Οι ψυχές ζουν και μας βλέπουν...

Σε ένα νησί ζούσε προ ετών ένας ιερέας και η ψυχή του ήταν γεμάτη στοργή. Έφτασε όμως η μέρα που δοκιμάστηκε κι εκείνος και πόνεσε πολύ.Να σας θυμίσουμε μια ανατριχιαστική ιστορία!Γύρισε από τους νεκρούς... Δύο μήνες μετά την ταφή του

Η κόρη του, είχε παντρευτεί πρόσφατα μ’ ένα παληκάρι. Έφτασε,ο καιρός να φέρει στον κόσμο το πρώτο παιδάκι της. Κατά τον τοκετό όμως, πέθανε! Πήγε Μάρτυρας να συναντήσει τον Πλάστη της, αφήνοντας πολύ πόνο πίσω της.

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Δυστυχώς επιβεβαίωσε τα χειρότερα ο Γιάννης Καλλιάνος: «Έχω μία ανησυχία ότι...» - Έτσι θα εξελιχθεί η κακοκαιρία τις επόμενες ώρες (video)

Ο ιερέας πατέρας της πόνεσε κι αυτός πολύ στο χωρισμό, αλλά με ακλόνητη Πίστη στο Θεό πρόσφερε δοξολογία στο άγιο όνομά Του. Την αγάπη του δε, για την θυγατέρα του εξέφραζε με θερμές προσευχές για την ψυχή της και με κρυφές ελεημοσύνες.

Ο ιερέας είχε έναν αδελφό καπετάνιο που, απόμαχος πια της θάλασσας, είχε γίνει στεριανός για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Είχε δημιουργήσει περιουσία κι απολάμβανε πλέον τους κόπους του. Δυστυχώς όμως ήταν σχεδόν άπιστος, παρ’ όλο που είχε καλή καρδιά. Τα βραδάκια, όταν μαζεύονταν στο φιλόξενο σπίτι του παπά μαζί με μερικούς φίλους, κάποιους αγαθούς νησιώτες που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στην εκκλησία, έπιναν το ζεστό τους φασκόμηλο και κουβέντιαζαν. Ο καπετάνιος ένα βράδυ ειρωνεύτηκε τον ιερέα και του είπε:

– Σιγά καημένε παπά, μην υπάρχει άλλη ζωή και σε βλέπει η κόρη σου τι λέμε και τι κάνουμε!

Ο ιερέας με πραότητα προσπάθησε να τον βοηθήσει ν’ αποβάλει την απιστία, γιατί ήξερε πως κατά βάθος υπέφερε η ψυχή του μέσα στη θανατερή παγωνιά της. Εκείνος όμως δε φάνηκε να επηρεάζεται.

Ένα βράδυ, λοιπόν, ο ιερέας βλέπει τη θυγατέρα του στον ύπνο του. Ήταν ολόφωτη. Λευκοντυμένη, χαρούμενη, και του λέει: “Πατέρα, σ’ ευχαριστώ για όλα. Για την αγάπη σου, τις προσευχές σου, και τις ελεημοσύνες που κάνεις για την ψυχή μου. Πες, σε παρακαλώ, και στον θείο μου (τον καπετάνιο) ότι τον ευχαριστώ για το ψάρι που μούστειλε!”.

Αυτά είπε κι ενώ χαμογελούσε αγγελικά, τόνειρο έσβησε…

Ο ιερέας , όταν σηκώθηκε το πρωί, αισθανόταν μεγάλη χαρά και συγκίνηση.

Το βράδυ διηγήθηκε τόνειρο στη συντροφιά. Όλοι συγκινήθηκαν, μόνο ο καπετάνιος κοιτούσε δύσπιστα τον αδελφό του. Όταν όμως του είπε ότι η ανιψιά του τον ευχαριστεί για το ψάρι που της έστειλε, κι ότι δεν μπορεί να εξηγήσει αυτά τα λόγια της, ο καπετάνιος τινάχθηκε όρθιος. Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα και τα χέρια του άρχισαν να τρέμουν. Απ’ το στόμα του βγήκε η κρυφή Πίστη της καρδιάς του:

– “Θεέ μου!”, ψιθύρισε και μια κοίταζε τον ένα και μια τον άλλον σαστισμένος.

Όλοι τον ρώτησαν τι συνέβαινε. Γιατί τόση ταραχή, γιατί τόση συγκίνηση; Εκείνος, όταν συνήλθε κάπως, ξανακάθησε στην καρέκλα του και χωρίς να εμποδίζει τα δάκρυά του να τρέχουν στο ηλιοψημένο πρόσωπό του, τους είπε με ταπεινή φωνή:

– “Ναι, είναι αλήθεια, ζουν οι ψυχές και μας βλέπουν! Ανήμερα στην κηδεία της ετοιμαζόμουν να κατέβω στην εκκλησία, όπου θα την διαβάζατε. Είχα πολύ πόνο μέσα μου. Το ξέρεις, παπά, πόσο αγαπούσα αυτή τη θυγατέρα σου. Ήταν πάντα άγγελος…

Εκείνη τη στιγμή έφθασε ένας φίλος μου ψαράς κάτω απ’ τον πέρα γιαλό. Τούχα πει πως, όταν έπιανε καλό ψάρι να μου τόφερνε κι εγώ θα το πλήρωνα όσο-όσο.

Εκείνη όμως τη στιγμή με νευρίασε η παρουσία του, καθώς κρατούσε το ροφό κρεμασμένο στο πλάι του. Του είπα λοιπόν απότομα:

– Δε θέλω ψάρια σήμερα, δεν θέλω τίποτε. Σήμερα κηδεύω την ανηψιά μου!

Ο άνθρωπος όταν τάκουσε πάγωσε και με κοίταζε αμίλητος. Τον λυπήθηκα και του είπα:

– Όμως, να, στο πληρώνω και συ δώστο σε κανένα φτωχό για την ψυχή της!

Εκείνος πήρε τα χρήματα, με συλλυπήθηκε κι έφυγε γρήγορα. Το περιστατικό αυτό δεν τόπα σε κανέναν και το είχα ξεχάσει. Αλλά η ψυχούλα της δεν το ξέχασε και μούστειλε τις ευχαριστίες της”, είπε και σκούπισε με την ανάστροφη του χεριού του τα δάκρυά του. Μετά χαμογέλασε γλυκά, μα τόσο γλυκά! Μέσα σ’ αυτό το χαριτωμένο χαμόγελο ο ιερέας διέκρινε το γλυκοχάραμα της αναγεννημένης Πίστεώς του. Η νύχτα της απιστίας έφυγε…

– “Δοξασμένο τόνομά Σου Πολυέλεε Κύριε”, ψιθύρισε ο ιερέας κα τον αγκάλιασε με το βλέμμα του…

Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ο τάφος του γιου της ήταν πράσινος... Όταν αποκαλύφτηκε η αλήθεια "πάγωσε"!

Ο θάνατος δεν είναι ποτέ εύκολο να αντιμετωπίσει. Πόσο μάλλον, όταν ένας γονιός πρέπει να θάψει το παιδί του. Δυστυχώς, για τις οικογένειες που διακινδυνεύουν τη ζωή τους για την Αμερική, αυτό αποτελεί μέρος του κινδύνου που αντιμετωπίζουν.

Ο λοχίας των στρατιωτικών δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών, Joseph Villasenor, πέθανε στην ηλικία των 36 ετών. Ο Raymond και η Rachel Villasenor, μοιράστηκαν μια απίστευτη ιστορία για τον ατυχές θάνατο του γιου τους και για το θαύμα που έζησαν λίγο αργότερα.

Ο Joseph Villasenor υπηρέτησε τη χώρα του για δεκαέξι χρόνια, προτού χάσει τη ζωή του τραγικά το 2010. Μια μέρα, όταν η μητέρα του επισκέφθηκε τον τάφο του, παρατήρησε κάτι περίεργο.

Ενώ όλοι οι άλλοι τάφοι καλύπτονταν με νεκρό γρασίδι και βρωμιά, ο τάφος του γιου της καλύπτονταν από καταπράσινο γρασίδι.

Αυτό που η Rachel και ο σύζυγός της Raymond δεν γνώριζαν, ήταν μια συνάντηση μεταξύ της κόρης της και ενός γέρου με το όνομα Jake Reissig, λίγους μήνες νωρίτερα. Μια μέρα, ο 86χρονος Jake Reissig επισκέφθηκε τον τάφο της συζύγου του Liz.

Ο Jake και η Liz έζησαν ένα παραμύθι, έναν έρωτα τον οποίο ο πληγωμένος χήρος διατηρεί μέχρι σήμερα.

Βλέπετε, ο Jake έχει μια όμορφη καθημερινή ρουτίνα στη γενέτειρά του, στο Τέξας. Στα 86 του χρόνια, πηγαίνει στην εκκλησία κάθε πρωί. Στη συνέχεια συναντά ένα από τα εννέα του παιδιά και πίνουν καφέ.

Μετά, επιστρέφει στο σπίτι του και κόβει τριαντάφυλλα από τον κήπο του. Και τέλος, πηγαίνει στο νεκροταφείο να βρει τη σύζυγό του, τη Liz. Ο Jake αφήνει τα τριαντάφυλλα στον τάφο της και ποτίζει το χορτάρι γύρω από την επιτύμβια στήλη της.

Ωστόσο, μια μέρα παρατήρησε κάτι που δεν είχε παρατηρήσει εκεί πριν… Παρατήρησε μια νεαρή γυναίκα να λυγίζει κοντά σε μια ταφόπλακα. Ο Jake πήγε να παρηγορήσει τη γυναίκα και αργότερα ανακάλυψε ότι η γυναίκα ήταν η αδερφή του Joseph Villasenor.

Η κοπέλα είπε στον Jake, ότι έκλαιγε επειδή ο Joseph είχε φύγει πολύ γρήγορα από τον κόσμο. Όταν ο Jake έφυγε από το νεκροταφείο εκείνη την ημέρα, υποσχέθηκε ότι θα έκανε κάτι ιδιαίτερο για τον Joseph και την οικογένειά του.

Κάθε μέρα, όταν επισκέπτονταν τον τάφο της συζύγου του, πότιζε τη βρωμιά κοντά στον τάφο του Joseph. Μια μέρα, όταν η Rachel και ο σύζυγός της Raymond επισκέφτηκαν τον τάφο του γιου τους, είδαν κάτι θεαματικό.

Όταν ανακάλυψαν τι έκανε ο Jake για τον τάφο του γιου τους, οι Raymond και Rachel Villasenor ξέσπασαν σε δάκρυα χαράς. Αγκάλιασαν τον γέρο για την ευγενική του χειρονομία.