"Κι ο Άγιος φοβέρα θέλει!" Πώς προέκυψε η φράση που λέμε όλοι;

Πώς προέκυψε η φράση που λέμε όλοι "κι ο Άγιος φοβέρα θέλει!"; Υπάρχει η άποψη ότι η φράση «και ο Άγιος φοβέρα θέλει» προέκυψε επειδή ζητάμε κάτι από τους Αγίους λέγοντας πως «αν δεν μας πραγματοποιήθεί η επιθυμία δε θα ανάψουμε κερί».

Υπάρχει, βέβαια, και άλλη μία εκδοχή, που φαίνεται και η ορθότερη και βασίζεται στη λαϊκή παράδοση. Το γνωρίζατε; Από που βγήκε η φράση «θα μυρίσω τα νύχια μου»;

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

«Λευκή αντάρα» από τον Τάσο Αρνιακό: «Φεύγει η σκόνη, το χιόνι κοντοζυγώνει...»

Κάποτε ένας βοσκός, είχε πάει σε ένα βουνό για να βοσκήσουν τα πρόβατά του. Ξαφνικά ο ουρανός συννέφιασε και άρχισε μία δυνατή μπόρα. Ο βοσκός ανησύχησε και έψαχνε τρόπο να προφυλαχθεί ο ίδιος, αλλά και τα πρόβατά του. Λίγα μέτρα πιο πέρα υπήρχε ένα ξωκλήσι και η πρώτη σκέψη που του ήρθε στο μυαλό ήταν να μεταφέρει τα πρόβατά του μέσα στο ναό. Κατεύθυνε τα πρόβατα μέσα και προσπάθησε να μπει και ο ίδιος. Έχοντας, όμως, την «γκλίτσα» οριζόντια σους δύο ώμους του πίσω στον σβέρκο, δεν κατάφερνε να χωρέσει από την πόρτα.

Επειδή δεν ήταν και πολύ έξυπνος, σκέφτηκε ότι ο Άγιος δεν τον άφηνε να μπει μέσα και κατέβασε την γκλίτσα και την πρόταξε απειλητικά προς την πόρτα. Άρχισε, να απειλεί και να ζητάει να τον αφήσει ο Άγιος να μπει μέσα στο ναό.

Όπως είναι λογικό, αφού είχε κατεβάσει τη γκλίτσα, κατάφερε να μπει μέσα. Ικανοποιημένος όταν επέστρεψε στο χωριό του, φώναξε όλους τους συγχωριανούς και τους διηγήθηκε το συμβάν. Με καμάρι εξηγούσε πως κατάφερε να προφυλαχθεί από την βροχή και έλεγε συνέχεια πως «και ο Άγιος φοβέρα θέλει».

Γιατί λέμε: «Κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα»;

Στην καθημερινότητά μας χρησιμοποιούμε φράσεις που δεν ξέρουμε την προέλευση τους! Μια τέτοια είναι «Κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα».

Σύμφωνα με προφορικές παραδόσεις το 1830, σ’ ένα χωριουδάκι της Κυνουρίας, στο Άστρος, παρουσιάστηκε ένας περίεργος άνθρωπος, που άρχισε να διαδίδει επίμονα ότι ήταν ο Άγιος Παντελεήμονας, που ήρθε να σώσει τον κόσμο από τις διάφορες αρρώστιες, που τον μάστιζαν. Γιατί λέμε "γείτσες" όταν φτερνιζόμαστε;; - Από πού προέκυψε και τι σημαίνει;;;

Στην χριστιανική θρησκεία ο Άγιος Παντελεήμονας είναι ο προστάτης των ανάπηρων και οι Χριστιανοί πιστεύουν ότι γιατρεύει, εκτός από τις άλλες παθήσεις και τις παραμορφώσεις του σώματος, καθώς και τους τυφλούς.

Ο άγνωστος του Άστρους όμως δεν έκανε το παραμικρό θαύμα.

Επειδή δεν ενοχλούσε κανέναν με την παρουσία, τον άφηναν να λέει ό,τι θέλει. Παρ όλ’ αυτά, η φήμη πως στο όμορφο χωριό της Κυνουρίας παρουσιάστηκε ο Άγιος Παντελεήμονας, απλώθηκε γρήγορα σε όλη την τότε Ελλάδα.

Όπως ήταν επόμενο, όσοι έπασχαν από τα μάτια τους, τ’ αφτιά τους, τα πόδια τους και από ένα σωρό άλλες ασθένειες, παράτησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ξεκίνησαν να πάνε στο Άστρος, με την ελπίδα ότι θα γίνουν καλά.

Κι ήταν τόσοι πολλοί αυτοί οι ανάπηροι, ώστε από τα διάφορα χωριά που περνούσαν, έλεγαν οι άλλοι που τους έβλεπαν: «Κουτσοί, στραβοί, στον Άγιο Παντελεήμονα».

Θα σας λυθεί η απορία: Γιατί λέμε, "έγινε του κουτρούλη ο γάμος"!

Στην καθημερινότητά μας χρησιμοποιούμε πολλές φράσεις, των οποίων ωστόσο, δε γνωρίζουμε καν την προέλευση ή έστω την αρχική τους σημασία. Για μια πληθώρα τέτοιων φράσεων χρειάζεται να αναζητήσουμε τόσο τις ρίζες τους, όσο και την ερμηνεία τους κατά τα χριστιανικά έτη . Μια τέτοια φράση είναι και το «έγινε του Κουτρούλη ο γάμος.

Ο καβαλλάριος Ιωάννης Κουτρούλης, ο οποίος πιθανολογείται ότι ζούσε στη Μεθώνη, συγκατοικούσε με μια γυναίκα, η οποία είχε φύγει από το συζυγικό της σπίτι. Για τα δεδομένα εκείνης της εποχής ήταν ένα τεράστιο σκάνδαλο και λέγεται μάλιστα ότι ακόμα και η εκκλησία είχε αφορίσει τη γυναίκα, που έμενε με κάποιον άλλον ενώ ήταν παντρεμένη.

Το 1394, ο Πατριάρχης Αντώνιος ο Δ’ αναγνώρισε το διαζύγιο που του παρουσίασε η αφορισθείσα γυναίκα, επικύρωσε το γάμο της ως διαλυμένο και έδωσε την συγκατάθεση του για να τελεστεί ο γάμος της με τον Κουτρούλη.

Έτσι τελέστηκε επιτέλους ο πολυπόθητος γάμος και έγινε ένα εξαιρετικό γλέντι με τελικό αίσθημα αυτό της ανακούφισης, αφού ο Κουτρούλης κατάφερε να παντρευτεί την αγαπημένη του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αντώνιος Δ΄, διετέλεσε Οικουμενικός Πατριάρχης κατά τα έτη 1389-1390 και 1391-1397.

Έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα προβλήματα του Πατριαρχείου και ιδιαίτερα των χριστιανών της Βλαχίας. Ασχολήθηκε με την ανύψωση του μοναστικού βίου, ιδίως στο Άγιο Όρος, και προσπάθησε να κινητοποιήσει Ευρωπαίους ηγεμόνες κατά των Τούρκων.

Τα έγγραφα της Πατριαρχίας του που σώθηκαν αφήνουν να διαφανεί η πλούσια δραστηριότητά του και η διορατικότητα και η μόρφωσή του. Όταν ο Μεγάλος Δούκας της Μοσχοβίας Βασίλειος Α΄ του πρότεινε να παραλειφθεί το όνομα του Αυτοκράτορα από την λειτουργία, ο Αντώνιος απάντησε ότι ο Αυτοκράτορας παραμένει η αγιασμένη κεφαλή της Οικουμένης, ο Βασιλεύς τον οποίο ο άγιος Πέτρος παρήγγειλε στους πιστούς να τιμούν.