Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024

Χρήστος Ευθυμίου: Ο διασημότερος «βλάκας» του κινηματογράφου ήταν δικηγόρος!

Είχε πάρει μέρος και στην Μικρασιατική Εκστρατεία!

24 Ιουλίου 2019 14:45
Χρήστος Ευθυμίου: Ο διασημότερος «βλάκας» του κινηματογράφου ήταν δικηγόρος!

Ο Χρήστος Ευθυμίου ήταν ένας από τους πιο διάσημους "βλάκες" του ελληνικού κινηματογράφου που ήταν βέβαια πολύ αγαπημένος στο κοινό αλλά και ταυτόχρονα πολύ μορφωμένος! Ο Χρήστος Ευθυμίου ήταν δικηγόρος και είχε πάρει μέρος και στην Μικρασιατική Εκστρατεία!

Ενσάρκωσε έναν χαζούλη, τον οποίο χλεύαζαν εξαιτίας της χαμηλής νοημοσύνης του. Δείτε ακόμα: Ο γάμος, οι αποτυχίες, το διαζύγιο και το παιδί που έχασε η Μάρθα Καραγιάννη!

Στην πραγματικότητα ήταν ένας χαρισματικός κωμικός, ο οποίος πριν αποφασίσει να γίνει ηθοποιός, είχε σπουδάσει στη Νομική Σχολή Αθηνών,. Ο Ευθυμίου είχε γεννηθεί στο χωριό Κωσταλέξι το 1900 και από μικρός αγαπούσε το θέατρο, καθώς ο πατέρας του εργαζόταν ως ηθοποιός. Όταν τελείωσε το σχολείο, κλήθηκε να υπηρετήσει στον στρατό. Ήταν η περίοδος της Μικρασιατικής εκστρατείας και το 1919 η μονάδα του αποβιβάστηκε στη Σμύρνη. Οι πληροφορίες σχετικά με την εμπειρία του από την Μικρασιατική καταστροφή δεν είναι γνωστές.

Σίγουρα πολέμησε με θάρρος, γι’αυτό λίγο αργότερα του απονεμήθηκε μετάλλιο ανδρείας. Όταν επέστρεψε από τη Σμύρνη εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε στη Νομική Σχολή. Ωστόσο, όνειρο του ήταν να γίνει ηθοποιός γι’αυτό, μόλις πήρε το πτυχίο του, γράφτηκε στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου. Δάσκαλοι του ήταν ο Αιμίλιος Βεάκης και ο Σπύρος Μελάς, ενώ παράλληλα με τις σπουδές του, εργαζόταν στο υπουργείο Δικαιοσύνης και έκανε τον υποβολέα στο θέατρο.

Σύντομα ξεχώρισε για το ταλέντο και το χιούμορ του. Ήταν ιδιαίτερα εκφραστικός και προκαλούσε γέλιο στους θεατές με τις γκριμάτσες του. Πήρες μέρος στον θίασο της Κυβέλης, εργάστηκε στο Εθνικό θέατρο και έπαιξε σε έργα του Μολιέρου, του Σαίξπηρ και του Αριστοφάνη.

Το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο έγινε το 1933 στην ταινία «Δεσποινίς δικηγόρος» και ακολούθησαν «Το δρομάκι του Παραδείσου», «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας» , «Ένας βλάκας και μισός» και η «Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα».

Έπαιξε μαζί με τον Βασίλη Λογοθετίδη, τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, τον Βασίλη Αυλωνίτη και τον Μίμη Φωτόπουλο. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ηθοποιούς, που υπηρέτησε το θέατρο μέχρι το τέλος της ζωής του. Επίσης, είχε αποκτήσει μεγάλο κοινό στο ραδιόφωνο από τις θρυλικές πεντάλεπτες παρλάτες του, όπου έλεγε την αξέχαστη ατάκα: «Αχ τι τραβάω!»

Ο Χρήστος Ευθυμίου πέθανε στις 4 Μαϊου 1971, σε ηλικία 71 ετών.

Όταν ο Ντίνος Ηλιόπουλος έμεινε «πανί με πανί» και κατέληξε μετανάστης στην Αμερική!

Ο Ντίνος Ηλιούπολος ήταν ένας από το πιο αγαπημένους ηθοποιούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου αλλά δυστυχώς είχε μια άσχημη ιστορία...

Έμεινε «πανί με πανί». Το μοναδικό «περιουσιακό» του στοιχείο ήταν το σπουδαίο όνομα που είχε φτιάξει στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος ταπί και ψύχραιμος ξενιτεύτηκε στην Αμερική, για να καταφέρει να ξεπληρώσει τα χρέη που είχε δημιουργήσει και τελικά τα κατάφερε. Θυμάστε το πανέμορφο «κορίτσι» του Κωνσταντάρα – Πώς είναι σήμερα;

Το χρονικό της πτώχευσης

Το 1963 ο Έλληνας «Φρεντ Αστέρ» πήρε την απόφαση να αποκτήσει δικό του θέατρο. Ήταν το «Γκλόρια», στο οποίο ήλπιζε ότι θα πραγματοποιούσε όλες τις καλλιτεχνικές του φιλοδοξίες. Όμως, η σχέση του με το χρήμα ήταν τραγική, παρά το γεγονός ότι είχε σπουδάσει οικονομικά. Έτσι, διεύθυνε το θέατρο μόνο με το φιλότιμο και όχι με οικονομικό σχεδιασμό. Για παράδειγμα, όταν ανέβαζε παραστάσεις που απαιτούσαν 5-6 ηθοποιούς, αυτός προσλάμβανε 15, ώστε να δώσει μεροκάματο σε κάποιον άνεργο συνάδελφο ή φίλο του. Επίσης, ως θιασάρχης ελεύθερου θεάτρου πλήρωνε πάντα τις πρόβες και το φαγητό των ηθοποιών, όταν σχεδόν κανένας άλλος επιχειρηματίας του χώρου δεν το έκανε. Την ίδια λογική είχε και όταν διαπραγματευόταν την αμοιβή του, για τη συμμετοχή του σε μια εμπορική ταινία. Η γυναίκα του πάντα του έλεγε «πήρες λίγα», διαπίστωση που έκανε και ο ίδιος σε συνέντευξη που έδωσε το 1993 στο περιοδικό «Ε» της Ελευθεροτυπίας. «Αισθάνομαι ότι πάντα λείπει ένα μηδενικό από την αξία μου, στο τέλος του αριθμού της αμοιβής μου».

Το 1966 ο Ηλιόπουλος ανέβασε το θεατρικό έργο «Κονσέρτο για Τρομπόνι». Το κοινό είδε έναν άλλο ηθοποιό από αυτόν που είχε αγαπήσει. Στην παράσταση σουρεαλιστικού περιεχομένου, που έπεφτε «βαριά» για τα δεδομένα της εποχής, ο δημοφιλής ηθοποιός εμφανιζόταν φορώντας ξανθιά περούκα με μπούκλες. Κανείς δεν ήθελε να βλέπει αυτόν τον «διαφορετικό» Ηλιόπουλο. Η αποτυχία ήρθε άμεσα. Κάθε παράσταση πήγαινε χειρότερα από την προηγούμενη. O Ντίνος Ηλιόπουλος πλήρωνε τους ηθοποιούς και άφραγκος γυρνούσε σπίτι με τα πόδια. Είχε πλέον πτωχεύσει και η οικογένειά του υπέφερε οικονομικά. Ο ελληνικός κινηματογράφος «είχε πάρει την κάτω βόλτα» και σε κάποια μεγάλα στούντιο της εποχής δεν ήταν αρεστός. Γι’ αυτό αναγκαζόταν να παίζει στα θέατρα ακόμη δεύτερους ή τρίτους ρόλους, δίπλα σε άγνωστες σταρλετίτσες της δεκαετίας του ’70.

Για τον μεγάλο ηθοποιό υπήρχε μόνο μια λύση. Να ξενιτευτεί στην Αμερική και τον Καναδά για να καταφέρει να «ξελασπώσει» οικονομικά. Άφησε πίσω του δύο μωρά παιδιά, τη γυναίκα, τους φίλους του και όλα όσα είχε αγαπήσει όταν πρωτοήρθε από τη Μασσαλία στην Ελλάδα. Με τον θίασο που σχημάτισε, έπαιξε σε 60 πολιτείες τα έργα Θεσμοφοριάζουσες, Ζητείται Ψεύτης, Το Δικαστήριο των Γυναικών, Ο Αριστοφάνης συναντά το Ζορμπά και Ο κόσμος ανάποδα. Στα σχεδόν δύο χρόνια που έλειψε, κατάφερε να ισορροπήσει οικονομικά.

Γυρνώντας στην Ελλάδα, συνέχισε και πάλι τη σπουδαία καριέρα του, δίπλα στα μεγάλα ονόματα του θεάτρου και του κινηματογράφου. Ο άνθρωπος που χάρισε απλόχερα το γέλιο, πρωταγωνίστησε στο πιο κακόγουστο αστείο της μοίρας.

 

Retromania

Ροή ειδήσεων

Share