Χρήστος Ρούσσος: Ο ναύτης που έσφαξε τον εραστή συνάδελφό του – Η ομοφυλοφιλία του εγκλήματος που συντάραξε την Ελλάδα
«Η μητέρα μου δεν ήξερε τίποτα και της λέω σκότωσα τον Ανέστη – Θυμάμαι τη μάνα μου μια τραγική εικόνα, αρχαίας τραγωδίας»
Σχεδόν πενήντα χρόνια έχουν περάσει από την ημέρα που ο 19χρονος ναύτης Χρήστος Ρούσσος σκότωσε τον εραστή συνάδελφό του. Η υπόθεση της δολοφονίας συγκλόνισε την κλειστή ελληνική κοινωνία της εποχής και έγινε ταινία το 1982, με τον τίτλο «Άγγελος».
Είμαστε δύο χρόνια μετά την πτώση της Χούντας, όταν η ελληνική κοινωνία καλείται να διαχειριστεί όχι απλώς ένα ακόμη έγκλημα αλλά τον «κίνδυνο» της ομοφυλοφιλίας που τόσο ξόρκιζε σαν το μεγαλύτερο κακό που μπορεί να χτυπήσει την πόρτα μιας οικογένειας.
Ήταν 7 Απριλίου 1976, όταν αρχίζουν να κυκλοφορούν τίτλοι όπως «19χρονος ναύτης έκοψε τον λαιμό του εραστή του». Όσο αποτρόπαιος ακούγεται ο τίτλος άλλο τόσο ήταν όσα γράφονταν στις σελίδες των εφημερίδων. Πρόκειται για μια εποχή που οι δημοσιογράφοι στα κείμενά τους χαρακτήριζαν τους ομοφυλόφιλους ως «ανώμαλους» ή «καρκινώματα», απόλυτα αποδεκτά από την κοινωνία.
Τα πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες έγραφαν: «Ναύτης κατακρεουργεί “φίλο” σε γκαρσονιέρα της Καλλιθέας για εκδίκηση», «Ανώμαλος ναύτης κατέσφαξε ανώμαλο συνάδελφό του», «Η σφαγή του ανώμαλου ναύτη από ανώμαλο συνάδελφό του», «Το μαχαίρι έκοψε τον δεσμό του “παράξενου ζευγαριού”», «Απεχθανόταν τα αίματα αλλά τον έσφαξε σαν αρνί», «Τον έσφαξα γιατί θα με εγκατέλειπε», «Σαδιστικός φόνος με δράστη και θύμα δύο ναύτες», «Ναύτης σκότωσε συνάδελφο του, ήσαν κι οι δύο ανώμαλοι».
Η συνέντευξη του Χρήστου Ρούσσου
Το 2023, τριάντα τρία χρόνια μετά την αποφυλάκισή του, ο Χρήστος Ρούσσος μίλησε για τη στυγερή δολοφονία του συντρόφου του, τον κανιβαλισμό που ακολούθησε από τις εφημερίδες επειδή ήταν ομοφυλόφιλοι, τις φυλακές στην Κέρκυρα αλλά και τη στιγμή που είπε στη μητέρα του «σκότωσα τον Ανέστη». Όπως θα πει ο ίδιος, «θυμάμαι τη μάνα μου μια τραγική εικόνα, αρχαίας τραγωδίας».
«Μ’ αρέσει να ζω ήρεμα, ήσυχα, ασχολούμαι με το γράψιμο, βγαίνω ελάχιστα», είπε για τη ζωή του σήμερα, μιλώντας στο Mega. «Μπορώ να πω ότι είμαι ευτυχισμένος, είμαι με ένα εξαιρετικό παιδί. Είναι πολύ όμορφο να ‘χεις έναν σύντροφο και να ξέρεις ότι κάποιος σε περιμένει στο σπίτι», συμπλήρωσε ο Χρήστος Ρούσσος, στη συνέντευξη που έδωσε σχεδόν πέντε δεκαετίες μετά τη δολοφονία του συντρόφου του.
Ο ίδιος, εξήγησε τους λόγους για τους οποίους άρχισε να γράφει και αναφέρθηκε και στην ταινία «Άγγελος», που όπως είπε, τον έθιξε. «Ξεκίνησα να γράφω λόγω της ταινίας που γυρίστηκε για μένα, η ταινία “Άγγελος”, αισθάνθηκα ότι προσβάλλομαι μέσα από την ταινία, είχε κάποιες ανακρίβειες, που είναι πολύ σοβαρές, πολύ προσβλητικές για μένα. Λέω πρέπει να απαντήσω εγώ, πρέπει να πω εγώ πώς ήταν τα πράγματα», ανέφερε ενώ ακολούθως άρχισε να αφηγείται πώς έγινε η δολοφονία.
Το έγκλημα όπως το θυμάται ο δολοφόνος
«Μπήκα στο λεωφορείο, κάθομαι, χτυπάει ο Ανέστης το τζάμι απ’ έξω, μού λέει κατέβα λίγο να σου πω, και το για λίγο έγινε για πάντα», θυμόταν ο Χρήστος Ρούσσος στη συνέντευξή του στο Mega.
Κάνοντας μια παρένθεση στην εξιστόρησή του, μιλώντας για τη σχέση τους είπε: «Είχα μια συμπεριφορά από τον Ανέστη που μου άρεσε πολύ, την φροντίδα, την αγάπη, τη στοργή. Ο Ανέστης θέλησε να εκμεταλλευτεί το συναίσθημά μου. Σκέφτηκα να εξαφανιστώ να μην ξέρει κανείς πού είμαι, ούτε ο Ανέστης ούτε η οικογένειά μου. Το αποφασίζω, να λιποτακτήσω και το βράδυ πήγα στην Καλλιθέα στο διαμέρισμα. Εγώ ήξερα ότι θα είναι το τελευταίο βράδυ με τον Ανέστη».
Διαβάστε επίσης
Και συνέχισε: «Ο Ανέστης συμπεριφέρθηκε πάρα πολύ άσχημα. Πρώτη φορά είδα τον Ανέστη έτσι και εγώ τρελάθηκα. Ήμουν σε μία τέτοια ψυχολογική κατάσταση που δεν μπορεί να καταλάβει κανείς, τι μου είχε δημιουργήσει εμένα. Εκείνη την ώρα, ήμουν ένα ηφαίστειο που εξερράγη. Όταν τελείωσε όλο αυτό, δεν καταλάβαινα, δεν είχα επίγνωση του τι γίνεται, σαν να μην ήμουν εγώ, και έφυγα από το σπίτι και πήγα στον Ασπρόπυργο, στο σπίτι που είχαμε στα Νεόκτιστα. Πώς μπήκα στα λεωφορεία, πώς περπάτησα να φτάσω εκεί… Δεν πήγα στο σπίτι, πήγα στο βουνό, γιατί το αγαπούσα. Πήγα εκεί και κούρνιασα στη ρίζα ενός μεγάλου πεύκου, τυλίχτηκα με μια σακούλα και μάλλον με πήρε ο ύπνος. Ξύπνησα πριν ξημερώσει, όταν ξυπνούσαν τα πουλιά στα δέντρα».
«Τότε έμεινα να σκεφτώ τι έχει γίνει. Και κατάλαβα τι συμβαίνει, δεν ήταν κάτι που ήθελα να κάνω», τόνισε ο Χρήστος Ρούσσος για τη δολοφονία του συντρόφου του, τον Απρίλιο του 1976. Έπειτα, πρόσθεσε πως «το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι πρέπει να ειδοποιήσω του δικούς του. Θυμάμαι σήκωσε το τηλέφωνο ο πατέρας του και εκείνο που είπα ήταν “ελάτε στην Αθήνα γιατί κάτι συνέβη στον Ανέστη”. Ειδοποίησα τη μητέρα μου και εκεί είχαμε ένα άλλο δράμα, γιατί η μητέρα μου δεν ήξερε τίποτα και της λέω σκότωσα τον Ανέστη. Θυμάμαι τη μάνα μου μια τραγική εικόνα, αρχαίας τραγωδίας».
Μιλώντας για τις εξελίξεις μετά την ομολογία του, ο Χρήστος Ρούσσος είπε για την εποχή που ήταν κρατούμενος: «Απ’ τη στιγμή που παραδόθηκα, μόνο έκλαιγα. Τότε ήταν άγρια τα πράγματα και οι εφημερίδας κανιβάλιζαν, “οι ανώμαλοι”. Πρώτη ποινή που άκουσα στο ναυτοδικείο ήταν σε θάνατο και μετά έγινε ισόβια. Με πήγαν στην Κέρκυρα, στην πιο αυστηρή φυλακή, που την έλεγα Νταχάου, εκεί που βασανίζανε ανελέητα τους κρατούμενους».
Ερωτηθείς αν επικοινώνησε ποτέ με τους γονείς του Ανέστη, είπε ότι «δε θα άλλαζε κάτι να επικοινωνήσω με την οικογένεια του Ανέστη, Θα ήθελα, αλλά θα τους γύριζα το παιδί πίσω; Όχι».
Ο ίδιος επιμένει να μην απαντά για το αν μετάνιωσε, γιατί όπως λέει «τον πόνο τον δικό μου, που ακόμα έχω, κανείς δε θα τον καταλάβει. Τέλος, ο Χρήστος Ρούσσος ανέφερε στη συνέντευξή του: «Πέρυσι τον Αύγουστο (σ.σ. τη χρονιά 2022), επισκέφθηκα το μνήμα του Ανέστη και σπάραξα. Βλέποντας την ηλικία, συνειδητοποίησα ότι είμαστε και οι δύο παιδιά, 22 εκείνος, 19 εγώ».
Η χάρη που αρνιόταν ο Σαρτζετάκης λόγω της ομοφυλοφιλίας και η απεργία πείνας
Ύστερα από μερικά χρόνια παραμονής στις φυλακές-κολαστήριο, ο ίδιος ζήτησε να γίνει αναψηλάφηση της δίκης, λαμβάνοντας υπόψη τον πρότερο έντιμο βίο του και το νεαρό της ηλικίας του, με σκοπό να πετύχει την αποφυλάκισή του. Το δικαστήριο αρνήθηκε, προβάλλοντας ως επιχείρημα την ομοφυλοφιλία.
Στη συνέχεια, το 1986, ζήτησε από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Χρήστο Σαρτζετάκη, απονομή χάριτος, αλλά η αίτησή του απορρίφθηκε κατηγορηματικά, για τον ίδιο ακριβώς λόγο, καθώς «δεν επρόκειτο για έναν δολοφόνο αλλά για έναν ομοφυλόφιλο και, μάλιστα, παθητικό»!
Ο Χρήστος Ρούσσος, τότε, προχώρησε σε μια σκληρή απεργία πείνας. Αρνήθηκε οποιαδήποτε ιατρική βοήθεια και έφτασε στα πρόθυρα του θανάτου. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υπό τον φόβο των πολιτικών συνεπειών που θα προκαλούσε ο θάνατός του, αποφάσισε να του απονείμει ομόφωνα χάρη, όμως ο Χρήστος Σαρτζετάκης παρέμεινε αμετακίνητος στην άποψή του και έφτασε στο σημείο να απειλεί τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου με παραίτηση.
Έπειτα, ξέσπασε πολιτική θύελλα και ένα διεθνές κίνημα αλληλεγγύης με μπροστάρηδες ανθρώπους όπως η Μελίνα Μερκούρη, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μιχάλης Ράπτης αλλά και οι Οτέλο ντε Καρβάλιο, Έντουαρντ Κένεντι, Ιβ Μοντάν και Ζαν Λουί Τρεντινιάν. Έγινε μέχρι και πορεία προς το Μέγαρο Μαξίμου, στην οποία συμμετείχαν χιλιάδες πολίτες. Ο Σαρτζετάκης παρέμενε ανένδοτος.
Τελικά, ο Χρήστος Ρούσος αποφυλακίστηκε το 1990, μετά από χάρη που του έδωσε ο επόμενος πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραμανλής.
