Η διαφορά της Klavdia με τη Μαρίνα Σάττι αποτυπώθηκε σε μία φράση

Ο Ραφαήλ Αλαγάς μπαίνει με τη σειρά του στην… κάθε άλλο παρά καλλιτεχνική κουβέντα που έχει ξεκινήσει για τις συμμετοχές της Klavdia και της Μαρίνας Σάττι στη Eurovision, εντοπίζοντας όμως μια πολύ σημαντική διαφορά ανάμεσα στις δύο τραγουδίστριες, που καθιστά την πρώτη ως παράδειγμα ζωής για όλους
Σε αυτή την χώρα δεν μπορούμε να μην «τρωγόμαστε», αντί να χαρούμε τη στιγμή. Θα πει κανείς, βέβαια, γιατί δημοσιεύεται ένα κείμενο, που θα μας «ωθήσει» να «φαγωθούμε» ακόμη περισσότερο, όμως από τη στιγμή που… σηκώθηκε η σκόνη μετά την αψεγάδιαστη, από κάθε άποψη, συμμετοχή της Klavdia στη Eurovision, όπου κόντρα σε κάθε προγνωστικό κατέλαβε την 6η θέση, ενδεχομένως αξίζοντας και κάτι ακόμη καλύτερο, δεν μπορούμε να μην προσέξουμε ορισμένες διαφορές με την περσινή συμμετοχή της Μαρίνας Σάττι.
Να ξεκινήσουμε, αρχικά, από ορισμένα που πρέπει να αναφερθούν με σαφήνεια. Η Klavdia και η Μαρίνα Σάττι, πρωτίστως, δεν έχουν καμία κόντρα μεταξύ τους. Υπάρχει μια εξαιρετική καλλιτεχνική αλληλεγγύη και η περσινή μας εκπρόσωπος στο διαγωνισμό τραγουδιού υποστήριξε ανοικτά την φετινή, εξαίροντας σε κάθε τόνο την εκπληκτική φωνή και τη δυνατότητά της να βρεθεί ψηλά, δικαιωμένη εν τέλει για το αποτέλεσμα και πανηγυρίζοντάς το.
Σε δεύτερο βαθμό, οφείλουμε να απευθυνθούμε σε όσους επιχειρούν να δώσουν πολιτική χροιά σε αυτή την υποτιθέμενη «κόντρα» των δύο κοριτσιών. Χαρακτηρίζουν «αξιοπρεπή» ή «συντηρητική» την Klavdia, τοποθετώντας τη στη μία πλευρά, «αριστερή» ή «woke» ή οτιδήποτε άλλο τη Μαρίνα Σάττι, τοποθετώντας τη στην άλλη, ανάλογα με την πολιτική τους τοποθέτηση. Από υπουργούς και πολιτικούς, μέχρι καλλιτέχνες και δημοσιογράφους που επιχείρησαν κάτι τέτοιο, ας τους ενημερώσει κάποιος, ότι κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά τέτοιες «αναλύσεις», που έχουν άλλα κίνητρα από τον απλό σχολιασμό μιας συμμετοχής σε διαγωνισμό τραγουδιού, βάζοντας με χυδαίο τρόπο στη μέση δύο καλλιτέχνιδες, ώστε να ικανοποιήσουν τη διάθεση αυτοπροβολής τους μέσω της διχαστικής οδού.
Η πραγματικότητα είναι, ότι καθεμία από τις δύο είχε να παρουσιάσει μια διαφορετική μουσική πρόταση, με αμφότερες να έχουν το ενδιαφέρον τους. Η Klavdia παρουσίασε κάτι πιο ολοκληρωμένο, άρτιο, που εντυπωσίασε σε σχέση με την αρχική εμφάνιση στον εθνικό τελικό και δικαίως είχε εγείρει αμφιβολίες λόγω του ότι η Eurovision συνήθως απαιτεί άλλου είδους εμφανίσεις και ερμηνείες για να φτάσεις ψηλά, η Μαρίνα Σάττι παρουσίασε κάτι που κατάφερε να κάνει «κλικ» με διαφορετικό τρόπο σε όλους, με το «Ζάρι» να παίζει ακόμη και σήμερα παντού, έναν χρόνο μετά. Αμφιβάλλω, αν θα συμβεί το ίδιο με την «Αστερομάτα» και, εδώ που τα λέμε, δεν είναι αυτός ο σκοπός του συγκεκριμένου τραγουδιού. Η Klavdia και οι Arcade ήθελαν να στείλουν ένα διαφορετικό μήνυμα και να κάνουν την αρχή για μια σπουδαία καριέρα, και όχι να προσφέρουν ένα τραγούδι που θα παίζει για καιρό σε μαγαζιά, όπως ήταν το εξαιρετικά εμπορικό «Allez Ola Ole» της Γαλλίας κάποτε, που είχε αποτύχει στη Eurovision, αλλά ακόμη αποτελεί ένα κορυφαίο hit.
Αν αξίζει κάτι να διαχωρίσουμε στις δύο καλλιτέχνιδες, είναι ο τρόπος που εκροσώπησαν την Ελλάδα στο διαγωνισμό τραγουδιού και είναι η αφορμή της συζήτησης, που έχει ξεκινήσει μετά την παρουσία της Klavdia. Η διαφορά έγκειται κυρίως στη διαφορά νοοτροπίας, που επέδειξαν, και αποτυπώνεται μέσα σε μόνο μία φράση της 22χρονης, που μας μάγεψε με το τραγούδι και όλη την υπέροχη παρουσία της.
Στις δηλώσεις της, μετά από όσα σκληρά είχαν ακουστεί από τους επικριτές της, η Klavdia απάντησε ως εξής: «Ήταν ένα φοβερό κίνητρο για μένα, με βοήθησε και τους ευχαριστώ». Η απάντηση αυτή θυμίζει με ένα μαγικό τρόπο την φράση «It became personal to me», που επαναλάμβανε στο Last Dance ο ανεπανάληπτος Μάικλ Τζόρνταν και δείχνει το πώς ένας άνθρωπος αντλεί από οπουδήποτε το κίνητρο, για να γίνει καλύτερος και, στο τέλος, να επιβληθεί. Όχι για να αποδείξει κάτι σε όσους δεν το πιστεύουν, αλλά για τον εαυτό του, για να ανεβαίνει ακόμη πιο ψηλά και να διεκδικεί τα όνειρά του, όσο μακριά κι αν φτάνουν αυτά. Χωρίς να παραπονεθεί για τίποτα, απλά απαντώντας στην πράξη.
Κι αυτό, πραγματικά, είναι το πιο δύσκολο. Το πιο εύκολο είναι να κάνεις αυτό, που έκανε πέρυσι η Μαρίνα Σάττι. Για την οποία πρέπει να υπενθυμίσουμε, ότι μέχρι το περιστατικό του χασμουρητού με την Ισραηλινή Εντέν Γκολάν, είχε λάβει καθολική στήριξη από το σύνολο των Ελλήνων που παρακολουθούν τη Eurovision και, μαζί, από τα ΜΜΕ που τόσο πολύ κατηγόρησε στη συνέχεια.
Διαβάστε επίσης
Η Μαρίνα Σάττι τι έκανε, λοιπόν; Επί της ουσίας κατηγόρησε τα ΜΜΕ, που σωστά την έψεξαν για τη στάση της σε εκείνη τη συνέντευξη Τύπου, καθώς εκπροσωπούσε μια ολόκληρη χώρα, κοντραρίστηκε με τον Φωκά Ευαγγελινό για τη σκηνοθεσία του τραγουδιού της, ασχολήθηκε ξανά με τους… κακούς δημοσιογράφους κι έβγαλε και ολόκληρο τραγούδι εναντίον τους, συνεχίζει να αντιδρά σε οποιονδήποτε δεν την αποθεώνει. Κοινώς, όταν δε μας πάνε όλα τέλεια ή όταν ένας έχει την ελάχιστη διαφορετική άποψη από εμάς, μας φταίει για όλα και μας «πολεμά». Ακόμη πιο κοινώς, η γνωστή νοοτροπία του «δύο μέτρα και δύο σταθμά», που στην χώρα μας κυριαρχεί.
Από τη μία πλευρά, λοιπόν, μια αξιοπρεπέστατη εμφάνιση μιας ευγενέστατης κοπέλας, που όχι μόνο δεν κράτησε κακίες, αλλά χρησιμοποίησε τα πάντα ως κίνητρο, για να απαντήσει στη σκηνή, αντιλαμβανόμενη και σεβόμενη ότι εκπροσωπεί μια ολόκληρη χώρα. Από την άλλη, ένα πρόσωπο που ψάχνει κάθε αφορμή… να του φταίνε τα πάντα και κυρίως όσοι μπορούν να μπουν εύκολα στο στόχαστρο από τη μάζα, όπως είναι οι δημοσιογράφοι, μη αντιλαμβανόμενη, ότι όταν βρισκόμαστε στη δημόσια σφαίρα, και δη όταν εκπροσωπούμε μια ολόκληρη χώρα, χρειάζεται να φερόμαστε αναλόγως και να έχουμε στον νου μας, ότι υπάρχει, σε σωστό πάντα πλαίσιο, η κριτική. Αν η κάθε Σάττι επιθυμεί μόνο «χειροκροτητές» της να της λένε πόσο τέλεια κάνει τα πάντα, δυστυχώς δεν είμαστε όλοι «ιθαγενείς» κι έχουμε κριτική σκέψη.
Η Klavdia δε μίλησε πολύ, αλλά αποτύπωσε τις διαφορές τους στις λίγες φράσεις, που χρησιμοποίησε. Και η απάντηση στους δικούς της επικριτές αποτέλεσε ένα αληθινό υπόδειγμα ζωής, μεγαλώνοντας το θαυμασμό στο πρόσωπό της και επιβεβαιώνοντας, ότι μια τεράστια πορεία ανοίγεται μπροστά της.