Netflix: Γιατί όλοι έχουν φάει κόλλημα με το "Παιχνίδι του Καλαμαριού";
Μία μακάβρια και γλαφυρή τηλεοπτική διαπίστωση για το πού μπορεί να φτάσει κανείς για το χρήμα αλλά και μία αλληγορία για τον σύγχρονο τρόπο ζωής.
H Susanne Collins δημιούργησε έναν χαμό με τη γνωστή τριλογία “Hunger Games”. Ωστόσο δεν παραδέχτηκε ποτέ πως η ιδέα των «Αγώνων πείνας» όπου ένας και μόνο βγαίνει ζωντανός δεν ήταν παρθενογένεση αλλά προϋπήρχε ίδια ακριβώς ταινία του 2000 και λέγεται Battle Royale! Το Battle Royale είναι μια ιαπωνική ταινία του σκηνοθέτη Fukasaku Kinji. Βασίστηκε στην πλοκή του ομώνυμου βιβλίου του Takami Koushun και αποτέλεσε αντικείμενο πολλών αντιδράσεων.
Το Παιχνίδι του Καλαμαριού
Η Ν. Κορέα έρχεται για άλλη μια φορά να μας δείξει ότι έχει πολύ φαντασία και πρωτοτυπία και ότι δεν χρειάζεται να εμπνευστεί από αλλού για να κάνει κάτι ξεχωριστό! Η Ν. Κορέα έχει πείσει το Netflix αλλά και όλον τον κόσμο ότι κινηματογραφικά είναι πολύ μπροστά για αυτό κι έχει αποκτήσει πολλούς fan τα τελευταία χρόνια. Μετά τα «Παράσιτα» που σάρωσαν τα όσκαρ και το καταπληκτικό «Crash landing on you» (προσγείωση στον έρωτα) που καθήλωσε γυναίκες αλλά και άντρες, έχει δημιουργηθεί ένα κύμα λατρείας για τη χώρα, τις ταινίες τους, τις σειρές τους, τον τρόπο ζωής τους, τα φαγητά τους!
Λίγα λόγια για τη σειρά
Είναι σχεδόν πρώτη φορα που μια κορεάτικη σειρά δεν έχει 16 επεισόδια αλλά 9 στα πρότυπα πάνω κάτω του Netflix και 50λεπτα αντί της μιας ώρας και.. το καθένα. Η σειρά έχει να κάνει με την πρόκληση (challenge) ανθρώπων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα να διεκδικήσουν ένα αστρονομικό χρηματικό έπαθλο μέσα από ένα παιχνιδι… μμμμ σοκαριστικό!
Οι «παίχτες» δεν είναι μόνο άποροι αλλά και άνθρωποι που η ζωή τους έχει εγκαταλείψει και δεν έχουν τίποτα να χάσουν… Εδώ κάπου μπαίνει και το δίλλημα αλλά και η αξία της ζωής! «To be or not to be» που έλεγε και ο Shakespeare… Η πραγματικότητα της χώρας είναι ότι έχει μικρή μεταβλητότητα στην οικονομική κατάσταση των πολιτών της, ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχει μεγάλα άλματα ανόδου σε βιοτικό επίπεδο σε σύγκριση με άλλες χώρες της Ασίας. Μάλιστα η Ν.Κορέα αναδείχτηκε ως η πιο παραγωγική χώρα σε «καινοτόμες ιδέες!
Η σειρά έχει κάτι το ουτοπικό όχι όμως το υπερφυσικό, τίποτα το εξωπραγματικό όπως στο Hunger Games που ξεπηδάνε τέρατα για αυτό δεν θα έπρεπε να κάνουμε κανονικά καμία σύγκριση (μόνο ως προς το κομμάτι του αγώνα και του επάθλου). Στο squid game οι άνθρωποι έχουν σάρκα και οστά, δεν υπάρχουν οι supernatural δυνάμεις!
Αν υπάρχουν παιδιά καλό είναι να απομακρυνθούν από την οθόνη!
Αν το ξεκινήσεις, θα το τελειώσεις χωρίς δεύτερη σκέψη και ίσως να ξενυχτήσεις κιόλας. Παιδικά παιχνίδια μετατρέπονται σε τρόμο και εφιάλτη!
Αυτό όμως που κάνει τις Νοτιοκορεάτικες σειρές πραγματικά «άπαιχτες» είναι η σημασία στη λεπτομέρεια, οι ανεπανάληπτες ερμηνείες (μοναδικές θα λέγαμε) και ότι σου λύνουν όλες μα όλες τις απορίες! Ακόμα και τα νούμερα που έχουν οι συμμετέχοντες δεν είναι καθόλου τυχαία!
Την αγωνία των παιχτών τη βιώνεις σαν να είσαι εσύ ο ίδιος μέσα αλλά και σχεδόν πάντα περνάνε δυνατά ανθρώπινα συναισθήματα και διλλήματα αποφάσεων. Όλα αυτά είναι που κάνουν τον τηλεθεατή να «κολλάει» και να μην θέλει μετά να δει εύκολα κάτι άλλο.
Αδρεναλίνη, ατμόσφαιρα και ανατροπές…
Η αδρεναλίνη ανεβαίνει κάθε φορά και περισσότερο και τόσο οι ίδιοι οι παίκτες των «περίεργων» παιχνιδιών όσο και οι θεατές βρίσκονται προ εκπλήξεως. Δεν ξέρουν τί παιχνίδι θα είναι κάθε φορά και για αυτόν τον λόγο δεν υπάρχει στην ουσία χρόνος προετοιμασίας…
Η ατμόσφαιρα, τα κουστούμια και η διακόσμηση έχει ανέβει πολλά επίπεδα και το Παιχνίδι του Καλαμαριού το επιβεβαιώνει!
Τέλος στη σειρά υπάρχει μία ανατροπή-έκπληξη! Μάλλον δύο. Η μία είναι ψιλοαναμενόμενη, η άλλη όμως δεν είναι! Σε αυτό το σημείο να πούμε ότι αν παρακολουθείς τη σειρά σαν να είσαι σε ένα «escape room» και ψάχνεις να λύσεις γρίφους ή αν διαβάζεις Αγκάθα Κρίστι δίνοντας σημασία σε κάποιες λεπτομέρειες ίσως το καταλάβεις. Αν δεν το καταλάβεις δεν έγινε κάτι. Μόλις «σκάσει» μύτη θα θυμηθείς μετά όλα αυτά τα hints που σου έδινε ο σκηνοθέτης με περίσσεια τέχνη!
Επειδή οι Κορεάτες μας έμαθαν να “κλείνουν” μια σειρά χωρίς καμία εκκρεμότητα για τον τηλεθεατή βάζοντας τελεία και παύλα, έχουμε την εντύπωση ότι στο «Παιχνίδι του Καλαμαριού» μπήκε τελεία αλλά όχι παύλα…
Αναμένουμε λοιπόν δεύτερο κύκλο να δοθούν οι απαντήσεις που περιμένουμε.
Aκολουθήστε μας στo Google News
