ΑΡΧΙΚΗ MEDIA & TV

Eurovision 2025: Συγκίνησε η Klavdia λίγο πριν ανέβει στη σκηνή – «Έβλεπα τους δικούς μου να παλεύουν για να επιβιώσουν, δεν ήθελα να κάνω το ίδιο»

Οι δηλώσεις της Klavdia στο Elle Λιθουανίας λίγο προτού διαγωνιστεί στη Eurovision

Οι δηλώσεις της λίγο προτού διεκδικήσει την πρόκριση στον τελικό με την «Αστερομάτα»

Η Klavdia ετοιμάζεται σήμερα (15/5) να ανέβει στη σκηνή της Eurovision για το δεύτερο ημιτελικό και με στόχο την πρόκριση στον τελικό του διαγωνισμού, με την ίδια να συγκινεί λίγο προτού εκπροσωπήσει την Ελλάδα.

Η καλλιτέχνιδα, που θα διαγωνιστεί με την «Αστερομάτα» στην Ελβετία, μίλησε στο Elle Λιθουανίας και αναφέρθηκε στα παιδικά της χρόνια, το πώς ασχολήθηκε με τη μουσική, τη συμμετοχή της στη Eurovision και το τραγούδι, που ετοιμάζει μετά το διαγωνισμό.

Οι δηλώσεις της Klavdia στο Elle Λιθουανίας για την παρουσία της στη Eurovision 2025

«Μεγαλώνοντας διαπίστωσα, ότι μου αρέσει η μουσική, ότι δεν μπορούσε να περάσει μια μέρα χωρίς να τραγουδώ. Δεν έπαιρνε ρεπό ούτε μια μέρα, ένιωθα την ανάγκη να τραγουδώ κάθε μέρα και θυμάμαι κάποια στιγμή, όπου είχα χάσει την φωνή μου για λίγες μέρες κι έκλαιγα συνέχεια. Δεν μπορούσα να το ξεπεράσω να κλαίω και να είμαι στενοχωρημένη. Ίσως ήταν η στιγμή, που συνειδητοποίησα ότι θέλω να τραγουδώ.

Η οικογένειά μου υπήρξε πάντα υποστηρικτική. Ήθελαν να γίνω τραγουδίστρια. Είμαι ευγνώμων για αυτό, είναι πολύ σημαντικό να μας στηρίζει και να μας αγαπά η οικογένειά μας. Χωρίς αυτούς τίποτα δε θα ήταν εφικτό.

Το πρώτο τραγούδι, που έγραψα το 2021, θα κυκλοφορήσει μετά τη Eurovision μαζί το προσωπικό μου άλμπουμ. Είναι το πρώτο τραγούδι που έγραψα μόνη μου και είμαι πολύ υπερήφανη για αυτό το τραγούδι. Η Eurovision ήταν ένα από τα όνειρά μου, τα κατάφερα. Είμαι εδώ και συμμετέχω. Μετά τη Eurovision, ο στόχος μου είναι εγώ και η μουσική μου να ταξιδέψουμε σε όλο τον κόσμο χωρίς σύνορα και όρια. Θέλω να με αγαπήσουν για αυτό που είμαι και αυτό που κάνω.

Μεγάλωσα σε ένα μέρος, όπου η οικογένεια και οι γείτονές μου έκαναν κάτι για να επιβιώσουν και να ζήσουν, ό,τι κι αν ήταν αυτό και ήταν κάτι που ένιωσα, έπρεπε να κάνουν κάτι για να επιβιώσουν, είτε τους άρεσε είτε όχι. Εγώ ήθελα να κάνω τη δουλειά μου μέρος της ζωής μου. Όταν δουλεύω, νιώθω ότι δε δουλεύω, αν και πρακτικά είναι δουλειά.

Όταν ανέβηκα στη σκηνή της Eurovision, ήταν μία από τις καλύτερς εμπειρίες μου έως τώρα. Η πρώτη πρόβα ήταν κάτι, που δεν περίμενα, την απόλαυσα στο έπακρο, χωρίς άγχος και μόνο απολάμβανα τη σκηνή. Συγκλονίστηκα, κατέβηκα τη σκηνή και είπα… ουαου».