Μια σπουδαία αλλαγή: Η οριστική κατάργηση της ποινικής δίωξης της μοιχείας στην Ελλάδα - Πώς εφαρμοζόταν ο ντροπιαστικός νόμος
Η πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ που σταμάτησε ένα «τέρας»
Η Ελλάδα πανηγύριζε σαν σήμερα (20/8) μια σπουδαία αλλαγή στην κοινωνική της πραγματικότητα, αφού πριν από ακριβώς 39 χρόνια δημοσιεύθηκε το ΦΕΚ που έλεγε, ότι η ποινική δίωξη της μοιχείας καταργείται, με το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου να είναι μπροστάρηδες, με τον τότε πρωθυπουργό μάλιστα μερικά χρόνια αργότερα να τολμά το γάμο με την κατά πολύ νεότερή του Δήμητρα Λιάνη.
Στον ελλαδικό χώρο, βέβαια, η πράξη της μοιχείας αποτελούσε αδίκημα από αρχαιοτάτων χρόνων: Στην αρχαία Αθήνα συνιστούσε έγκλημα και η τιμωρία των μοιχών αποφασιζόταν στα δικαστήρια. Ένας από τους νόμους του νομοθέτη Δράκοντα, ωστόσο, άφηνε το περιθώριο σε εκείνον που έπιανε επ’ αυτοφώρω τους μοιχούς να αποφασίζει για την τύχη τους!
Αργότερα, ο Σόλων πρόσφερε στον απατημένο σύζυγο τρεις εναλλακτικές: ή να σκοτώσει και τους δύο μοιχούς, ή να ευνουχίσει το μοιχό, ή να τον... εξαναγκάσει με βασανιστήρια να εξαγοράσει τη ζωή του.
Πώς λειτουργούσε ο νόμος της μοιχείας
Στη χώρα μας, η μοιχεία ήταν ποινικό αδίκημα σχεδόν από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 286 του ποινικού νόμου που ίσχυσε έως και το Δεκέμβριο του 1950 η διάπραξη μοιχείας χαρακτηριζόταν ως πλημμέλημα. Ως τέτοιο παρέμεινε και στον ποινικό κώδικα που ίσχυσε από την 1η Ιανουαρίου του 1951: Το άρθρο 357 του Π.Κ. όριζε ποινή φυλάκισης ενός έτους για τους μοιχούς, ενώ το έγκλημα εδιώκετο μόνο με έγκληση του παθόντος συζύγου.
Η μοιχεία κρινόταν ατιμώρητη όταν υπήρχε διάσταση των συζύγων ή ανοχή του παθόντος συζύγου. Οι δράστες έπρεπε να συλληφθούν επ’ αυτοφώρω για να στοιχειοθετηθεί ευκολότερα η κατηγορία, γι’ αυτό συνέβαιναν κωμικοτραγικές σκηνές κατά τη διαπίστωση του εγκλήματος.
Οι αρχές τους συνελάμβαναν και τους οδηγούσαν στο αστυνομικό τμήμα χωρίς να τους επιτρέπουν να ντυθούν. Κατ’ αυτό τον τρόπο πιστοποιείτο το αδίκημα, το οποίο ήταν αυτόφωρο.
Το παράνομο ζευγάρι διανυκτέρευε στο κρατητήριο και η υπόθεση εκδικάζονταν την επόμενη ημέρα. Η διαπόμπευση ήταν τέτοια που ακόμα και για τις εφημερίδες οι ιστορίες μοιχείας, ήταν ένα συνηθισμένο ρεπορτάζ. Μάλιστα, οι συντάκτες φρόντιζαν να μάθουν όσες περισσότερες λεπτομέρειες μπορούσαν, τις οποίες δημοσιοποιούσαν.
Για τη σωστή εφαρμογή του νόμου, απαραίτητη ήταν η συμβολή των ιδιωτικών ερευνητών, δηλαδή των ντετέκτιβ. Συνήθως τους προσλάμβαναν όσοι υποψιάζονταν ότι τους απατούσαν οι σύντροφοί τους και ο ρόλος τους ήταν καταλυτικός στην εξέλιξη της υπόθεσης.
Η κατάργηση του νόμου και πώς παίρνει κάποιος σήμερα διαζύγιο με μοιχεία
Η μοιχεία αποποινικοποιήθηκε στη χώρα μας από την κυβέρνηση της Αλλαγής, στο πλαίσιο της φιλελευθεροποίησης του πλέγματος των διατάξεων που αφορούσαν το Οικογενειακό Δίκαιο. Η Εκκλησία της Ελλάδος αντέδρασε, υποστηρίζοντας ότι «η αποποινικοποίηση της μοιχείας θα κλονίσει τα θεμέλια της οικογένειας και του γάμου» (21 Ιανουαρίου 1982). Η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου δεν έκανε πίσω και κατάργησε το άρθρο 357 του Ποινικού Κώδικα με το άρθρο 8 του Νόμου 1272/82, που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 20 Αυγούστου 1982.
Όσον αφορά στις αστικές συνέπειες, με το Νόμο 1329/1983 η μοιχεία έπαψε να αποτελεί απόλυτο λόγο διαζυγίου. Μπορεί, όμως, να επιφέρει τη λύση του γάμου μόνο αν κριθεί ότι από αυτή έχουν διαταραχθεί τόσο σοβαρά οι συζυγικές σχέσεις, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης να είναι αφόρητη για τον ενάγοντα (άρθρο 1439 Α.Κ).
Aκολουθήστε μας στo Google News
