Ο Όσκαρ Πιστόριους και το έγκλημα που σόκαρε τον κόσμο: Σκότωσε τη σύντροφό του γιατί… την πέρασε για διαρρήκτη
Η «πτώση» του παραολυμπιονίκη από σύμβολο του θάρρους σε κατηγορούμενο για ανθρωποκτονία
Ο Όσκαρ Πιστόριους, άλλοτε εμβληματική μορφή των Παραολυμπιακών Αγώνων και σύμβολο υπέρβασης των ανθρώπινων ορίων, έμελλε να γίνει πρωταγωνιστής ενός από τα πιο πολυσυζητημένα εγκλήματα των τελευταίων ετών. Γεννημένος το 1986 στη Νότια Αφρική, ο Πιστόριους αντιμετώπισε από βρέφος μια σοβαρή αναπηρία, χάνοντας και τα δύο του κάτω άκρα μόλις σε ηλικία 11 μηνών.
Ωστόσο, δεν το έβαλε κάτω. Με τη βοήθεια τεχνητών μελών, εξελίχθηκε σε κορυφαίο αθλητή, κερδίζοντας παγκόσμια αναγνώριση τόσο στους Παραολυμπιακούς όσο και στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ως ο πρώτος αθλητής με ακρωτηριασμό που συμμετείχε σε αγώνες αρτιμελών.
Το έγκλημα που έμεινε στην ιστορία
Η εντυπωσιακή πορεία του, όμως, διακόπηκε απότομα στις 14 Φεβρουαρίου 2013, όταν πυροβόλησε και σκότωσε τη σύντροφό του, το μοντέλο Ρίβα Στέενκαμπ, μέσα στο σπίτι τους στην Πρετόρια. Το τραγικό περιστατικό έλαβε χώρα τις πρώτες πρωινές ώρες, με τον Πιστόριους να ισχυρίζεται πως πίστεψε ότι στο μπάνιο είχε κρυφτεί διαρρήκτης και άνοιξε πυρ μέσα στον πανικό του.
Όπως ο ίδιος ανέφερε, πριν αποκοιμηθεί της είπε: «Αν κοιμηθώ, μπορείς να κλείσεις τις πόρτες και την τηλεόραση;» Στη συνέχεια, όπως ισχυρίστηκε, ξύπνησε στις 3 τη νύχτα ακούγοντας έναν θόρυβο στο παράθυρο, σαν να προερχόταν από το μπάνιο. «Με πλημμύρισε φόβος και τρόμος. ο πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν πως πρέπει να πιάσω το όπλο μου. Αν αυτό το άτομο είναι ήδη μέσα στο σπίτι, το παράθυρο αυτό έχει ήδη ξανανοίξει, είναι θέμα δευτερολέπτων να φτάσει στο μπάνιο. Είμαι φοβισμένος. Είμαι τρομοκρατημένος και πιάνω το όπλο μου και λέω στην Ρίβα “πάρε την αστυνομία και πέσε στο πάτωμα.” Βασικά στηρίζομαι στο ένα χέρι μου και στα κολοβώματα των ποδιών μου και κρατώ το όπλο. Είμαι κάτω χαμηλά, αρχίζω να τρέμω και να ιδρώνω και ο φόβος να με καταβάλλει. Σε εκείνο το σημείο μπήκα στο πέρασμα και άρχισα να φωνάζω και να ουρλιάζω: “Βγες από το σπίτι μου! Έξω από το σπίτι μου!” Και ουρλιάζω. Και όσο περισσότερο ουρλιάζω τόσο μεγαλώνει και ο φόβος μου. Τόσο πιο αληθινό γίνεται όλο το συναίσθημα».
Η υπερασπιστική του γραμμή βασίστηκε στο αίσθημα φόβου και ευαλωτότητας λόγω της κατάστασής του, υποστηρίζοντας πως βρισκόταν χωρίς τα προσθετικά του άκρα και δεν μπορούσε να αντιδράσει αλλιώς. Ωστόσο, οι μαρτυρίες που κατατέθηκαν στο δικαστήριο αμφισβήτησαν έντονα την εκδοχή του. Γείτονες κατέθεσαν ότι άκουσαν έντονους καβγάδες και κραυγές πριν τους πυροβολισμούς, ενώ πολλοί μάρτυρες περιέγραψαν έναν χαρακτήρα ελεγκτικό, οξύθυμο και παθιασμένο με τα όπλα.
Η δίκη τράβηξε το παγκόσμιο ενδιαφέρον και ο Πιστόριους τελικά κρίθηκε ένοχος για ανθρωποκτονία από πρόθεση. Αρχικά καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης έξι ετών, η οποία αργότερα αυξήθηκε σε 13 χρόνια και 5 μήνες, έπειτα από έφεση του Εισαγγελέα, που θεώρησε την αρχική ποινή ανεπαρκή.
