Το παράπονο του Σπύρου Παπαδόπουλου: «Οι γονείς μου δεν είχαν...» - Η στήριξη της Αθηνάς Τσιλύρα

Πριν δύο χρόνια ο Σπύρος Παπαδόπουλος είχε μιλήσει για την πορεία της ζωής του και τα όνειρά του σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο monopoli.gr.

Ο γνωστός ηθοποιός είχε μιλήσει για τους γονείς του, το παρελθόν του και το τι είναι αυτό που τον κάνει ευτυχισμένο. Παρά το διαζύγιο του από την Αθηνά Τσιλύρα, ο ίδιος φαίνεται πως βλέπει το μέλλον με αισιοδοξία.

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Δυστυχώς επιβεβαίωσε τα χειρότερα ο Γιάννης Καλλιάνος: «Έχω μία ανησυχία ότι...» - Έτσι θα εξελιχθεί η κακοκαιρία τις επόμενες ώρες (video)

Δείτε επίσης: Αποκάλυψη-σοκ από την Αθηνά Τσιλύρα: «Καμπανάκι» για Σπύρο Παπαδόπουλο - «Μικρή καταπιέστηκα πολύ από...» (Video)

Είστε ευχαριστημένος από όσα έχετε ζήσει;

Το παρελθόν είναι αμετάκλητο επομένως αναγκαστικά μόνο ευχαριστημένος μπορείς να είσαι από αυτό. Πάντως, μόνο καλά σκέφτομαι για το παρελθόν μου -παρότι πέρασα πολύ δύσκολα χρόνια. Η ζωή με βοήθησε να χτιστεί αυτό που σήμερα διαπιστώνω.

Κατακτήσατε τη ζωή σας, μόνος. Παραμένετε λαϊκός άνθρωπος;

Στο σπίτι μου έθρεψε πολλή αγάπη. Οι γονείς μου δεν είχαν να μου προσφέρουν τίποτα αλλά η οικογένεια μας ήταν τρομερά στοργική κι αυτό για μένα είναι μεγάλος πλούτος. Χάρη σε αυτούς, αφουγκράζομαι το αίτημα του λαϊκού ανθρώπου και συνέχεια στρέφω τ’ αυτιά μου προς αυτό. Δεν θέλω με τίποτα ν’ απομακρυνθώ από τη λαϊκότητα μου. Δεν θα έβαζα ποτέ γυαλιά για να μην με γνωρίσουν.

Πειραιώτης, γενιά Πολυτεχνείου άρα και αμετανόητος αριστερός;

Είμαι αριστερός, όπως το εννοώ εγώ. Η ζωή μας έμαθε (διεθνώς) ότι οι νέοι δεν γίνεται να ζουν χωρίς ιδανικά, πως είναι πολύ σπουδαίο οι άνθρωποι να τείνουν προς κάτι μεγάλο. Είμαστε πολύ ατελή όντα και κάθε φορά που πλησιάζουμε στο ιδεώδες τα κάνουμε μαντάρα. Είναι η ανθρώπινη μοίρα. Συνεπώς, δεν μπορώ να μιλήσω για την υπαρκτή Αριστερά αλλά για την Αριστερά που ονειρευόμαστε.

Τι αναπολείτε από την εποχή που ακόμα ονειρευόσασταν;

Ακόμα ονειρεύομαι. Αναπολώ φυσικά τα χρόνια, της μετεφηβείας μου, την παρέα μας των 10- 12 παιδιών όπου όλοι θεωρούσαμε πως η επανάσταση ήταν θέμα ημερών. Μάλιστα ένα βράδυ κάναμε πλάκα σ’ ένα φίλο μας. «Ξύπνα ρε μαλάκα», του λέμε, «έγινε επανάσταση». «Που;» ρωτάει αυτός. Τελικά, ήρθε στην Καισαριανή όπου τα πίναμε κι ακούγαμε απαγορευμένο Θεοδωράκη. Τότε πραγματικά πιστεύαμε πως αν δεν γινόταν τον ίδιο μήνα, η επανάσταση θα ξεσπούσε τον επόμενο. Πιστεύαμε στην θεωρία «ο λαός στην εξουσία». Αλλά, πάλι, δεν σημαίνει και τίποτα που δεν έγινε.

Τελικά, τι σας κάνει ευτυχισμένο;

Μήπως ξέρω τι είναι ευτυχία; Γενικώς είμαι καλά, καλά. Απλά πράγματα με κάνουν ευτυχισμένο. Η βάρκα μου, η μοτοσυκλέτα, οι φίλοι μου… Δεν θα με μάθω ποτέ έτσι κι αλλιώς. Κυρίως όσο διαβάζω Φρόιντ, Γιουνγκ, Μπέκετ, Τζοϊς τόσο πιο πολύ θα βλέπω ότι αυτό το πηγάδι δεν έχει πάτο. Με αποτέλεσμα να μακαρίζω τους ανθρώπους που έχουν πηγάδι στην αυλή και λένε ότι «να, ο πάτος φαίνεται σε δύο μέτρα». Άρα, τι θα πει ευτυχία; Η ευτυχία νομίζω έχει να κάνει μόνο με παρελθόντα χρόνο, όχι με ενεστώτα και σίγουρα όχι με μέλλοντα. Πόσες φορές, την ώρα που περνάμε καλά, δεν το συνειδητοποιούμε ακριβώς; Πρέπει να περάσει καιρός για να το καταχωρήσουμε ως ευτυχισμένη στιγμή.