–Να σας πω μια ιστορία… Ήταν ένας φίλος μου κυνηγός, ο οποίος καθώς έφευγε από το σπίτι του, αντί να πάρει το όπλο του, πήρε την ομπρέλα.
Αφού περπατούσε για κάμποση ώρα στο δάσος, είδε μπροστά του ξαφνικά μια τεράστια αρκούδα. Σηκώνει λοιπόν την ομπρέλα του και κάνει να πυροβολήσει, αλλά ΦΡΑΠ! ανοίγει η ομπρέλα. Παρόλα αυτά η αρκούδα έπεσε κάτω νεκρή, τέζα!
–Αποκλείεται! φωνάζει ο παππούς. Κάποιος άλλος την πυροβόλησε!
–Και εγώ βασικά εκεί το πήγαινα… του λέει και ο γιατρός.
Είναι το τέλος της σχολικής χρονιάς και το σχολείο του Τοτού έβγαλε μία αναμνηστική φωτογραφία.
Η δασκάλα τους λέει:
– Παιδιά μου σε λίγα χρόνια θα κοιτάτε τη φωτογραφία και θα λέτε : «Αχ είναι η Αννούλα, που είναι σήμερα δικηγόρος», ή «Αυτός είναι ο Νικολάκης και είναι σήμερα αρχιτέκτονας» ή…
– Ή «Αυτή είναι η δασκάλα μας η μακαρίτισσα», πετάγεται και λέει ο Τοτός.