Απίστευτο: Άφθαρτο παραμένει το χέρι της Μαρίας της Μαγδαληνής!

Σήμερα σύμφωνα με το εορτολόγιο γιορτάζει η Μαρία η Μαγδαληνή... Το ήξερες ότι το χέρι της παραμένει άφθαρτο;

Στην ιερά μονή της Σιμωνόπετρας φυλάσσεται και το λείψανο του αριστερού χεριού της Αγίας Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής. Την εποχή που πρωτοπροσκύνησα το αδιάφθορο χέρι, αυτό παρουσιαζόταν γυμνό πάνω σε ένα κόκκινο βελούδο, όχι δηλαδή μέσα σε μια θήκη, όπως αφήνει να εννοηθεί η φωτογραφία.

Απόγευμα στο αρχονταρίκι της μονής Σιμωνόπετρας, ο αρχοντάρης διηγείται μια ιστορία περί του αγίου λειψάνου της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής σε ομάδα προσκυνητών.

– Το χέρι είναι άφθαρτο, με όλο του το δέρμα και τους τένοντες. Διατηρείται σε φυσική θερμοκρασία ζωντανού σώματος και… ευωδιάζει. Μάλιστα εξαιτίας των θαυμάτων της, η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή θεωρείται και δεύτερος κτήτορας της Σιμωνόπετρας.

– Λένε, πάτερ, πως όσοι το ασπάζονται διαπιστώνουν ότι είναι θερμό.

– Ναι, είναι αλήθεια. Όσοι το ασπάζονται με ευλάβεια και πίστη διαπιστώνουν τη φυσική θερμότητα ζωντανού σώματος.

Χαμογελούμε λίγο αμήχανοι. «Και τι γίνεται, πάτερ, αν το ασπαστείς και δεν είναι θερμό», ρωτά κάποιος.

– Να σας πω… Κάποιος προσκυνητής το ασπάστηκε, αλλά δεν το ένοιωσε θερμό, ενώ όλοι οι φίλοι του το ένοιωθαν θερμό. Τότε αυτός έπεσε σε κατάθλιψη, ήταν σκεφτικός όλη την ώρα, και τελικά μάς το αποκάλυψε και ζήτησε τη βοήθειά μας. Ο γέροντας τού συνέστησε να εξομολογηθεί, να προσευχηθεί στην Αγία Μαρία τη Μαγδαληνή, και να ξαναπροσκυνήσει το ιερό της λείψανο την άλλη μέρα. Πράγμα που έγινε. Την άλλη μέρα, ο προσκυνητής, αφού εξομολογήθηκε, ασπάστηκε το χέρι της και ένοιωσε μεγάλη θερμότητα και ευωδία να εξέρχεται του λειψάνου. Ευχαριστούσε δε μετά δακρύων. Μετά δακρύων!

– Ποιά λέτε να ήταν η αιτία, πάτερ;

– Τι να σας πω! Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή απωθείται από τις σαρκικές αμαρτίες. Σαρκικοί άνθρωποι με πορνείες, μοιχείες και τα τέτοια, αναδίδουν πνευματική δυσωδία που η Αγία την αποστρέφεται. Ίσως ήθελε να δείξει τη δυσαρέσκειά της και την αποστροφή της.

«Πω, πω, πάτερ, να σ’ αποστρέφεται ακόμα και το λείψανο για τις σαρκικές σου αμαρτίες!» λέει κάποιος.

– Αύριο που θα προσκυνήσετε μετά τη θεία λειτουργία, παρατηρήστε μία μικρή πληγή στην πάνω πλευρά του χεριού. Σα να λείπει ένα μικρό κομμάτι. Οι ρώσοι μοναχοί στις αρχές του εικοστού αιώνα, που είχε πολλούς τότε το Άγιον Όρος, το είχαν σε μεγάλη ευλάβεια. Κάποιοι από αυτούς, όπως το ασπάζονταν, το δάγκαναν κρυφά και έκοβαν ένα μικρό κομματάκι, μια ακίδα, για ευλογία. Το έκρυβαν στο στόμα τους. Μέχρι να τους πάρουν είδηση οι μοναχοί τότε της μονής, είχε γίνει μια μικρή πληγή.

Την άλλη μέρα το πρωί τα ιερά λείψανα της μονής εκτίθενται προς προσκύνηση.

Ο φίλος μου που συνταξιδεύουμε είναι πρώτος. Το ασπάζεται και τινάζεται. Έρχομαι δεύτερος. Προσκυνώ. Ο φίλος μου με κοιτάζει με μεγάλα εκστατικά λαμπερά μάτια.

«Πω, πω, τι κάψιμο ήταν αυτό! Μ’ έκαψε τα χείλη! Τό’ νοιωσες; Καίει τα χείλη! Τό’ νοιωσες;» μού λέει με έξαψη.

Μικρό κορίτσι φιλάει το ετοιμοθάνατο αδερφάκι του και το φέρνει πίσω στη ζωή!

Η παρακάτω ιστορία θα σας συγκλονίσει αφού είναι πάρα πολύ συγκινητική και αποτελεί ένα θαύμα.. Η αδελφική αγάπη όπως γνωρίζουμε όλοι μπορεί να νικήσει τα πάντα και αυτήν την φορά έφερε πίσω στην ζωή ένα μικρό παιδί!

Δεν έχει σημασία πόσο συχνά τσακώνονται μεταξύ τους τ’ αδέρφια ή αν είναι μονίμως μαλωμένοι, στις δύσκολες στιγμές είναι ενωμένα σαν μια γροθιά. Το δέσιμο που υπάρχει ανάμεσά τους είναι τόσο παράξενο, που αψηφά όλους τους κοινωνικούς κανόνες. Και στην περίπτωση της Poppy Smith και της αδελφής της Macey, η σχέση τους αψηφά όχι μόνο τους κοινωνικούς, αλλά και τους ιατρικούς κανόνες.

Λίγες μέρες πριν από τα δεύτερα γενέθλια της Poppy, η μαμά της, Amy, πήγε να την ξυπνήσει. Όταν εκείνη δεν ξυπνούσε, ήξερε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.

«Η καρδιά της χτυπούσε αλλά εκείνη δεν αντιδρούσε», λέει ο μπαμπάς της, Stephen. «Καταλάβαμε ότι κάτι πήγαινε στραβά. Η μικρή ανέπνεε, αλλά με δυσκολία.»

Φοβισμένοι για τη ζωή της κόρης τους, ο Stephen και η Amy έσπευσαν την Poppy στο νοσοκομείο. Μετά από αρκετές προσπάθειες, η ιατρική ομάδα της Poppy συμφώνησε ότι το καλύτερο για εκείνη θα ήταν να την μεταφέρουν στο νοσοκομείο παίδων του Λίβερπουλ. Εκεί, η κατάσταση της Poppy βελτιώθηκε τόσο πολύ που μπόρεσε να αναπνεύσει καλύτερα με τη χρήση αναπνευστήρα.

Στη συνέχεια, όμως, τη δεύτερη ημέρα των γενεθλίων της, η κατάσταση της Poppy χειροτέρεψε.

«Τα μάτια της είχαν αρχίσει να γυρνάνε», δήλωσε ο Stephen. «Μια ακτινογραφία θώρακος έδειξε ότι οι πνεύμονές της ήταν γεμάτοι υγρό και είχε υποστεί ακόμη μια αναπνευστική ανακοπή. Εκείνο το βράδυ άρχισε να κάνει σπασμούς. Η κατάστασή της επιδεινώθηκε πολύ γρήγορα.»

Μια μαγνητική τομογραφία μια-δυο μέρες αργότερα αποκάλυψε ότι η Poppy υπέφερε από υποξική εγκεφαλική βλάβη. Ενώ η οικογένεια της Poppy αρχικά ανησυχούσε ότι η μικρή δεν θα ήταν σε θέση να περπατήσει και να μιλήσει ξανά, οι γιατροί τους είπαν αυτό που κανένας γονιός δεν θα άντεχε ν’ ακούσει: η πιθανότητες της Poppy να κρατηθεί στη ζωή ήταν ελάχιστες.

Αλλά τότε, έγινε το θαύμα.

Η 12χρονη Macey δεν θα άφηνε τη μικρή αδελφή της να πεθάνει.

“Η Macey της έδωσε ένα φιλί στην κοιλιά και ξαφνικά η Poppy άρχισε να γελάει. Δεν μπορούσα να το πιστέψω,” δήλωσε ο Stephen.

“Τώρα πιστεύουμε ακράδαντα ότι η Poppy θα περπατήσει και θα μιλήσει και πάλι, αφού είναι μαχήτρια από τη στιγμή που γεννήθηκε.”

Γεννημένη στις 29 εβδομάδες, η Poppy ζύγιζε μόλις 900 γραμμάρια και έπρεπε να μείνει στην νεογνική πτέρυγα για τους τρεις πρώτους μήνες της ζωής της. Όταν ήταν τελικά σε θέση να πάει στο σπίτι της, οι γονείς της παρατήρησαν ότι με μεγάλη δυσκολία κατάπινε το φαγητό της. Όταν την πήγαν στο γιατρό, εκείνος τους είπε ότι έπασχε από το σύνδρομο Moebius, πράγμα που σημαίνει ότι οι μύες του προσώπου της δεν λειτουργούν σωστά. Οι γονείς της είχαν προειδοποιηθεί ότι η μικρή κατά πάσα πιθανότητα δεν θα μπορούσε να περπατήσει ή να μιλήσει σωστά. Η Poppy, όμως, απέδειξε πως οι γιατροί έκαναν λάθος.

«Είπαν ότι δεν θα μπορούσε να περπατήσει ή να μιλήσει, αλλά εκείνη άρχισε να περπατά στους 15 μήνες, αρκετά γρήγορα για ένα πρόωρο μωρό,» λέει ο Stephen.

Οι γιατροί ήταν άφωνοι με την εξέλιξή της.

Μετά το τελευταίο περιστατικό, ολόκληρη η οικογένεια της Poppy φοβήθηκε πως η μικρή δεν θα τα κατάφερνε. Την παραμονή των Χριστουγέννων, η οικογένεια ζήτησε από τους πιστούς της ενορίας τους να προσευχηθούν για την ανάρρωση της Poppy. Φαίνεται ότι οι προσευχές τους εισακούσθησαν. Την ημέρα των Χριστουγέννων, η Poppy μεταφέρθηκε στη μονάδα εντατικής θεραπείας, και η οικογένειά της ήταν δίπλα της στο δωμάτιο, αφού νόμιζαν πως ήταν τα τελευταία Χριστούγεννα που περνούσαν μαζί της.

Και τότε, έγινε το θαύμα.

Οι γιατροί δεν το πίστευαν στην αρχή. Είπαν στην οικογένεια Smith ότι οι ασθενείς μπορεί να ανταποκριθούν σε συναισθήματα. Στη συνέχεια, υπήρξαν μικρές συσπάσεις στα χέρια και τα πόδια της. Οι γιατροί θεωρούσαν ότι θα μπορούσαν να είναι νωτιαία αντανακλαστικά, αλλά οι γονείς ένιωσαν σαν να ήταν κάτι πολύ περισσότερο.

Και είχαν δίκιο.

«Οι γιατροί ήταν αμήχανοι. Λένε ότι δεν θα πρέπει να κάνει αυτό που κάνει. Είναι τόσο χαρούμενοι που το κάνει, αλλά κανονικά δεν θα έπρεπε. Η μικρή τους έδειξε ότι έκαναν λάθος.»

Η ιστορία της Poppy είναι το απόλυτο χριστουγεννιάτικο θαύμα. Ενώ η Poppy είναι μαχήτρια από μωρό, η αδελφή της, η Macey, είναι ο σωτήρας της. Με ένα μόνο φιλί – την απόλυτη πράξη αγάπης – η Poppy γύρισε πίσω στη ζωή.

Τώρα, η οικογένεια της Poppy προσπαθεί να αποκαταστήσει πλήρως όλες της φυσικές της ικανότητες, και για να μπορέσει να πληρώσει τις φυσιοθεραπείες της, ζήτησε τη βοήθεια του κόσμου.

«Είναι ακόμα στην αρχή, αλλά νομίζω ότι θα είναι σε θέση να περπατήσει μόνη της κάποια στιγμή. Εμείς απλά θέλουμε να συγκεντρώσουμε χρήματα για τη βοηθήσουμε να τα καταφέρει πιο γρήγορα και να μη χάνει άλλο χρόνο.»

Όταν υπάρχει αγάπη σε μια οικογένεια, γίνονται και θαύματα. Έτσι δεν είναι;