Ο Ανδρέας Καραγιάννης στο Athensmagazine.gr για Λιάγκα και Τατσόπουλο – «Ο Πέτρος είναι κλινική περίπτωση, έχει εμμονή σχιζοειδούς φύσεως»
«Η διαφωνία με τον Γιώργο Λιάγκα ξεκίνησε από την άκριτη υιοθέτησή του της λεγόμενης woke ατζέντας»
Στη συνάντησή μας με τον Ανδρέα Καραγιάννη, αφού μιλήσαμε για τα πρώτα του βήματα στον εκκλησιαστικό χώρο, μοιραία η κουβέντα μάς οδήγησε στα κεφάλαια Γιώργος Λιάγκας και Πέτρος Τατσόπουλος. Ο συγγραφέας, δικηγόρος και επικεφαλής του ekklisiaonline έχει συνδέσει το όνομά του με τους δύο αυτούς άνδρες, καθώς οι τηλεοπτικοί καβγάδες τους έχουν υπάρξει ομηρικοί.
Με τον δεύτερο έχουν έρθει σε ένταση και διά ζώσης, όταν ο Ανδρέας Καραγιάννης εισέβαλε σε παρουσίαση βιβλίου του Πέτρου Τατσόπουλου, στο οποίο μέσα σε όλα, γινόταν αναφορά σε εκείνον. Για τη σχέση του με τον Γιώργο Λιάγκα, με τον οποίο έχουν συγκρουστεί κατά κόρον τηλεφωνικά στον αέρα της εκπομπής του παρουσιαστή, μήλο της έριδος αποτελεί, όπως θα μας αναλύσει ο ίδιος, η διαφορετική τους οπτική σε ό,τι αφορά ζητήματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
«Ο Γιώργος Λιάγκας ξέρω ότι είναι πραγματικός πιστός και δεν το επιδεικνύει»
Έχετε δύο μεγάλες «αγάπες». Τον Γιώργο Λιάγκα και τον Πέτρο Τατσόπουλο, με τους οποίους έχετε μία εκρηκτική σχέση.
Είναι δύο διαφορετικές περιπτώσεις ανθρώπων. Θα αρχίσω με τα πιο light, που είναι ο Γιώργος Λιάγκας. Είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο διαφωνούμε πάρα πολύ συχνά. Και πού ξεκίνησε η διαφωνία μας κυρίως; Ξεκίνησε από την υιοθέτησή του, την άκριτη, της λεγομένης woke ατζέντας. Όταν λέμε woke ατζέντα δεν εννοούμε ότι δεν είναι σωστό να προασπιζόμαστε τα δικαιώματα κάθε κοινωνικής ομάδας και κάθε σεξουαλικής επιλογής. Όλοι οι άνθρωποι, είτε εγώ είμαι gay, straight, bi, οποιαδήποτε κατηγορία στο LGBTQ+, έχω το ίδιο δικαίωμα με εσένα που είσαι straight. Και η εκκλησία το αναγνωρίζει. Όπως δέχεται εσένα, δέχεται εμένα, δέχεται τον τάδε όπως είναι – εν μετανοία όμως. Αλλά τι δεν μπορεί να κάνει η εκκλησία; Να πει ότι εγώ θα ευλογήσω τη λέξη γάμος, που είναι μια πολύ ιερή λέξη, και εμείς στο ιερό πηδάλιο της εκκλησίας μας την ξέρουμε 2.000 χρόνια ως την ένωση ανδρός – γυναικός με σκοπό την τεκνοποίηση, αυτή να χαλάσει και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.
Αυτή, λοιπόν, ήταν η βασική μας διαφωνία με τον Γιώργο Λιάγκα τα τελευταία χρόνια. Και γι’ αυτό πλακωνόμασταν. Πλακωνόμασταν γιατί εκείνος προσπαθούσε με έναν δικό του τρόπο να υποστηρίξει μια άλλη πλευρά. Ή έχουμε μια διαφορετική θέαση στο πώς βλέπουμε τη θρησκεία, την εκκλησία, ενώ είναι ένθεος – και ξέρω ότι είναι πιστός και πραγματικός πιστός και δεν το επιδεικνύει. Όμως, νομίζω ότι επηρεάστηκε από την εποχή. Τώρα τελευταία, θεωρώ ότι έχει κάνει και εκείνος μια στροφή – και πολύ ορθώς έχει κάνει αυτή τη στροφή, γιατί έχει αντιληφθεί πώς έχει αλλάξει το κλίμα και στην Ελλάδα, πώς αλλάζουν τα πράγματα και στην Αμερική, οπότε αντιλαμβάνεται ότι η woke ατζέντα ήταν κάτι το οποίο ξεκίνησε αρχικά με σωστούς οιωνούς, δηλαδή την προάσπιση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων – είναι προφανές αυτό – αλλά όχι το να γίνει κανονικότητα και τελικά να βρεθούν χαμένοι οι άνθρωποι της πλειοψηφίας. Αυτό είναι κάτι πάρα πολύ βασικό και νομίζω το κατάλαβε και ο ίδιος. Πάμε τώρα στην άλλη περίπτωση. Η άλλη περίπτωση είναι κλινική περίπτωση.
«Ο Πέτρος Τατσόπουλος έχει αναβαπτιστεί απ’ την ένωση άθεων επίτιμο μέλος της»
Ο Πέτρος Τατσόπουλος έχει δηλώσει άθεος. Αυτό είναι που σας ενοχλεί;
Δεν έχει δηλώσει απλά άθεος, έχει αναβαπτιστεί απ’ την ένωση άθεων επίτιμο μέλος της. Του έκαναν ειδική τελετή με τήβεννο και πήγε και ξαναβαπτίστηκε. Εγώ του το είπα κάποια στιγμή live και το επαναλαμβάνω από εσάς, αφού τόσο πολύ του αρέσει, το όνομά του να το κάνει Αμπντούλ. Γιατί βρε αδερφέ, έχεις το όνομα του Αποστόλου Πέτρου και γιορτάζεις Πέτρου και Παύλου, αφού δεν πιστεύεις στους αγίους, στην εκκλησία, σε όλα αυτά. Να σε λένε Αμπντούλ, ρε παιδάκι μου… ωραίο είναι, εύηχο, κάνει ωραία ομοιοκαταληξία με οτιδήποτε πεις. Οπότε, λοιπόν, δεν καταλαβαίνω ένας άνθρωπος, ενώ είναι χαρισματικός συγγραφέας – αυτό είναι αναφαίρετο ταλέντο του και του το έχω αναγνωρίσει. Στο τελευταίο βιβλίο που έγραψε, επειδή με κατηγόρησαν πολλοί γιατί μπούκαρα δύο και τρεις φορές στην εκδήλωσή του στον ΙΑΝΟ και στα βιβλία του, δεν μπούκαρα γιατί είμαι καμιά τρελή και μού ‘ρθε εμένα εκείνη την ώρα να μπουκάρω… λέω “τι να κάνω σήμερα, θα πάω εκεί”. Με αναφέρει μέσα 98 φορές. Είμαι νομικός, θα μπορούσα να είχα κάνει, την άλλη μέρα κιόλας, ασφαλιστικά μέτρα και αγωγή και να απαγορεύσω την κυκλοφορία του βιβλίου, αλλά δε χρησιμοποιώ τέτοιους τρόπους. Ούτε υβρίζω ούτε κινούμαι νομικά ούτε τίποτα από όλα αυτά. Πιστεύω στον διάλογο και στον αντίλογο. Γι’ αυτό και πήγα εκεί, για να έρθω σε αντιπαράθεση με εκείνον και με όλους τους άλλους, που ήταν όλοι εναντίον μου. Γιατί δε στερούμαι επιχειρημάτων.
«Η εμμονή του είναι σχιζοειδούς φύσεως»
Στην Εθνική Πινακοθήκη θα μπουκάρατε κατ’ αυτόν τον τρόπο αλά Νίκος Παπαδόπουλος;
Καταρχήν, η εκδήλωση στην οποία μπήκα ήταν ελεύθερη είσοδος, ήταν όλοι προσκεκλημένοι. Μπορούσε λοιπόν ο οποιοσδήποτε να εισέλθει στον χώρο αυτό να παρακολουθήσει και να πει τη γνώμη του. Όταν λοιπόν εγώ πήγα, έκατσα πίσω, δε διεκδίκησα δάφνες να κάτσω στο προεδρείο με τους άλλους παρισταμένους, οι οποίοι μιλούσαν για μένα, ουσιαστικά, αλλά το παραβλέπω αυτό… Κάποια στιγμή, ήρθε η σειρά μου και είπα δυο λόγια. Την πιο δύσκολη μέρα που πήγα, ήταν όταν με έδιωξαν κακήν κακώς και του άφησε μία εικονίτσα της Παναγίας. Προφανώς, το είδε όπως βλέπει ο δράκουλας τον ραντισμό και τον έπιασε λίγο αυτό με την εικόνα και μου την πέταξε, μου την έφερε στο κεφάλι κατακέφαλα και ηρέμησε. Αλλά εδώ υπάρχει ένα βαθύτερο κλινικό θέμα. Είναι όντως ένας ταλαντούχος άνθρωπος, ταλαντούχος συγγραφέας. Έχει μία εμμονή. Η εμμονή του είναι σχιζοειδούς, θα έλεγα, φύσεως. Θεωρεί ότι μπορεί να κάνει τον Δον Κιχώτη, δηλαδή ότι θέλει να αλλάξει τα κακώς κείμενα· ότι εγώ είμαι ένας απατεώνας, ότι οι Γέροντες του Αγίου Όρους είναι απατεώνες, ότι οι μητροπολίτες είναι απατεώνες, ότι οι αρχιεπίσκοποι και οι πατριάρχες είναι απατεώνες… Γιατί είμαστε απατεώνες; Γιατί φέρνουμε ιερά λείψανα για προσκύνηση. Άρα, κατά τον Πέτρο Τατσόπουλο – το ‘χει πει αυτό και δημόσια – το χέρι του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου, που το φέρνουμε για προσκύνημα, εμείς δεν το έχουμε βρει με τον κανονικό τρόπο, το έχουμε κόψει από κενοτάφιο και το έχουμε φέρει για προσκύνημα. Αυτά όλα όταν τα ακούς λες τώρα… “εντάξει”. Φανταστείτε, όμως, πόσο σκανδαλίζουν αυτά όταν τα ακούει ένας πιστός που πάει να προσκυνήσει, που έχει πρόβλημα υγείας, που έχει προβλήματα κλπ. Και βγαίνει αυτός ελαφρά τη καρδία μάς λέει όλους απατεώνες – την επίσημη εκκλησία. Δε λέει τον παλαιοημερολογίτη. Να πούμε κάτι. Δεν είναι όλα τέλεια στην εκκλησία. Είναι μια κοινωνική ομάδα 10.000 ιερέων.
«Ο τρόπος του είναι ρατσιστικός προς τον χριστιανισμό»
Πολλά σκάνδαλα…
Πολλά σκάνδαλα. Παντού υπάρχουν σκάνδαλα. Προφανώς χρειάζεται κάθαρση, προφανώς χρειάζεται αλλαγή, προφανώς χρειάζεται πρόοδος, προφανώς χρειάζεται νέο αίμα. Όμως, αυτό δε θα έρθει με το να υβρίζει ως νοητικά υπολελειμμένους τους πιστούς, που είτε προσκυνάνε στις εκκλησιές είτε βλέπουνε τον Άγιο Παΐσιο στην τηλεόραση να τους λες αμνοερίφια… Δε βοηθάς ούτε τον εαυτό σου ούτε τον σκοπό σου. Το μόνο που καλλιεργείς είναι το κοινωνικό μίσος και τον κοινωνικό διχασμό. Εκεί είναι η διαφωνία μου. Αν μου έλεγε ή αν έλεγε στον οποιονδήποτε, “ρε παιδιά, εγώ δεν πιστεύω”… Δικαίωμά σου, προσκυνάω, σου βγάζω το καπέλο, είσαι αδερφός, φίλος μου… “Αλλά δε σας προσβάλλω, δε μειονεκτείτε σε κάτι, δεν είστε χαζοί, σας αποδέχομαι, αλλά διορθώστε ένα-δύο-πέντε-δέκα”. Πραγματικά, θα έλεγα μαζί του. Ο τρόπος με τον οποίο το κάνει, είναι ξεκάθαρα ρατσιστικός προς τον χριστιανό.
