«Σησαμούς, λάγανον, πλακούντες...» - Αυτά είναι τα 10 πιο περίεργα γλυκά της Αρχαίας Ελλάδας!

Οι πηγές από όπου έχουν αντληθεί οι περισσότερες πληροφορίες που έχουμε σχετικά με τις γαστριμαργικές συνήθειες, τις συνταγές και τα ήθη γύρω από τα τραπέζια της Αρχαίας Ελλάδας είναι δύο: οι Δειπνοσοφιστές του Αθήναιου, Αλεξανδρινού βιολόγου, γαστρονόμου και ρήτορα που έζησε στα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ., και το έργο του Αρχέστρατου, Συρακούσιου ποιητή και φιλοσόφου του 4ου π.Χ. αιώνα, ο οποίος θεωρείται ο πατέρας της δυτικής γαστρονομίας.

Με την ευκαιρία, θυμήσου 6+1 λόγους που δεν θα επιβίωνες ούτε για 24 ώρες στην Αρχαία Ελλάδα.

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

«Τακλάς» από τον Σάκη Αρναούτογλου - Ανατροπή «μεγατόνων» για τον καιρό του Αγίου Πνέυματος

Σύμφωνα λοιπόν με τις πηγές αυτές τα γλυκά των αρχαίων Ελλήνων ή αλλιώς νωγαλεύματα ήταν τα εξής:

ο σησαμούς (παστέλι από σουσάμι)
η μουστόπιτα (μουσταλευριά),
ο μηλοπλακούς (κυδώνι βρασμένο σε μέλι),
το λάγανον ή λαλλάγγι (είδος τηγανίτας)
ο κοπτοπλακούς (γλύκισμα με φύλλα ζύμης, αμύγδαλα, καρύδια και μέλι που μοιάζει να είναι πρόγονος του σημερινού μπακλαβά)
οι πλακούντες (πίτες με ζυμάρι, τυρί, μέλι, σουσάμι και καρυκεύματα)
η άμμιλος (τούρτα),
η μελιττούτα (μελόπιτα),
τα τήγανα (λουκουμάδες)

Επίσης, ιδιαίτερα δημοφιλή ήταν τα γλυκά του κουταλιού όπως τα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα – φρούτα συντηρημένα σε ζάχαρη.Όπως φαίνεται πολλά από αυτά υπάρχουν και σήμερα και μάλιστα θεωρούνται ιδιαίτερης διατροφικής αξίας.

Μανία στην Αρχαία Ελλάδα: Της έσκιζαν τα ρούχα, την χτυπούσαν και... - Η παράξενη παράδοση για την γυναικεία μοιχεία

Η παρθενία των κοριτσιών στην Αρχαία Ελλάδα ήταν ουσιώδες ζήτημα, όπως και η μετέπειτα επαγρύπνηση για την πίστη της συζύγου. «Οι πιο ενάρετες γυναίκες είναι αυτές για τις οποίες θα μιλάνε οι άνδρες ανάμεσα τους όσο γίνεται λιγότερο, είτε για τις παινέψουν είτε για να τις κατηγορήσουν», είναι η ρήση που αποδίδει ο Θουκυδίδης στον Περικλή.

Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι δεν υπήρχαν άπιστες γυναίκες στην Αρχαία Ελλάδα. Η μοιχεία της γυναίκας ατίμαζε τον άνδρα, ο οποίος είχε το δικαίωμα να σκοτώσει τον μοιχό χωρίς νομικές συνέπειες, αν έπιανε το παράνομο ζευγάρι επ΄ αυτοφώρω. Συνήθως όμως προσέφευγε στα δικαστήρια εναντίον του αντιζήλου του και ζητούσε διαζύγιο από τη γυναίκα του.

Ο Στέφανος, γνωστός από τον λόγο «Κατά Νεαίρας», εκμεταλλευόταν τις χάρες της νεαρής γυναίκας του: Έπιανε το παράνομο ζευγάρι επ' αυτοφώρω και εκβίαζε με αξιόλογο ποσό τον άτυχο άνδρα που έπεσε στα δίχτυα της συζύγου του. Σύμφωνα με τον ρήτορα Αισχίνη η μοιχαλίδα δεν επιτρέπονταν να στολίζεται ούτε να παρακολουθεί τις δημόσιες θρησκευτικές τελετές.

Αν το έκανε, όποιος άνδρας την έβρισκε μπροστά του μπορούσε να της σκίσει τα ρούχα, να της αφαιρέσει τα στολίδια και να τη χτυπήσει. Δεν επιτρεπόταν όμως να τη σκοτώσει ή να την αφήσει ανάπηρη. Βέβαια όλα αυτά ίσχυαν για τη γυναίκα. Γιατί αντίθετα ο σύζυγος μπορούσε να την απατά ελεύθερα.

Η συζυγική μονοτονία μπορούσε να σπάσει στην αγκαλιά μιας πόρνης, μιας παλλακίδας, μιας εταίρας αλλά και ενός νεαρού. Ο μόνος απαγορευμένος καρπός; Η σεξουαλική συνεύρεση με άγαμα κορίτσια ή με τις συζύγους άλλων ανδρών.