Ο Πάνος Ρούτσι απαντά στον πρωθυπουργό για τον Άγνωστο Στρατιώτη: «Θέλουν να σβήσουν τα ονόματα των παιδιών – Δεν θα το αφήσω έτσι»
Ο πατέρας του Ντένι Ρούτσι, θύματος των Τεμπών, από το Νοσοκομείο: «Η απεργία πείνας ήταν απαίτηση να μάθω από τι πέθανε το παιδί μου»
Ο Πάνος Ρούτσι απάντησε σήμερα το πρωί στις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού για τη μεταφορά της αρμοδιότητας προστασίας του μνημείου στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Ο κ. Ρούτσι, ο οποίος μετέβη για εξετάσεις στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας, μίλησε στην κάμερα του ΑΝΤ1 και στην εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα», εκφράζοντας την έντονη δυσαρέσκειά του για τις κυβερνητικές κινήσεις, τις οποίες θεωρεί ότι αποσκοπούν στην αποσιώπηση της υπόθεσής του.
Η στρατηγική της κυβέρνησης και η οργή του πατέρα
Ο Πάνος Ρούτσι, πατέρας του αδικοχαμένου Ντένι Ρούτσι, ο οποίος ήταν ανάμεσα στα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών, δήλωσε ότι η απόφαση της κυβέρνησης για την προστασία του μνημείου συνδέεται άμεσα με την προσπάθεια συγκάλυψης των γεγονότων που τον οδήγησαν στην απεργία πείνας. «Η Κυβέρνηση θέλει πάση θυσία να σβήσει τα ονόματα των παιδιών της ομάδας μέχρι τέλους», τόνισε με έμφαση, αναφερόμενος προφανώς στους νεκρούς των Τεμπών και την προσπάθεια εξάλειψης κάθε ίχνους της διαμαρτυρίας του από τον δημόσιο χώρο και τη συλλογική μνήμη.
Διαβάστε επίσης
Ο κ. Ρούτσι εξέφρασε την αποφασιστικότητά του να μην επιτρέψει κάτι τέτοιο να συμβεί, δηλώνοντας κατηγορηματικά: «δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι». Η δήλωση αυτή υποδηλώνει ότι ο αγώνας του για τη δικαίωση της μνήμης του παιδιού του και την αποκάλυψη της αλήθειας για τις συνθήκες της τραγωδίας θα συνεχιστεί με άλλους τρόπους, παρά την έντονη κυβερνητική αντίδραση και την θεσμική παρέμβαση στον χώρο του Άγνωστου Στρατιώτη.
Το νόημα της απεργίας πείνας: Απαίτηση αλήθειας
Αναφερόμενος στην ουσία της πράξης του, ο Πάνος Ρούτσι θέλησε να αποσαφηνίσει ότι η απεργία πείνας που πραγματοποίησε για μεγάλο διάστημα δεν ήταν μια απλή «εκδήλωση» διαμαρτυρίας, όπως ίσως θεώρησαν ορισμένοι ή όπως προσπάθησε να την υποβαθμίσει η πολιτική ηγεσία. Ο ίδιος εξήγησε ότι η πράξη του ήταν μια βαθιά προσωπική: «απαίτηση να μάθω από τι πέθανε το παιδί μου».
Αυτή η δήλωση αποδίδει στη διαμαρτυρία του έναν χαρακτήρα υπαρξιακής αναζήτησης της αλήθειας, υπερβαίνοντας την απλή πολιτική διαφωνία για τη χρήση του δημόσιου χώρου. Ο αγώνας του, όπως υποστηρίζει, δεν ήταν για την «αναρχία» ή τον «ευτελισμό συμβόλων», αλλά για την απέλπιδα προσπάθεια ενός πατέρα να βρει απαντήσεις για τον θάνατο του παιδιού του στην τραγωδία των Τεμπών, χρησιμοποιώντας τον συμβολικό χώρο του μνημείου ως το ύστατο καταφύγιο της φωνής του. Η κυβερνητική κίνηση για την αλλαγή αρμοδιότητας, από την πλευρά του κ. Ρούτσι, εκλαμβάνεται ως μια πολιτική προσπάθεια να απαξιωθεί ο αγώνας του και να εξαλειφθεί το «αποτύπωμα» της παρουσίας του από έναν χώρο μείζονος εθνικής σημασίας.
