Θρίλερ: Ολόκληρο χωριό ξαφνικά τρελάθηκε!

Ήταν 15 Αυγούστου του 1951 όταν δεκάδες κάτοικοι άρχισαν αναπάντεχα να έχουν τρομερά συμπτώματα. Η κατάσταση ήταν απελπιστική και εντελώς απροσδόκητη.

Ο ένας μετά τον άλλον, άνθρωποι όλων των ηλικιών αρρώσταιναν από μία άγνωστη και φρικτή νόσο. Τα συμπτώματα ξεκινούσαν με ναυτίες και έντονους πόνους στην κοιλιά. Οι σφυγμοί μειώνονταν και η θερμοκρασία του σώματος έπεφτε. Ακολουθούσε ζάλη, ιδρώτας και έντονη οσμή. Να σας θυμίσουμε άλλο ένα θρίλερ με χωρίο που πέφτει για ύπνο κ ξυπνάει έξι μέρες μετά...

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

«Στρόβιλος» επιδείνωσης από τον Γιάννη Καλλιάνο: «Βίαια μεταβολή σε 12-14 ώρες…»

Ύστερα έρχονταν οι ψευδαισθήσεις. Στο χωριό επικράτησε ένα πρωτοφανές σκηνικό. Περισσότερα από 250 άτομα είχαν προσβληθεί από την ασθένεια της τρέλας. Ένας άντρας πιστεύοντας ότι είναι αεροπλάνο, πήδηξε από το δεύτερο όροφο, σπάζοντας και τα δύο του πόδια. Ένα αντρόγυνο κυνηγούσε ο ένας τον άλλο με μαχαίρια. Μία κοπέλα πίστευε ότι την καταδίωκαν τίγρεις.

Ένα μικρό παιδί προσπάθησε να στραγγαλίσει τη μητέρα του. Η περιοχή βρισκόταν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Το τοπίο που αντίκριζε όποιος επισκεπτόταν το χωριό εκείνες τις μέρες ήταν τρομακτικό. Το συγκλονιστικό είναι ότι δεν επηρεάστηκαν μόνο οι άνθρωποι. Τα σκυλιά του χωριού δάγκωναν με μανία βράχους, ενώ οι πάπιες «περπατούσαν σαν πιγκουίνοι»!

Το νοσοκομείο γέμισε από ασθενείς και οι γιατροί, μην ξέροντας πως αλλιώς να ελέγξουν την κατάσταση, τους έδεναν στα κρεβάτια ή τους φόραγαν ζουρλομανδύες. Τελικά, πέντε άνθρωποι πέθαναν και περισσότεροι από τριάντα νοσηλεύθηκαν σε κρίσιμη κατάσταση.

Ο φούρνος και η CIA Υπάρχουν δύο βασικές θεωρίες για το τι συνέβη στο Πον-Σαιντ-Εσπρί. Η πιο διαδεδομένη θέλει το φούρνο της περιοχής να ευθύνεται για την τραγωδία. Το βασικό επιχείρημα είναι ότι ένα κοινό που είχαν όλοι όσοι νόσησαν, ήταν ότι αγόρασαν ψωμί από το συγκεκριμένο μαγαζί.

Οι γιατροί υποστήριξαν ότι πιθανότατα το αλεύρι μολύνθηκε από κάποιον επικίνδυνο μύκητα που προσέβαλε όσους το έφαγαν. Σύμφωνα με την πιο διαδεδομένη θεωρία, το ψωμί του φούρνου ήταν μολυσμένο/ πηγή: Flickr Η δεύτερη εκδοχή είναι θεωρία συνωμοσίας. Ένας αμερικανός δημοσιογράφος, μερικά χρόνια αργότερα, έφερε στο φως απόρρητα έγγραφα της CIA που αναφέρονταν στο γεγονός ως «το περιστατικό του Πον-Σαιντ-Εσπρί».

Ο δημοσιογράφος εξέδωσε μάλιστα ένα βιβλίο στο οποίο υποστήριζε ότι οι μυστικές αμερικανικές υπηρεσίες δηλητηρίασαν τις καλλιέργειες της μικρής γαλλικής κοινότητας με LSD, ως μέρος ενός ευρύτερου πειράματος. Εν μέσω της παράνοιας του Ψυχρού Πολέμου, ο αμερικανικός στρατός είχε καταφύγει σε πολλές τέτοιου είδους μυστικές επιχειρήσεις, καθώς έψαχνε για νέες αμυντικές τακτικές και μεθόδους σαμποτάζ του εχθρού. Σχεδόν 70 χρόνια μετά, δεν υπάρχει μία οριστική απάντηση για το τι συνέβη.

Ακόμα και οι σύγχρονοι κάτοικοι της περιοχής έχουν ο καθένας τη δική του θεωρία για το περιστατικό. Οι μνήμες υπάρχουν ακόμη αλλά τα συμπτώματα εξαφανίσθηκαν πλήρως....

Το χωριό που τα πτώματα κυκλοφορούν στους δρόμους...

Οι κάτοικοι του χωριού Τοράχα στην Ινδονησία δεν θάβουν τους νεκρούς αγαπημένους τους. Δείτε όμως και το ανατριχιαστικό χωρίο που οι κάτοικοι βγάζουν βόλτα τους... νεκρούς τους κάθε τρία χρόνια!

Συχνά τους κρατάνε δίπλα τους επί μέρες, μήνες, χρόνια και σε κάποιες περιπτώσεις και για δεκαετίες.

Και όχι μόνο αυτό συνηθίζουν να τους παίρνουν μαζί τους στις δουλειές να τους σερβίρουν το φαγητό που έτρωγαν, τον καφέ τα τσιγάρα τους σαν να μην έχει αλλάξει κάτι στην καθημερινότητα.

Η περιοχή Τιράχα βρίσκεται στο νησί Σουλαουέσι.Οι κάτοικοι πιστεύουν ότι με τον θάνατο δεν… πεθαίνει κάποιος και ότι η ψυχή του παραμένει στο κορμί του και θα πρέπει να συνεχίζει να κάνει ότι έκανε ενώ ζούσε.

Μόλις πεθάνει κάποιος στο χωριό τον καλύπτουν στο κορμί του με φορμόλη με αποτέλεσμα οι ιστοί να διατηρούνται ατόφιοι και αφθαρτοι.

Στο σπίτι ο νεκρός μένει σε διπλανά δωμάτια από την υπόλοιπη οικογένεια και επειδή η δυσοσμία από το χημικό είναι ισχυρότατη, τον «περικυκλώνουν» με αρωματικά αποξηραμένα φυτά.

Στη συνέχεια δίπλα από το σπίτι χτίζεται εάν δεν υπάρχει, το λεγόμενο «προγονικό σπίτι» στο οποίο πηγαίνουν τη σορό και τη φυλάττουν.

Οι συγγενείς ντύνουν τον νεκρό καθημερινά και όταν το πτώμα π»παλιώσει» και αρχίζουν να πέφτουν τα δόντια του, το πηγαίνουν σε οδοντίατρο της περιοχής ο οποίος του βάζει μασέλα.

Στους δρόμους του χωριού οι νεκροί βρίσκονται παντού. Τους βαστούν σαν κούκλες οι άνθρωποι και κυκλοφορούν μαζί τους.

Για την κοινότητα ένα καλά διατηρημένο πτώμα φέρνει καλή τύχη στην οικογένεια γιαυτό το λόγο όλοι φροντίζουν τα πτώματα. Για να έχουν καλή τύχη.

Όταν πλέον το πτώμα δεν μπορεί να «επιδιορθωθεί» τότε του κάνουν την κηδεία. Αυτό όμως μπορεί να πάρει και δεκαετίες.