Το φιλί που… τάραξε τα νερά της ελληνικής τηλεόρασης: Όταν το ΕΣΡ επέβαλε πρόστιμο 100.000 ευρώ σε σειρά του Παπακαλιάτη
Το… σκάνδαλο του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου
Το 2003, η τηλεοπτική σειρά «Κλείσε τα μάτια» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, όταν προβλήθηκε μια σκηνή φιλιού μεταξύ δύο ανδρών – των ηθοποιών Κώστα Κάππα και Περικλή Ασημακόπουλου. Ήταν η πρώτη φορά που η ελληνική τηλεόραση… τόλμησε να δείξει κάτι τόσο αυτονόητο αλλά, για τα δεδομένα της εποχής, τόσο «ριζοσπαστικό».
Όταν το ΕΣΡ επέβαλε πρόστιμο 100.000 ευρώ σε σειρά του Παπακαλιάτη
Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης αντέδρασε με αυστηρότητα, χαρακτηρίζοντας τη σκηνή «ανάρμοστη» και επιβάλλοντας πρόστιμο 100.000 ευρώ στον σταθμό που τη μετέδωσε. Η απόφαση αυτή προκάλεσε σάλο, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς – με το BBC να καλύπτει το γεγονός σε σχετικό ρεπορτάζ. Τελικά, το πρόστιμο ακυρώθηκε τρία χρόνια αργότερα από το Συμβούλιο της Επικρατείας, όμως η συζήτηση για τα όρια της λογοκρισίας και την ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης είχε ήδη φουντώσει.
Διαβάστε επίσης
Ο ίδιος ο Κώστας Κάππας, μιλώντας χρόνια αργότερα, ανέφερε πως δεν θεωρούσε τη σκηνή προκλητική, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι του ρόλου: «Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι με κυνηγούσαν όλοι να βγω στα δελτία ειδήσεων. Εγώ δεν ήθελα. Εγώ το θεωρώ φυσιολογικό σε έναν ρόλο. Δεν γινόταν να υποδύεσαι έναν gay και κάποια στιγμή να μη γίνει κάτι. Είναι σαν να κοροϊδεύεις τον κόσμο. Το μόνο που δεν με απασχολούσε είναι να βγάλω αυτό. Δεν νομίζω ότι 18 χρόνια μετά έχει αλλάξει η κοινωνία»
Από την πλευρά του, ο δημιουργός της σειράς, Χριστόφορος Παπακαλιάτης, σχολίασε με έντονο ύφος την τότε αντιμετώπιση, τονίζοντας ότι δεν ήταν θέμα κοινωνικής ωριμότητας, αλλά έλλειψης επαγγελματισμού και παιδείας από εκείνους που πήραν τις σχετικές αποφάσεις.
«Όλο αυτό το κρίνω ως καφρίλα μιας μερίδας ηλίθιων ανθρώπων που παραμένουν ακόμα στις λάθος θέσεις. Κομπλεξικοί, αντιεπαγγελματίες που δεν σέβονται τίποτα. Το πιο επικίνδυνο, είναι ότι έχουν άγνοια της δουλειάς που πρέπει να κάνουν».
Το περιστατικό αυτό, αν και ανήκει πλέον στο παρελθόν, εξακολουθεί να αποτελεί σημείο αναφοράς – όχι μόνο για τη στάση του κράτους απέναντι στην LGBTQ+ εκπροσώπηση, αλλά και για το πώς η τηλεόραση μπορεί να λειτουργήσει είτε ως όχημα προόδου είτε, δυστυχώς, ως καθρέφτης μιας κοινωνίας.
