Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

Την έγλειψε ο σκύλος της και οι γιατροί αναγκάστηκαν να της κόψουν τα χέρια και τα πόδια!

Ανατριχιαστικό!

25 Οκτωβρίου 2019 23:25
Την έγλειψε ο σκύλος της και οι γιατροί αναγκάστηκαν να της κόψουν τα χέρια και τα πόδια!

Η Μαίρη Τρέινερ, από το Οχάιο των ΗΠΑ, έζησε μια απίστευτη και σπάνια περιπέτεια. Ξύπνησε στο νοσοκομείο μετά από κώμα και ανακάλυψε ότι οι γιατροί της είχαν κόψει τα χέρια και τα πόδια της. Ο λόγος, μια σπάνια ασθένεια που εκδήλωσε όταν την έγλειψε ο σκύλος της.

Σκύλος υποδέχεται το νεογέννητο μωρό στο σπίτι! Η αντίδρασή του θα σας «λυγίσει»! (Video)

Η Τρέινερ νόμιζε ότι είχε μια απλή ίωση. Ο πολύ υψηλός πυρετός που δεν έπεφτε την έκανε να πάει στο νοσοκομείο. Εκεί οι γιατροί διαπίστωσαν ότι άρχισε να αναπτύσσει γάγγραινα.

Οι γιατροί πιστεύουν ότι δημιουργήθηκε μια αντίδραση από το σάλιο του σκύλου της, όταν την έγλειψε στο χέρι που είχε μια γρατζουνιά, προκαλώντας κατάρρευση του ανοσοποιητικού της συστήματος. Η 54χρονη έπαθε σήψη και κατέρρευσαν το συκώτι και τα νεφρά της. Στην συνέχεια ανέπτυξε δυσκολία στην αναπνοή, με αποτέλεσμα οι γιατροί να την βάλουν στη μηχανική υποστήριξη και σε τεχνητό κώμα.

Οι γιατροί βγήκαν ότι το βακτήριο που προκαλούσε όλα αυτά τα προβλήματα ήταν το capnocytophaga canimorsus, που βρίσκεται συχνά στο σάλιο του σκύλου. Όπως τόσο καταστροφικά αποτελέσματα προκαλεί μόνο σε έναν στο εκατομμύριο.

Η ιστορία του αγοριού που έζησε μέσα σε μία αποστειρωμένη φούσκα, λόγω μιας σπάνιας ασθένειας!

Αυτή είναι η ιστορία του Ντέιβιντ Βέττερ ένα μικρό αγόρι που πέρασε όλη του τη ζωή μέσα σε μία φούσκα. Έπασχε από μία σπάνια κληρονομική ασθένεια και ο πλαστικός απομονωτής ήταν ο τρόπος που επέλεξαν οι γιατροί για να την αντιμετωπίσουν. "Στο επόμενο τόνο, η ώρα θα είναι...": Η τραγική ιστορία της "φωνής" του 141!

Kάθε μικρόβιο μπορούσε να αποβεί θανάσιμο

Ο Ντέιβιντ γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου στο Νοσοκομείο του Τέξας με «Σοβαρή Συνδυασμένη Ανοσοανεπάρκεια». Το βρέφος δεν ήταν το μόνο παιδί της οικογένειας που έπασχε από αυτή την ασθένεια. Οι γονείς του Κάρολ Αν και Ντέιβιντ Βέττερ είχαν φέρει στη ζωή άλλο έναν γιο που πέθανε όταν ήταν επτά μηνών από την ίδια πάθηση. Όταν η μητέρα του έμεινε έγκυος, οι γιατροί την ειδοποίησαν ότι υπήρχε πιθανότητα 50% εμφάνισης της νόσου και στο επόμενο παιδί και της πρότειναν να κάνει έκτρωση. Εκείνη αρνήθηκε.

Η απουσία ανοσοποιητικού συστήματος μπορούσε να καταστήσει κάθε πιθανό μικρόβιο θανάσιμο. Είναι ηθικό να μεγαλώσει ένα παιδί μέσα σε μία φούσκα; Αυτό αναρωτήθηκαν 30 επιστήμονες του Νοσοκομείου του Τέξας και τελικά συμφώνησαν πως ήταν. Αποφάσισαν να εφαρμόσουν τη μέθοδο του πλαστικού «απομονωτή» (isolator). Είκοσι μόλις δευτερόλεπτα μετά τη γέννησή του, τοποθέτησαν τον Ντέιβιντ μέσα σε μία πλαστική φούσκα με την πεποίθηση ότι η επιστήμη θα έβρισκε τον τρόπο να τον θεραπεύσει, ενώ θεωρούσαν ότι θα καταφέρει να αναπτύξει ανοσοποιητικό σύστημα.

Το πρώτο άγγιγμα της μητέρας και η ευχή των γενεθλίων

Ο μικρός Ντέιβιντ μεγάλωνε για χρόνια μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον της φούσκας. Μέσα σε αυτό προσπαθούσε να παίξει και έτσι πολλές φορές δημιουργούσε μικρές τρύπες πάνω στο πλαστικό. Με αυτό τον τρόπο όμως άθελα του άφηνε ελεύθερο χώρο για μικρόβια που μπορούσαν να εισβάλλουν στον ευάλωτο οργανισμό του. Στην ηλικία των 6 χρονών η NASA του προσέφερε μια ειδικά διαμορφωμένη στολή, την οποία μπορούσε να φορέσει και με αυτήν να παίξει και να περπατήσει σε περιβάλλον εκτός της φούσκας. Αυτή ήταν η μόνη του ευκαιρία να γνωρίσει τον κόσμο. Έτσι στις 29 Ιουλίου 1997 η μητέρα του είχε την πρώτη της ευκαιρία να τον κρατήσει στα χέρια της.

Η διαδικασία για να φορέσει και να βγάλει τη στολή του ήταν εξαιρετικά χρονοβόρα και κουραστική, γεγονός που συχνά άγχωνε τον μικρό και τον κούραζε. Παρακολουθούσε μαθήματα στο σχολείο και συναναστρεφόταν όπως μπορούσε με τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης. Γρήγορα όμως άρχισε να μη διαβάζει, να αρνείται να πηγαίνει στο σχολείο και να γίνεται μελαγχολικός όταν έβλεπε τα υπόλοιπα παιδιά να παίζουν έξω από το παράθυρο του. Το 1979 οι ανοσιολόγοι είπαν στον μικρό ότι πιθανή θεραπεία για την ασθένεια του δεν θα υπήρχε, τουλάχιστον για τα επόμενα 10 χρόνια. Παρόλα αυτά, εκείνος δεν σταμάτησε να ονειρεύεται.

Η άγνωστη ιστορία του αληθινού "Σρεκ"! Η ασθένεια που τον παραμόρφωσε!

«Θέλω να δω τα αστέρια». Αυτό ήταν το δώρο που ζήτησε στα γενέθλια του όταν έκλεισε τα 11 του χρόνια. Έτσι οι γονείς του τον έβγαλαν έξω από τη φούσκα του για 20 λεπτά και πραγματοποίησαν την επιθυμία του.

Έζησε μόνο 12 χρόνια

Το φθινόπωρο του 1984 οι γιατροί πρότειναν μεταμόσχευση μυελού των οστών. Η πρόοδος της τεχνολογίας έδινε πια πολλές πιθανότητες επιτυχίας. Ο Ντέιβιντ και οι γονείς του συμφώνησαν. «Μπαμπά, θα συμφωνούσα σε ο,τιδήποτε, για να νιώσω καλύτερα», εξομολογήθηκε στον πατέρα του.

Λίγους όμως μήνες μετά την επέμβαση ο Ντέιβιντ αρρώστησε βαριά. Μία πολύ μικρή ποσότητα του ιού Epstein-Barr που υπήρχε στον μυελό των οστών της αδερφής του, είχε διαφύγει από τον έλεγχο των γιατρών. Η μεταμόσχευση είχε προκαλέσει πολλαπλά καρκινώματα, λέμφωμα του Burkitt, στο σώμα του μικρού.

Το αγόρι που έζησε για 12 χρόνια μέσα σε μία φούσκα πέθανε στις 22 Φεβρουαρίου 1984. Μετά τον θάνατο του, η ανοσολογική κλινική του νοσοκομείου του Τέξας άνοιξε μία μονάδα ειδικά αφιερωμένη στην έρευνα, διάγνωση και θεραπεία ασθενειών ανοσολογικής ανεπάρκειας.

Η ιστορία του Ντέιβιντ ενέπνευσε την ταινία “The Boy in the Plastic Bubble”, με τον νεαρό τότε (1976) Τζον Τραβόλτα, ενώ ο πολυβραβευμένος δίσκος του Paul Simon “Graceland” (1986), περιείχε το τραγούδι «The Boy in the Bubble”.

Το 2011 δέκα αγόρια που έπασχαν από το σύνδρομο της σοβαρής φυλοσύνδετης ανοσοανεπάρκειας, το οποίο είναι ευρύτερα γνωστό ως «αγόρι στη φούσκα», θεραπεύτηκαν με πρωτοποριακή γονιδιακή θεραπεία. Δεν πρόκειται για πλήρη αντιμετώπιση, αλλά για μια θεραπεία κατά την οποία αντικαθίσταται το ελαττωματικό γονίδιο με ένα υγιές.

 

Funny-Περίεργα

Ροή ειδήσεων

Share