Το χωριό δίπλα στις πύλες του Άδη και ο θρύλος με τον δράκο
Πανέμορφο τοπίο όλες τις εποχές του χρόνου
Η Ήπειρος αποτελεί μια από τις πιο γραφικές και γεμάτες αντιθέσεις περιοχές της Ελλάδας. Κάθε γωνιά της κρύβει και μια φυσική ομορφιά αλλά και ένα σπουδαίο κομμάτι της ιστορίας ή ακόμη και της μυθολογίας. Μια τέτοια περίπτωση είναι και το χωριό δίπλα στις λεγόμενες πύλες του Άδη. Εκεί που έλεγε ο μύθος ότι περνούν οι νεκροί στον άλλο κόσμο! Ο λόγος για το χωριό Γλυκή Θεσπρωτίας, ένα μέρος καταπράσινο που αποτελεί έναν προορισμό για τους φυσιολάτρες. Η ομορφιά του μόνο τυχαία δεν είναι αν σκεφτεί κανείς ότι από εκεί περνάει ο Αχέροντας με τα κρυστάλλινα νερά του. Με την ευκαιρία, δείτε το χωριό που έχει λιακάδα 320 μέρες τον χρόνο.
Η Γλυκή, λοιπόν, είναι ένα μικρό και γραφικό χωριό στη Θεσπρωτία το οποίο αποτελεί έναν σχετικά δημοφιλή προορισμό για όσους έχουν εξερευνήσει λίγο περισσότερο την περιοχή. Αυτό το χωριό του Σουλίου στην Ήπειρο, απλώνεται σε μια πεδινή έκταση ακριβώς δίπλα στις όχθες του ποταμού Αχέροντα πράγμα που ολοκληρώνει το σκηνικό και το κάνει ακόμη πιο εντυπωσιακό στον επισκέπτη. Και λογικό αν σκεφτεί κανείς το φυσικό περιβάλλον και τα τρεχούμενα νερά που το περιβάλλουν. Πηγές, υπεραιωνόβια πλατάνια και μικρές δασώδεις εκτάσεις συνθέτουν το σκηνικό που θα αντικρίσει κανείς εκεί όλες τις εποχές του χρόνου.
Πώς συνδέεται, όμως, η περιοχή με τις πύλες του Άδη;
Αυτό οφείλεται στον ποταμό Αχέροντα του οποίου το όνομα προέρχεται από τη λέξη «ἄχος», που περιγράφει τη βαθιά θλίψη και τον θρήνο. Από την αρχαιότητα ο Αχέροντας παρέπεμπε σε κάτι τρομακτικό που μοιάζει με τον Άδη και κάποια στιγμή τον συνέδεσαν με αυτόν λέγοντας ότι αποτελεί τον δρόμο για τον κάτω κόσμο. Η ελληνική μυθολογία λέει ότι ο Ερμής ουσιαστικά παρέδιδε τις ψυχές των νεκρών στον Χάροντα για να τις μεταφέρει στο βασίλειο του Άδη. Η διαδικασία ήθελε την κάθε ψυχή να περνά από το πορθμείο του Χάροντα, στον Αχέροντα και να πρέπει να δώσει από έναν οβολό για τη μεταφορά.
Στην περιοχή υπάρχει, επίσης, και το αρχαίο Νεκρομαντείο του Αχέροντα. Κατά τον Όμηρο, σε εκείνο το σημείο, «έσμιγε ο ποταμός Αχέρων με τον Κωκυτό και τον Πυριφλεγέθοντα, στις βορειοδυτικές όχθες της Αχερουσίας Λίμνης, η οποία αποτελούσε την είσοδο του κόσμου των ψυχών».
Σήμερα βέβαια η περιοχή δε θυμίζει σε τίποτα κάτι σκοτεινό και άσχημο μιας και χιλιάδες κόσμου ετησίως περνούν από εκεί, κάνουν βόλτα ή βαρκάδα στα γαλαζοπράσινα καθαρά νερά του Αχέροντα!
Η άγνωστη ιστορία με τον δράκο
Εκτός από τη μυθολογία για τις πύλες του Άδη, ωστόσο, υπάρχει και μια άλλη άγνωστη ιστορία που περνάει από γενιά σε γενιά και εκεί, μάλιστα, αποδίδεται και το όνομα Γλυκή του χωριού. Λέγεται, λοιπόν, ότι κάποτε ο Άγιος Δονάτος σκότωσε έναν δράκο ο οποίος φώλιαζε στις πηγές του Αχέροντα κι έκανε το νερό θανατηφόρο για τα ζώα αλλά και για τους ανθρώπους. Ο Άγιος αφού τους απάλλαξε από τον δράκο, ευλόγησε το νερό και το έκανε γλυκό. Από αυτό το θαύμα θεωρείται ότι το χωριό ονομάστηκε Γλυκή.
Ανάκτορα στο Τατόι: Η ιστορία της θερινής κατοικίας της βασιλικής οικογένειας και οι θρύλοι που την συνοδεύουν
Ανάκτορα στο Τατόι. Στους πρόποδες της Πάρνηθας, σε μια έκταση 20.000 στρεμμάτων, ξεκίνησε το 1871 οπότε και αγοράστηκε το κτήμα, η ιστορία των θερινών κατοικιών της τέως βασιλικής οικογένειας στο Τατόι. Ήταν όταν ο Ερνέστος Τσίλλερ, ο αρχιτέκτονας που γέμισε την Αθήνα «διαμάντια», παρότρυνε τον Βασιλιά Γεώργιο τον Α’ να αγοράσει την έκταση με τον δεύτερο να θέλει ένα ησυχαστήριο για τους καλοκαιρινούς μήνες. Με την ευκαιρία, δείτε το βίντεο με το πως ήταν το βασιλικό κοιμητήριο πριν την φωτιά.
Με τα χρόνια, η μικρή διώροφη κατοικία που είχε κατασκευαστεί αρχικά εκεί, εξελίχθηκε στα θερινά ανάκτορα της οικογένειας. Αν και αρχικά ο Βασιλιάς Γεώργιος δεν είχε στα σχέδιά του τη δημιουργία ενός ακόμη παλατιού, τελικά οι αυξημένες απαιτήσεις της οικογένειας και των μελών που ήθελαν να παραθερίζουν στο Τατόι το καλοκαίρι, οδήγησαν στη δημιουργία, σταδιακά, κι άλλων κτηριακών εγκαταστάσεων.
Ανάκτορα στο Τατόι - Έτσι ξεκίνησαν όλα
Εν τέλει, το 1874 είχε περατωθεί η πρώτη μικρή κατοικία και λίγα χρόνια αργότερα, το 1884 ξεκίνησε η κατασκευή του νέου ανακτόρου που είχε έκταση 1.100 τετραγωνικά μέτρα. Έκτοτε προστέθηκαν η εντυπωσιακή κατοικία που ήταν το κύριο κτίσμα και άλλα κτήρια χρηστικής σημασίας, κυρίως για το προσωπικό και τις άλλες εργασίες που απαιτούνταν να γίνονται για την καθημερινότητα στο ανάκτορο. Στην έπαυλη που αποτελούσε την θερινή κατοικία της βασιλικής κατοικίας από τον Μάιο έως και τα μέσα φθινοπώρου. Ωστόσο, τη χρονιά 1909-1910, η βασιλική οικογένεια έμεινε εκεί και τον χειμώνα ενώ μετά τη δολοφονία του Γεωργίου Α’ το 1913, η βασίλισσα Όλγα διέμεινε για ένα διάστημα στην έπαυλη καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Η κεντρική έπαυλη τα επόμενα χρόνια και με επιθυμία του Γεωργίου Β’ άρχισε να εκσυγχρονίζεται και να αποκτά πιο πολύτελή μορφή. Χαρακτηριστικό είναι ότι απέκτησε λουτρά και κεντρική θέρμανση αλλά παράλληλα υπέστη αλλαγές και εξωτερική στην όψη της. Παράλληλα, το πρώτο διώροφο οίκημα που ήταν και η πρώτη κατασκευή που είχε γίνει στο κτήμα, καταστράφηκε από μεγάλη πυρκαγιά το 1916 και έμεινε γνωστό ως το «καμένο σπίτι».
Καθώς είχαν αυξηθεί οι ανάγκες της βασιλικής οικογένειας που ήθελε να διαμένει στην έπαυλη και κάποιους χειμώνες, κατασκευάστηκαν, όπως είπαμε και άλλες υποδομές, υποστηρικτικές της κεντρικής έπαυλης και βρίσκονταν διάσπαρτες στην έκταση των 20.000 στρεμμάτων στο Τατόι. Βασικό κτήριο ήταν μεταξύ άλλων τα μαγειρεία τα οποία υπάρχουν έως σήμερα σε κάποια μορφή και κατασκευάστηκαν το 1839. Στην ίδια θέση υπήρξαν και νωρίτερα κάποια υποτυπώδη μαγειρεία τα οποία τελικά εκσυγχρονίστηκαν και αναβαθμίστηκαν. Δίπλα ακριβώς κατασκευάστηκε επίσης αντιαεροπορικό καταφύγιο, το οποίο μάλιστα χρησιμοποιήθηκε από τους εργαζόμενους στο κτήμα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αρκετά νωρίς κατασκευάστηκε και το κτήριο προσωπικού, ακόμη δηλαδή από την εποχή που ο Βασιλιάς Γεώργιος ο Α’ κατοικούσε περιστασιακά στην πρώτη διώροφη κατοικία, σχεδίου του Τσίλλερ. Το συγκεκριμένο κτήριο την περίοδο της Α΄ Αβασίλευτης Δημοκρατίας, στέγασε και το Εθνικό Αγροτικό Ορφανοτροφείο Δεκέλειας. Χαρακτηριστικό κτήριο το οποίο μπορεί να δει κανείς ακόμη και σήμερα επισκεπτόμενος το Τατόι είναι το λεγόμενο υπασπιστήριο. Το έκανε να ξεχωρίζει το γεγονός ότι αποτελούσε ένα αντίγραφο της μικρής βίλας στο Bernstorff της Δανίας. Παρά το γεγονός ότι αναφέρεται ως υπασπιστήριο, είχε διπλό ρόλο. Αφενός ήταν το λεγόμενο σφαιριστήριο που είχε είσοδο αποκλειστικά από μια χαμηλή βεράντα και το κανονικό υπασπιστήριο. Εκεί, όπως είναι γνωστό είχαν την κατοικία τους οι υπασπιστές υπηρεσίας. Στο συγκεκριμένο κτήριο ενίοτε πραγματοποιούνταν και οι σχολικές εξετάσεις των βασιλοπαίδων.
Άλλα κτήρια που κατασκευάστηκαν στην μεγάλη έκταση του κτήματος του Τατοϊου για την κάλυψη των αναγκών της βασιλικής οικογένειας ήταν το κτήριο τηλεπικοινωνιών, η κατοικία του φροντιστή, το γκαράζ, ο Πύργος στο «Ρολόι», το σχολείο των βασιλόπαιδων, ελαιοτριβείο, γαλακτοκομείο, οινοποιείο, ξενοδοχείο, βουτυροκομείο, στρατώνες αλλά και το παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία. Δεν έλειπε επίσης η οικία του Αρχικηπουρού αλλά και θερμοκήπιο της Φρειδερίκης.
Ξεχωριστά κτήρια υπήρχαν για τους αξιωματικούς φρουράς, το σταθμό της Χωροφυλακής αλλά και του δασονομείου. Επρόκειτο τελικά μετά από χρόνια για ένα μικρό χωριό καθώς η κάθε υπηρεσία είχε το δικό της κτήριο για την εξυπηρέτηση των αναγκών που προέκυπταν. Έτσι η μικρή διώροφη κατοικία – ξενώνας που είχε οραματιστεί ο Βασιλιάς Γεώργιος ο Α’ μετατράπηκε τελικά σε ένα μεγάλο θερινό ανάκτορο που αποτέλεσε εν τέλει και κατοικία διαμονής για αρκετούς χειμώνες από τις επόμενες γενιές της βασιλικής οικογένειας. Εκεί θα είναι πλέον και ο τάφος του τέως Βασιλιάς Κωνσταντίνου που έφυγε από τη ζωή στις 10 Ιανουαρίου του 2023. Εκεί είναι και το κοιμητήριο της τέως βασιλικής οικογένειας.
Είναι γνωστό πως τα ανάκτορα γνώρισαν πολλές επίσης προσωπικότητες της εποχής, όπως ο τσάρος Νικόλαος Β’ της Ρωσίας, η Ελισάβετ της Αυστροουγγαρίας, οι βασιλείς του Ηνωμένου Βασιλείου Εδουάρδος Ζ’ και Αλεξάνδρα αλλά και η βασίλισσα Ελισάβετ Β’τ ου Ηνωμένου Βασιλείου, η Τζάκυ Κέννεντυ, και άλλοι που επισκέφθηκαν ή φιλοξενήθηκαν εντός του ανακτόρου.
Ανάκτορα στο Τατόι - Τα νεότερα έργα
Για πολλά χρόνια τα ανάκτορα στο Τατόι παρουσίαζαν σημεία εγκατάλειψης που δε θύμιζαν σε τίποτα την εικόνα που είχαν παλιότερα και δη την εποχή που αποτελούσαν τη θερινή κατοικία. Το 2020, ωστόσο, εγκρίθηκε οριστική μελέτη για τα δίκτυα των υποδομών και την αναβάθμιση του κτήματος και των εγκαταστάσεων.
Συγκεκριμένα η οριστική μελέτη για τα δίκτυα των υποδομών που ενέκρινε το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων αφορά έξι επιμέρους υποδομές – ύδρευσης, πυρόσβεσης, άρδευσης, αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων, ηλεκτρικής ισχύος και τηλεπικοινωνιών. Με βάση το νέο σχεδιασμό του έργου το οποίο χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα «Υποδομές Μεταφορών, Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη 2014-2020» (ΥΜΕΠΕΡΑΑ), του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων, θα γίνουν σημαντικές ανακαινίσεις και αποκαταστάσεις για την προσβασιμότητα σε κτήρια του κτήματος.
Βουστάσιο, ιπποστάσιο, οικεία δασοφύλακα και καταφύγιο είναι μερικά μόνο από τα κτήρια που θα δεχθούν παρεμβάσεις και θα γίνουν επισκέψιμα σε μια προσπάθεια αξιοποίησης της τέως βασιλικής θερινής κατοικίας και συνολικά του κτήματος στο Τατόι. Η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη είχε δηλώσει σχετικά: «Η αποκατάσταση και ανάδειξη του κτιριακού αποθέματος, στον ιστορικό πυρήνα του Τατοΐου, αποτελεί το ένα σκέλος της ανάδειξης και αξιοποίησης του μνημειακού συνόλου… Δεδομένης της αρχιτεκτονικής και ιστορικής αξίας των κτιρίων, στόχος των επεμβάσεων είναι η ανάδειξη της αρχιτεκτονικής και ιστορικής τους αξίας, μέσω της διατήρησης των αυθεντικών μορφολογικών και τυπολογικών στοιχείων τους».
Aκολουθήστε μας στo Google News
