10 χρόνια από την ασύλληπτη αεροπορική τραγωδία της Germanwings – Ο ψυχασθενής συγκυβερνήτης αυτοκτόνησε και πήρε στον λαιμό του άλλες 149 ψυχές

Συνολικά 150 άνθρωποι από 17 χώρες έχασαν τη ζωή τους στη συντριβή του αεροσκάφους της Germanwings, θυγατρικής της Lufthansa, στις γαλλικές Άλπεις στις 24 Μαρτίου 2015. Ανάμεσα στα θύματα βρέθηκε και μια σχολική τάξη από τη μικρή γερμανική πόλη Χάλτερν αμ Ζεε, αποτελούμενη από 14 μαθήτριες, δύο μαθητές και δύο δασκάλους.

Δέκα χρόνια μετά, ο τότε διευθυντής του σχολείου, Ούλριχ Βέσελ, δηλώνει πως δεν θα ξεχάσει ποτέ τη στιγμή που αναγκάστηκε να μεταφέρει την τραγική είδηση στους γονείς των παιδιών. Τα παιδιά επέστρεφαν με τη μοιραία πτήση 4U9525 από τη Βαρκελώνη, όπου συμμετείχαν σε πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών. Οι γονείς είχαν συγκεντρωθεί σε μια αίθουσα του γυμνασίου, περιμένοντας με αγωνία. Ήδη, ώρες πριν, τα τηλεοπτικά κανάλια είχαν αρχίσει να μεταδίδουν εικόνες από τα συντρίμμια του αεροσκάφους στις γαλλικές Άλπεις, κοντά στο Λε Βερνέ. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη φρίκη στα πρόσωπά τους», θυμάται συγκλονισμένος ο πρώην διευθυντής του σχολείου.

Τα τραγικά αίτια της συντριβής

Η συντριβή του αεροσκάφους της Germanwings στις 24 Μαρτίου 2015, στις 10:41 π.μ., παραμένει μία από τις χειρότερες τραγωδίες στην ιστορία της ευρωπαϊκής αεροπορίας. Δεν συγκλονίζει μόνο λόγω του αριθμού των θυμάτων, αλλά και εξαιτίας της ανείπωτης αιτίας που οδήγησε στην καταστροφή.

Οι ερευνητές στη Γερμανία και τη Γαλλία κατέληξαν γρήγορα σε ένα αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα. Ο 27χρονος συγκυβερνήτης Αντρέας Λούμπιτς, πάσχοντας από σοβαρά ψυχικά προβλήματα, οδήγησε συνειδητά το αεροσκάφος προς τον ορεινό όγκο, επιδιώκοντας να δώσει τέλος στη ζωή του και παρασύροντας μαζί του 149 αθώες ψυχές. Μετά από προσεκτικό σχεδιασμό, κλείδωσε τον κυβερνήτη εκτός πιλοτηρίου και μείωσε χειροκίνητα το ύψος πτήσης από τα 38.000 στα μόλις 100 πόδια, οδηγώντας στο μοιραίο. «Αυτή η ενέργεια ήταν ξεκάθαρα σκόπιμη», είχε δηλώσει το 2015 ο εισαγγελέας Μπρις Ρομπέν.

Στο διαμέρισμά του στο Ντίσελντορφ, οι αστυνομικές αρχές βρήκαν πλήθος στοιχείων που αποκάλυπταν την κλονισμένη ψυχική του υγεία. Ο εισαγγελέας Ρομπέν αναφέρθηκε σε αυτόν ως «ασταθή προσωπικότητα» και «ψυχικά άρρωστο», υπογραμμίζοντας πως ήταν «εντελώς ακατάλληλος για την ευθύνη πτήσης αεροσκάφους».

Πως είναι δυνατόν να πετούσε;

Για πολλούς συγγενείς των θυμάτων, πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα ακόμη και σήμερα, δέκα χρόνια μετά την τραγωδία.

Ποιος επέτρεψε στον συγκυβερνήτη, έναν άνθρωπο με ψυχικά προβλήματα, να καθίσει στο πιλοτήριο; Γιατί κανένας από τους γιατρούς του δεν έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου; Πώς είναι δυνατόν οι ετήσιοι έλεγχοι πτητικής ικανότητας να μην αποκάλυψαν τίποτα; Και πώς κανείς δεν παρατήρησε ή δεν υποψιάστηκε κάτι;

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, αρκετοί συγγενείς και φίλοι των θυμάτων συγκεντρώθηκαν στον τόπο της τραγωδίας, στις γαλλικές Άλπεις. Στη μικρή πόλη Χάλτερν, στη Ρουρ, συγγενείς, δάσκαλοι και πρώην μαθητές κατέθεσαν λευκά τριαντάφυλλα στην αναμνηστική πλάκα με τα ονόματα των θυμάτων. Στις 10:41 π.μ., η ώρα που σημειώθηκε το δυστύχημα, οι καμπάνες ήχησαν πένθιμα — μια παράδοση που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο στις 24 Μαρτίου.