ΑΡΧΙΚΗ LIFE TRAVEL

Σίκινος: Η σιωπηλή γοητεία του Αιγαίου, σε ένα νησί που δεν κραυγάζει

Το πανέμορφο νησί του Αιγαίου

Ο ιδανικός προορισμός για φέτος το καλοκαίρι

Υπάρχουν νησιά που «φωνάζουν» με τη φήμη τους και υπάρχουν νησιά που σου μιλούν… σιγανά, σαν μυστικό. Η Σίκινος ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Μικρή, αυθεντική και ήσυχη, σε καλεί όχι με φανταχτερές εικόνες αλλά με αληθινές στιγμές.

Όσα θα δεις και θα κάνεις

Η Σίκινος βρίσκεται στις Κυκλάδες, ανάμεσα στην κοσμοπολίτικη Ίο και τη γραφική Φολέγανδρο. Είναι ένα νησί για όσους αναζητούν την ουσία και όχι την επίδειξη. Δεν θα βρεις beach bars με δυνατή μουσική ούτε πλήθη τουριστών. Αντίθετα, θα περπατήσεις σε καλντερίμια όπου αντηχεί μόνο ο ήχος του ανέμου και θα δεις τον ήλιο να χάνεται στη θάλασσα με απλότητα σχεδόν μυσταγωγική.

Η Χώρα, σκαρφαλωμένη σε βράχο, είναι ένα αυθεντικό κυκλαδίτικο… στολίδι. Με λευκά σπίτια, γαλάζια παράθυρα και γλάστρες με βασιλικά, θα σε κάνει να νομίζεις πως ο χρόνος σταμάτησε. Το βραδινό φως που πέφτει πάνω στο μικρό Κάστρο της δημιουργεί ένα τοπίο βγαλμένο από πίνακα. Περπατώντας στα στενά, θα συναντήσεις γιαγιάδες να πλέκουν στην αυλή και παιδιά να παίζουν χωρίς οθόνες.

Ένα από τα πιο ιδιαίτερα αξιοθέατα της Σικίνου είναι ο ναός της Επισκοπής. Αρχικά ρωμαϊκό μαυσωλείο, αργότερα μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό. Η αρχιτεκτονική του και η αύρα του τόπου κόβουν την ανάσα. Η πρόσφατη αποκατάσταση του μνημείου φέρνει στην επιφάνεια στρώματα ιστορίας που μαρτυρούν το βάθος του χρόνου σε τούτο τον βράχο του Αιγαίου.

Η Επισκοπή στη Σίκινο

Οι παραλίες της Σικίνου δεν έχουν ξαπλώστρες, ούτε ομπρέλες. Μόνο βότσαλα, αρμύρα και γαλάζιο. Η Αλοπρόνοια, το μικρό λιμάνι, είναι ιδανικό για μια ήρεμη βουτιά. Λίγο πιο πέρα, το Διαλισκάρι και ο Άγιος Γεώργιος σου προσφέρουν την απόλυτη ερημιά – εκεί όπου η θάλασσα είναι όλη δική σου. Κάποιες προσβάσιμες μόνο με καΐκι ή πεζοπορία, κρατούν τη μαγεία της ανακάλυψης ζωντανή.

Το νησί «κόσμημα» του Αιγαίου

Η τοπική κουζίνα της Σικίνου είναι λιτή και νόστιμη. Φρέσκα ντολμαδάκια, μυζηθροπιτάκια, ψητά στο ξυλόφουρνο και ρακή που σερβίρεται με χαμόγελο. Οι ταβέρνες, λίγες και καλές, λειτουργούν σαν «σαλόνια» φιλοξενίας.