Έκανε παιδί με δωρεά σπέρματoς... Όταν γνώρισε τον δότη όλα άλλαξαν!
Απίστευτη ιστορία!
Οι περισσότερες γυναίκες έχουν σκεφτεί έστω και μια φορά στη ζωή τους που θέλουν να γίνουν μητέρες και να βιώσουν τη χαρά της μητρότητας κι αυτό γιατί κάποια στιγμή χτυπάει το βιολογικό τους ρολόι που τους υπενθυμίζει πως το να έχεις ένα παιδί είναι πραγματική ευτυχία, κάτι αντίστοιχο συνέβη και σε αυτή τη μητέρα. Μια εξίσου συγκινητική ιστορία σας είχε αναφέρει το Athensmagazine.gr παλαιότερα με έναν άνδρα που έγινε δωρητής σπέρματος στην ομοφυλόφιλη φίλη του.
Μια μητέρα που πέρασε μεγάλες περιόδους στεναχώριας όταν το πρώτο της παιδί, ο Μάρλον πέθανε μόλις 4 μηνών ενώ ο δεύτερος γιός της απεβίωσε σε 14 μήνες.
Ο λόγος ήταν μια σπάνια γενετική πάθηση και το χειρότερο από όλα ήταν πως γνώριζε ότι η ίδια είναι η αιτία. Τα παιδιά είχαν διαφορετικούς πατέρες αλλά κανείς δεν μπορούσε να αντέξει τη συνέχεια μιας σχέσης μετά την απώλεια ενός παιδιού.
«Δεν μπορείς να το εξηγήσεις με λέξεις. Είχα δύο σχέσεις και δύο παιδιά αλλά δεν ήξερα για τη γενετική διαταραχή μέχρι τον δεύτερο γιο μου.» δήλωσε η μητέρα.
Όταν η Ανίμα έγινε 42 ετών ήταν άγαμη και άτεκνη. Πάντα φανταζόταν τον εαυτό της με παιδιά και όταν θρηνούσε έπρεπε να πάρει μια δύσκολη απόφαση. Ξέροντας πως θα υπάρχουν 1 στις 4 πιθανότητες να γεννηθεί το παιδί της με την ίδια πάθηση και επίσης να πεθάνει έπρεπε να σκεφτεί αν θέλει να δοκιμάσει να κάνει άλλο ένα παιδί.
Πέρασε δύο μεγάλες απώλειες. Ο πρώτος γιος της από τον πρώτο της σύζυγο πέθανε 4 μηνών λόγω της κληρονομικής γενετικής πάθησης καθώς οι γιατροί δεν το είχαν διαγνώσει.
Ο γάμος της γυναίκας δεν κατάφερε να αντέξει την απώλεια ενός παιδιού και τελικά το ζευγάρι χώρισε.
Στη συνέχεια, με τον νέο της σύζυγο, απέκτησε άλλο ένα γιο ο οποίος πέθανε σε 14 μήνες. Οι γιατροί ανακάλυψαν ότι ο Λουίς και ο Mάρλον είχαν μια σπάνια πάθηση που ονομάζεται x-linked myotubular myopathy.
42 ετών πλέον, η Ανίμα κατάλαβε πως αν ήθελε παιδί, θα έπρεπε να το κάνει μόνη της αλλά αυτό δεν ήταν μια εύκολη απόφαση. Υπήρχαν 1 στις 4 πιθανότητες το παιδί της να είχε την ίδια πάθηση.
«Μου πήρε πολύ χρόνο να πάρω την απόφαση και σκέφτηκα τα πάντα. Την ηλικία μου, την κοινωνική μου θέση και ότι είχα μια θανατηφόρα γενετική ασθένεια. Ήξερα πως δεν είχα πολλές πιθανότητες.» πρόσθεσε η γυναίκα. Τελικά αποφάσισε να γίνει μητέρα με τη βοήθεια ενός δωρητή σπέρματος.
Το 2011, η Ανίμα επέλεξε τη δωρεά ενός άνδρα που ονομάζεται Σκοτ Άντερσον. Λίγο μετά γέννησε την Λέιλα, ένα υγιέστατο κοριτσάκι. Έμοιαζε με θαύμα. Το 2013, η μητέρα της γυναίκας, η Helen έπεισε την κόρη της να γνωρίσει τον δωρητή προσωπικά. Η Ανίμα επικοινώνησε με τον Σκοτ και της είπε πως θα είναι χαρούμενος να τη γνωρίσει.
Ο Σκοτ, η Λέιλα και η Aνίμα απέκτησαν γρήγορα ένα εμφανή δεσμό μεταξύ τους. Η μητέρα πήγαινε την κόρη της να δει τον Σκοτ κάθε λίγες εβδομάδες. Σύντομα οι δυο τους άρχισαν να βγαίνουν ραντεβού.
«Ερωτευτήκαμε. Ήταν σουρεαλιστικό αλλά μια απίστευτη εμπειρία.» λέει η γυναίκα. Και μαντέψτε; Οι δύο τους είναι πλέον αρραβωνιασμένοι.
Συγκλονιστική αληθινή ιστορία: Το μωρό δεν έκλαιγε για δύο χρόνια γιατί...
Μια κοπέλα ζούσε στο Καρπενήσι και είχε παντρευτεί έναν πολύ σκληρό ανδρα, ο οποίος την χτυπούσε για το παραμικρό.
Τα βάσανα της ζωής την έκαναν να υπηρετεί στη Μονή της Παναγίας της Προυσιώτισσας κάθε Δεκαπενταύγουστο.
Η ίδια έχει πει:
Μία περίοδο δούλευα παραδουλεύτρα σε ένα γιατρό, που ήταν καλοπληρωτής αλλά και πολύ σκληρός σαν τον άνδρα μου.
Μία μέρα πήρα τον κάδο των σκουπιδιών για να πάω να τα πετάξω και ξαφνικά άκουσα ενα κλαυθμύρισμα.
Φθάνοντας στο σκουπιδότοπο άνοιξα το καπάκι και βλέπω ένα, μωρό μέσα στα αίματα. «Παναγιά μου τι να κάνω;
Να γυρίσω στο γιατρό δε γίνεται γιατί αυτός το πέταξε, όμως αν το πάρω στο σπίτι ο άντρας μου θα με σφάξει σαν λαμπριάτικο αρνί».
Το πήρα, το φίλησα σκουπίζοντας τα αίματα και το έσφιξα στην αγκαλιά μου, γιατί ήταν ο χειμώνας πολύ παγερός. Όταν έφθασα στο σπίτι δεν ήταν κανείς.
Είπα μέσα μου, «Ο Θεός είναι μαζί μου» και αφού το έπλυνα το τύλιξα σε μία παλιά μου πουκαμίσα και το σταύρωσα προσευχόμενη, «Παναγία μου Προυσιώτισσα, χαρίτωσε το να μην κλάψει».
Και το θαύμα έγινε. Το μωρό για δυο χρόνια δεν έκλαψε! Το τάϊζα κρυφά και το κοίμιζα κάτω από το κρεβάτι μας.
Όταν ερχόταν ο ανδρας μου η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά.Πέρασε ο καιρός και το παιδί άρχισε να μπουσουλά.
Οπότε ενα μεσημέρι εκεί που τρώγαμε ξετρύπωσε το μωρό και ήρθε κάτω από το τραπέζι. Μόλις το είδε ο άνδρας μου τα μάτια του γυάλισαν σαν του λιονταριού. «Τι είναι αυτό;», μου λέει.
Τότε έκανα τον σταυρό μου και του είπα το μυστικό. Συγκινήθηκε και το δέχθηκε σαν να ήταν δικό του.
Το παιδί αυτό τώρα έχει παντρευτεί και εργάζεται στο Καρπενήσι. Από το παιδί αυτό έχω ένα ποτήρι νερό, ενώ από τα δικά μου τίποτα.
Aκολουθήστε μας στo Google News
