Το καντήλι στους τάφους δεν είναι απλώς μία συνήθεια! – Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος ύπαρξής του!
Εσείς γνωρίζετε τον πραγματικό λόγο;
Το καντήλι στους τάφους δεν είναι απλώς μία συνήθεια! Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος ύπαρξής του! Εσείς γνωρίζετε για ποιον λόγο πρέπει να το ανάβουμε;
Πάντα να φροντίζουμε να έχουμε αναμμένο το καντήλι των κεκοιμημένων και αγαπημένων αδερφών μας που φύγανε από αυτή την μάταιη ζωή, γιατί είναι μια μέγιστη πράξη αγάπης και ελεημοσύνης για τις ψυχές τους.. Δείτε τους πιο περίεργους τάφους στον κόσμο!
Όταν περνάει κανείς βράδυ έξω από ένα νεκροταφείο δεν μπορεί να μην του τραβήξουν την προσοχή τα καντήλια που είναι αναμμένα.
Έχουμε συνηθίσει στους τάφους να ανάβουμε κεριά και να διατηρούμε ένα καντήλι αναμμένο συνέχεια. Πρέπει να γίνεται αυτό;
Το άναμα του καντηλιού στους τάφους των κεκοιμημένων μας, αλλά και γενικά στα σπίτια των χριστιανών δεν έχει να κάνει με μια φολκλοριστική διαιώνιση κάποιας τυπικής παραδόσεως. To καντήλι είναι σύμβολο και το φως που εκπέμπει συμβολίζει το φώς του Χριστού, την ίδια την παρουσία του Κυρίου στη ζωή μας, άλλα και την ελπίδα για την αιώνια ζωή, τη ζωή όπως λέγεται του ανεσπέρου φωτός.
Ως σύμβολο λοιπόν το καντήλι λειτουργεί στη ζωή των πιστών αναγωγικά, όπως και όλα τα άλλα είδη ευλαβείας· άναμμα κεριών, προσφορά θυμιάματος κ.τ.λ. Στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός προστάζει το Μωυσή να συμβουλέψει τον αδελφό του ως εξής: «Δώσε εντολή στον Ααρών και τους υιούς του ν’ ανάψουν ακοίμητο λυχνάρι… από το απόγευμα μέχρι το πρωί μπροστά στον Κύριο με προσοχή αυτό πού ορίζεται από το νόμο και είναι αιώνιο σ’ όλες τις γενεές σας».
Η συνήθεια της τοποθετήσεως των κανδηλιών στους τάφους και τα σπίτια αποτελεί πράξη ευλάβειας.
Για το άναμα των κεριών στους τάφους των κεκοιμημένων αναφερόμενος ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης λέει ότι: «ανάπτονται κεριά δια την συγχώρησιν των αμαρτιών των ταύτης προσφερόντων, όσον γάρ αυταί ανάπτουσιν εις τον Θεόν και εις τους Αγίους, τοσούτον συγχωρούνται αι αμαρτίαι εκείνων είτε ζώντων είτε κεκοιμημένων, ως είπεν ο Μάρτυς Δημήτριος εις τον αυτού προσμονάριον, τον τας λαμπάδας κλέπτοντα».
Και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός συμβούλευε: «Αδελφοί μου, να μη λυπάσθε δια τούς αποθαμένους σας, αλλά, αν αγαπάς τον αποθαμένον σου, κάμε ό,τι ημπορέσης δια την ψυχήν του· σαρανταλείτουργα, μνημόσυνα, λειτουργίες, κερί, λιβάνι, λάδι, νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνη. Βάνει ο Θεός την ευσπλαγχνίαν του και τον σώνει τον αποθαμένον σας και τον βάνει εις τον Παράδεισον ή είναι ελαφροτέρα η κόλασίς του. Και όσες γυναίκες φορείτε λερωμένα διά τον αποθαμένον σας να τα εβγάλετε, διατί βλάπτετε και του λόγου σας, βλάπτετε και τους αποθαμένους σας».
Σε αυτόν τον τάφο τα φέρετρα κουνιούνται μόνα τους!
Ένας από τους πιο διάσημους θρύλους στα Μπαρμπέιντος είναι αυτός για φέρετρα που μετακινούνται από «ανεξήγητες δυνάμεις«. Το φαινόμενο εκδηλώθηκε στον ημιυπόγειο οικογενειακό τάφο των Chase, οι οποίοι τον αγόρασαν χωρίς να απομακρύνουν το ξύλινο φέρετρο με τη σορό της προηγούμενης ιδιοκτήτριάς του, Thomasina Goddard, τον Ιούλιο του 1807. Ανεξήγητη είναι επίσης και η ιστορία, της οικογένειας που ήθελε να επισκεφτεί την νεκρή στο νεκροταφείο και δεν την βρήκε εκεί!
Από το 1809 έως και το 1812 πεθαίνουν οι δύο κόρες της οικογένειας η μόλις δύο ετών Mary Ann Chase και η μεγαλύτερη αδελφή της Dorcas. Λίγες εβδομάδες αργότερα πεθαίνει και ο πατέρας Thomas Chase, ο οποίος μάλιστα χαρακτηρίζεται ως ένας από τους πιο μισητούς άνδρες στην περιοχή.
Όταν ανοίχτηκε ο τάφος για την κηδεία του πατέρα, κανένα από τα φέρετρα δεν ήταν στη θέση του...
Αρχικά επικράτησε η θεωρία ότι επρόκειτο για έργο βανδάλων, ωστόσο το πρόβλημα ήταν ότι η είσοδος στον τάφο, ήταν σφραγισμένη με τσιμέντο! Το φέρετρο του πατέρα Thomas Chase τοποθετήθηκε μέσα στο τάφο ο οποίος σφραγίστηκε κατά τη συνήθη διαδικασία. Τον Σεπτέμβριο του 1816, ο τάφος ξανα-άνοιξε για την κηδεία του 11χρονου Charles Brewster Ames.
Όλοι αντίκρισαν ξανά την ίδια εικόνα. Τα φέρετρα είχαν μετακινηθεί, ανάμεσά τους και το φέρετρο (βάρους 120 κιλών) του πατριάρχη της οικογένειας, Thomas Chase. Έκτοτε όσες φορές άνοιξε ο τάφος, η εικόνα ήταν πάντα η ίδια, στο εσωτερικό τα φέρετρα πεταμένα δεξιά και αριστερά. Τον Ιούλιο του 1819, όταν παρουσία του κυβερνήτη διαπιστώθηκε η ίδια εικόνα, διέταξε να σφραγιστεί, ενώ ο ίδιος έριξε άμμο στο πάτωμα ώστε να διαπιστωθεί αν υπήρχαν εισβολείς.
Τον Απρίλιο του 1820 με διαταγή του κυβερνήτη ο τάφος άνοιξε και τίποτα δεν είχε αλλάξει από τις προηγούμενες φορές.
Τα φέρετρα ξανά άνω-κάτω και αναποδογυρισμένα. Στην άμμο δεν υπήρχαν ανθρώπινα ίχνη.
Με εντολή του κυβερνήτη ο τάφος άδειασε και οι σοροί μεταφέρθηκαν σε άλλο νεκροταφείο. Οι θεωρίες του πλημμυρισμένου τάφου ή του σεισμού φάνηκαν ως πιθανές εξηγήσεις, αλλά γρήγορα εξασθένησαν, καθώς αίνιγμα παραμένει μέχρι και σήμερα γιατί σε όλες τις περιπτώσεις το ξύλινο φέρετρο της πρώτης ιδιοκτήτριας του τάφου ήταν ανέπαφο και στη θέση του...
Aκολουθήστε μας στo Google News
