Το «έτσουζαν» με τρόπο: Το μυστικό των Αρχαίων Ελλήνων για να μη μεθάνε ποτέ με το κρασί

Τους βγάζουμε το καπέλο ακόμα και σε αυτό. Αν πιστεύεις πως οι Αρχαίοι Έλληνες δεν το έτσουζαν, κάνεις ένα τεράστιο λάθος.

Οι πρόγονοί μας λάτρευαν το κρασί και ήταν το ποτό που συνόδευε όλα τα γεύματά τους και τα συμπόσια. Ωστόσο ήξεραν πως να το απολαμβάνουν. Δεν το έπιναν σκέτο γιατί ήθελαν να παραμένουν νηφάλιοι.

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Ψυχρό σοκ από τον Τάσο Αρνιακό: «Πολικός αεροχείμαρρος! Τα χιόνια σκάνε από…»

Πώς το νέρωναν;

Για το νέρωμα του κρασιού χρησιμοποιούσαν ένα αγγείο, που το ονόμαζαν κρατήρας. Πρόσθεταν σε αυτό διάφορα βότανα, όπως γλυκάνισο, μέλι, μέντα, θυμάρι και δεντρολίβανο. Ωστόσο, στο θέμα της διατροφής των Αρχαίων Ελλήνων είναι πολλά αυτά που αγνοούσαμε, δείτε εδώ τα αφροδισιακά φαγητά που κατανάλωναν.

Ποιο προτιμούσαν;

Τα πιο περιζήτητα κρασιά ήταν το μαύρο και το κόκκινο που είχαν γλυκιά γεύση. Το άσπρο κρασί ήταν χωνευτικό και ελαφρύ ενώ το κιτρινωπό είχε ξινή γεύση. Τέλος ανάλογα με την εποχή έπιναν το κρασί τους χλιαρό ή κρύο.

Γι' αυτό ήταν αθάνατοι: Το κοκτέιλ «βάλσαμο» που έπιναν οι Αρχαίοι Έλληνες

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα παρατηρείται ιδιαίτερη άνθηση στο κομμάτι του κοκτέιλ, τόσο σε μεγάλες αστικές πόλεις, όσο και σε μικρότερες επαρχιακές, αλλά και νησιωτικούς ταξιδιωτικούς προορισμούς.

Οι bartenders εξειδικεύονται όλο και περισσότερο, με την κοκτέιλ σκηνή της Αθήνας, κυρίως, να συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στις καλύτερες του κόσμου. Μάλιστα, για το 2019 ελληνικό ήταν και το καλύτερο κοκτέιλ ανάμεσα στα 36 κορυφαία που αναδείχθηκαν από το διεθνούς φήμης περιοδικό Time Out.

Για την δημιουργία της λέξης κοκτέιλ υπάρχουν πολλές εκδοχές, με μία από αυτές να υποστηρίζει ότι εμπνεύστηκε την εποχή της χαρτοπαιξίας στα ποταμόπλοια του Μισισιπή, με τους νικητές να φορούν ένα κόκκινο φτερό πετεινού (cock) και να δημιουργούν ένα ποτό- μίγμα από όλα τα ποτά που υπήρχαν στο μπαρ, ανακατεύοντάς το με ένα κουτάλι που έμοιαζε με ουρά πετεινού (tail).

Σύμφωνα με μια άλλη ιστορία, ένας εστιάτορας μαγείρευε κοτόπουλα και όταν τελείωνε το δείπνο προσέφερε στου πελάτες του ποτά στολισμένα με τα φτερά από τις ουρές τους, με τους Γάλλους να φωνάζουν «vive la cock tail». Η επικρατέστερη εκδοχή, ωστόσο, υποστηρίζει ότι η λέξη κοκτέιλ (cocktail) οφείλεται στη γαλλική λέξη coquetel, την ονομασία ενός μίγματος κρασιών, την οποία ο στρατηγός Λαφαγιέτ έφερε το 1777 στην Αμερική, όταν έφτασε στη Φιλαδέλφεια.

Όπως θα υποστήριζαν, λοιπόν, οι περισσότεροι η έμφαση και η προσοχή που δίνεται στο κοκτέιλ αποτελεί μια νέα παγκόσμια «τάση», κάτι το οποίο, ιστορικά τουλάχιστον, ανατρέπεται.

Για παράδειγμα, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ή Ρωμαίοι ανακατεύανε το αλκοόλ με μπαχαρικά για την δημιουργία ιατρικών ελιξιρίων, ενώ οι Ατζέκοι στο Μεξικό χρησιμοποιούσαν οινοπνευματώδεις ουσίες κατά την διάρκεια τελετών θυσίας.

Την εποχή του Μεσαίωνα δεν ήταν λίγα εκείνα τα βασικά ηδύποτα που χρησιμοποιούσαν οι φαρμακοποιοί και οι μοναχοί για την συντήρηση ιατρικών βοτάνων, ενώ δεν ήταν πολύ νωρίτερα από το 1800 όταν εμφανίστηκε στην πιο σύγχρονη εκδοχή του.