«Τρικυμία» για τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου: «Σαρκοφάγος από κρύσταλλο βρέθηκε σε κρύπτη εκκλησίας και μέσα είχε…»
Οι νέες λεπτομέρειες του μεγάλου αρχαιολογικού μυστηρίου
Το ζήτημα του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου αποτελεί ένα μέγιστο αρχαιολογικό μυστήριο, με άπαντες τους επιστήμονες του χώρου να αναζητούν την αλήθεια και, φυσικά, την εύρεση του τύμβου.
Μια ομάδα αρχαιολόγων και ιστορικών από το Κέντρο Αρχαιολογίας της Πολωνίας, που διεξάγει έρευνα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, στην κρύπτη μιας αρχαίας χριστιανικής εκκλησίας, απεκάλυψε ένα μαυσωλείο από μάρμαρο και χρυσό(!), που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο «χαμένος» τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με τις προφητείες παράλληλα να συγκλονίζουν για τον Μεγάλο Βασιλιά.
Η περιοχή ευρίσκεται στην καρδιά του κέντρου της πόλεως της Αλεξανδρείας, στο Kom el-Dikka, μόλις 60 μ. μακριά από το τέμενος του προφήτη Δανιήλ, όπου κατά την αραβική παράδοση διατηρείται ο τάφος του και όπου έχουν διεξαχθεί ήδη πολλές ανασκαφές.
Το μεγάλο μνημείο, προφανώς ήταν αποκλεισμένο και κρυμμένο τον 3ο-4ο αι. μ.Χ., πιθανώς για να το προστατεύσουν από την χριστιανική βαρβαρική επέλαση και την καταστροφή των «ειδωλολατρικών», κατά τους χριστιανούς, τόπων, μετά την βιαία αλλαγή της επίσημης θρησκείας εντός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Όλη η περιοχή είναι μια μαρτυρία για τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της Αυτοκρατορίας του Αλεξάνδρου, που συνδυάζει καλλιτεχνικές και αρχιτεκτονικές επιρροές ελληνικής (και δη μακεδονικής), αιγυπτιακής, και περσικής καταγωγής. Οι επιγραφές είναι κυρίως στην ελληνική, αλλά περιλαμβάνει και μερικά αιγυπτιακά ιερογλυφικά, που αναφέρουν ότι το Μαυσωλείο είναι αφιερωμένο στον «Βασιλιά των Βασιλέων, και κατακτητή του κόσμου, Αλέξανδρο Γ΄».
Σε μια σπασμένη σαρκοφάγο από κρύσταλλο (υαλί), πιθανώς κατεστραμμένο κατά την διάρκεια των λεηλασιών που έγιναν κατά την διάρκεια των πολιτικών ταραχών, που ρήμαξαν την Αλεξάνδρεια, επί βασιλείας του Αυρηλίου (λίγο μετά 270 μ.Χ.), ευρέθησαν 37 οστά, ως επί το πλείστον σπασμένα ή κατεστραμμένα σε μεγάλο βαθμό, προφανώς όλα από το ίδιο ενήλικο αρσενικό.
Μια ανάλυση του άνθρακα για χρονολόγηση είναι ήδη σε εξέλιξη για τον προσδιορισμό της ηλικίας των οστών. Εκτός από αυτά, η περιοχή έφερε στο φως ένα μικρό μόνον αριθμό αντικειμένων, κυρίως σπασμένα αγγεία, που χρονολογούνται κυρίως από την πτολεμαϊκή και ρωμαϊκή εποχή.
Ο τάφος του Παμμέγιστου των Ελλήνων ήταν μια διάσημη περιοχή προσκυνήματος στην αρχαιότητα! Τον είχαν επισκεφθεί πολλοί Ρωμαίοι αυτοκράτορες (Ιούλιος Καίσαρ, ο Γάιος Οκτάβιος Αύγουστος, οι οποίοι λέγεται ότι είχαν τοποθετήσει και λουλούδια στον τάφο και ένα χρυσό διάδημα επάνω στο μουμιοποιημένο κεφάλι του Αλεξάνδρου), ο άγιος Σισώης, κ.ά. Η τελευταία ιστορικά καταγραμμένη επίσκεψη στον τάφο του Αλεξάνδρου έγινε από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Καρακάλλα (215 μ.Χ.).
Πολλοί συγγραφείς της αρχαιότητας και του Μεσαίωνος γράφουν για την ταφή (Πλούταρχος, Ιμπν Αμπντ αλ-Χακάμ, Αλ-Μασούντι, Λέων της Αφρικής, κ.ά.). Το 321 π.Χ., στον δρόμο επιστροφής του, πίσω στην Μακεδονία, για να παραδοθεί η σορός στην μητέρα του, Ολυμπιάδα, και να ταφεί στις Αιγαιές (Έδεσσα; Βεργίνα;), το ταφικό φέρετρο με το σώμα του Μ. Αλεξάνδρου έγινε αντικείμενο καπηλείας στην Συρία, από έναν από τους στρατηγούς του, τον Πτολεμαίο Σωτήρα.
Αυτός εν συνεχεία επήγε το σώμα στην Αίγυπτο, όπου το ενταφίασε στην Μέμφιδα, το κυβερνητικό κέντρο του Μ. Αλεξάνδρου στην Αίγυπτο. Σε ένα ημικυκλικό «σεραπείον» που ευρέθη εκεί, αναγνωρίσθηκαν αγάλματα αρχαίων Ελλήνων ποιητών και φιλοσόφων, όπως του Πινδάρου (του οποίου το σπίτι και τους απογόνους είχε διασώσει ο Μ. Αλέξανδρος στις Θήβαις Βοιωτίας), του Ομήρου (ο οποίος ήταν ο αγαπημένος ποιητής του Μ. Αλεξάνδρου), και του Πλάτωνος (ο οποίος ήταν ο μέντωρ του διδασκάλου του Μ. Αλεξάνδρου, Αριστοτέλη) - βλ. ανακάλυψη Auguste Mariette, 1850-1851. Εν συνεχεία, στα τέλη του 4ου-αρχές 3ου αι. π.Χ., το σώμα του Μ. Αλεξάνδρου μεταφέρθηκε από την Μέμφιδα στην Αλεξάνδρεια (ή κάπου αλλού), όπου ξανα-ενταφιάσθηκε.
Με τον 4ο μ.Χ. αιώνα, η τοποθεσία του τάφου δεν ήταν πια γνωστή. Αξιόπιστοι άραβες σχολιαστές, όπως οι Ιμπν Αμπντ αλ-Χακάμ (871 μ.Χ.), Αλ-Μασούντι (944 μ.Χ.), και Λέων της Αφρικής (16ος αι. μ.Χ.) λένε πως έχουν δει τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά κανείς από αυτούς δεν προσδιορίζει ακριβώς την τοποθεσία.
Αυτή η νέα ανακάλυψη από το Κέντρο Αρχαιολογίας της Πολωνίας θα μπορούσε σίγουρα να είναι μια από τις πιο σημαντικές που έγιναν ποτέ στην Αίγυπτο, παρά τον ήδη τεράστιο πλούτο των αρχαιολογικών θησαυρών που έχει αποφέρει.
Ο ίδιος ο χώρος είναι ένα αριστούργημα της αρχιτεκτονικής και ίσως περιέχει πολλές πιθανές νέες λεπτομέρειες σχετικά με τον μεγάλο βασιλέα. Σε περίπτωση που τα οστά αποδειχθεί ότι είναι εκείνα του Μ. Αλεξάνδρου, η σημασία αυτού του απίστευτου ευρήματος σίγουρα θα ανεβάσει στα ύψη το θερμόμετρο, καθιστώντας την, την μεγαλύτερη ανακάλυψη στην ιστορία της Αρχαιολογίας, που ούτως ή άλλως είναι η εύρεσις του τάφου του Μεγάλου Έλληνα στρατηλάτη.
Το σίγουρο είναι πως κάθε πόλη η οποία σχετίσθηκε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο με τον Μ. Αλέξανδρο θα ήθελε και θα είχε ένα μνημείο, έως και κενοτάφιο, γι’ αυτόν. Ήταν ζήτημα γοήτρου. Το θέμα είναι που είναι ο πραγματικός τάφος με τα οστά του μεγάλου στρατηλάτη.
Το Αιγυπτιακό Ανώτατο Συμβούλιο Αρχαιοτήτων είχε ήδη αναγνωρίσει επισήμως περισσότερες από 140 ανεπιτυχείς αναζητήσεις για την περιοχή της τρίτης και τελευταίας κατοικίας του Μ. Αλεξάνδρου, η οποία εκτίσθη από τον Πτολεμαίο Φιλάδελφο (γύρω στο 280 π.Χ.).
Πολλές (έως εκπληκτικές) θεωρίες έχουν εκφρασθεί: Ότι το σώμα του έχει ακούσια κλαπεί από την Αλεξάνδρεια, από ένα ζευγάρι Βενετών εμπόρων, οι οποίοι το μετέφεραν στην Βενετία, όπου (λανθασμένα; σκόπιμα;), μετονομάσθηκε και λατρεύεται ακόμη ως, τάχα, άγιος Μάρκος ο Ευαγγελιστής, στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου στην νεροπόλη. Ακόμη πιο προχωρημένα σενάρια λένε πως η σορός του εν τέλει φυγαδεύθηκε και ενταφιάσθηκε στο Βατικανό.
Η αλήθεια για το ταφικό μνημείο και τις δράσεις κυβερνήσεων και αρχαιολόγων
Στην όλη ιστορία, ας αναφερθούν και κάποια πράγματα για την ταφή που βρήκε η Ελληνίδα αρχαιολόγος, κα Λιάνα Σουβαλτζή, στην όαση Σίουα. Πολύ πιθανόν να σκέφτηκαν να τον θάψουν εκεί, στο απρόσιτο μέρος, για να βρει επί τέλους ησυχία από τις ταραγμένες περιόδους και τους χριστιανούς «τζιχαντιστές».
Οι αρχαιολόγοι της Αιγύπτου και το υπ. Πολιτισμού της χώρας επιβεβαίωσαν πως είναι ο τάφος του Μ. Αλεξάνδρου. Άρχισαν, μάλιστα, να κτίζουν και ένα τουριστικό χωριό (προ του 1994) στην διαδρομή Αλεξάνδρειας-Σίουα, πιστεύοντας πως με την εύρεση του τάφου του Αλεξάνδρου, θα κατεκλύζετο από επισκέπτες.
Ο συγκεκριμένος τάφος, επίστευε ο Μπουμπάρακ, πως θα ήταν ένας πολύ ισχυρός λόγος για να πάρει η Αίγυπτος ακόμη και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Γι’ αυτό και αναπτύχθηκε η πόλις Μάρσα Ματρούχ με μεγάλα ξενοδοχεία. Αλλά όλα σταμάτησαν με το σταμάτημα της ανασκαφής.
Στο αρχαίο ελληνικό ταφικό μνημείο της οάσεως Σίουα υπήρχαν παραδοσιακά εντόπιοι φύλακες του τάφου, έως τις σύγχρονες ημέρες μας, οι οποίοι εξακολουθούσαν να κάνουν μνημόσυνα και χοές υπέρ του Αλεξάνδρου. Ο πρόεδρος Μουμπάρακ εζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση την επιβεβαίωση και υιοθέτηση πως ο τάφος ανήκει σε κάποιον αρχαίο Έλληνα.
Έτσι θα απέφευγε τους Άγγλους, οι οποίοι πίνουν το αίμα των Αιγυπτίων, παίρνοντας «ετσιθελικά» το 10% από οποιαδήποτε ανασκαφή στην χώρα του Νείλου, βάσει συμφωνίας, ως αποζημίωση για τα τεχνικά και μηχανικά έργα που έχουν κάνει εκεί.
Εάν η Ελλάς αναγνώριζε το μνημείο της Σίουα ως ελληνικό, οι Άγγλοι δεν θα έπαιρναν αυτόν τον «πολιτιστικό κεφαλικό φόρο»! Παράλληλα, οι πολιτισμοφάγοι Άγγλοι δεν θα διάλεγαν τα καλύτερα κομμάτια, όπως βάσει της ιδίας καταχρηστικής συμφωνίας, έκαναν.
Γι’ αυτό ο Μουμπάρακ εζήτησε να ασκήσει η ελληνική κυβέρνησις ένα είδους «πνευματικού βέτο» ιδιοκτησίας του ταφικού μνημείου της Σίουα. Η τότε ελληνική κυβέρνηση Σημίτη (Πάγκαλου-Βενιζέλου) αρνήθηκε να το κάνει, «εξυπηρετώντας» τους Άγγλους, και, σύμφωνα με έγκυρες αιγυπτιακές πηγές, και, ίσως, επειδή εκείνη την εποχή, που ήταν σε έξαρση το «Σκοπιανό», χρηματίσθηκε από τους Σκοπιανούς.
Οι επίσημοι της ελληνικής κυβερνήσεως και του τότε υπ. Πολιτισμού, προσκεκλημένοι της αιγυπτιακής, επήγαν στο Κάιρο, έφαγαν, ήπιαν και δεν ενδιαφέρθηκαν καν να ιδούν το μνημείο της Σίουα.
Επειδή ο τάφος επικοινωνεί με το φράγμα του Ασουάν (όπως κάθε αρχαίος τάφος στην Αίγυπτο συνδέεται με τον Νείλο, για να ταξιδεύσει το καράβι του νεκρού προς την Δύση), ο Μουμπάρακ είπε πως προτιμά να κατακλυστεί με νερά το μνημείο, παρά να δώσει κι άλλα χρήματα στους Άγγλους.
Και ο μισεγγλέζος Μουμπάρακ είπε: «Τόσα χρόνια τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου δεν τον έχει βρει κανείς. Γιατί τώρα που βρέθηκε να ανήκει στους Εγγλέζους; Δεν θα τους ανήκει ποτέ! Ας γίνει λίμνη!». Και όντως, η περιοχή στην Σίουα, όπου ευρίσκεται το αρχαίο ελληνικό ταφικό μνημείο, έχει αρχίσει να κατακλύζεται από νερό και να διαβρώνεται.
Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που έπεσε ο Μουμπάρακ, ενώ λέγεται πως και ο ίδιος ήταν (κρυπτο)χριστιανός και είχε πολλούς (κρυπτο)χριστιανούς στην κυβέρνησή του! Οι Άγγλοι αν και χριστιανοί (!) δεν ήθελαν χριστιανούς στην Αίγυπτο, διότι, έλεγαν, ότι τους μουσουλμάνους τους διοικούν ευκολότερα!
Μετά το σταμάτημα των ανασκαφών από την κα Σουβαλτζή, Άγγλοι, Νορβηγοί, αλλά και. Τούρκοι, έχουν κάνει μεγάλες προσφορές στην Αίγυπτο για να πάρουν τα δικαιώματα της ανασκαφής της Σίουα! Οι Αιγύπτιοι θέλουν να παραμείνουν τα δικαιώματα στους Έλληνες ή τους Αιγυπτίους, και όχι να πάνε, μέσω Τουρκίας ή άλλων, και πάλι στους Άγγλους.
Έως τότε, την πληρώνει ένα σπουδαίο αρχαίο ελληνικό ταφικό μνημείο, σχετιζόμενο με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με τον Μ. Αλέξανδρο, στην μακρυνή και μόνη όαση Σίουα, και αναμένει, πότε επί τέλους θα βρεθεί ελληνική κυβέρνηση, πραγματικά κυρίαρχη και πατριωτική, που να νοιάζεται για την Ελλάδα και τον πολιτισμό της.
«Διόνυσος και σέραπις επάνω στο νεκροκρέβατο, η μόνη εξήγηση μπορεί να είναι...» - Ανατρέπονται τα πάντα για το πού βρίσκεται ο τάφος του Μέγα Αλέξανδρου
Το μυστήριο του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου πάντοτε θα αποτελεί το πιο σπουδαίο, με τους αρχαιολόγους να δίνουν κατά καιρούς τις εξηγήσεις τους για το πού μπορεί να βρίσκεται.
Ο Μανόλης Ανδρόνικος είναι η πλέον εμβληματική μορφή της ελληνικής αρχαιολογίας. Έχοντας περάσει πλέον στην ιστορία ως ο επιστήμονας που αποκάλυψε τους βασιλικούς τάφους στην Βεργίνα το 1977, τεκμηριώνοντας τη δύναμη και τον πλούτο της ακμάζουσας Μακεδονίας του Φιλίππου του Β’ και του Αλέξανδρου, αλλά και «στοιχειώνοντας», κατ’ άλλους, την πολιτιστική, αλλά και την εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους δεδομένου του ιστορικού και σύγχρονου γεωπολιτικού βάρους της περιοχής, ουδείς τόλμησε να διαταράξει την υστεροφημία του με επιστημονικές αμφισβητήσεις.
Για όλα όμως υπάρχει η πρώτη φορά. Και αυτή για τον - γεννημένο σαν σήμερα, 23 Οκτωβρίου του 1919 - Μ. Ανδρόνικο, ήρθε μόλις τον περασμένο Απρίλιο, όταν η ιστορικός, Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, δήλωσε δημοσίως, ότι ο επιφανής νεκρός στην Βεργίνα είναι ο ίδιος ο Αλέξανδρος, γνωστός και ως Μέγας και όχι ο πατέρας του.
Εξηγώντας τη θεωρία της στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, η πρώτη γυναίκα πρυτάνισσα του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, σημείωνε: «Στο νεκροκρέβατο του λεγομένου Φιλίππου (στη Βεργίνα) βλέπουμε ένα Διόνυσο και έναν σάτυρο.
Όταν ο Αλέξανδρος φτάνει στην Τύρο, συναντά τέτοια αντίσταση που νομίζει ότι πρέπει να την εγκαταλείψει. Το βράδυ, βλέπει στον ύπνο του έναν σάτυρο και ως μαθητής του Αριστοτέλη καταλαβαίνει σα- τύρος, ότι η “Τύρος δική σου”. Μένει και παίρνει την Τύρο.
Όταν ο Αλέξανδρος έγινε ο κατακτητής των κατακτητών έστειλε στους Έλληνες μία προσταγή: να τον κάνουν θεό. Οι Σπαρτιάτες είπαν ότι αφού θέλει να γίνει θεός ας γίνει. Οι Αθηναίοι άρχισαν κουβέντα. Ο Δημάδης, αν θυμάμαι καλά, φίλος του Αλεξάνδρου, τους είπε να τον κάνουν 13ο Ολύμπιο. Οι Αθηναίοι θύμωσαν και έβαλαν πρόστιμο στο Δημάδη.
Και αυτός τους είπε: “Όποιος κρατάει τον ουρανό, χάνει τη γη”. Οι Αθηναίοι φοβήθηκαν ότι ο Αλέξανδρος θα έστελνε ένα άγημα και έτσι τον έκαναν Διόνυσο. Και βγήκε ο περίφημος ο Διογένης και είπε: “Αν κάνατε αυτόν Διόνυσο, εμένα να με κάνετε σέραπι”. Διόνυσος και σέραπις επάνω στο νεκροκρέβατο (στον βασιλικό τάφο στη Βεργίνα) καταλαβαίνουμε ότι θα μπορούσε να είναι μόνο του Αλεξάνδρου και όχι του Φιλίππου».
Από τα λεγόμενα της Αρβελέρ προκύπτει, ότι η πεποίθηση πως ο Αλέξανδρος τάφηκε στην Αλεξάνδρεια είναι ένα είδος ατεκμηρίωτης συλλογικής «αυτοπειθούς»: «Στο "χρονικό της Βεργίνας" ο Ανδρόνικος λέει: "όταν είδα τον Μεγαλέξανδρο στη ζωφόρο, στεφανηφόρο, είπα ‘Μεγαλέξανδρος’, αλλά όντας σίγουρος ότι ο Μεγαλέξανδρος είναι θαμμένος στην Αλεξάνδρεια τον απέκλεισα κι έτσι απέκλεισα τον Φίλιππο Γ’, γιατί αυτός ήταν απόλεμος, καθυστερημένος... οπότε δε μου έμενε παρά ο Φίλιππος Β’..."Κι έτσι έχουμε όλη τη Βεργίνα ως μνημείο του Φίλιππου Β’, γιατί όλοι είναι πεπεισμένοι ότι ο Αλέξανδρος είναι στην Αλεξάνδρεια.
Υπάρχουν πάνω από πενήντα μνείες ότι ο Αλέξανδρος είναι στην Αλεξάνδρεια. Τις έπιασα μία μία. Όλες οι μνείες για την ταφή του Αλεξάνδρου στην Αλεξάνδρεια είναι τρεις αιώνες μετά. Μέσα στον τάφο του λεγομένου Φιλίππου υπάρχει το ομοίωμα του Αλεξάνδρου.
Λέω στον Ανδρόνικο "Βρε Μανώλη, είναι δυνατόν βασιλεύς βασιλεύων να είναι μέσα σε τάφο, αν είναι ο Φίλιππος; Γιατί, αν ήταν ο Φίλιππος τότε ο Αλέξανδρος ήταν βασιλεύς βασιλεύων και τον βάζουν μέσα σε τάφο;”. "Έλα βρε Ελένη, ο Αλέξανδρος είναι θαμμένος στην Αλεξάνδρεια", μου είπε».
Σύμφωνα με την Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα που στηρίζουν τη θεωρία της για το που βρίσκεται το τάφος του Αλέξανδρου είναι «αυτό των Αμερικανών». «Οι Αμερικανοί ανθρωπολόγοι, βρήκαν ένα σκελετό εκτός του τάφου, αλλά στη Βεργίνα. Ο σκελετός φέρνει ένα τραύμα στην κνήμη, ακριβώς όπως ήταν του Φιλίππου.
Οπότε, ο σκελετός αυτός που είναι και μεγαλύτερος από το θώρακα που έχουν βρει στη Βεργίνα και ο οποίος θώρακας είναι ακριβώς ο ίδιος που φορούσε ο Μεγαλέξανδρος στη μάχη των Γαυγαμήλων, στο περίφημο ψηφιδωτό της Πομπηίας.
Οπότε, οι Αμερικανοί λένε ότι αποκλείεται να είναι ο Φίλιππος στον τάφο της Βεργίνας. Επίσης, στο σκελετό του λεγόμενου Φιλίππου βρέθηκαν ίχνη ενός ορυκτού, που λέγεται χουντίτις. Κανείς δεν ήξερε τι ήταν και το έστειλαν στο Δημόκριτο και ο υπεύθυνος είπε ότι το ορυκτό είναι μόνο αιγυπτιακό και το χρησιμοποιούσαν στην Αίγυπτο για τις μούμιες.
Από κάτι τέτοια λέω να ξυπνήσουμε. Έχουμε το Μέγα Αλέξανδρο στη Βεργίνα. Άλλωστε, υπάρχει ένα ολόκληρο βιβλίο του Παπαζώη, ο οποίος από την αρχή φώναζε ότι ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος και όχι ο Φίλιππος. Όλοι δέχονται ότι σε έναν από τους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας, υπάρχει ο σκελετός του μικρού Αλεξάνδρου, του γιου του δηλαδή.
Αυτόν τον βρήκαν στεφανωμένο. Είναι όλοι σίγουροι ότι είναι ο μικρός. Τι περιμένουν για να κάνουν την οστεϊκή ανάλυση του μικρή με τη Βεργίνα; Την έχουν κάνει και είπαν ότι έχει σχέση. Βεβαίως, αν είναι ο μπαμπάς του έχει σχέση. Είπαν ότι έχει σχέση, επειδή είναι ο Φίλιππος, ο παππούς του. Αν όμως κάνουν και την ανάλυση του «Αμερικανού» Φιλίππου θα ξέρουμε ότι αν και τα τρία συνάδουν, σίγουρα έχουμε τον Αλέξανδρο στη Βεργίνα. Αλλά δεν το κάνουν αυτό…».
Η ίδια παραθέτει τα γεγονότα με χρονική ακολουθία: «Όταν πεθαίνει ο Αλέξανδρος στη Βαβυλώνα, τον μεταφέρουν στη Δαμασκό. Αν πρόκειται να πάει να ταφεί στην Αλεξάνδρεια δεν είναι ο δρόμος από τη Βαβυλώνα στη Δαμασκό, αλλά από την άλλη μεριά. Στη Δαμασκό, έχει πάει αντιπρόσωπος του Περδίκκα, αντιβασιλέα του Μακεδόνα, για να πάρει τον Αλέξανδρο.
Εκεί καταφθάνει ο Πτολεμαίος ο Αιγύπτιος και κλέβει τη σωρό και τη μεταφέρει στη Μέμφιδα, περιμένοντας να κάνει το μαυσωλείο στην Αλεξάνδρεια. Στη Μέμφιδα υπάρχουν δύο φρουροί Μακεδόνες. Το μαυσωλείο στην Αλεξάνδρεια γίνεται μετά από 20 χρόνια. Η ελληνιστική εποχή είναι γεμάτη σκοτωμούς και φόνους. Είναι μία αιματηρή εποχή της ελληνικής ιστορίας.
Οι φρουροί Μακεδόνες μεταφέρουν τον Αλέξανδρο τον οποίο έχουν θάψει ελληνικό τω τρόπω, δηλαδή τον έχουν κάψει, χωρίς να καούν τα κόκκαλα και τον έχουν βάλει με τα πορφυρά μέσα, αυτά που βρήκαν στη Βεργίνα. Οπότε φτάνει ξανά στη Δαμασκό και από εκεί η Ευρυδίκη και ο άντρας της ο Φίλιππος Γ’ τον μεταφέρουν στη Μακεδονία. Γιατί δε γίνεται ντόρος στη Μακεδονία; Γιατί η βασίλισσα Ευρυδίκη είναι αυτή που διοικεί και είναι η πρώτη εχθρός της Ολυμπιάδας.
Αν φτάσει ο Αλέξανδρος, γιος της Ολυμπιάδας στη Μακεδονία, η Ολυμπιάδα θα είναι η πρώτη των πρώτων, οπότε η Ευρυδίκη χάνει κάθε φήμη και αίγλη. Οπότε, ή κρατά στο σκελετό μυστικό ή τον θάβουν με διακριτικότητα. Έχουμε ένα επίγραμμα του 1ου αιώνος από το Μακεδόνα ποιητή Αδαίο, που γράφει “Αν θέλεις να υμνήσεις τον τύμβο του Αλεξάνδρου ψάξε τον σε δύο ηπείρους”, η μία είναι η Αίγυπτος εκεί όπου όλος ο κόσμος νομίζει ότι θάφτηκε, η άλλη; Αυτά αναφέρω στο βιβλίο και κανείς δε μιλάει».
Ο Λουκιανός έχει γράψει ότι ο Αλέξανδρος θα ήθελε να ξαναζήσει για να δει όσα ιστορούνται για εκείνον, όπως σημειώνει η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ στο βιβλίο της. Και προσθέτει: «Λέει και κάτι άλλο πολύ σοβαρό. Ότι πολύς αγώνας θα γίνει μετά το θάνατό του μεταξύ των επιγόνων. Ο Μέγας Αλέξανδρος ζούσε σε μία εποχή που ήξερε ότι γύρω του υπάρχουν φιλοδοξίες, ματαιοδοξία και όλα τα πράγματα τα τελείως ανθρώπινα, τα οποία κάνουν αυτή τη στιγμή και οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία να μην έχουμε σίγουρη απάντηση».
Aκολουθήστε μας στo Google News
