H Klavdia και η… αποτυχία της 6ης θέσης – Εκατομμύρια Έλληνες πανηγυρίζουν που την έκλεψαν

Περιμέναμε λίγο να στεγνώσουν τα μελάνια από τον μεγάλο τελικό της Eurovision για να αναλύσουμε λίγο τι είδαμε χτες το βράδυ. Μόνο στους δρόμους δεν βγήκαν εκατομμύρια Έλληνες να πανηγυρίσουν χτες την 6η θέση που κατέκτησε η Klavdia στην Βασιλεία της Ελβετίας. Πανηγυρίζουν τι ακριβώς; Που έκλεψαν την κοπέλα;

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή! Όντας παρών στον ελληνικό τελικό στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου ήμουν από εκείνους τους… Γιώργους Λιάγκες που κράζουν σήμερα όλοι. Δεν μου άρεσε το κομμάτι, δεν το πίστευα ρε αδελφέ. Έβλεπα αποκλεισμό από τον ημιτελικό. Αλλά η Klavdia και οι άνθρωποι γύρω από την Klavdia με διέψευσαν πριν τον τελικό και πριν την 6η θέση. Κατάφεραν να «στολίσουν» και να συνοδεύσουν τόσο όμορφα την υπέροχη φωνής της τραγουδίστριας και να μετατρέψουν ένα αδιάφορο αποτέλεσμα (στον ελληνικό τελικό) σε αριστούργημα.

Από το πρωί της Παρασκευής μέχρι και χτες σε καφενειακές κουβέντες δεν δίσταζα να θεωρώ απόλυτο φαβορί για την πρωτιά την Klavdia. Δεν περίμενα καμία 6 θέση για να βγάλω το συμπέρασμα πως η «Αστερομάτα» και η Klavdia αδικήθηκαν το βράδυ του Σαββάτου. Εκτός και αν πιστεύετε ότι η μπούρδα της Εσθονίας ή το ιταλικό βαμπίρ άξιζαν να βρίσκονται πάνω από την Klavdia. Για το μετριότατο τραγούδι της Σουηδίας δεν το συζητώ καν.

Για να μην παρεξηγηθώ. Κατ’ εμέ, από τον ημιτελικό της Πέμπτης και μετά, η Klavdia δεν άξιζε τίποτα λιγότερο από την 1η θέση. Και η δεύτερη θα ήταν, όχι αποτυχία, αλλά αδικία. Να πανηγυρίζω που έβγαλαν την σαχλαμάρα της Εσθονίας πάνω από το έπος της Klavdia; Ειδικός δεν είμαι και ίσα ίσα σαν άνθρωπος χαρακτηρίζομαι από απαισιοδοξία. Τόσο όσον αφορά την χώρα μου όσο και την ομάδα μου. Είτε πρόκειται για αθλητικά, είτε για πολιτικά, είτε στον τομέα της διασκέδασης. Ωστόσο  αυτό που είδα μέσα σε δύο μέρες από την Klavdia ήταν μια οπτασία. Και σκηνικά και φωνητικά. Ναι καλός και ο Αυστριακός αλλά όχι και κλάσεις καλύτερος από την «Αστερομάτα» για να δικαιολογεί και την διαφορά στο τελικό αποτέλεσμα. Το «Wasted Love», ένα δραματικό κράμα όπερας, ποπ και τέκνο στοιχείων, αποδόθηκε με μεγάλη επιτυχία, αποσπώντας ένα παρατεταμένο χειροκρότημα από τον κόσμο στην αρένα. Μέχρι εκεί… Άλλωστε η ψηφοφορία του κοινού απέδωσε δικαιοσύνη. Πάνω από την Αυστρία η Klavdia, όπως και το άξιζε. Όσο για το Ισραήλ, δυνατό κομμάτι, φωνάρα και η κοπέλα αλλα σκηνικά ένα κλικ πιο κάτω από το… τζιβαέρι μας. Από εκεί και πέρα να χαρώ που η Klavdia δεν πήρε αυτό που άξιζε με βάση την συνολική εικόνα και ήχο που έφτασαν στις οθόνες μας, όχι, δεν θα το κάνω.

H Klavdia κατάφερε να κάνει την… 6η θέση στον τελικό της Eurovision αποτυχία. Γιατί η συνολική εικόνα ήταν για πολύ παραπάνω. Γούσταρα αυτό που έβλεπα, γούσταρα που άκουγα ελληνικά, γούσταρα που είχαμε ένα κορίτσι με ήθος, χωρίς υφάκι και με το χαμόγελο πάντα στα χείλη. Σκηνικά οι άνθρωποι πίσω από την Klavdia απογείωσαν το αποτέλεσμα και έκαναν την φωνάρα της 22χρονης να λάμψει ακόμα περισσότερο από αυτό που έφτανε στα αυτιά μας. Με βάση όλα αυτά καμία 6η θέση δεν θα με κάνει να χαρώ…

Πάμε τώρα και σε κάτι άλλο. Μέσα στον χαμό των social media υπάρχει πάντα κι αυτή η «σκατίλα» με ανθρώπους να κράζουν όσους βλέπουν Eurovision κι όχι μόνο. Ζούμε σε έναν τηλεοπτικό ρατσισμό. Αρχικά ο καθένας θα βλέπει ότι γουστάρει. Από εκεί και πέρα όταν ένα πρόγραμμα φτάνει σε τηλεθέαση το 89,5% σίγουρα το έχεις δει κι εσύ που κράζεις. Όταν κάτι αφορά 9 στους 10 Έλληνες δεν γίνεται να το κράζεις αδελφέ. Γιατί και η διασκέδαση μέσα στη ζωή είναι, σε βοηθάει να αφήνεις στην άκρη τα προβλήματά σου, την απαιτητική καθημερινότητα.

Το 2025 ο τηλεοπτικός ρατσισμός έχει ξεφύγει. Ναι φίλε μου, αν θέλω να δω Eurovision θα την δω, αν θέλω να δω Big Brother θα το δω, δεν ήξερα ότι έπρεπε να σε ρωτήσω. Πάντα ήμουν της άποψης πως αν υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που βλέπει κάτι πρέπει να το σέβομαι. Αν υπάρχει έστω ένας άνθρωπος που ζει από το πρόγραμμα που βλέπει κάποιος πάλι πρέπει να το σέβομαι. Από εκεί και πέρα τι είναι σκουπίδι και τι όχι δεν θα το κρίνει ο καθένας. Ούτε κλέβει κανείς, ούτε από την τσέπη σου τα παίρνει.

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω και την πρότασή μου εκεί στην ΕΡΤ. Ελπίζουμε η 6η θέση της «Αστερομάτας» επιτέλους να βάλει μυαλό και να καταλάβουν άπαντες πως δεν χρειάζεται να στέλνεις ξένα, ως προς αυτό που αντιπροσωπεύεις σαν χώρα, τραγούδια. Άλλωστε η ιστορία έχει αποδείξει πως κι άλλα τραγούδια με ελληνικό στίχο (Αλκαίος, Γιώρκας, Μάθημα Σολφέζ, Κόζα Νόστρα με Αγάθωνα) πέτυχαν πολύ καλύτερο αποτέλεσμα από άλλες ξένες μπούρδες που καμία σχέση δεν είχαν με την Ελλάδα. Αλήθεια πιστεύει κανείς πως αν στείλεις ένα νησίωτικο τραγούδι, έναν Μπαρμπαρή, έναν Κονιτόπουλο, έναν Ματθαίο Γιαννούλη, με 10 τύπους να χορεύουν στον ρυθμό της ελληνικής μουσικής πως δεν θα βγει πανηγυρικά πρώτο; Μιλάμε για νούμερο 1 χώρα σε διασκέδαση στην Ευρώπη… Τολμήστε το και βγάλτε προς τα έξω την κολτούρα αυτής της χώρας…