για να περπατήσουμε και χέρι – χέρι τραβήξαμε ο ένας τον άλλον. Όταν βγήκαμε από το τρένο δεν υπήρχε ακόμα φωτιά, ήταν πιο δίπλα».
«Ήταν κόλαση επί γης και μύριζε θάνατος. Αυτή την μυρωδιά της φωτιάς δεν θα την ξεχάσω ποτέ… Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον κόσμο που έτρεχε να πάρει τα πράγματα του, να πηδήξουμε από το εμπορικό τρένο για να βγούμε στον από πάνω δρόμο», είπε.
Στη συνέχεια ήρθε η Πυροσβεστική και τα λεωφορεία που μετέφεραν τους επιβάτες, ενώ τα ασθενοφόρα πήραν τους βαριά τραυματισμένους και τους μετέφεραν στη Λάρισα.
«Μέσα στο λεωφορείο που ήμασταν όλοι οι τραυματίες υπήρχε μόνο σιωπή και πόνος. Δεν μιλήσαμε μεταξύ μας. Πολλοί ήταν σε σοκ και σκέφτονταν τι έχουμε πάθει. Πολλοί είχαν σώσει τις συσκευές τους και καταφέραμε και τηλεφωνήσαμε από εκείνους. Το πρώτο μου τηλέφωνο ήταν στην μαμά μου».
«Όταν μίλησα με την μητέρα μου την άκουσα ψύχραιμη. Mόλις με είδε στο νοσοκομείο ξεκινήσαμε να κλαίμε και οι δυο. Στο νοσοκομείο μάς έδωσαν αγωγή για να μπορούμε να κοιμηθούμε. Ακόμα δεν με παίρνει ο ύπνος και αν με πάρει τινάζομαι…», είπε ο 20χρονος.
Ο Δημήτρης ανέφερε πως είχε δεχτεί πολλά μηνύματα, στα οποία τον ρωτούσαν εάν έχει δει τους ανθρώπους που αναζητούν. «Λυπάμαι γι’ αυτό, δυστυχώς δεν μπορούσαμε να δούμε άλλους, ήταν σκοτάδι…».
Aκολουθήστε μας στo Google News
