Ποιες είναι οι 200 τούρκικες λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά;

Γνωρίζετε ότι ενώ μιλάτε χρησιμοποιείτε τούρκικες λέξεις και δεν το καταλαβαίνετε; Δείτε ακόμα: Αυτή η γλώσσα έχεις τις περισσότερες λέξεις!

Χρησιμοποιούμε πολλές δεκάδες λέξεις οι οποίες είναι Τουρκικές και έχουν παρεισφρύσει στη γλώσσα μας χωρίς να μην γνωρίζουμε την προέλευση τους και την αντίστοιχη Ελληνική έννοια.

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Survivor spoiler: Με περισσότερα χρήματα και από τον Τζέιμς Καφετζή - Συμφώνησε και μπαίνει στο Survivor o Τριαντάφυλλος

Βέβαια μπορούμε να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τουρκικά σήριαλ που παίζονται καθημερινά από τα κανάλια μας, και με τον καιρό να κάνουμε περισσότερες αυτές τις λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά στην ζωή μας.

Σε αλφαβητική σειρά, μερικές από τις τουρκικές λέξεις που χρησιμοποιούμε συχνότερα:

ΑΛΑΝΙ (αλήτης),

ΑΛΑΝΑ (ανοιχτός χώρος),

ΑΓΑΣ (δεσποτικός-αυταρχικός),

ΑΓΙΑΖΙ (πρωινό ή νυχτερινό κρύο), ΓΙΑΟΥΡΤΙ (πηγμένο γάλα),

ΤΣΕΠΗ (θυλάκιο),

ΤΑΒΑΝΙ (οροφή),

ΤΖΑΚΙ (παραγώνι),

ΚΑΙΚΙ (βάρκα),

ΜΕΛΤΕΜΙ (άνεμος ετησίας),

ΜΑΝΑΒΗΣ (οπωροπώλης),

ΜΠΑΚΑΛΗΣ (παντοπώλης),

ΓΛΕΝΤΙ (διασκέδαση),

ΚΑΒΓΑΣ (φιλονικία)

ΚΕΦΙ (ευδιαθεσία),

ΧΑΤΙΡΙ (χάρη),

ΝΤΕΡΤΙ (καημός),

ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ (σύγχυση),

ΤΣΙΜΠΟΥΚΙ (καπνοσύριγγα),

ΧΑΣΑΠΙΚΟ (κρεοπωλείο),

ΝΤΟΥΛΑΠΙ (ιματιοθήκη),

ΔΕΡΒΕΝΙ (κλεισούρα),

ΜΠΑΙΡΑΚΙ (σημαία),

ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ (βοσκός-ποιμένας),

ΓΙΛΕΚΟ (περιθωράκιον),

ΧΑΜΠΑΡΙΑ (αγγελία-νέα),

ΓΙΑΠΙ (οικοδομή),

ΓΙΑΚΑΣ (περιλαίμιο),

ΓΙΑΡΜΑΣ (ροδάκινο),

ΓΙΝΑΤΙ (πείσμα),

ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ (επίθεση),

ΓΚΕΜΙ (χαλινάρι),

ΓΟΥΡΙ (τύχη),

ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ (κακότυχος),

ΓΚΑΙΝΤΑ (άσκαυλος),

ΕΡΓΕΝΗΣ (άγαμος),

ΖΑΜΑΝΙΑ (μεγάλο χρονικό διάστημα),

ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΚΑ (λαχανικά),

ΖΟΡΙ (δυσκολία),

ΖΟΥΜΠΟΥΛΙ (υάκινθος),

ΚΑΒΟΥΚΙ (καύκαλο),

ΚΑΒΟΥΡΔΙΖΩ (φρυγανίζω-ξεροψήνω),

ΚΑΖΑΝΙ (λέβητας),

ΚΑΣΜΑΣ (αξίνα-σκαπάνη),

ΚΑΛΕΜΙ (γραφίδα),

ΚΑΛΟΥΠΙ (μήτρα-πρότυπο),

ΚΑΛΠΙΚΟΣ (κίβδηλος),

ΚΑΠΑΚΙ (σκέπασμα- κάλυμμα),

ΚΑΡΑΟΥΛΙ (φρουρά-σκοπιά),

ΚΑΡΠΟΥΖΙ (υδροπέπων),

ΚΟΥΒΑΣ (κάδος-αγγείο),

ΝΤΙΠ ΓΙΑ ΝΤΙΠ (ολωσδιόλου),

ΚΑΤΣΙΚΑ (ερίφι-γίδα),

ΚΕΛΕΠΟΥΡΙ (ανέλπιστο εύρημα),

ΚΙΜΑΣ (ψιλοκομμένο κρέας),

ΚΙΟΣΚΙ (περίπτερο),

ΚΟΛΑΙ (ευκολία-άνεση),

ΚΟΛΑΟΥΖΟΣ (οδηγός),

ΚΟΠΙΤΣΑ (πόρπη),

ΚΟΤΖΑΜ (τεράστιος-πελώριος),

ΚΟΤΣΑΝΙ (μίσχος),ΚΑΦΑΣΙ (κιβώτιο),

ΚΟΤΣΙ (αστράγαλος),

ΚΟΥΒΑΡΝΤΑΣ (γενναιόδωρος-ανοιχτοχέρης),

ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ (δοχείο χρημάτων),

ΚΟΥΣΟΥΡΙ (ελάττωμα-μειονέκτημα),

ΚΟΥΤΟΥΡΟΥ (ασύνετα-απερίσκεπτα),

ΛΑΓΟΥΜΙ (υπόνομος-οχετός),

ΛΑΠΑΣ (χυλός),

ΛΕΒΕΝΤΗΣ (ανδρείος-ευσταλής),

ΛΕΚΕΣ (κηλίδα),

ΛΕΛΕΚΙ (πελαργός),

ΛΟΥΚΙ (υδροσωλήνας),

ΜΑΓΙΑ (προζύμη-ζυθοζύμη),

ΜΑΓΚΑΛΙ (πύραυνο),

ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ (έρημος),

ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ (πετροσέλινο-μακεδονίσι),

ΜΑΝΤΖΟΥΝΙ (φάρμακο),

ΜΑΟΥΝΑ (φορτηγίδα),

ΜΑΡΑΖΙ (φθίση),

ΜΑΡΑΦΕΤΙ (μικρό εργαλείο),

ΜΑΣΟΥΡΙ (μικρό ξύλο),

ΜΑΧΑΛΑΣ (συνοικία),

ΜΕΖΕΣ (ορεκτικά),

ΜΕΝΤΕΣΕΣ (στρόφιγγα),

ΜΕΝΕΞΕΣ (εύοσμο λουλούδι),

ΜΕΡΑΚΙ (πόθος),

ΜΕΡΕΜΕΤΙ (επισκευή-επιδιόρθωση),

ΜΟΥΣΑΜΑΣ (κερωμένο-αδιάβροχο ύφασμα),

ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ(φιλοξενούμενος-επισκέπτης),

ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΟ (μη νωπό),

ΜΠΑΓΛΑΡΩΝΩ (δένω-φυλακίζω),

ΜΠΑΛΤΑΣ (πελέκι),

ΜΠΑΜΙΑ (ιβίσκος ο εδώδιμος),

ΜΠΑΜΠΑΣ (πατέρας),

ΜΠΑΜΠΑΛΗΣ (ο πολύ γέρος),

ΜΠΑΞΕΣ (περιβόλι-κήπος),

ΜΠΑΡΟΥΤΙ (πυρίτιδα),

ΜΠΑΤΖΑΚΙ (κνήμη-σκέλη),

ΜΠΑΤΖΑΝΑΚΗΣ (σύγαμπρος-συννυφάδα),

ΜΠΑΤΙΡΙΣΑ(πτωχεύω-χρεοκοπώ),

ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ (αρωματικό άρτυμα),

ΜΠΕΚΡΗΣ (μέθυσος),
ΜΠΕΛΑΣ(ενόχληση),

ΠΟΥΣΤΗΣ-ΜΠΙΝΕΣ (κίναιδος-ασελγής),

ΜΠΟΓΙΑ (βαφή-χρώμα),

ΜΠΟΓΙΑΤΖΗΣ (ελαιοχρωματιστής)

ΜΠΟΙ (ανάστημα-ύψος),

ΜΠΟΛΙΚΟΣ (άφθονος),

ΜΠΟΣΤΑΝΙ (λαχανόκηπος),

ΜΠΟΣΙΚΟΣ (χαλαρός),

ΜΠΟΥΖΙ (πάγος-ψύχρα),

ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ (στίφος-άτακτο πλήθος),

ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΣ (καλοθρεμμένος-παχουλός),

ΜΠΟΥΝΤΑΛΑΣ (κουτός-ανόητος),

ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙ (φυλακή),

ΜΠΟΥΡΙ (καπνοσωλήνας),

ΜΠΟΡΑ (καταιγίδα)

ΜΠΟΥΤΙ (μηρός),

ΜΠΟΥΧΤΙΣΜΑ (κορεσμός),

ΝΑΖΙ (κάμωμα-φιλαρέσκεια),

ΝΤΑΜΑΡΙ (φλέβα-λατομείο),

ΝΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία),

ΝΤΑΝΤΑ (παραμάνα-τροφός),

ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ (συναλλαγή-αγοραπωλησία),

ΝΤΕΛΑΛΗΣ (διαλαλητής),

ΝΤΕΛΗΣ (παράφρονας),

ΝΤΙΒΑΝΙ (κρεβάτι),

ΝΤΟΥΒΑΡΙ (τοίχος),

ΝΤΟΥΜΑΝΙ (καταχνιά-καπνός),

ΝΤΟΥΝΙΑΣ (κόσμος-ανθρωπότητα),

ΠΑΖΑΡΙ (αγορά-διαπραγμάτευση),

ΠΑΝΤΖΑΡΙ (κοκκινογούλι-τεύτλο),

ΠΑΤΖΟΥΡΙ (παραθυρόφυλλο),

ΠΑΠΟΥΤΣΙ (υπόδημα),

ΠΕΡΒΑΖΙ (πλαίσιο θυρών),

ΠΙΛΑΦΙ (ρύζι),

ΡΑΧΑΤΙ (ησυχία)

ΣΑΚΑΤΗΣ (ανάπηρος),

ΣΑΜΑΤΑΣ (θόρυβος),

ΣΕΝΤΟΥΚΙ (κιβώτιο),

ΣΕΡΤΙΚΟ (τσουχτερό, βαρύ),

ΣΙΝΑΦΙ (συντεχνία, κοινωνική τάξη),

ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙ(πίδακας),

ΣΙΡΟΠΙ (πυκνόρρευστο διάλυμα ζάχαρης),

ΣΑΙΝΙ (ευφυής),

ΣΟΥΓΙΑΣ (μαχαιράκι),

ΡΟΥΣΦΕΤΙ (χαριστική εξυπηρέτηση),

ΣΟΒΑΣ (ασβεστοκονίαμα),

ΣΟΙ (καταγωγή-γένος),

ΣΟΚΑΚΙ (δρόμος),

ΣΟΜΠΑ (θερμάστρα),

ΣΟΥΛΟΥΠΙ (μορφή-σχήμα),

ΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία-συγκοπή),

ΤΑΠΙ (χωρίς χρήματα),

ΤΑΡΑΜΑΣ (αυγοτάραχο),

ΤΑΣΑΚΙ (σταχτοδοχείο),

ΤΑΧΙΝΙ (αλεσμένο σουσάμι),

ΤΑΨΙ (μαγειρικό σκεύος),

ΤΕΚΕΣ (καταγώγιο),

ΤΕΝΕΚΕΣ (δοχείο),

TΕΜΠΕΛΗΣ (οκνηρός-ακαμάτης),

ΤΕΡΤΙΠΙ (τέχνασμα-απάτη),

ΤΕΦΑΡΙΚΙ (εκλεκτό-αριστούργημα),

ΤΕΦΤΕΡΙ(κατάστιχο),

ΤΖΑΜΙ (υαλοπίνακας-γυαλί),

ΤΣΑΜΠΑ (δωρεάν),

ΤΖΑΝΑΜΠΕΤΗΣ (κακότροπος-δύστροπος),

ΤΟΠΙ (σφαίρα),

ΤΟΥΛΟΥΜΙ (ασκός),

ΤΟΥΛΟΥΜΠΑ (αντλία),

ΤΟΥΜΠΕΚΙ (σιωπή),

ΤΡΑΜΠΑ (ανταλλαγή),

ΤΣΑΙΡΙ (λιβάδι-βοσκοτόπι),

ΤΣΑΚΑΛΙ (θώς),

ΤΣΑΚΙΡΗΣ (γαλανομάτης),

ΤΣΑΚΜΑΚΙ (αναπτήρας),

ΤΣΑΝΤΑ (δερμάτινη θήκη),

ΤΣΑΝΤΙΡΙ (σκηνή),

ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΗΣ (ανοικοκύρευτος-άτσαλος),

ΤΣΑΡΚΑ (επιδρομή-περιπλάνηση),

ΤΣΑΝΤΙΖΩ (εξοργίζω-προσβάλω),

ΤΣΑΧΠΙΝΗΣ(κατεργάρης-πονηρός),

ΤΣΙΓΚΕΛΙ(αρπάγη-σιδερένιο άγκιστρο),

ΤΣΙΦΟΥΤΗΣ-ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ (φιλάργυρος),

ΤΣΙΡΑΚΙ (ακόλουθος),

ΤΣΙΣΑ (ούρα),

ΤΣΙΦΤΗΣ (άψογος-ικανός),

ΤΣΟΥΒΑΛΙ (σακί),

ΤΣΟΥΛΟΥΦΙ (δέσμη μαλλιών),

ΤΖΟΓΛΑΝΙ (νέος)

ΤΣΟΠΑΝΗΣ (βοσκός)

ΦΑΡΑΣΙ (φτυάρι-σκουπιδολόγος),

ΦΑΡΣΙ (τέλεια-άπταιστα),

ΦΛΙΤΖΑΝΙ (κύπελλο),

ΦΥΝΤΑΝΙ(φυτώριο),

ΦΙΣΤΙΚΙ (πιστάκη),

ΦΥΤΙΛΙ (θρυαλλίδα),

ΦΟΥΚΑΡΑΣ (κακομοίρης-άθλιος),

ΦΟΥΝΤΟΥΚΙ (λεπτοκάρυο-λευτόκαρο),

ΦΡΑΝΤΖΟΛΑ (ψωμί),

XABOYZA(δεξαμενή νερού),

ΧΑΖΙ (ευχαρίστηση),

ΧΑΛΑΛΙΖΩ (συγχωρώ),

ΧΑΛΙ (άθλιο),

ΧΑΛΙ (τάπητας),

ΧΑΛΚΑΣ (κρίκος),

ΧΑΜΑΛΗΣ(αχθοφόρος),

ΧΑΝΙ (πανδοχείο),

ΧΑΠΙ (καταπότι),

ΧΑΡΑΜΙ (άδικα),

ΧΑΡΜΑΝΗΣ (χασισοπότης),

ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ (μικρό χρηματικό ποσό),

ΧΑΒΑΣ (μουσικός σκοπός)

ΧΑΦΙΕΣ(καταδότης),

ΧΟΥΖΟΥΡΕΜΑ (ανάπαυση),

ΧΟΥΙ (ιδιοτροπία),

ΧΟΥΝΕΡΙ (πάθημα-εξαπάτηση).

Ποιες είναι οι δέκα λέξεις ή φράσεις που λέμε όλοι λάθος;

Ποιες είναι οι δέκα λέξεις ή φράσεις που λέμε όλοι λάθος; Μήπως τα κάνετε κι εσείς αυτά τα λάθη;

Πολλές αρχαίες ή βυζαντινές φράσεις έχουν περάσει στο νεοελληνικό λεξιλόγιο και χρησιμοποιούνται κατά κόρον. Ομως, είτε έχουν περάσει λάθος είτε επειδή έχουν χρησιμοποιηθεί συνεχώς λανθασμένα, παραμένουν με τρόπο που δεν είναι σωστός. Αυτές είναι οι άγνωστες λέξεις της ελληνικής γλώσσας που κανείς δεν γνωρίζει!

Σύμφωνα με το mycampus, υπάρχουν 10 φράσεις που είναι από τις πιο χρησιμοποιημένες στον καθημερινό λόγο αλλά και από τις πιο… κακοποιημένες.

Ας δούμε ποιες είναι:

Ο κάτωθι υπογράφων
ΟΧΙ ο κάτωθι ΥΠΟΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΣ

Το λάθος που έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε σε κάθε δημόσιο έγγραφο. «Υπογεγραμμένος» σημαίνει αυτός που φέρει υπογραφή, ενώ στην πραγματικότητα εμείς θέλουμε να δηλώσουμε «αυτόν που υπογράφει». Φαίνεται ότι το λάθος προήλθε από την απόδοση της αγγλικής undersigned ή της αντίστοιχης γαλλικής soussigne. Πολλοί μάλιστα θεωρούν ως πλεονασμό τη λέξη κάτωθι, καθώς εμπεριέχεται ήδη στο πρώτο συνθετικό (υπο-) της λέξης υπογράφων.

παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο

ΟΧΙ ΑΠΕΛΘΕΤΩ απ’ εμού το ποτήριον τούτο

Η σωστή φράση προέρχεται από την προσευχή του Ιησού στη Γεσθημανή, όπου ζητούσε από τον Πατέρα του να μην περάσει το μαρτύριο που γνώριζε ότι τον περιμένει: «πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾿ ὡς σύ».

ο ζάπλουτος
ΟΧΙ ο ΖΑΜΠΛΟΥΤΟΣ

Κι όμως, η συγκεκριμένη λέξη δεν είναι ακραία δημοτική, όπως νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά αρχαιοελληνική. Προέρχεται από το μόριο ζα (=πολύ) και τη λέξη πλούτος. Ο αποκλίνων τύποςζάμπλουτος προήρθε από σύγχυση με το πάμπλουτος = παν + πλούτος.

υπέρ το δέον
ΟΧΙ υπέρ ΤΟΥ ΔΕΟΝΤΟΣ

Το σωστό: Ίσως το λάθος να οφείλεται σε επίδραση της φράσης «πέραν του δέοντος», που έχει παρόμοια σημασία. Η σωστή μορφή «υπέρ το δέον» σημαίνει «πάνω απ’ όσο πρέπει». Εμείς όμως όταν χρησιμοποιούμε τη λανθασμένη «υπέρ του δέοντος», στην πραγματικότητα είναι σαν να λέμε «για χάρη αυτού που πρέπει να γίνει».

Εσείς το ξέρατε; Έτσι βγήκε η φράση "έφαγε χυλόπιτα"! Απίστευτο;!

το φιλοθέαμον
ΟΧΙ το φιλοθεάμον

Πρόκειται για λόγιο επίθετο, που έχει τον ίδιο τύπο στο αρσενικό και στο θηλυκό γένος: ο, η φιλοθεάμων. Στο ουδέτερο όμως ανεβάζει τον τόνο στην προπαραλήγουσα. Τον λανθασμένο τύπο (φιλοθεάμον) τον χρησιμοποιούμε κυρίως στη φράση «το φιλοθεάμον κοινό».

επί το έργον
ΟΧΙ επί ΤΩ ΕΡΓΩ

Λόγια φράση που σημαίνει «εν ώρα εργασίας/δραστηριότητας», αλλά υπάρχει αυτούσια και στα αρχαία ελληνικά, με άλλη σημασία. Πιθανόν το λάθος να προέρχεται από το γεγονός ότι το επίσυντάσσεται και με δοτική, εκτός από αιτιατική ή γενική. Ίσως ακριβώς επειδή η φράση είναι λόγια, κάποιοι νομίζουν ότι της ταιριάζει καλύτερα η … αρχαιοπρεπής δοτική.

υποχρεούται ή υποχρεώνεται;

Κανένα από τα δύο δεν είναι λανθασμένο, γιατί απλούστατα καθένα από αυτά έχει διαφορετική σημασία. Ωστόσο, γίνεται λανθασμένη χρήση.
Η λόγια κλίση υποχρεούμαι, υποχρεούσαι, υποχρεούται έχει τη σημασία «έχω την υποχρέωση να κάνω κάτι». Π.χ.: οι υπάλληλοι της εταιρείας υποχρεούνται να φορούν γραβάτα καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας.
Αντίθετα, η νεοελληνική κλίση υποχρεώνομαι, υποχρεώνεσαι, υποχρεώνεται σημαίνει κυρίως «αναγκάζομαι». Π.χ., ο Υπουργός υποχρεώθηκε σε παραίτηση.

ιχθύες ή ιχθείς;

Ισχύει ό,τι και παραπάνω: δηλαδή, και οι δύο τύποι είναι σωστοί, αρκεί να γνωρίζουμε πότε και πώς να τους χρησιμοποιούμε.
Η αρχαιοελληνική λέξη ιχθύς διατηρεί την αρχική κλίση της και στα νεοελληνικά. Ιχθύες είναι η ονομαστική και ιχθείς η αιτιατική. Πολλές φορές συναντάμε το εξής λάθος: «Οι Ιχθείς, σύμφωνα με τις αστρολογικές προβλέψεις, θα περάσουν δύσκολα τις επόμενες μέρες». Το ίδιο ακριβώς λάθος συνηθίζεται και με τη λέξη μύες, που κλίνεται ακριβώς όπως και οι ιχθύες.

απάγει ή απαγάγει;

Ο ενεστώτας του ρήματος είναι απάγω, ο αόριστος απήγαγα και ο παρακείμενος έχω απαγάγει(ελάχιστα διαφοροποιείται από την κλίση του αρχαίου άγω). Επομένως είναι λάθος να πούμε «η κάμερα κατέγραψε τον εγκληματία να απαγάγει το παιδί».

έχω απαυδήσει ή έχω απηυδήσει;

Πρόκειται για τον παρακείμενο του ρήματος απαυδώ (από + αυδώ). Το ρήμα παίρνει χρονική αύξηση στον αόριστο και σχηματίζει τον τύπο απηύδησα. Ωστόσο ο παρακείμενος δεν παίρνει χρονική αύξηση, γι’ αυτό είναι λανθασμένη η έκφραση «έχω απηυδήσει».

Οκτώμβριος

Σεπτέμβριος, Νοέμβριος και Δεκέμβριος έχουν μι. Ο Οκτώβριος γιατί όχι; Είναι λάθος.

Δέκα φράσεις αντρών που οι γυναίκες δεν πρόκειται να καταλάβουν ποτέ!