Θεμέλιος λίθος για τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου: «Το σκήνωμά του το μετέφεραν...»
«Υπάρχει και το γνωρίζουν!»
Ο Μέγας Αλέξανδρος αποτελεί την ίσως κορυφαία πανανθρώπινη προσωπικότητα και ο τάφος του αποτελεί πάντοτε ένα μυστήριο, με τους αρχαιολόγους να τον αναζητούν.
Καταρχάς να αναφέρουμε πως είναι πρακτικά αδύνατο να έχει «χαθεί» ένας τέτοιος Τάφος απο προσώπου γης. Ο Αλέξανδρος, για τον οποίο έχουν γίνει αποκαλύψεις σχετικά με τις προτιμήσεις του, λατρευόταν από αιώνες ως «Θεάνθρωπος» στο σύνολο του τότε πολιτισμένου κόσμου.
Δεν ήταν ένας τυχαίος άνθρωπος, για να «σκεπαστεί» ο τάφος του απ’ τη «σκόνη του χρόνου». Ο τάφος αυτού του «ημίθεου» ήταν ένας τάφος, τον οποίο αναζητούσαν αυτοκράτορες για να τον προσκυνήσουν και άρα ήταν αδύνατον να τον σκεπάσει άμμος ή το χώμα… και βέβαια η λήθη.
Ενας τάφος, ο οποίος ανήκε στο πιο σημαντικό ιστορικό πρόσωπο μιας πραγματικά καταγεγραμμένης περιόδου της «Ανθρώπινης ιστορίας» είναι αδύνατο να θεωρούμε ότι μπορεί να χαθεί.
Επιπλέον είναι και θέμα «οικονομικό». Στην περίοδο κατά την οποία χάθηκε η «σορός του Αλεξάνδρου» ανθούσε η δεισιδαιμονία και η πρόληψη. «Ανθούσε» στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει πάνω από όλα χρήμα. Σημαίνει χρυσάφι. Αντιλαμβανόμαστε ότι αρκούσε ένα «δάκτυλο» του Αλεξάνδρου για να γίνει κάποιος αμύθητα πλούσιος.
Τι πραγματικά έχει γίνει με αυτό τον τάφο;
Το σκήνωμα του Αλεξάνδρου ήταν το πιο καλοδιατηρημένο, είχε μουμιοποιηθεί απ’ τους καλύτερους ειδικούς εκείνης της εποχής. Aν μη τι άλλο για ένα θέαμα τουλάχιστον εντυπωσιακό. Δεν μιλάμε για ένα σωρό κόκκαλα, τα οποία ξεθάφτηκαν μέσα από τις λάσπες. Είναι, λοιπόν, δυνατόν να χάθηκε αυτός ο «μεγαλειώδης ιστορικός θησαυρός»;
Αυτό σημαίνει ότι αυτός που πήρε το σκήνωμά του, το πήρε ολόκληρο και ταυτόχρονα είχε την οικονομική άνεση να μην έχει ανάγκη την οικονoμική απόδοσή του και άρα να αναγκαστεί να το εκθέτει δημοσίως.
Τον τάφο τον προσκύνησε ο πρώτος αυτοκράτορας της Ρώμης, που ήταν ο Καίσαρας. Τον προσκύνησε ο μεγαλύτερος αυτοκράτορας της Ρώμης που ήταν ο Τραϊανός. Τον προσκύνησε και ο “τρελός” αυτοκράτορας της Ρώμης, που ήταν ο Καλιγούλας.
Ο Καλιγούλας, για παράδειγμα, έκλεψε την πανοπλία του Αλεξάνδρου για να πάρει λίγη από τη δύναμή του. Γιατί έκλεψε την πανοπλία; Γιατί δεν μπορούσε να αρπάξει την υπόλοιπη σορό.
Ξαφνικά όλα αυτά τα μεγαλεία για τον Αλέξανδρο σταμάτησαν ως διά Μαγείας. Μετά το 300 μ.Χ. και τον αυτοκράτορα Καρακάλλα δεν υπάρχει άλλη ιστορική μαρτυρία περί του τάφου του Αλεξάνδρου.
Αρα δεν πρέπει να σκεφτόμαστε σαν αρχαιολόγοι, για να τον βρούμε, γιατί δεν σκεπάστηκε τίποτε που να πρέπει ν’ ανασκαφεί. Ο τάφος και το σκήνωμά του υπάρχουν, κάποιοι το γνωρίζουν και δεν περιμένουν απ’ τους Αρχαιολόγους να τ’ ανακαλύψουν. Από εδώ και πέρα ξεφεύγει η υπόθεση απ’ τη λογική της Αρχαιολογίας και καταλήγει στην απλή λογική.
Αυτοί οι οποίοι απέκρυψαν τον τάφο και το σκήνωμα του Αλεξάνδρου, θα πρέπει να ήταν πανίσχυροι και εκ των δεδομένων λάτρευαν τον Αλέξανδρο την εποχή που επιχείρησαν να εξαφανίσουν το σκήνωμα του υιού του Άμμωνα, να τον γλυτώσουν απ’ την «πυρά» και την καταστροφή, (δεν πρέπει να ξεχνάμε την καταστροφή με πυρκαγιά της περίφημης – βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και ότι αν δεν την είχαν κατακάψει, με τους επιστημονικούς θησαυρούς που είχε, η Επιστήμη σήμερα θα ήταν τουλάχιστον 100 χρόνια μπροστά!) και να τον μεταφέρουν με ασφάλεια να βρίσκεται σε κάποιο απ’ τα «μεγάλα και σπουδαιότατα μουσεία» που υπάρχουν στην Ευρώπη.
Aκολουθήστε μας στo Google News
