Γλεντζού η Ρένα Μόρφη: «Ανυπομονούσα να μεγαλώσω για να καίω δεκαχίλιαρα στα μπουζούκια»
Τι αποκάλυψε;
Φωνή των Imam Baildi, η Ρένα Μόρφη αποκαλύπτεται και αποκαλύπτει άγνωστες πληροφορίες για τη ζωή της σε συνέντευξή της στο marieclaire.
Πριν μερικά χρόνια η γνωστή τραγουδίστρια είχε μιλήσει για το ξεκίνημα της καριέρας της, για τη συμμετοχή της στην ταινία «Φαντασία» του Αλέξη Καρδάρα, ενώ έκανε μια μη αναμενόμενη δήλωση για τα μπουζούκια.
Δείτε επίσης: Επιτέλους ήρθαν τα ευχάριστα – Σούσουρο με την ανακοίνωση για τη Ρένα Μόρφη
Στο ξεκίνημα της καριέρας σου συναντήθηκες με τους Imam Baildi. Τι έμαθες περιοδεύοντας μαζί τους;
«Το 2010 δεν υπήρχαν πολλά κορίτσια που τραγουδούσαν και αγαπούσαν αυτό το ρεπερτόριο, τα παλιά λαϊκά τραγούδια. Ημουν τυχερή. Ξεκίνησα το 2009 πλάι στον Φοίβο Δεληβοριά, εκεί με είδαν οι Imam Baildi. Ανέβηκα στη σκηνή πανευτυχής και είπα τα τραγούδια με τρομερή χαρά και πλήρη άγνοια κινδύνου. Ένιωθα πως είχα βρει αμέσως αυτό που μου ταιριάζει. Με τους Imam Baildi ταξιδέψαμε την ελληνική μουσική σε όλο τον κόσμο. Είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο στην επαγγελματική μου ζωή και η συνεργασία μας συνεχίζετα»
Σε είδαμε στο σινεμά, στη «Φαντασία» του Αλέξη Καρδάρα. Και ηθοποιός λοιπόν;
«Ηθοποιός σίγουρα δεν είμαι. Είναι αμαρτία να λες ότι είσαι κάτι στο οποίο δεν έχεις αφιερώσει χρόνο και κόπο. Ωστόσο, αισθάνθηκα οικεία στα γυρίσματα. Ηταν τιμή μου να συμμετέχω σε μια τόσο σημαντική δουλειά με καταξιωμένους συνεργάτες και τόσο ελκυστική θεματολογία. Η ταινία μιλάει για μία εποχή που την έζησα ως παιδί, τις αρχές των 90s και διαδραματίζεται στο χώρο του Λαϊκού τραγουδιού».
Τι θυμάσαι εσύ από τη δεκαετία του 1990;
«Θυμάμαι μια τρομερή «γκλαμουριά». Οι άνθρωποι είχαν τρία αυτοκίνητα, υπήρχε μια αίσθηση αφθονίας. Αν και το δικό μου οικογενειακό περιβάλλον ήταν συντηρητικό, έβλεπα ότι η ζωή των ενηλίκων ήταν πολύ εύκολη και ανυπομονούσα να μεγαλώσω για να πάω κι εγώ στα μπουζούκια να καίω δεκαχίλιαρα. Οταν άρχισα να αποκτώ συνείδηση, επέλεξα άλλους δρόμους και μουσικά και στη ζωή, αλλά ως παιδάκι αυτό φανταζόμουν».
