Η Γάζα φλέγεται, αλλά η Ελλάδα σιωπά: Η έκκληση 24 χωρών για βοήθεια και η απουσία της χώρας από το διεθνές κύμα καταδίκης
Την ώρα που η διεθνής κοινότητα αποδοκιμάζει τις πράξεις του Ισραήλ στη Γάζα, η ελληνική κυβέρνηση επιλέγει μια στάση… διακριτικής ουδετερότητας
Σε μια περίοδο που όλο και περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις καταδικάζουν τις επιθέσεις στη Γάζα και επανεξετάζουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ, η Ελλάδα τηρεί μια ιδιότυπη… σιγή. Η στάση της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη χαρακτηρίζεται από φειδωλές δηλώσεις και διπλωματική αποστασιοποίηση, με σαφή στόχο τη διατήρηση της στενής συνεργασίας με το καθεστώς του Νετανιάχου.
Η Ελλάδα σιωπά, όσο η Γάζα φωνάζει για βοήθεια
Άλλωστε, κατά τη συνάντησή του με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, ο Έλληνας πρωθυπουργός αναφέρθηκε μετριοπαθώς στην ανάγκη για εκεχειρία και την προστασία αμάχων. Αντίστοιχα προσεκτικός ήταν και ο Υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, ο οποίος ναι μεν αναφέρθηκε στο δράμα στη Μέση Ανατολή, φρόντισε όμως να μην ονοματίσει ρητά τις ευθύνες του Ισραήλ, αποφεύγοντας τις συγκρούσεις με το Τελ Αβίβ.
Παρά τις δηλώσεις περί «έντιμης διαμεσολάβησης», η Ελλάδα αποστασιοποιείται από αποφάσεις και πρωτοβουλίες σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Σημαντικά παραδείγματα είναι η αρνητική ψήφος στην πρόταση για επανεξέταση της συμφωνίας σύνδεσης ΕΕ-Ισραήλ, καθώς και η απουσία υπογραφής στην κοινή ανακοίνωση ανθρωπιστικής υποστήριξης προς τη Γάζα από 24 χώρες.
Οι επίσημες εξηγήσεις κάνουν λόγο για «μη συλλογικές πρωτοβουλίες», ενώ υπενθυμίζεται η μεταφορά τραυματισμένων παιδιών από τη Γάζα στην Ελλάδα. Ωστόσο, την ίδια ώρα, 24 χώρες – ανάμεσά τους η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο – προχωρούν σε έμπρακτες κυρώσεις κατά του Ισραήλ και αναθεωρούν συμφωνίες.
Η επιλογή της Αθήνας να μην «ενοχλήσει» το Τελ Αβίβ εντάσσεται στη στρατηγική της προσέγγισης με το Ισραήλ, που στοχεύει στην ενίσχυση της γεωπολιτικής θέσης της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας, αλλά και στη διατήρηση διαύλων με έναν ενδεχόμενο δεύτερο γύρο προεδρίας Τραμπ στις ΗΠΑ. Ωστόσο, αυτή η πολιτική φαίνεται να μην αποδίδει απτά οφέλη: το σχέδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης με το Ισραήλ παραμένει παγωμένο, ενώ το ίδιο το Ισραήλ χάνει τη διεθνή του επιρροή.
Κομβικό στοιχείο της συμμαχίας αποτελεί και η αμυντική συνεργασία. Η ελληνική κυβέρνηση προωθεί την αγορά ισραηλινών αντιπυραυλικών συστημάτων στο πλαίσιο του φιλόδοξου σχεδίου «Ασπίδα του Αχιλλέα», με κόστος που πλησιάζει τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ. Η επιλογή αυτή παρουσιάζεται ως εναλλακτική στην αργοκίνητη ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία, με το Ισραήλ να προσφέρει συμπαραγωγή και μεταφορά τεχνογνωσίας.
