Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

Από την απόλυτη ευτυχία στην απόλυτη τραγωδία: Γυναίκα έχασε τα τρίδυμά της και το σύζυγό της μέσα σε δέκα χρόνια!

Απίστευτο αυτό που της συνέβη!

18 Ιουλίου 2019 18:28
Από την απόλυτη ευτυχία στην απόλυτη τραγωδία: Γυναίκα έχασε τα τρίδυμά της και το σύζυγό της μέσα σε δέκα χρόνια!

Από την απόλυτη ευτυχία στην απόλυτη τραγωδία: Γυναίκα έχασε τα τρίδυμά της και το σύζυγό της μέσα σε δέκα χρόνια! Η ιστορία που θα διαβάσετε θα σας κάνει να κλαίτε με λυγμούς!

Όταν η Sophie Smith ανακάλυψε ότι περίμενε τρίδυμα, εκείνη και ο σύζυγός της Ash ένιωθαν ότι ήταν «οι πιο τυχεροί άνθρωποι στον κόσμο».

Αλλά όταν η κυρία Smith πήγε να γεννήσει, στις 21 εβδομάδες της κύησης, ο κόσμος τους “ήρθε τούμπα” και μέσα σε 81 ημέρες το ζευγάρι από το Σίδνεϊ έχασε τραγικά τα τρία νεογνά του.

Παρά το γεγονός ότι βυθίστηκαν στη θλίψη, προσπάθησαν ξανά να κάνουν παιδιά πριν τους δοθεί ένα άλλο χτύπημα: ο Ash διαγνώστηκε με ανίατο καρκίνο του εγκεφάλου και απεβίωσε επτά χρόνια αργότερα.

Μιλώντας στη FEMAIL, η κ. Smith μοιράστηκε την ιστορία της απώλειάς της και τον τρόπο με τον οποίο βρήκε τη δύναμή της μέσα από την απίστευτη τραγωδία της.

“Το να έχω τρεις καρδιές να χτυπούν μέσα μου ένιωσα πως αυτό το μεγαλύτερο θαύμα και σκέφτηκα ότι είμαστε ευλογημένοι,” είπε στην FEMAIL.

Το ζευγάρι άρχισε να προετοιμάζεται για τη μεγάλη του οικογένεια και αγόρασε ένα καινούργιο αυτοκίνητο που να χωράει τρία παιδικά καθίσματα.

Καταλάβαμε ότι θα γεννιόντουσαν νωρίς και πως θα έμεναν στο νοσοκομείο – ήμασταν ενήμεροι ότι θα έπρεπε να περιμένουμε για να τους κρατήσουμε στην αγκαλιά μας.”

Στις μόλις 21 εβδομάδες της εγκυμοσύνης της, η κυρία Smith αισθάνθηκε πως έσπασαν τα νερά της ενώ ήταν στο σούπερ μάρκετ.

“Πήγα κατευθείαν στο νοσοκομείο, όπου ένας γιατρός μου είπε: “Τα νερά σου έχουν σπάσει, πιθανότατα να γεννήσεις μέσα σε 24 ώρες και όλα τα μωρά σου να πεθάνουν.”

Πέντε ημέρες αργότερα, η κ. Smith γέννησε πρώτα τον Henry, ο οποίος ζύγιζε μόλις 450 γραμμάρια.

Το μικρό του χέρι πίεζε στο δάχτυλό μου και περάσαμε μια πολύ ωραία ώρα μαζί πριν πεθάνει.”

“Στις 24 εβδομάδες ακριβώς τα νερά μου έσπασαν ξανά. Ο Jasper και ο Evan γεννήθηκαν μέσω καισαρικής.”

“Ήμασταν γεμάτοι ελπίδες για τον Jasper και τον Evan όταν γεννήθηκαν – τους δόθηκε 50% πιθανότητα επιβίωσης. Πίστευα πραγματικά ότι θα τα κατάφερναν.”

Παρά το γεγονός ότι ζύγιζαν μόνο 620 και 760 γραμμάρια, ο Evan και ο Jasper τα πήγαιναν καλά στην αρχή στην νεογνική φροντίδα – πριν ο Evan υποστεί μια θανατηφόρα αιμορραγία στον εγκέφαλο σε ηλικία μόλις 10 ημερών.

“Την πρώτη φορά που τον κράτησα ήταν όταν οι γιατροί αφαίρεσαν τη μηχανική υποστήριξη και πέθανε στην αγκαλιά μου. Η καρδιά μου ράγισε εκείνη την ημέρα.”

Ο Jasper ανέπτυξε χρόνια πνευμονική νόσο που του προκάλεσε προβλήματα στο αναπνευστικό του σύστημα και πέθανε μετά από 58 ημέρες.

“Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που άνοιξε για πρώτη φορά τα μάτια του για να θηλάσει.”

“Είμαι τόσο ευγνώμων που είχαμε 58 ημέρες για να γνωρίσουμε τον Jasper, κάτι που δεν είχαμε την τύχη να κάνουμε με τον Henry και τον Evan.”

Η κ. Smith και ο σύζυγός μάζεψαν χρήματα και ίδρυσαν ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα, το « Running for Premature Babies Foundation», το οποίο εμπνέει τους ανθρώπους να τρέχουν μαραθώνιους για να βοηθήσουν την έρευνα, τη φροντίδα και τη διάσωση πρόωρων νεογνών.

“Με βοήθησε το να έχω κάτι θετικό στο μυαλό μου στο να απαλύνω τον πόνο μου,” είπε η κ. Smith.

“Η απώλεια ενός μωρού μπορεί να είναι απίστευτη μοναξιά καθώς οι άνθρωποι γύρω μας, συχνά δεν ξέρουν πώς να ανταποκριθούν σε μια τέτοια τραγωδία – μπορεί να αισθάνονται άβολα να μιλήσουν για το μωρό που χάθηκε…”

“Η ίδρυση ενός ιδρύματος στη μνήμη των αγοριών μου με βοήθησε πολύ.”

“Γνωρίζοντας ότι η συλλογή χρημάτων θα βοηθήσει άλλα πρόωρα βρέφη να ζήσουν, μου έδωσε μεγάλη ανακούφιση.”

Είκοσι μήνες μετά το θάνατο του Jasper, η κ. Smith και ο σύζυγός της καλωσόρισαν τον γιο τους Owen, ο οποίος έφερε «πολύ φως» στη ζωή τους.

“Χαιρόμουν πολύ που είχα τον Owen στην αγκαλιά μου… ο ήχος του κλάματός του ήταν μουσική στα αυτιά μου, καθώς τα τρίδυμά μου ήταν πάρα πολύ άρρωστα για να κλάψουν.”

Αλλά όταν ο Owen ήταν έξι μηνών, ο σύζυγος της κας Smith, διαγνώστηκε με κακοήθη όγκο στον εγκέφαλο και είχε ένα χρόνο ζωής.

Το ζευγάρι αντιμετώπισε την ασθένεια του και άρχισε την εξωσωματική γονιμοποίηση για να κάνει άλλο ένα παιδί.

Το ζευγάρι ήταν πολύ χαρούμενο όταν γεννήθηκε ο γιος τους Harvey.

Ωστόσο, πέντε χρόνια μετά την αρχική διάγνωσή του, ο καρκίνος του Ash προχώρησε πιο επιθετικά και μετά από δώδεκα μήνες τελικά υπέκυψε στην ασθένειά του, τον Φεβρουάριο του 2016.

“Ο Ash ήταν ο καλύτερος φίλος μου και ο σύζυγός μου. Ήταν ένας εκπληκτικός άνθρωπος… μου δίδαξε να μην εγκαταλείπω ποτέ τους αγώνες μου.”

Ακριβώς τρεις μήνες μετά το θάνατο του Ash, η κ. Smith και 520 δρομείς έτρεξαν στον μαραθώνιο του Σίδνεϊ, μαζεύοντας για το ίδρυμα “Running for Premature Babies” 2,5 εκατομμύρια δολάρια!

Μέχρι σήμερα, οι γιατροί εκτιμούν ότι αυτό το ταμείο έχει ωφελήσει περισσότερα από 4.500 πρόωρα βρέφη.

“Αυτός ο αγώνας ήταν ιδιαίτερα ξεχωριστός, καθώς δεν ήταν μόνο για τον Henry, τον Jasper και τον Evan, αλλά και προς τιμήν του Ash. Έτρεξα σε αυτόν τον αγώνα γρηγορότερα από ποτέ πριν και ένιωσα πως ο Ash ήταν δίπλα μου σε κάθε βήμα.”

Η κ. Smith, η οποία είναι σήμερα 48 ετών, έχει γράψει ένα βιβλίο στη μνήμη των γιων και του συζύγου της, και όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις του πήγαν στο Ίδρυμα “Running for Premature Babies”.

“Δώδεκα χρόνια τώρα καταλαβαίνω ότι ο χρόνος επουλώνει πληγές, αλλά δεν κάνει τίποτα για να μειώσει τη δύναμη που έχει μια μάνα για τα παιδιά της. Αγαπώ τα αγόρια μου σήμερα τόσο πολύ όπως και την ημέρα που πέθαναν.”

Συγκλονιστικό: Μια μάνα νόμιζε ότι έχασε για πάντα τον γιο της μέχρι που...

Η διαδρομή προς το σπίτι ήταν δύσκολη για την μάνα...Πήρε την τσάντα με τα υπάρχοντά του Τζίμι και την τούφα από τα μαλλιά του παιδιού της και τα μετέφερε στο δωμάτιο του. Μια συγκλονιστικήιστορία θα διαβάσετε παρακάτω!

Την τοποθέτησε κάπου που να τα βλέπει συνέχεια, πάνω στο ράφι που είχε τα αυτοκινητάκια του. Έπειτα ξάπλωσε στο κρεβατι, πήρε σφιχτά αγκαλιά το μαξιλάρι του και έκλαιγε με λυγμούς... Διαβάστε ακόμα μια ιστορία για ένα νεαρό αγόρι που δεν είχε φαγητό!

Ήταν γύρω στα μεσάνυχτα ξύπνησε. Σηκώθηκε έβαλε ένα ποτήρι νερό και ξαναγύρισε στο άδειο παιδικό δωμάτιο. Άνοιξε τη τσάντα με τα πράγματα του Τζίμι και άρχισε να τακτοποιεί τα ρούχα του στη ντουλάπα.

Τότε είδε...

Διπλωμένο μέσα σε μια τσέπη από τα παντελόνια ένα διπλωμένο χαρτί. Το άνοιξε και το διάβασε:

«Αγαπημένη μου μαμά,


Αν το διαβάζεις αυτό, τότε δεν τα κατάφερα να είμαι και πάλι μαζί σου. Το ξέρω ότι θα σου λείψω. Και μένα θα μου λείψεις πολύ αλλά δεν θα σταματήσω ποτέ να σε αγαπώ. Όπου και να βρίσκομαι θα σ “αγαπώ για πάντα μαμά, κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Κάποτε θα βρεθούμε ξανά και πάλι. Μέχρι τότε όμως, αν θέλεις, μπορείς να υιοθετήσεις ένα μικρό αγόρι και έτσι δεν θα νιώθεις τόση μοναξιά. Να το κάνεις μαμά, εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα. Μπορεί αν θέλει να πάρει το παλιό μου δωμάτιο και όλα τα παιχνίδια μου για να παίζει.
Αλλά αν αποφασίσεις να υιοθετήσεις κορίτσι, μάλλον δεν θα του αρέσουν τα πράγματα μου. Θα πρέπει να της αγοράσεις κούκλες και άλλα τέτοια κοριτσίστικα πράγματα.

Να μην λυπάσαι όταν με σκέφτεσαι μαμά. Να θυμάσαι όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε μαζί και να γελάς.
Θυμάσαι τότε που γέμισα όλη τη κουζίνα με αλεύρι γιατί προσπαθούσα να σου φτιάξω κέικ; Εσύ αντί να με μαλώσεις, άρχισες να γελάς τόσο πολύ όταν με είδες, που νόμιζα ότι θα πάθεις κάτι. Ή και τότε που έσπασα το παράθυρο της κουζίνας με τη μπάλα μου και σου είπα ότι το έκανε η γάτα μας; Το ήξερες ότι το είχα κάνει εγώ αλλά δεν μου φώναξες. Ποτέ σου δεν μου φώναξες μαμά. Ήσουν η καλύτερη μαμά που θα μπορούσα να έχω και σε ευχαριστώ τόσο πολύ για αυτό.
Ξέρω ότι εκεί που θα πάω δεν θα είναι άσχημα. Πόσο άσχημα άλλωστε μπορεί να είναι αφού εκεί βρίσκονται η γιαγιά και ο παππούς; Θα με προσέχουν αυτοί και για αυτό δεν πρέπει να ανησυχείς καθόλου για μένα. Θα με ξεναγήσουν εκείνοι σε όλο τον ουρανό και όποτε μπορούμε θα πεταγόμαστε για λίγο στη Γη για να σου δίνω κλεφτά ένα φιλί στο μάγουλο την ώρα που κοιμάσαι.

Φαντάζεσαι μαμά να βρω κάπου εκεί στον ουρανό και τον Ντακ το σκυλάκι μας; Δεν θα ήταν τέλεια να μου γλύφει το πρόσωπο και να με ξυπνάει όπως παλιά; Θυμάσαι;


Αλλά ο λόγος που σου γράφω περισσότερο αυτό το γράμμα μαμά είναι για να σου θυμίσω ότι δεν πρέπει να χάσεις τη πίστη σου στο Θεό επειδή έχασες εμένα. Ένα βράδυ που ξύπνησα, σε άκουσα να κλαις δίπλα μου και να του μιλάς. Του έλεγες ότι δεν είναι σωστό να με πάρει κοντά του και τον ρωτούσες «Πού είσαι όταν σε χρειάζομαι;»
Εκείνος όμως βρέθηκε στην ίδια θέση με εσένα όταν ο γιος του ήταν πάνω στο σταυρό. Ήταν εκεί, και είναι εκεί για όλα τα παιδιά του. Εσύ μου το έμαθες αυτό.

Ελπίζω τώρα που θα πάω εκεί ψηλά να σταματήσω να πονάω. Δεν τον αντέχω άλλο αυτόν τον πόνο μαμά.

Θα σε αγαπώ για πάντα!

Τζίμι

ΥΓ. Τα μεσημέρια ελπίζω να φτιάχνουν μακαρόνια με κιμά όπως τα έφτιαχνες εσύ. Θα μου λείψουν μαμά, όπως θα μου λείψεις πολύ και εσύ.»

Η Σάλλυ δίπλωσε το χαρτί, το τοποθέτησε πλάι στη τούφα από τα μαλλιά του γιου της, εκεί δίπλα στα αυτοκινητάκια του και σηκώθηκε όρθια. Σκούπισε τα μάτια της, ίσιωσε τους ώμους της και άνοιξε όλα τα παράθυρα του σπιτιού.

«Για να μπορεί να μπει στο σπίτι όταν έρθει», σκέφτηκε.

 

Funny-Περίεργα

Ροή ειδήσεων

Share