Ο Ανδρέας Καραγιάννης ανοίγεται στο Athensmagazine.gr: Δεν ήμουν φανατικός χριστιανός, δε λέω ψέματα ότι έτσι ασχολήθηκα

Καθώς το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας τα εκκλησιαστικά ζητήματα βρίσκονται διαρκώς στην επικαιρότητα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η συνάντησή μας με τον Ανδρέα Καραγιάννη ήταν ιδιαίτερα καρποφόρα.

Οι περισσότεροι τον ξέρουμε για τις εκρηκτικές του εμφανίσεις σε τηλεοπτικά παράθυρα, πώς όμως έφτασε ως εκεί; Ο ίδιος, ανέτρεξε στα πρώτα του βήματα και ανοίχθηκε λίγο παραπάνω στο AthensMagazine και τους αναγνώστες του. Βροχερό απόγευμα Τρίτης, κάπου στη Νέα Φιλαδέλφεια, ξεκινά η κουβέντα μας, η οποία αναπάντεχα θα τελειώσει με την φράση «δεν τα περιμέναμε όλα αυτά». Μιλήσαμε για πολλά και αυτό είναι μόνο ένα μέρος όσων ειπώθηκαν. Διαβάστε το πρώτο μέρος της συνέντευξής του και μείνετε συντονισμένοι για τη συνέχεια…

«Όταν ασχολείσαι με τη δημοσιογραφία οι αγωγές είναι κάτι το καθημερινό, οπότε η νομική επιστήμη σίγουρα χρειάζεται»

Πώς ήρθατε κοντά με την εκκλησία; Είχατε πάντα αυτή την ανάγκη;

Εγώ Νομική τελείωσα. Ήρθα εντελώς τυχαία στον εκκλησιαστικό χώρο. Έτυχε το 2012-2013 να πωλείται ένας συγκεκριμένος όμιλος με σάιτ και εφημερίδες, και μου πρότειναν μέσω τρίτων να εμπλακώ. Έτσι, ενεπλάκην σε αυτό και παράτησα τα νομικά.

Τα νομικά δεν ήταν όνειρο; Ήταν το κλασικό «έβγαλα 19.000 και μπήκα εκεί»;

Ήταν μια χρήσιμη επιστήμη πάντα. Δηλαδή με ό,τι και να καταπιαστεί κάποιος, το νομικό το χρειάζεται. Ούτως ή άλλως, όταν ασχολείσαι με τη δημοσιογραφία οι αγωγές είναι κάτι το καθημερινό, οπότε η νομική επιστήμη σίγουρα χρειάζεται, για να μπορέσεις να ανταποκριθείς σε όλο αυτό το κομμάτι. Οπότε, κάπως έτσι τυχαία, μπήκα σε αυτόν τον κλάδο και νομίζω ότι τον αγάπησα, γιατί είναι ένας παρεξηγημένος κλάδος, δηλαδή είναι μια κλειστή μεν κοινωνία – οι ιερείς είναι και αυτοί άνθρωποι, έχουν κι αυτοί τις ανθρώπινες πλευρές τους και νομίζω ότι αυτό το οποίο προσπαθούμε εμείς, είναι να αναδείξουμε αυτές τις πλευρές, όχι μόνο τον ιερατικών, λειτουργικών τους καθηκόντων αλλά να τους φέρουμε σε πιο κοντινή επαφή με τον κόσμο με ένα πιο κοσμικευμένο, απλό στοιχείο, για να μπορέσει να ταυτιστεί και ο κόσμος. Μέχρι τώρα, η εκκλησία ήταν κάτι το απροσπέλαστο. Σιγά μην κάτσει ο νέος, οι δυνατές ηλικίες 19-25, να ασχοληθεί με την εκκλησία. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου. Τώρα, όμως, με την εποχή των social media αυτό που καταφέραμε είναι να φέρουμε τον κόσμο κοντά στους ιερείς και στην εκκλησία.

«Δε λέω ψέματα ότι ήμουν φανατικός χριστιανός»

Πώς μπήκε στη ζωή σας το ekklisiaonline; Ποια ήταν η σχέση με τη θρησκεία; Πιστεύατε από όταν θυμάστε τον εαυτό σας;

Δεν ήμουν ο φανατικός χριστιανός, ο οποίος θα πήγαινε κάθε μέρα εσπερινό, αγρυπνία, κάθε μήνα στο Άγιο Όρος. Δηλαδή, αυτά που κάνω τώρα δεν τα έκανα όντας μικρός. Τώρα κάθε μήνα τα κάνω. Μην ξεχνάμε ότι εγώ είμαι 36 ετών. Όταν ασχολήθηκα με το ekklisia ήμουν 25-26 χρονών. Αυτό σημαίνει ότι πιο πριν ήμουν στη μετεφηβική, φοιτητική μου κατάσταση. Δηλαδή, με το που τελείωσα το Κολλέγιο Αθηνών, μπήκα στη Νομική. Ήταν τα πράγματα διαφορετικά. Ήξερα κάποια βασικά πράγματα, αλλά εντρύφησα περισσότερο όταν ασχολήθηκα, δε λέω ψέματα δηλαδή ότι ήμουν φανατικός και εξ αυτού ασχολήθηκα. Αντιθέτως, αυτά τα οποία είδα στην ενασχόλησή μου με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα με έκαναν ακόμα πιο ένθερμο υποστηρικτή – όχι του ακραίου, άρρωστου φανατισμού- αλλά με έναν υγιή τρόπο σκέψης.

Έχετε δύο παιδάκια.

Έχω δύο παιδιά. Με βρήκε νωρίς η σύζυγός μου και τα κάναμε νωρίς. Η μεγάλη μου κόρη είναι 12 και ο μικρός 11 χρονών. Έχουν έναν χρόνο διαφορά αλλά είναι ίδια στο ύψος. Εγώ σαν δίδυμα τα αντιμετωπίζω. Της έλεγα (σ.σ. εννοεί τη σύζυγό του) να τα αντιμετωπίζουμε σαν δίδυμα και στο σχολείο, για να μην πληρώνουμε έξτρα ιδιαίτερα, αλλά δεν το υιοθέτησε (γέλια).

Ως γονιός πώς είστε; Θα πάτε εκκλησία με τα παιδιά;

Προσπαθούμε και πηγαίνουμε, όχι μόνο στις μεγάλες εορτές. Πηγαίνουμε όταν είναι η έλευση μιας εικόνας, για ευλογία. Προσπαθώ να τους εμπεδώσω την αξία του να έχουν πνευματικό – όχι με την αρρωστημένη έννοια – αλλά ότι είναι καλό για την ύπαρξή τους, όταν θέλουν κάτι να το εξομολογηθούν κάπου, να έχουν και έναν Γέροντα, όπως έχουμε εμείς, όπως έχουν ένθεοι άνθρωποι… ότι είναι κάτι το θεμιτό και το καλό.

Ανδρέας Καραγιάννης

Ποιος είναι ο Ανδρέας Καραγιάννης

Ο Ανδρέας Μ. Καραγιάννης, δικηγόρος και συγγραφέας, γεννήθηκε το 1988 στην Αθήνα. Είναι κάτοχος δύο πτυχίων, Πολιτικών Επιστημών και Νομικής. Το 2002 έλαβε το πρώτο Βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης «Ιωάννης Κουτσοχέρας» που έλαβε χώρα στα Καλάβρυτα. Το βραβείο του απονεμήθηκε από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο.

Το 2016 εκδόθηκε το βιβλίο του «Θύμα της Εποχής, ο Άνθρωπος», το οποίο χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα ευπώλητα (best sellers) βιβλία της χρονιάς 2016-2017 σύμφωνα με την εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής».

Έχει εκπονήσει το σχέδιο «Ένταξις», σχεδιασμένο για επίλυση του μεταναστευτικού προβλήματος στην Ελλάδα, κατατεθειμένο στο Υπουργείο Μετανάστευσης. Το βιβλίο του, ένα οδοιπορικό στο κόσμο του δουλεμπορίου, στο προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα, προτάθηκε για Κρατικό Βραβείο λογοτεχνίας 2017.

Η δεύτερη έκδοσή του παράλληλα με την Ελλάδα λαμβάνει χώρα και στην Ιταλία όπου μεταφράστηκε και αναμένεται να κυκλοφορήσει. Έχει παρουσία ως αρθρογράφος σε εφημερίδες και ενημερωτικά site έχοντας δεκάδες γνωμικά στο ενεργητικό του. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, «Το Κελί»(2003), «Σιωπώ» (2004).

Ομιλεί Αγγλικά, Γερμανικά. Κατοικεί και εργάζεται στην Αθήνα, είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.