Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

Νέα σελίδα για το ιστορικό «Μινιόν» στην Πατησίων - Πωλείται έναντι 25 εκατ. ευρώ

Η τεράστια καταστροφή με την πυρκαγιά του 1980 σηματοδότησε την αρχή του τέλους

23 Νοεμβρίου 2021 18:08
Νέα σελίδα για το ιστορικό «Μινιόν» στην Πατησίων - Πωλείται έναντι 25 εκατ. ευρώ
Από ATHENSMAGAZINE TEAM

Τις τελευταίες ημέρες βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία για την πώληση του θρυλικού ακινήτου επί της λεωφόρου Πατησίων, το άλλοτε «Μινιόν», το οποίο έχει ενταχθεί στο σχέδιο εξυγίανσης της Folli Follie και παραμένει σε αχρησία τα τελευταία χρόνια.

Όπως αναφέρει το newmoneys.gr η εταιρεία ανάπτυξης, με επικεφαλής τον Δημήτρη Ανδριόπουλο, υπέβαλε την υψηλότερη προσφορά για την απόκτηση του μεγαλύτερου τμήματος του ακινήτου που ανήκει στη Folli Follie, περί τα 16.000 τ.μ.

Το ξεκίνημα του «Μινιόν» έγινε μεταπολεμικά, ενώ τη δεκαετία του ’70 το πολυκατάστημα, που ήταν μάλιστα το πρώτο που χρησιμοποίησε εσωτερικές κυλιόμενες σκάλες, έφτασε να είναι το ενδέκατο μεγαλύτερο στο είδος του στην Ευρώπη, με ετήσιο τζίρο 1 δισ. δραχμές, νούμερο αστρονομικό για την εποχή.

πωλείται το μινιόν

Η τεράστια καταστροφή με την πυρκαγιά του 1980 σηματοδότησε την αρχή του τέλους για το δημιούργημα του Γιάννη Γεωργακά και ουδέποτε κατάφερε να ανακτήσει την παλιά του λάμψη.

Το οριστικό λουκέτο μπήκε το 1998, με την τελευταία ιδιοκτήτρια, τη Folli Follie, να έχει επεξεργαστεί διάφορα σενάρια αξιοποίησης του. Αυτές τις ημέρες είναι σε εξέλιξη ο διαγωνισμός για την πώληση του ιστορικού κτιρίου της Πατησίων με λίγους ενδιαφερόμενους, μεταξύ των οποίων η Dimand.

Το ιστορικό barάκι της Πατησίων: Εκεί όπου έπιναν τα ποτά τους ο Χατζηχρήστος και ο Φρανκ Σινάτρα!

Από τα λαμπερά νυχτερινά κέντρα της δεκαετίας του '50 και του '60, τις ντίσκο του 1980, τις... χλιδάτες πίστες των μπουζουκιών των 90s και τα cocktail bars των late 00s, η νυχτερινή Αθήνα είχε και έχει ένα σταθερό σημείο αναφοράς: το Au Revoir! Κυρίες και κύριοι, γνωρίστε το πιο παλιό bar της πόλης...

Aθήνα, τέλη δεκαετίας του 1950. Η Πατησίων αποτελεί έναν από τους πιο λαμπερούς δρόμους με της πόλης. Ζωντανή, αριστοκρατική, με θέατρα, κινηματογράφους ακόμη και τραμ(!) να την διασχίζει. Στον αριθμό 136 ένα μικρό barάκι είναι από τον Μάρτιο του 1958 αυτό που σήμερα θα χαρακτηρίζαμε…talk of the town. Το Au Revoir λοιπόν, σχεδιασμένο από τον διεθνούς φήμης αρχιτέκτονα Αριστομένη Προβελέγγιο (που έζησε για αρκετά χρόνια στη Γαλλία και ουσιαστικά αυτός «βάφτισε» το μαγαζί) αποτελεί στέκι και κλασικό σημείο συνάντησης για σχεδόν όλο τον καλλιτεχνικό κόσμο της εποχής : Χατζηχρήστος, Αυλωνίτης, Στολίγκας, Μάρω Κοντού, αδελφές Καλουτά, Βέμπο, Τραϊφόρος, Ηλιόπουλος, ποιητές και άλλοι καλλιτέχνες, φοιτητές και δημοσιογράφοι, όλοι είχαν περάσει από την μπάρα ή τα τραπεζάκια του bar.

Μέχρι και ο Φρανκ Σινάτρα , έχει περάσει από εδώ, όταν είχε επισκεφθεί για πρώτη φορά τη χώρα μας το 1962, και μετά τη συναυλία του στο Ηρώδειο! Σε ένα χώρο που δεν θα μπορούσες εύκολα να χαρακτηρίσεις ρετρό ή vintageαλλά με τη δική του ξεχωριστή μοναδικότητα συναντάς ψάθινους τοίχους και φωτιστικά, σκούρα χρώματα και αρκετό ξύλο, πίνακες του εικαστικού Γιώργου Σιούντα (από τους καλύτερους… πελάτες του bar και ένας από τους παλιούς) στους τοίχους και βεβαίως τον ανάγλυφο πάγκο του bar από σκυρόδεμα, που πολλές φορές λειτουργούσε –και λειτουργεί- σαν… εξομολογητήριο ανάμεσα στους θαμώνες, ενώ αν είσαι τυχερός όλο και κάποια ιστορία θα ακούσεις από τον κο Λύσσανδρο, που τα απογεύματα σε υποδέχεται μέσα από το bar.

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την άψογη οροφογραφία και άλλα αρχιτεκτονικά στοιχεία του Au Revoir έχουν… αναγκάσει το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο να αποστείλει ευχαριστήρια επιστολή καθώς δεν έχει αλλοιωθεί στο ελάχιστο η αρχική του μορφή και αρχιτεκτονική. Στοιχεία που διατηρούνται μέχρι και σήμερα, ακριβώς όπως την 10ηΜαρτίου του 1958, όταν και μετά από τρεις μήνες εργασιών το barάνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του. «Αν αλλάξουμε το οτιδήποτε, χαθήκαμε!» μας λέει χαριτολογώντας ο κος Λύσσανδρος Παπαθεοδώρου, που μαζί με τον αδελφό του Θόδωρο ήταν οι ιδιοκτήτες του bar, μέχρι στις μέρες μας, να περάσειστα χέρια της νέας γενιάς, δηλαδή του Σωτήρη (γιος του Θόδωρου). Εδώ πάντα άκουγες -και ακούς- ξένη μουσική κυρίως jazz, ενώ στις ελάχιστες φορές που «παίζει» κάτι ελληνικό κυμαίνεται ανάμεσα σε Θεοδωράκη, Χατζηνάσιο και Χατζιδάκι. Οι ήχοι όμως είναι πάντοτε στον σωστό τόνο. «Για να μπορείς να απολαύσεις το ποτό σου και να πεις και δυο κουβεντούλες χωρίς να ενοχλείται η συζήτησή σου» μας λέει ο Σωτήρης.

Οι γενιές των θαμώνων του όλες αυτές τις δεκαετίες ανανεώνονται συνεχώς, με ολοένα και περισσότερους νέους να επιθυμούν να γνωρίσουν το θρυλικό πια bar, ακολουθώντας πάντα κάποιους άγραφους κανόνες, όπως αρμόζει άλλωστε και στον ίδιο τον χώρο και την ιστορία του. «Όταν πρωτοξεκίνησα να αναλάβω το barείχα φοβηθεί πως θα συναντούσα μεταξύ των θαμώνων μόνο άτομα κάποιας… ηλικίας. Μετά χαράς όμως διαπίστωσα πως έρχονται ακόμη και άτομα που αναγκάζεσαι να τους ζητήσεις… ταυτότητα! Παλιοί και νέοι πια συνυπάρχουν, πλέκοντας όμορφα την πείρα με την ζωντάνια και αυτό είναι κάτι που με κάνει να νιώθω πάρα πολύ όμορφα» μας τονίζει ο νεαρότερος της οικογένειας Παπαθεοδώρου, που εδώ και μια πενταετία έχει… αναλάβει τα ηνία.

«Αντί να καθίσουμε σπίτι ερχόμαστε εδώ για χαλαρώσουμε», «Έρχομαι εδώ από το 1993 και κάθε φορά νιώθω σαν να βρίσκομαι με την οικογένειά μου, είμαστε πια φίλοι», «Παρότι το bar δημιουργήθηκε το 1958 δε χάνει τη δυναμική του, είναι σαν να γεννήθηκε χθες» μας λένε ορισμένοι από τους παλιούς θαμώνες του Au Revoir, που είχαμε την τύχη να συναντήσουμε. Όσο για το τι θα πιεις εδώ; Η ενδεδειγμένη επιλογή –όπως σε κάθε αυθεντικό bar που σέβεται τον εαυτό του– είναι ουίσκι με αρκετές επιλογές σε malt, ιρλανδέζικα και καναδικά αλλά και μπέρμπον, ενώ πάντοτε έχεις την επιλογή για old fashioned cocktails με τα Bloody Mary, Dry Martini αλλά και Μαργαρίτα να είναι αυτά που ξεχωρίζουν.

Αντί επιλόγου θα σας περιγράψω τα δικά μου συναισθήματα όταν πέρασα για πρώτη φορά την πόρτα του Au Revoir. Ήταν ακριβώς λες και άνοιξες μια… πύλη με το παρελθόν, λες και χρησιμοποίησες μια χρονομηχανή ή ανακάλυψες σε ένα παλιό μπαούλο ένα συλλεκτικό βινύλιο ή ένα σπάνιο αντίτυπο βιβλίου. Κάθε στιγμή εδώ είναι εμποτισμένη με ένα άρωμα νοσταλγίας για μια Αθήνα εντελώς διαφορετική από ότι έχεις γνωρίσει. Και ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη στέκια σαν το Au Revoir να τη θυμίζουν στους παλιούς και να τη συστήνουν στους νεότερους…



 

Retromania

Ροή ειδήσεων

Share