Πού χάθηκε ο Σταύρος Ζαλμάς; Οι φήμες για AIDS που τον οδήγησαν στην...!
Ποιος θα το φανταζόταν ότι ένας τραπεζικός υπάλληλος θα μπορούσε να... εγείρει πάθη στον γυναικείο πληθυσμό; Κι όμως! Ο περί ου ο λόγος υπήρξε ο γοητευτικός Αλέξης του «Αφρικα», αλλά και ο πάτερ Ιωάννης στο «Αγγιγμα Ψυχής», τον οποίο ερωτεύτηκε παθιασμένα η αγιογράφος Θεοφανία Παπαθωμά. Οι εμφανίσεις του στην τηλεόραση μειώθηκαν σταδιακά, με αποτέλεσμα οι θαυμάστριές του -και οι τηλεθεατές- να τον χάσουν για αρκετά μεγάλο διάστημα.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΚΙΝΟΟ ΜΠΟΥΝΙΑ
Ωστόσο, ο Σταύρος Ζαλμάς δίνει κανονικά το «παρών» στο θεατρικό σανίδι, επιλέγοντας μη εμπορικές δουλειές, ενώ τον ερχόμενο Μάρτιο θα έχουμε την ευκαιρία να τον απολαύσουμε στο μιούζικαλ «Sweet Charity», με τη Σμαράγδα Καρύδη, στο θέατρο Badminton.
Πολύ πριν ο Σταύρος Ζαλμάς γίνει ο Ελληνας Ρίτσαρντ Τσάμπερλεν και γοητεύσει φορώντας το ράσο -κάτι που σκανδάλισε εκείνη την εποχή κύκλους της χώρας μας- μια νεαρή κοπέλα, εργαζόταν ως τραπεζικός υπάλληλος, όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο και μάλιστα κρυφά από τους γονείς του, που έφερναν αντίρρηση στο να γίνει ηθοποιός. «Οταν δούλευα στην τράπεζα ένιωθα μεγάλο το βάσανο. Ηταν επιθυμία της οικογένειάς μου και είχα εγκλωβιστεί σε ένα σύστημα έξω από τα νερά μου. Σπούδασα κρυφά, παραιτήθηκα κρυφά και τους έφερα προ τετελεσμένου γεγονότος... Οι δικοί μου ήταν αυστηροί και πίστευαν πως δεν πρέπει να ασχοληθώ με το θέατρο. Το έκαναν από αγάπη και ενδιαφέρον, όμως εγώ είμαι ευτυχισμένος με το στοιχείο μου» έχει αποκαλύψει ο ίδιος, προσθέτοντας ότι αυτό που έκανε ήθελε τρέλα και κότσια. «Κάποια στιγμή, μου έγινε πρόταση από το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης και ζήτησα άδεια άνευ αποδοχών από τη δουλειά. Οταν δεν μου την έδωσαν, απλώς δεν ξαναγύρισα στο γραφείο. Εφυγα από τη μεγάλη ασφάλεια που μου παρείχε τότε η θέση στην Εθνική Τράπεζα και μπήκα στην απόλυτη ανασφάλεια. Ηταν, όμως, πολύ έντονη η επιθυμία μου να το κάνω. Ετσι, εγκατέλειψα έπειτα από 10 χρόνια τη θέση υπαλλήλου για να γίνω ηθοποιός».
Από το 1982, που βρίσκεται στο θέατρο, έχει συνεργαστεί με αξιόλογους θιάσους: από τον Αλέξη Μινωτή και τον Αλέκο Αλεξανδράκη, μέχρι τον Λευτέρη Βογιατζή και της Ομάδα Εδάφους του Δημήτρη Παπαϊωάννου, με την οποία συνεργάστηκε για έξι χρόνια και εκεί σπούδασε κυριολεκτικά τον χορό. Ωστόσο, η μεγάλη επαφή του με την πλατιά δημοσιότητα ήρθε 10 χρόνια μετά, το 1992, με την πρώτη τηλεοπτική δουλειά του στη σειρά «Αφρικα» του Mega, που τον έκανε να αισθάνεται σαν... πρωθυπουργός από τις θερμές αντιδράσεις των θαυμαστών του στον δρόμο. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι καβάλησε και το καλάμι. «Στην αρχή υπέστην ένα σοκ από τη δημοσιότητα και την αναγνωρισιμότητα, αλλά δεν ήμουν μικρός. Μου δόθηκαν μεγάλη εξουσία και θαυμασμός. Δεν μπορούσα να βγω έξω! Με κυνηγούσαν, έσπαγαν τα τηλέφωνα! Πολύ γρήγορα ισορρόπησα και συνειδητοποίησα πόσο εφήμερο ήταν αυτό. Διαρκεί μέχρι να βγει το επόμενο σίριαλ» υποστηρίζει για τη δύναμη της τηλεόρασης, προσθέτοντας πως δεν έχει πάρει διαζύγιο από αυτήν και -μέσα από το σοκ της κρίσης και λόγω του ότι δεν υπάρχουν τηλεοπτικές παραγωγές- αν προκύψει μια ενδιαφέρουσα πρόταση θα την αποδεχτεί.
Η τελευταία δουλειά του στη μικρή οθόνη ήταν το 2012, όταν συμμετείχε στη σειρά του ΑΝΤ1 «Είναι στιγμές», από την οποία αποχώρησε υπό μάλλον άσχημες συνθήκες, αφού ο ρόλος του κόπηκε... ξαφνικά. Ηταν η εποχή που ο ηθοποιός είχε εκφραστεί αρνητικά για τα τουρκικά σίριαλ, τα οποία τότε ήταν στο φόρτε τους. Η αλήθεια είναι πως πάντα έλεγε τη γνώμη του ελεύθερα και χωρίς περιστροφές. «Αισθάνομαι βαθιά προσβεβλημένος απ' αυτή τη συμπεριφορά. Νομίζω ότι πρέπει να το σταματήσουμε εδώ - δεν αξίζει ο κόπος να το συνεχίσουμε. Αλλωστε, το θέμα έχει πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις απ' ό,τι πραγματικά έχει. Αν η απόφαση να φύγω έχει σχέση με το ότι έκανα μια σοβαρή και ειλικρινή συνέντευξη, θίγοντας κάποια κακώς κείμενα της ελληνικής τηλεόρασης, νομίζω ότι θυμίζει άλλες, σκοτεινές εποχές, και δεν μας αρμόζει ως λαό» τόνισε σε συνέντευξή του εκείνη την περίοδο, που σηματοδοτήθηκε και από κάποιες φήμες οι οποίες κυκλοφορούσαν γύρω από την υγεία του. Να θυμίσουμε ότι τότε κάποιοι καλοθελητές είχαν αφήσει να διαρρεύσει πως έπασχε από ΑIDS, με αφορμή τον θάνατο του φίλου του, σκηνοθέτη Αλέξη Μπίστικα (που ήταν φορέας του ιού και συγκατοικούσε με τον ηθοποιό).
«Οταν γυρίζαμε το "Χάραμα", ο Αλέξης (Μπίστικας) δεν είχε πια καθόλου δυνάμεις και μετά βίας ερχόταν στα γυρίσματα. Σε κάποια συνέντευξή μου ανέφερα το γεγονός ότι ήμασταν συγκάτοικοι και μου είπε: "Δεν έπρεπε να το πεις. Θα δεις ότι θα το πληρώσεις πολύ ακριβά". Ηταν την εποχή που μπαινόβγαινε στον "Ευαγγελισμό" και όλοι ήξεραν από τι έπασχε. Λίγο καιρό μετά, τα έντυπα που διαμόρφωναν τη νέα γενιά τότε έγραψαν ότι είχα κι εγώ AIDS. Προκειμένου να πουλήσουν, διέπραξαν εις βάρος μου κανιβαλιστική κτηνωδία. Σε μια εποχή που ακόμα το AIDS δεν αντιμετωπιζόταν και ήταν σαν κοινωνική πανούκλα, έγραφαν ψευδώς για έναν άνθρωπο, επώνυμα, ότι έπασχε από αυτό. Ζημιώθηκα επαγγελματικά, κοινωνικά και ερωτικά. Εχασα δουλειές, βρέθηκα στην απομόνωση, βίωσα μεγάλη μοναξιά» είχε πει στην εφημερίδα «LIFO», προκαλώντας την έντονη αντίδραση της μητέρας του σκηνοθέτη, η οποία είχε ξεσπάσει, λέγοντας, μεταξύ άλλων, πως «όσα ισχυρίζεται ο Σταύρος Ζαλμάς είναι προϊόν φαντασίας» και αρνήθηκε την όποια φιλική σχέση των δύο αντρών. Μίλησε επίσης για «επαγγελματική απαξίωση του Ζαλμά όχι λόγω του AIDS, αλλά λόγω της διακοπής της συνεργασίας του με τον γιο μου, ένεκα της οποίας στην αρχή της καριέρας του ο ηθοποιός έγινε γνωστός και, όταν ο δεύτερος πέθανε, ο Σταύρος Ζαλμάς ξεχάστηκε».
Aκολουθήστε μας στo Google News
