Κουίζ για την παλιά Αθήνα: Μπορείς να αναγνωρίσεις την συνοικία της φωτογραφίας; Έχεις περάσει σίγουρα από εκεί!
Αγαπημένη γειτονιά
Όταν κοιτάζεις παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθήνας καταλαβαίνεις πόσο έχει αλλάξει η πρωτεύουσα. Μιλάμε για ολική μεταμόρφωση.
Αν έχεις μεγαλώσει στην Αθήνα και πιστεύεις ότι την γνωρίζεις διαπιστώνεις ότι ξέρεις τελικά πολύ λίγα για το παρελθόν της αγαπημένης σου πόλης.
Μία τέτοια φωτογραφία παρακάτω δίνει μία σπάνια ματιά στην παλιά Αθήνα. Φαίνεται μία πολύ γνωστή συνοικία της Αθήνας.
Μπορείς να προσπαθήσεις να καταλάβεις ποια είναι;
- Αμπελόκηποι
- Βριλήσσια
- Κυψέλη
Η απάντηση στο κουίζ για την παλιά Αθήνα
Στην φωτογραφία που έχει τραβηχτεί τον Ιούνιο του 1943 βλέπετε τα Βριλήσσια. Η εικόνα έχει τραβηχτεί από τον συνάδελφο του W. Wrede, Hermann Wagner, αρχιφωτογράφο του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αθηνών. Μπορείτε να δείτε την λεωφόρο Πεντέλης όταν ήταν ακόμη χωματόδρομος.
Η ιστορία των Βριλησσίων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορική εξέλιξη του Πεντελικού. Στο σταυροδρόμι μεταξύ της εύκαρπης γης των Φλυέων και του αρχαίου όρους πραγματοποιείτο η διέλευση των υπέρογκων μαρμάρων, έπειτα από εξορύξεις, προς την πρωτεύουσα των Αθηναίων.
Τα μάρμαρα φαίνεται να μεταφέρονταν από την προέκταση της Οδού Κέας από την παραρεμάτια ζώνη καθοδικά προς την Οδό Τροίας. Από την ίδια γη διοχετευόταν το υδροδοτικό φορτίο που ενίσχυε το δεύτερο υδραγωγείο στην ιστορία της Αττικής που κατασκευάστηκε από τον Θησέα για την ύδρευση των Αθηνών.
Κατά μήκος του ίδιου χειμάρρου διοχετευόταν το νερό που κατέληγε από την Πεντέλη στο Κολωνάκι κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους του Αδριανού.
Δείτε επίσης: Κουίζ για την παλιά Αθήνα: Μπορείτε να αναγνωρίσετε μια από τις πιο γνωστές οδούς της πρωτεύουσας;
Κατά την φραγκοκρατία η περιοχή εμφανιζόταν στους χάρτες ως πευκόφυτη έκταση ανάμεσα στον οικισμό της Φραγκοκκλησιάς και τον Κουφό. Κατά τον μεσαίωνα ιδρύθηκε στην Πεντέλη η Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου από τον Άγιο Τιμόθεο, ο οποίος στην προσπάθειά του να προσδώσει οικονομική αυτοτέλεια στη μονή αγόραζε εκτάσεις της ευρύτερης περιοχής, εκτοπίζοντας Κορωπιώτες βοσκούς στη μεσογαία, στον οικισμό των Λαμπρικών.
Την περίοδο της τουρκοκρατίας η πεντελική γη άρχισε να κατοικείται από Σαρακατσαναίους γιδοβοσκούς των κοπαδιών της Μονής στην αρχή, νομάδες που μετακινούνταν το χειμώνα κοντά στα ανατολικά παράλια του Πεντελικού.
Οι κάτοικοι διέμεναν σε παραδοσιακές καλύβες, ενώ τα μαντριά τους ήταν οργανωμένα κατά φαμίλιες. Τα βοσκοτόπια τα μίσθωναν μέσω του Συνεταιρισμού των Γεωκτηνοτρόφων που συνεργαζόταν με την Ιερά Μονή Πεντέλης.
Την ίδια περίοδο άρχισε να γνωρίζει ανάπτυξη και το χωριό των Χαλανδραίων στα βορειοανατολικά της Αθήνας, πλούσιο σε βλάστηση και υδάτινο πλούτο, σε τοποθεσία του αρχαίου δήμου των Φλυέων, τόπο καταγωγής του Ευριπίδη και λοιπών επιφανών Ελλήνων. Βορειοανατολικά του παραδοσιακού κέντρου εκτείνονταν απέραντες καλλιεργήσιμες εκτάσεις, οι οποίες χρησιμοποιούνταν από κατοίκους για γεωργία και κτηνοτροφία, στους πιο προσβάσιμους πρόποδες στο “Πάτημα” του βουνού.
Το 1930 γεωργική εταιρεία απαλλοτρίωσε και παραχώρησε με κλήρο οικόπεδα για την αποκατάσταση ακτημόνων προσφύγων καλλιεργητών σε έκταση εντασσόμενη στα διοικητικά όρια της Κοινότητος Χαλανδρίου.
Βάσει του ιπποδαμείου πολεοδομικού συστήματος, το οποίο συνετάχθη από τους Γερμανοπολωνούς πολιτικούς μηχανικούς Κουρλιάνσκη και Ντογλοπούλωφ, η περιοχή διαχωρίστηκε σε δύο τομείς και σε κληροτεμάχια των 450 και 1.800 τετραγωνικών μέτρων. Κάθε κληρούχος έπαιρνε δύο κληροτεμάχια που είχαν τους ίδιους αριθμούς, ένα από κάθε τομέα, το μικρό για κατοικία και το μεγάλο για καλλιέργεια.
Το 1935 ο οικισμός στο Πάτημα κάλυπτε έκταση 670 στρεμμάτων και υπαγόταν σε ολοκληρωμένο ρυμοτομικό σχεδιασμό και οι πρώτοι κάτοικοι ήταν Χαλανδραίοι, Πειραιώτες και Αθηναίοι, ενώ στην περιοχή διατηρούσαν εκτάσεις Λιοπεσιώτες.
Το 1948 έγιναν στη περιοχή οι πρώτες προσπάθειες διάτρησης του εδάφους το οποίο απεδείχθη πλούσιο σε ύδατα με συνέπεια την σταδιακή ανάπτυξη της περιοχής η οποία άρχισε να προσελκύει παραθεριστές λόγω και του υγιεινού κλίματος. Με το Β.Δ. 8/6/49, ο συνοικισμός αποσπάστηκε από το Δήμο Χαλανδρίου και οργανώθηκε ως αυτόνομη κοινότητα μόλις 825 κατοίκων, σύμφωνα με απογραφή του 1951.
Το 1949 ο συνοικισμός αναγνωρίστηκε ως αυτόνομη “Κοινότης Βριλησσίων” της Ανατολικής Αττικής και το όνομα που αποφασίστηκε να δοθεί στη νεοϊδρυθείσα κοινότητα ήταν Βριλήσσια, ονομασία η οποία παρέπεμπε στο ιστορικό όνομα του Πεντελικού, Βριληττός.
Με την 8/1955 απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου Ορίων Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Αττικής και με τη μετέπειτα 33/1960 απόφασή του πραγματοποιήθηκε επέκταση των διοικητικών ορίων από τα 670 στα 3.876 στρέμματα και στα χρόνια που ακολούθησαν έγιναν σταδιακές επεκτάσεις του σχεδίου πόλεως. Αρκετά ήταν εκείνη την εποχή και τα μαρμαράδικα στη βόρεια πλευρά λόγω της γειτνίασής της περιοχής με το δραστήριο σε εξορύξεις Πεντελικό Όρος, τα οποία προσήλκυαν έμπειρους τεχνίτες από τα κυκλαδονήσια, για να παραχωρήσουν στη συνέχεια τη θέση τους σε μόνιμες κατοικίες. Ο πρώτος μαζικός εποικισμός πραγματοποιήθηκε στο 1961, οπότε και τριπλασιάστηκε ο πληθυσμός της περιοχής με μια αύξηση της τάξεως του 185%.
Στη δεκαετία του 1970, όταν γειτονικές περιοχές άρχισαν να οικοδομούνται με φρενήρεις ρυθμούς τα Βριλήσσια παρέμεναν μια ιδιαιτέρως απομακρυσμένη και αποκομμένη συγκοινωνιακά περιοχή. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 το κέντρο της έως τότε κοινότητος καλυπτόταν κυρίως από εξοχικές κατοικίες και μονοκατοικίες, ενώ το 1986 εντάχθηκαν στο σχέδιο πόλης τα Άνω Βριλήσσια και το 1999 το Πάτημα μεταξύ Ολύμπου και Αναπαύσεως.
Οι γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες άρχισαν να υποχωρούν και πολλοί μικρογαιοκτήμονες αξιοποίησαν τις εκτάσεις τους οι οποίες είχαν αρχίσει να αποκτούν απότομα αξία. Η κοινότητα, μαζί με τις γειτονικές της περιοχές, ενσωματώθηκε στο αθηναϊκό πολεοδομικό συγκρότημα και άρχισε να δέχεται εσωτερική μετανάστευση κατοίκων από την υπόλοιπη Αθήνα.
Aκολουθήστε μας στo Google News
